Bloggang.com : tongfah_88 : เพื่อนถึงเพื่อน เตือนความหลัง

เพื่อนถึงเพื่อน เตือนความหลัง - 1

กับเพื่อนๆ ที่จังหวัดอุดรธานี ซึ่งปีนี้น้ำท่วมมากๆ จำไม่ได้ว่าปีอะไรง่ะ โทษทีจ้า

เด็กๆก็สนุกไปตามประสา แต่คนที่ต้องทำงาน ร้านค้าและบ้านเรือน เดือดร้อนกันมากๆ โดยเฉพาะเรากับเพื่อน ต้องเดินไปทำงาน แสบสุด สุด

เอ้าเดินเร็วๆหน่อยเล็ก เดี๋ยวไปทำงานสายนะอ็ง

หลบขึ้นไปบนภูเขาดีกว่า แต่ไม่ใช่หรอกจ้ะ ไปไหว้หลวงปู่อ่อนมา เลยถือโอกาสถ่ายรูปซะเลย (นี่ก็เป็นเพื่อนๆที่ทำงานที่ US Air Force Base ที่อุดรค่ะ)

วิวสวยมากเลยเหรอ ทำหน้าเอ๋อ เชียวแก

กับเพื่อนๆที่ทำงาน

กับเพื่อนคู่ซี้ ที่บ้านพักที่ เช่าอยู่ที่ New York

ยังจำเพื่อนเราคู่นี้ได้ใช่ไม๊ ผลสุดท้าย เขาก็ลงเอยกันอย่างมีความสุข หลังจากที่ผจญความลำบากกันมาอย่างสุดๆ

เพื่อนๆ พากันมาร่วมแสดงความยินดี

ในวันหยุด พวกเราก็จะนัดมาทานอาหารนอกบ้านบ้าง คลายเครียดค่ะดูหน้าตาซีค๊ะ เครียดสุด สุด 555

พอว่าง ก็มาเม้าท์กันตามประสา ญิง (ส่วนมากก็ นินทาน่ะค่ะ จะมีอะไร้)

เผลอเดี๋ยวเดียว ได้ลูกสาวน่าตาน่ารัก ชื่อเจนนี่ค่ะ จำหน้าตาน้องเจนนี่ไว้นะค๊ะ เดี๋ยวเรามาดูตอนน้องเจนนี่โตเป็นสาว ว่าจะสวยน่ารักแค่ไหน

ว้าว คนที่สองกำลังตามมาติดๆ เลยค่ะ เอ๊ เก่งนี่นา ผลผลิตจาก USA

ทุกวึคเอ็น เพื่อนๆก็มักจะชอบมาที่บ้าน ทานข้าว และเล่าสู่กันฟัง แลกเปลึ่ยนความคิดเห็นบ้าง เถึยงกันบ้าง พอให้ต่อมอารมณ์กระตุ้น ไม่งั้นมันเซ็งง่ะ

นี่ก็เพื่อนและคนสุดท้ายคือน้องสาวของเพื่อนซี้ค่ะ สองคนนี้ โฮ สุดๆ ไม่ค่อยยอมฟังใครค่ะขอเถึยงก่อน อย่างน้อยก็ขอนำไปก่อนแต้มนึงก็แล้วกัน และเดี๋ยวนี้คนที่นั่งตรงกลางชื่อน้อยค่ะไม่ได้อยู่ให้ได้เถียงกันแล้ว เพราะโรคมะเร็งได้ทำให้น้อยได้จากพวกเราไปเมื่อปลายปีที่แล้ว แต่อย่างน้อยเธอก็ได้เสียชีวิตที่เมืองไทย จังหวัดอุดรบ้านเกิดค่ะ

เอ้า ก็ต้องออกกำลังกาย เพื่อความแข็งแรงหน่อย อยู่ต่างบ้านต่างเมืองถ้าไม่แข็งแรง อยู่ยากค่ะ ต้องช่วยตัวเองให้ได้มากที่สุด ถึงจะ โอ

พอเข้าที่ เข้าทางก็ไปรับลูกสาวคนโตมาเรียน นี่ก็เลี้ยงดูปูเสื่อกันกับเพื่อนๆ ที่นี่เขาไม่ค่อยมีอะไรทำมากหรอกค่ะ อะไรๆ ก็เลี้ยง เป็นงานหลักค่ะ

