Bloggang.com : คนว่างเปล่า : •เกือบไม่รอดแล้วเรา•

•เกือบไม่รอดแล้วเรา•

....เมื่อวานนี้...เพื่อนชวนไปกินข้าว...ที่ม.ราม..มีก๋วยเตียวเย็นตาโยเยาวราช...อร่อยมากเลย..เราก็พาเพื่อนไปกิน....แล้วก็เดินย่อยกันสักพักหนึ่ง...ก็ต่อด้วยSevensen

...แล้วก็เดินในThe Mall รามถึง.....17.00...ก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อเปื่อยข้างๆThe Mall...(เป็นก๋วยเตี๋ยวเนื้อเปื่อยที่อร่อยมากๆเลย...

....)...อิ่มจริงๆเลย...ต่อด้วยไอศครีมกะทิ...

....อร่อยทุกอย่างเลย....อิ่มมากเลย...

ตอนกลับบ้าน...นั่ง..อะไม่ใช่..ยืนมาจิ..ขึ้น113..พอถึงตลาดมีนบุรีก็ต่อ...รถตู้มา..บนรถตู้เนี่ยละอาการเริ่มออกละ..เวียนหัวจัง...มันเป็นอีกแล้ว...เรามีโรคประจำตัวก็ว่าได้....ก่อนที่จะมีประจำเดือนมาจะมีไข้...เข้าเรียกไข้ทับฤดู...จะปวดหัวมากๆเลย...เหมือนจะเป็นลม...แต่ก็ทนๆเอาหน่อยเดี่ยวก็ถึงบ้านแล้ว...โอ้..มองไปนอกหน้าต่างจะหวืด...วูปอะ...เซงเลยเรา...ครั้งนี้เป็นมากแฮ...และแล้วก็ถึงบ้านจนได้....

รีบหายามากินอย่างไว....ยาประจำตัวที่แก้โรคนี้ก็คือ..ยามะโนรา..จากเมืองพิษณุโลกเลย...สั่งตรงมาเลยนะ..กรุงเทพฯไม่มีขาย....เฮ้อ...คล้ายๆยาลมนะ....แต่ไม่ใช่หน่า...ดื่มไปเกือบเเก้ว...มานอนพัก...ยังไม่หายเลยปวดหัวมากกว่าเดิมอีก....โอย....แต่เราก็คิดในใจว่าเดี่ยวมานก็หายหน่า....เพราะจะเป็นแบบนี้ประจำ....แต่วันนี้เป็นนานผิดปกติ....แถมปวดหัวมากๆ...แต่ก็ไม่ใส่ใจมานดีกว่า...ไปอาบน้ำ..กินข้าว..และดูหนัง...โฮ.โฮ..ปวดหนักกว่าเดิม..ไม่มีลดเลยอาการปวดหัวเนี่ย...แถบจะเดินไม่ตรงเลยเรา...ก็เรียก..แม่จ๋า..หายาให้หน่อยไม่ไหวแล้ว..แม่ก็หายาให้เรา...แถมด้วยพาราเซตามอลอีก2เม็ด...แล้วก็ไปนอน...เฮ้อ...ตอนนั้นคิดว่าคนที่เรารักเขา...คนที่เราเฝ้าคิดถึงนิ..จะรู้ไหมว่าเราไม่สบายนิ....เฮ้อ...สุดท้ายก็แม่เราเนี่ยละที่ดูแลเรา...

....แล้วเราก็ไปนอน...แม่ตื่นมาตั้งแต่เช้า..มาดูเรานิ..ปลุกไปหายากินอีก.....แม่..เพิ่งหกโมงเองนะ....แม่บอกไปกินยา..เดี่ยวจะได้อาการดีขึ้น...เราก็งอแงนิดๆ...แบบขอนอนต่ออีกหน่อยจิ....ง่ะ....แม่งอนเดินออกไปเลย...ทำไงอะ...ก็ต้องลุกตามไปล้างหน้า..กินโอวัลทิน..แล้วก็กินยา....ก็อาการดีขึ้นแล้วต้องแต่ตอนตื่นมา....โรคนี้จะเป็นแค่แปปๆ..ขอให้ได้กินยา..เหมือนโรคหัวใจมั่ง..ได้กินยาก็หายแล้วประมาณนั้น.....ก็อาการดีขึ้นแต่ก็ยังมึนๆทั้งวัน..แต่ก็ไม่ปวดหัวมากเท่าเมื่อคืนก่อน...ปวดมากซะจนคิดว่า...ถ้าคืนนี้ตายไปก็ขอให้ได้ตายแบบสงบๆ..แบบนอนหลับไปเลย....มันปวดมากถึงขนาดนั้นเลยนะ...

