รักคือ ความเสียสละ
ยื่นมือไปโอบกอดเธอ
อยากให้เธอละเมอเป็นแต่ฉัน
เพราะเธอคือสีสันของคืนวัน
และรักฉันนั้น คือ รักเธอ
เธอจึงสำคัญและมีค่ามาก
มากเกินไปกว่าแค่พลั้งเผลอ
คือ คนที่ฉันจะสละทุกอย่างได้เพื่อเธอ
เพราะทุกคำที่หัวใจละเมอมีแค่เธอคำเดียว
.................................................................
รักคือ ความเอาใจใส่
เป็นห่วงคือ เป็นห่วง
ใช่ว่าหวง ไม่ยอมให้เธอไปไหน
ห่วงหา เป็นส่วนหนึ่งของคำว่าใส่ใจ
ใช่ว่าจะขังเธอไว้ในกรงทอง
คำว่ารักเพียงหนึ่งคำ
ใช่จะตอกย้ำความเป็นเจ้าของ
อบอุ่นอยู่ข้างใน หากเธอใช้หัวใจมอง
ให้เข้าใจทุกอย่างถูกต้องว่ารักเธอ
.................................................................
รักคือความหึงหวง
เกลียดความใจดีที่เธอเป็น
เกลียดความขี้เล่นที่ใครเห็นเป็นต้องหลงใหล
เกลียดแฟนน่ารักที่ใครก็อยากเอาใจ
เกลียดรสนิยมหญิงไทยที่ชอบอะไรคล้ายๆกัน
เกลียดความไม่มีเหตุผล
ของผู้หญิงหนึ่งคนที่แสนซนและดื้อรั้น
ไหนจะขี้หึงที่หนึ่งในจักรวาล
รู้ว่าเธอทำงาน แต่ทำทุกวันมันเกินไป
แต่เกลียดเธอได้จริงๆก็คงดี
เพราะยังรักเธอเท่าโลกใบนี้เชื่อไหม?
คนที่ยากจะหาใครมาทดแทน ให้เลิกหวงแหนได้ไง
เกิดอีกชาติไหน ก็ไม่รู้จะทำได้ไหมให้เลิกหึงเธอ
.................................................................
รักคือ ความเชื่อมั่น
หนึ่งคนที่ชีวิตตามหา
ด้วยหัวใจที่ศรัทธาว่าจะพบ
กี่ครั้งที่เริ่มแล้วจบ
ไม่เคยได้พานพบสักที
แต่ก็ยังตามหา
คนที่จะเติมอุ่นไอในเงาตาคู่นี้
เหมือนนิทานความรัก ที่ไม่เคยหยุดพักสักที
จนก่อเรื่องราวดีๆในหัวใจ
หนึ่งคนที่ชีวิตตามหา
ก็หวังเพียงแค่ว่า เธอจะใช่
ความรักที่มี อยู่ตรงนี้แล้วไม่ไกล
หมดใจที่ให้ไป แค่ขอคืนสักครึ่งใจก็พอ
.................................................................
รักคือ ความปรารถนาดี
ซ่อนความรักไว้ใต้หมอนหนุน
เพื่อให้เธออิงอุ่นเช่นวันผ่าน
จากใจคนที่แอบหวังดีมาเนิ่นนาน
หากเธอลองใช้หัวใจอ่านก็จะรู้ว่าใคร
.................................................................
รักคือ ความเอื้ออาทร
เพราะไม่ได้งดงามดังบทกวี
จึงไม่มีถ้อยคำดีๆมาแทนค่า
เพราะฉันมีเพียงแค่แววตา
ที่จะยืนยันได้ว่า รักเธอเพียงไร
เพราะฉันไม่ใช่แสงตะวัน
เธออาจไม่อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้กันก็ได้
แต่ในวันที่ชีวิตเธอสลัวแสงไฟ
ฉันเองพร้อมจะเคียงข้างไปในยามมืดมน
ฉันอาจไม่ใช่สิ่งดีๆหลายอย่าง
ไม่ใช่ทางเลือกใดสักทางที่เธอเคยค้น
เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา มีดวงตาไว้ห่วงหาใครสักคน
และทั้งหมดของความรักที่ท้วมท้น ฉันให้เธอ
.................................................................
