ทริปตามหาพ่อมดน้อยแฮรี่กับใบไม้แดง (Autumn in Kansai) ตอนที่ 1

แม่เปี๊ยก อยากไปเห็นใบไม้สีแดงที่ญี่ปุ่นสักครั้ง 

ส่วนน้องเมย์อยากไปสวนสนุก Universal Studios Japan ที่โอซากะ 

ท่องโลกแห่งจินตนาการในวัยเด็ก 

แม้ตอนนี้จะโตเป็นสาวแล้วก็ยังอยากไป

เมื่อความต้องการของคน 2 คน มาป๊ะกันความลงตัวจึงเกิดขึ้นที่นี่...

ที่โอซากะ ประเทศญี่ปุ่น

จุดเริ่มต้นของการเดินทางของเราสองคนแม่ลูกเริ่มขึ้นเมื่อเดือนกรกฎาคม 

น้องเมย์เปิดเจอโปรโมชั่นของแอร์เอเซียค่าตั๋วเครื่องบิน ไป – กลับ

 ดอนเมือง – โอซากะ พร้อมที่พัก 4 คืน คนละ 17,000 บาท

(ไม่รวม น้ำหนักกระเป๋า แย่ตรงนี้แหล่ะ ต้องซื้อเพิ่ม) 

น้องเมย์รีบหาข้อมูลว่าใบไม้เปลี่ยนสีช่วงพีคคือช่วงไหน

 ก็มาลงตัวเอาระหว่างวันที่ 20 – 24 พ.ย. 60จะไปช่วงเสาร์อาทิตย์ 

น้องเมย์ว่า ตั๋วจะราคาแพงขึ้น อีกอย่างเธอไม่อยากหยุดเรียนป.โท 

ในช่วงเสาร์ อาทิตย์ แล้วก็เลือกโรงแรมที่ใกล้สถานีรถไฟ Shin Osaka

ชื่อโรงแรม Hotel Claiton Shin-Osaka รวม 4 คืน

เมื่อได้ข้อตกลงเรียบร้อย ก็จองตั๋วเลย แล้วก็นั่งนับวันรอ..

.

ช่วงก่อนการเดินทาง ก็ไปเที่ยวงานเที่ยวเมืองไทย ไปทั่วโลก 

เรา 2 คนก็ไปซื้อตั๋วเข้า USJ กันก่อน ในราคาคนละ2,300 บาท 

เพราะถ้าไปซื้อที่โน่น คงต้องเสียเวลารอนาน แล้วก็ซื้อไปซิมการ์ดของ

DOCOMO ซึ่งเป็นค่ายโทรศัพท์มือถือที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น

 ในราคา 299 บาท ใช้ได้ 7 วัน 

แถมก่อนการเดินทางค่าเงินเยนก็ลดลงเรื่อยๆ เลยแลกเก็บตุนกันไว้

น้องเมย์เป็นคนวางโปรแกรมการเที่ยวทั้งหมด 

ไปไหนยังไงถึงสนามบินคันไซแล้วจะไปยังไง 

แม่เปี๊ยกเดินตามน้องเมย์อย่างเดียว  แล้วคอยจ่ายตังค์ 

แฮ่ๆกลับมาแม่กระเป๋าแฟ่บเลย...

เราเลือกการเดินทางช่วงบ่ายของวันที่ 20 พ.ย.

 เครื่องออกจากสนามบินดอนเมือง เวลา 14.45 น.ไปถึงสนามบินคันไซเวลา สามทุ่มครึ่ง 

ทันรถไฟเข้าโอซากะเที่ยวสุดท้ายพอดี

 เกิดเรื่องตลกที่ตรวจคนเข้าเมืองที่ดอนเมือง 

คนไทยไม่ต้องกรอกแบบ ตม.แค่ผ่านเครื่องตรวจหนังสือเดินทาง 

และสแกนม่านตาและลายนิ้วมือเท่านั้นทั้งขาออกและขาเข้า 

ตอนที่ จขบ.สแกนม่านตาและลายนิ้วมือ 

น้องที่คุมเครื่องบอกพี่ๆทำตาโตๆ หน่อย ตาเล็กมากเลย 

เกิดมาก็ตาเท่านี้อ่ะนะ... 555

เที่ยวบินนี้ คนไทยเยอะมากๆ มากับทัวร์ก็มี มากันเองก็เยอะ

เดี๋ยวนี้ญี่ปุ่นเที่ยวเองได้ง่ายขึ้น เพราะเริ่มใช้ภาษาอังกฤษกันมากขึ้น

 แล้วก็มีgoogle map ก็เที่ยวได้แล้ว ไม่แน่ใจก็ถามเค้า เราสั่งอาหารเย็น

ล่วงหน้าด้วยเพราะกว่าจะถึงก็ดึกมากแล้ว 

ก่อนเวลาเครื่องออกก็เปลี่ยนซิมการ์ดเป็นซิมญี่ปุ่นให้เรียบร้อยก่อน

นั่งๆ นอนๆ ประมาณ 6 ชั่วโมงก็ถึง สามทุ่มครึ่ง(ญี่ปุ่น) พอดีเป๊ะ 

บ้านเรา ก็แค่ทุ่มครึ่ง เวลาที่ญี่ปุ่นเร็วกว่าบ้านเรา 2 ชั่วโมง 

พอล้อแตะรันเวย์สนามบินคันไซเครื่องก็ส่ายไปมาเล็กน้อย 

พอให้ตื่นเต้นเล่น ...