นั้นคือ...โรคประจำตัวก็ว่าได้...จะเป็นทุกๆเดือน...ถ้าเดือนไหนอาการดีๆ...ไม่แปรปรวนมากนักก็อาจไม่เป็น...

วันนี้..เขาถามเราว่า..เรื่องแย่ๆที่สุดของเราคืออะไร...คิดตั้งนาน..แล้วก็คิดออก...เรื่องที่แย่ที่สุดสำหรับตัวเราก็คือ..เอาแต่ใจตัวเอง...เขาถามต่ออีกนะว่าเรื่องอะไร...เราก็ตอบว่าทุกเรื่องเลย...

เฮ้อ...เรานะเรา..ไม่ว่าจะเวลาไหนก็คิดถึงเขาตลอดเวลาเลย...เห็นหน้าใครๆก็เป็นเขาไปหมด....แต่ตอนที่เราปวดหัวมากๆจนคิดว่าเราไม่รอดแน่ๆ...คนที่เราคิดถึงก็เป็นเขานะ..คิดว่าเขาคงไม่รู้หรอกว่าเราจะเป็นอย่างไง...แล้วก็คิดถึงแม่กับเตี่ยและก็น้องชาย....เฮ้อ..แล้วก็นอนหลับไป

ปล.
แม้นจะเนินนานเท่าไหร่..เธออยู่ในใจของฉันเสมอ
แม้นเธอจะเป็นแบบไหน...ฉันก็อยากให้เธอพบเจอสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอ
เธอ...ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉัน...แต่ฉันอยากมีเธออยู่กับฉัน
เธอ..ทำให้ฉันรู้ว่าเมื่อเรารักใครสักคน..มันเหนื่อยขนาดไหน
"เหมือนพ่อแม่ของเราที่..ท่านก็เหนื่อยที่รักเรา..แต่ท่านก็ยังรัก"
••ฉันขอให้เธอ••พบเจอส่งที่ดีสำหรับเธอ••
••แต่สำหรับเธอ...เธอเป็นสิ่งที่ฉันพอใจ••

Create Date : 08 กันยายน 2548

Last Update : 8 กันยายน 2548 21:49:22 น.

4 comments

Counter : 316 Pageviews.

ถ้ารู้ว่าเรื่องที่แย่ที่สุดของเราคืออะไรแล้ว ก็นับว่าโชคดีครับ

วันหลังลองถามตัวเองดูสิครับว่า "เรื่องที่ดีที่สุดของเราคืออะไร?"

เมื่อสามารถเจอสิ่งแย่ จึงสามารถแก้ไข
เมื่อสามารถเจอสิ่งดี จึงจะสามารถรักได้

โดย: แพ ใบไผ่

วันที่: 8 กันยายน 2548 เวลา:21:50:45 น.

สวัสดีคะ เรียนรามคะแต่ตอนนี้จบแล้วตอนที่เรียนไม่ค่อยได้ไปเดินแถวรามเท่าไรเลยคะ เรียนเสร็จกลับบ้าน เลยไม่ค่อยรู้ว่ามีอะไรอร่อยๆบ้าง

เรื่องที่แย่ที่สุดของเรา...ไม่รุ้อ่ะคะ เพราะรู้สึกมันจะเยอะจัด

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ

โดย: โลกส่วนตัว

วันที่: 9 กันยายน 2548 เวลา:0:52:41 น.

ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: โลกส่วนตัว

วันที่: 9 กันยายน 2548 เวลา:0:53:18 น.

หายป่วยเร็วๆ นะคร๊าบบ ทั้งสภาพร่างกายและก็จิตใจนะกั๊บป๋ม

โดย: วันที่ฝนจาง

วันที่: 10 กันยายน 2548 เวลา:12:44:46 น.