รักคือ ความมั่นคง
เธอเท่านั้น
ที่ฉันจะผูกพัน ที่ชีวิตทุกวันจะรู้ค่า
ที่จะรักจนแก่เฒ่าเป็นยายกับตา
ที่แอบวาดภาพจนแก่ชรา จะนั่งเลี้ยงหลานด้วยกัน
เมื่อนึกถึงอนาคตฉันนึกถึงเธอ
เพราะเมื่อจะนิยามความมั่นคงเสมอ ฉันนึกถึงเธอเท่านั้น
เป็นคนที่พรหมลิขิต ไม่จำเป็นต้องผูกชีวิตให้ใกล้กัน
แต่รักที่ฉันมีจะทำแบบนั้นด้วยตัวเอง
.................................................................
รักคือ ความคิดถึง
ถ้าจะวัดความกว้างของขอบฟ้าเป็นกิโลฯ
ก็คงมากโข จนนับไม่ไหว
แต่ถ้าจะนับว่าฉันคิดถึงเธอมากเพียงใด
แค่นับจังหวะการเต้นหัวใจของเธอดู
.................................................................
รักคือ ความห่วงใย
ความรักโบยบินเหมือนนกเสรี
พรมความอ่อนโยนไปทุกที่ยามโลกหมุน
เป็นความสว่างดั่งดวงตะวันที่ส่องละมุน
เป็นประกายความอบอุ่นในดวงตา
ความรักของฉันจึงโอบกอดเธอไว้
เป็นตัวแทนของความห่วงใยในทุกองศา
ไม่มีลิตใดกว้างเกินกว่าที่ใจจะนำพา
ความหมายเดียวที่ใจปรารถนา คือ รักเธอ
.................................................................
รักคือ ความซื่อสัตย์
ม่านฟ้าขวางกั้น
เราจำจึงต้องห่างกันในคืนหนาว
แต่ตึกระฟ้า ..ผู้คน ..หรือเงาดาว
ไม่สามารถทำให้เรื่องราวของเธอรางเลือน
ทุกสิ่งในใจยังคงชัดเจน
แม้ว่าเธอจะไม่เห็นและเข้าใจได้เหมือน
ยืนยันได้ว่าทุกความรู้สึกที่มีไม่แชเชือน
เป็นดั่งสิ่งย้ำเตือน ว่าสักกี่ปีกี่เดือน จะเหมือนเดิม
.................................................................
รักคือ ความอดทน
เธอขี้โมโห เธอเอาแต่ใจ
เธอชอบใช้ ชอบออกคำสั่งฉัน
เพื่อนก็ต่อว่า ฉันทนทำไมกัน
คนที่นิสัยดีและรักฉันมีมากมาย
เขาไม่เข้าใจอะไรเลย
ว่ารักที่หัวใจรู้สึกลงเอย มันหาได้ไม่ง่าย
และที่อยู่กับเธอ ก็ไม่มีคำอธิบาย
นอกจากสนองความต้องการของใจ ที่มันสั่งให้รักแต่เธอ
.................................................................
รักคือ ความเข้าใจ
จะอยู่เพื่อรัก
แม้มีอุปสรรคฉันจะข้าม
จับมือกันนะ เราจะเดิน เราจะตาม
ฉันมีทุกโมงยาม ทุกนาทีที่ก้าวด้วยความเข้าใจ
รอยเท้าจะมากขึ้นเท่าไรไม่สำคัญ
อยู่ที่ว่าทุกวัน เรารักกันมากขึ้นแค่ไหน
รอยเท้าอาจไม่เหลือรอย หากต้องพบเจออะไร
แต่สิ่งที่กำลังจะเกิดต่อไป ขอให้เริ่มจากความรักเรา
.................................................................
รักคือ ความจริงใจ
เธออาจเป็นแค่คนคนหนึ่งบนโลกใบนี้
แต่รู้ไหมคนดี เธอเป็นโลกทั้งใบของฉัน
เธออาจมีความรักให้ใครนับร้อยพัน
สำหรับฉันเธอคือคนเดียวเท่านั้นที่จริงใจ
จึงไม่เคยเสียใจที่ได้รัก
มีเธอเป็นที่พิงพัก หมดใจก็ยกให้
เธออย่าได้โทษแรงดึงดูดของโลกกว้างไกล
แต่จงโทษแรงโน้มถ่วงของหัวใจ ที่มันรักเธอ
ที่มา หนังสือกลอน สองเราคือรัก จากสำนักพิมพ์ ใยไหม
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 96 คน [