พอไปถึงก็ต้องนั่งรถไฟไปอาคารสนามบินอีก 1 สถานี 

พอออกจากรถไฟ ลมหนาวพัดเย็นยะเยือกมาเลยทีเดียว

อยากเก็บอากาศแบบนี้มาบ้านเราจัง

เรา 2 คน รีบไปที่ตรวจคนเข้าเมือง 

อ้อ...ลืมบอกไป ก่อนลงเครื่องต้องกรอกใบ ตม.ให้เรียบร้อยก่อน 

แอร์เอเชียเค้ามีตัวอย่างการกรอกข้อมูลให้ดูในนิตยสารของเค้าด้วยค่ะ

ระหว่างเข้าแถวรอผ่านด่าน ตม. ได้ยินคนเรียก เปี๊ยกๆ ใช่เปี๊ยกรึป่าว

นึกในใจนี่มีคนรู้จักเราถึงญี่ปุ่นเชียวเหรอ 

หันไปตามเสียง เห็นผู้ชายยืนยิ้มหวานอยู่เรารีบยกมือไหว้ 

เค้าคนนั้นคือ พี่เหน่ง พี่ที่เรารู้จักกันตั้งแต่เราเริ่มทำงานเมื่อปี 2527 

เป็นคนที่สอนงานเราเป็นคนแรก พี่เค้ายังจำเราได้ 

ตอนนี้พี่เค้าเกษียณได้ 2 ปี แล้ว มาเที่ยวกับกลุ่ม สว. 10 วัน 

ปรากฏว่าคนที่ยืนต่อแถวจากเราก็เป็นอดีตรองผู้ว่าราชการจังหวัดอ่างทอง 

เราก็บอกว่า เราเคยทำงานที่อ่างทอง ตั้งแต่น้องเมย์อยู่ชั้น ป.1 

ก็คงจะเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับพี่เหน่งนั่นเอง

พอพ้นด่าน ตม. ก็รีบไปเอากระเป๋ากัน 

เราชอบการบริการของสนามบินที่ญี่ปุ่นจัง 

พนักงานจะเอากระเป๋าของผู้โดยสารจากสายพานมาตั้งวางเป็นแถว

อย่างเป็นระเบียบ เราแค่ไปเอากระเป๋าเท่านั้น 

ไม่ต้องรอตรงสายพานเลย 

และ ณ ตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่น้องเมย์จะได้ทำหน้าที่ไกด์นำทางแล้ว 

เห็นหยิบโทรศัพท์มาเปิดๆ ดู แล้วบอกว่า ขึ้นไปชั้นบนกัน 

ไปซื้อตั๋วรถไฟเข้าเมืองโอซากะ ที่ตู้ขายตั๋ว เรา 2 คนก็งงๆกันอยู่

น้องเมย์ ซื้อบัตร ICOCA ซึ่งใช้ได้สะดวก 

เพราะใช้บัตรแทนตั๋วรถไฟได้เลย แค่ใช้บัตรแตะติ๊ดๆตรงgate เข้าออก

 เงินก็ถูกตัดอัตโนมัติตามระยะทาง และสามารถใช้ทั่วภูมิภาคคันไซได้

ด้วย ใช้ได้ทั้งรถเมล์และร้านสะดวกซื้อ บัตรมีอายุการใช้งาน 10 ปี

 ถ้าเงินเหลือก็เก็บไว้ได้ เผื่อมาคราวหน้าก็แค่เติมเงิน 

หรือใครจะ refund ก็ได้ 

ถ้าซื้อตั๋วเองต้องเสียเวลาต่อคิวซื้อตั๋ว(จากตู้ขายตั๋ว) 

ต้องเลือกสถานีให้ถูก เอาเงินใส่รอตังค์ทอน 

ถึงจะได้ตั๋วเอาไปเสียบตรงทางเข้า gate

ขึ้นรถไฟเรียบร้อย นั่งไปประมาณ 40 นาที 

ก็ถึงสถานี Shin-Osaka แล้วต่อรถไฟอีก1 สถานี 

ก็ถึงสถานี Nishinakajima เดินเข้าซอยไปอีกหน่อยก็ถึงโรงแรมที่พัก

 ก่อนถึงโรงแรมมีร้านราเมนซึ่งมีคนรีวิวว่าอร่อย ...ฝากไว้ก่อนนะ

พอไปถึงโรงแรม เชคอินเรียบร้อย พนักงานเอาแฟ้มมาให้แฟ้มนึง 

บอกว่านี่คือ wi fi ฟรีของโรงแรม น้องเมย์ก็ถ่ายรหัสไว้ 

เค้าก็บอกว่าเอาไปทั้งแฟ้มเลย เออเนอะ...ก็เพิ่งเคยเจอ 

ในนั้นมีอะไรบ้าง ค่อยเล่าให้ฟังนะคะ...

แต่ตอนนี้ขอนอนก่อน อากาศหนาวมากเลย

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่แวะมาค่ะ...

Create Date : 04 ธันวาคม 2560		8 comments
Last Update : 4 ธันวาคม 2560 15:56:29 น.
Counter : 808 Pageviews.
Share Tweet