Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 3661152 : คุยกับผู้ชายใน"เฟสบุค" มีจริงหรือ"สเเกรมเมอร์" มาดูกัน !

คุยกับผู้ชายใน"เฟสบุค" มีจริงหรือ"สเเกรมเมอร์" มาดูกัน !

(ตอน 1) เมื่อเราเริ่มคุยกับผู้ชายในเฟสบุค (Romance Scam) ท่านที่เล่นโซเซี่ยลต้องรู้จักคำว่า "สเเกรมเมอร์" กันอย่างเเน่นอน ไม่ต้องอธิบายให้ยืดยาวเนอะ ร้อยทั้งร้อยสเเกรมเมอร์ มันชอบมาทักเหยื่อในเฟสบุค เช่นเดียวกับเฟสบุคของเรา มันเข้ามาทัก บอกว่าชอบเรา อยากทำความรู้จัก ผู้ชายที่เข้ามาทักในเฟสบุค ให้เหมาไปก่อนว่าเฟค, สเเกรมเมอร์ มีมาทักเราเรื่อยๆ ซึ่งเราบล็อกไปหลายสิบคนเเล้วเช่นกัน ทำให้ตอนหลังๆพาลเลิกเล่นเฟสบุคไปเลย

เเต่เผอิญช่วงนี้มีเรื่องกลุ้มใจ หาเงินยังไงจึงจะพอส่งกลับบ้าน เเม่ขอให้สร้างบ้านให้ สมัยนี้ค่าวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้าง รวมทั้งค่าเเรงคนงานถีบตัวพุ่งพรวด ของเเพงมาก คะเนเเล้วไม่น่าต่ำกว่าหนึ่งล้านบาท เลยคิดว่า ถ้าขยันทำงานมากกว่านี้น่าจะได้เงินเพิ่ม

เราทำงานเป็นกะ เช้า บ่าย ดึก ช่วงนี้รับทำงานเเทนเพื่อน ใครพักร้อน ลาป่วย ลากิจ ไม่สบาย รับทำงานเเทนหมดทุกคน เราทำงาน 16 ชั่วโมงเกือบทุกวัน พอวันไหนมีวันหยุด เราจะนอนไม่หลับ ต้องดื่มไวน์, ดื่มเหล้าจึงจะหลับ

ตอนนี้เราเข้าใจเลย คนที่เป็นเสาหลักของครอบครัว พ่อบ้านที่หาเงินเข้าบ้าน บางเดือนเงินขาด บางเดือนเงินไม่พอใช้ บางเดือนเงินชักหน้าไม่ถึงหลัง คงจะกลุ้มใจมาก พ่อบ้านบางท่านหันไปดื่มเหล้าดับกลุ้ม เช้ามาค่อยว่ากันใหม่ ทำให้หลายท่านติดเหล้าโดยไม่รู้ตัว

ช่วงที่เราเข้ากะดึก ตี 3 ตี 4 มันง่วงมาก เลยหันมาคุยกับผู้ชายในเฟสบุคที่ทักมาเมื่อหลายวันก่อน ฆ่าเวลา ประกอบกับช่วงนี้เกิดการเซ็งชีวิตสุดขีด

คุยกันถูกคอกันมาก มีการส่งกูดไนท์ให้กันทุกคืน เขาคิดว่าเราเป็นสาวเเมกซิกัน ส่งภาษาสเปนิชมาให้เรา, พอบอกเราเป็นเอเชี่ยน เขาส่งภาษาจีนมาให้ ใช้กูเกิ้ลเเปลเอานะซิ กูรู้ทัน เราเลยบอกว่าฉันเป็นคนไทย เขาบอกไม่รู้จักประเทศไทยอ่ะ รัยเเว้! มาจากไหน?

(ตอน 2) เมื่อเราเริ่มคุยกับผู้ชายในเฟสบุค ผู้ชายในเฟสบุค มีตัวตนจริงหรือหรอกมาดูกัน!^^

หลังคุยกับผู้ชายในเฟสบุคกันซักพัก มีการถามอายุกัน ผู้ชายบอกอายุ 55 เเต่เราอายุ 57

โอ๊ะต๊าย! ถ้ามีตัวตนจริง เราคงจะกินเด็กนะเนื่ยะ เราอายุมากกว่าเขา 2ปี ครั้นพอถามว่าอาศัยอยู่ที่ไหน บังเอิญดันมีบ้านอยู่ใกล้เราอีกด้วย

ร้อยทั้งร้อยให้เหมาไปก่อนว่าเป็นสเกรมเมอร์ พวกนี้มีจิตวิทยา เเต่งโปรไฟร์ให้หรูดูดี รวย เป็นหมอบ้าง เป็นนายทหารบ้าง เป็นนักธุรกิจ ผู้ชายที่ทักเรา มาอีหรอบเดียวกัน บอกว่าทำงานเป็นเน็ตเวิร์คเอ็นจีเนียคอมพิวเตอร์ หน้าที่การงานเเละการเงินดี มีส่งรูปมาให้ดูด้วย (คนซ้ายมือ ใส่เเว่น) ^^