เอ๊ะ เอ๊ะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ มาช่วยเพื่อนร้องเพลงให้ที่ร้านอาหาร โลตัสจ้าตอนนี้กำลังนั่งพัก คุยกับเพื่อน และมีลูกสาวมาเป็นเพื่อนด้วย มีรูปพิสูจน์นะจ๊ะ

นี่ไง เห็นไม๊ ข้างหลังก็เป็นวงไทรอั้มพ์ วงนี้คนไทยใน NY รู้จักกันทั้งนั้น เพราะไม่ว่างานไหน ก็ต้องวงนี้แหล่ะเขามันจริงๆ ได้ทั้งวัยรุ่นจนวัยดึก แต่น่าเสียดายค่ะ ตอนนี้ไม่มีอีกแล้วตั้งแต่หัวหน้าวงได้จากพวกเราไปด้วยโรคหัวใจ คนยืนด้านหลังขวามือน่ะค่ะชื่อคุณอรุณ

ชีวิตในต่างแดนก็ไม่มีอะไรมาก ถ้าเราจะหาความสุขแบบง่ายๆและประหยัดก็คือ ทำอาหารไปทานกันที่ Park คุณผู้ชายก็ไปตีก๊อลฟ คุณผู้หญิงอยากไปด้วย หรือไปว่ายน้า เดินเล่น ก็แล้วแต่ชอบค่ะ นี่ก็เพื่อนซี้คู่เดิม กับคนรู้ใจที่แสนดี และน่ารักมากๆจ้ะ

พอน้องปุ๊กกี้เกิดมาได้ไม่กี่เดือน คุณแม่ก็มีอาการเหงาสุดๆ คิดถึงคุณแม่และพี่น้องทางเมืองไทยอย่างแรงสุดๆ ต้องกลับ ต้องกลับ ท่องไว้ในใจอยู่ทุกวัน

คุณสามีที่แสนน่ารัก ก็ต้องตามใจอยากกลับไปสักพักก่อนก็ ด้ายยย ไม่เป็นไร ไม่ว่ากัน พี่จะทำงานรออยู่ทางนี้ นะ

แล้วเพื่่อนที่แสนดีอย่างเรา ก็อดไม่ได้ โถ ปล่อยไปได้ยังไงสามคนแม่ลูก แถมลูกยังเบบี้อีกต่างหาก ก็เลยตามไปด้วย เป็นที่สนุกสนานไม่จืดจางเลยทีเดียว (ว่าแล้วที่จริงก็อยากไปเที่ยวด้วยแหล่ะ แต่ขอเอาหน้านิดนึง ง่ะ)

โถ คุณพ่อหน้าเศร้าเชียว ไม่เคยจากกันเลยนะ กลับมาเร็วๆนะลูกนะ

ขอส่งท้ายนิดนึงว่า หลังจากรอแล้วรอเล่า ศรีภรรยาทำท่าจะไม่กลับมาง่ายๆ คุณสามีเลยตามกลับไป และได้ทำงานและมีตำแหน่งงานทีดี มีอันจะกินพอสมควร เรียกว่าสบายแล้ว ว่างั้นเถอะ

เอ้า เขากลับเมืองไทยกันแล้ว แต่ยังมีต่ออีกนะ ไว้ทีหลังตอนนี้ก็จะพามารู้จักเพื่อนอีกคนนึงอยู่ที่ New Jersey ครอบครัวนี้ก็น่ารักมากจ้ะ นี่ก็มาอยู่ที่หน้าบ้านเขาแล้วนะ
ไว้คอยดูตอนต่อไปนะจ๊ะ

Create Date : 11 พฤษภาคม 2551

Last Update : 24 สิงหาคม 2551 1:30:47 น.

2 comments

Counter : 667 Pageviews.

Thanks Nitti for bringing back the memory lane which is so good to have it to the back of my brain again ( I am a forgetful person you know, but one thing I never forget is to have you as my best friend as always). Thanks again for these rare pics

โดย: Nsriboonlue of FL IP: 71.226.22.83 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:13:36 น.

This is the reason why I'm doing this to bring back all the good memories to our friends and thanks for your comment , keep in touch.

โดย: tongfah_88

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:37:07 น.