คุยกันได้ 4-5วัน เราเเอบเข้าไปส่องโปรไฟล์เฟสบุคเขา ไม่มีโพสอะไรเลย เห็นมีเเต่ต้นไม้, ดอกไม้ ไม่อัพเดทอะไรเลย เพื่อนไม่มี นี่มันสเเกรมเม่อร์ชัดๆ^^

เเหม่! ดูเเล้วเกิดอาการของขึ้น ไม่อยากจะคุยให้เสียเวลาอีกต่อไปเเล้ว เลยบอกเขาไปตามตรงว่า"เมิงคือสเเกรมเมอร์"

เขารีบตอบมาว่าเขาไม่ใช่สเเกรมเมอร์ เเน่จริงนัดเจอกันหน่อย มาให้เห็นเป็นตัวๆให้มันรู้ไป^^

พอถึงวันนัด ใครมันจะไป เดี่ยวมันก็จะบอกว่าต้องรีบเดินทางไปทำธุระกิจเเบบกระทันหัน มาไม่ได้ ตามสไตล์ของพวกสเเกรมเมอร์

ก็รู้อยู่เเล้วว่ามันไม่มีตัวตน เลยนอนกระดิกเท้าดูทีวีอยู่บ้านดีกว่า ขณะกำลังนอนสบายๆอยู่นั้น ต้องสะดุ้งโหย่งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์เข้า

เฮ้ยรัยว้า! มาจริงวุ้ย เขาบอกว่ามาถึงสถานีรถไฟฟ้าที่นัดกันใว้เเล้ว ใส่เสื้อสีฟ้า กำลังรออยู่!>>

โหรัยเนื่ยะ! นึกว่าเป็นสเเกรมเมอร์ ดันมีตัวตนจริงๆด้วยเหรอ ว่าเเล้วก็รีบเเต่งตัวออกไปเจอกันตามที่นัดใว้ หน้าตาไม่ต้องเเต่ง (เพราะเราไม่เเต่งหน้าอยู่เเล้ว)

ผู้ชายคนนี้ไม่รู้จักประเทศไทย, ไม่เคย dating กับสาวเอเชี่ยน, ไม่รู้จักอาหารไทย ไม่รู้ไปอยู่ไหนมา ใครๆก็รู้จักประเทศไทยเนอะ ^^

ยืนคุยกันหน้าสถานีรถไฟฟ้าซักพัก เลยชวนกันไปหาของกิน นึกขึ้นมาได้ว่าเเถวนี้มีร้านเเม๊กซิกัน มีเหล้า มีค็อกเทลขายด้วย ชวนไปกินอาหารเเม็กซิกันดีกว่า เผื่อสั่งเหล้ากิน เขาตอบกลับมาว่า เขาชอบอาหารเเม็กซิกัน เเต่เขาไม่ดื่มเหล้า เเหม่! ดับฝันเราซะงั้น^^

คบกันได้ 3-4 อาทิตย์ เขาพาเราไปบ้าน, พาเราไปที่ทำงานา เเนะนำเพื่อนๆว่าเราเป็นเกิร์ลเเฟรนด์ เเละพาเราไปหาพ่อเเม่ของเขา

(ตอน 3) มีผู้ชายในเฟสบุคทักมา เราทักกลับ คุยกันทุกคืนในช่วงเราเข้าเวรดึก ในใจคิดว่าเป็นพวกสเเกรมเมอร์, เฟค เเต่บังเอิญเป็นช่วงที่เรากำลังเซ็งชีวิต เลยคุยไปยังงั้น คุยเล่นๆ ไม่คิดว่าจะมีตัวตนจริงๆ คุยกันได้ซักพักเลยนัดเจอกัน ปรากฏว่ามีตัวตนจริงๆ ^^

หลังจากได้เจอกันเเล้ว ปรากฏว่าผู้ชายมีความพึงพอใจเราเป็นอย่างมาก ทั้งที่เราไม่เคยเอาใจใส่อะไรเขาเลย อีกทั้งไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวอะไรให้ฟัง เขาชอบไปเสริจในกูเกิ้ลเกี่ยวกับเมืองไทย, อาหารไทย เเละอยากมาเที่ยวเมืองไทย

ถึงเเม้จะรู้จักกันตัวเป็นๆมาระยะเวลา 3 เดือนเเล้ว เเต่เราก็ไม่ใว้ใจเขาอ่ะค่ะ เราไม่เคยพาเขามาบ้าน ไม่เคยเล่าเรื่องที่ทำงานเเละเรื่องครอบครัวที่เมืองไทยให้เขาฟัง

เขาบ่นบ่อยๆว่าเราไม่มีเวลาให้เขาเลย

เมื่อต่างคนต่างโสด ลองคบหาดูนิสัยใจคอกันซักพักดีกว่า ไปด้วยกันได้ก็คบกันต่อ นิสัยไปด้วยกันไม่ได้ก็จบ

อะไรจะเกิดขึ้นกับความสัมพันธุ์ของเรา ต้องติดตามตอนต่อไปค่ะ

*เรื่องเเละภาพในบล็อคนี้ ขออนุญาติเขาเเล้วก่อนที่จะมาเขียน
ขอบคุณทุกท่านที่เเวะเข้ามาอ่านนะคะ

Create Date : 30 สิงหาคม 2565

Last Update : 30 สิงหาคม 2565 21:32:31 น.

0 comments

Counter : 1432 Pageviews.