Let go to India ภาค 1 MUMBAI

บันทึกการเดินทางของนักแบกเป้สาววัยดึก การเดินทางของหญิงสาวที่มีเงาของตัวเองเป็นเพื่อน ตลอดระยะเวลา 12 วัน ในผืนแผ่นดินที่นามว่า INDIA ดินแดนแห่งบททดสอบของนักแบกเป้ทุกท่าน ผ่านอินเดียแล้ว การเดินทางแบกเป้ทั่วโลกเป็นเรื่องจิ๊บๆๆ
ไปอินเดีย ไปทำไม มีอะไรที่อินเดีย บ้าหรือเปล่าไปอินเดียคนเดียว เสียสติไปแล้วหรือไง อยากตายเหรอ จะฆ่าตัวตายด้วยวิธีนี้เหรอ ไม่สวยมั้ง ไปที่อื่นไม่ได้เหรอ มากมายคำถามจากคนรอบข้าง ไม่ว่าจะกี่คนห้ามปราม หรือกี่คนตักเตือนก็ไม่สามารถที่จะมาหยุดความตั้งใจในครั้งนี้ได้ ไม่มีที่ใดในโลกใบนี้จะเป็นที่ทดสอบความกล้าหาญได้ดีเท่ากับการแบกเป้ไปอินเดียคนเดียวอีกแล้ว ดังที่มีคำกล่าวไว้ว่า หากผ่านการเดินทางในอินเดียมาแล้ว การแบกเป้เที่ยวรอบโลกเป็นแค่เรื่องเล็กๆ
แรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ไม่ได้มาจากการอยากเท่ห์หรืออยากเจ๋งแต่อย่างใด แต่มาจากความโมโหที่ถูกปฏิเสธ visa ของประเทศมหาอำนาจประเทศหนึ่ง ด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่าคุณมีเงินน้อยเกินไป และที่นี่ไม่อนุญาตให้เข้าประเทศคนเดียว เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก สุดแสนจะยุ่งยากยามอยากจะแบกเป้เที่ยว(คนเดียว) ในเมื่อประเทศที่ร่ำรวยไม่ยินดีต้อนรับ ยังประเทศยากจนอีกมากมายที่อ้าแขนต้อนรับคนอย่างเรา พร้อมจะมอบประสบการณ์ดีๆ ให้เราเก็บเป็นกำไรของชีวิต ใช้เวลาในการตัดสินใจเพียงหนึ่งนาทีเท่านั้นหลังจากที่โดนปฏิเสธ visa จัดการโทรหาเอเจนซี่ขอตั๋วไปอินเดียทันที โดยไม่สนใจว่า visa จะผ่านหรือไม่ ฉันจะไปอินเดีย ๆๆๆๆ และโชคดีมากที่ได้ตั๋วโปรโมชันจากการบินไทยในราคาแค่หมื่นเดียว
แล้วทำไมต้อง Mumbai ไม่มีใครเขาไป Mumbai กันหรอก ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจ เพราะไม่ค่อยมีใครอยากจะไปนะสิ ฉันถึงอยากจะไปที่นี่ มีคนไทยไปเที่ยว Delhi เยอะมากแล้ว ขอไปสัมผัส Mumbai บ้าง ศาสนากับเรายังห่างกันมาก แคว้นราชสถานจึงยังไม่อยู่ในความสนใจครั้งนี้ แต่จะไปเหยียบให้ได้สักวันหนึ่ง
ก่อนจะเดินทางเพื่อนๆ ยังมาเตือนอีกว่าให้เขียนพินัยกรรมไว้ด้วย จะได้แบ่งสมบัติที่มีอยู่น้อยนิดได้ถูกต้อง ที่สำคัญควรระบุผู้รับมรดกเจ้าหูตูบให้เรียบร้อย เพราะเป็นมรดกที่ไม่มีใครอยากจะรับช่วงต่อ ยอมรับว่าก่อนวันเดินทางเกิดอาการปอดแหก กลัวมาก นอนไม่หลับ เครียดมาก อยากยกเลิกตั๋วหรือไม่ก็ทิ้งมันไปเลย กลัวจนต้องไปเปิดบริการ Roamming เผื่อไว้หากว่ามีอันตรายเกิดขึ้น จะได้มีคนหาศพเจอ คิดมากขนาดนี้เลยทีเดียว แต่เมื่อวันเดินทางมาถึงไม่มีความกลัวหลงเหลืออยู่เลย มีแต่ความตื่นเต้นที่จะได้สัมผัสกับประสบการณ์อันแสนน่าตื่นเต้นเร้าใจที่อีกหลายๆ คนไม่กล้า
การเดินทางครั้งนี้ไม่มีการเตรียมตัวล่วงหน้าใดๆ ทั้งสิ้น ไม่มีการจองโรงแรม ไม่รู้ล่วงหน้าว่าจะนอนที่ไหน ไม่มี lonely planet หรือ guide book อะไรเลย ไม่ได้อ่านหนังสือนำเที่ยวเล่มใดทั้งสิ้น ไม่รู้จัก Mumbai ไม่มีญาติในอินเดีย ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไปตายเอาดาบหน้า ก่อนเดินทางเกิดอาการปอดแหกเลยแวะไปหาหนังสือของคุณแคทและคุณวุฒิแต่ไม่มี ช่างมาหมดตรงกับช่วงที่เราตัดสินใจเดินทาง เลยทำให้การเดินทางครั้งนี้มีแค่เป้ใบเดียว และหนังสือแนะนำ Mumbai ฉบับสำหรับคนรวย ซึ่งได้มาเพราะความห่วงใยของเพื่อน และเงินติดตัวไปไม่มากมาย
เวลา 12 วันกับการเดินทางในต่างแดนเพียงคนเดียวเป็นครั้งแรกในชีวิต ได้อะไรมากมายกว่าที่คิดมาก จากที่เคยเป็นคนที่ไม่ชอบคนอินเดียมากหรือเรียกว่าเกลียดก้อได้ แต่ตอนนี้ความคิดเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ชอบคนอินเดียมาก และชอบอีกหลายๆอย่างที่เป็นออินเดีย ปลอดภัยมากที่จะเที่ยวในอินเดีย เกือบทุกคนมีน้ำใจ พร้อมที่จะช่วยเหลือทุกเมื่อ รู้สึกคุ้มค่ามากกับการจ่ายเงินออกไปไม่ถึงสองหมื่นบาท แลกกับประสบการณ์ที่สวยงามซึ่งจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป
หนังสือบันทึกการเดินทางฉบับ online เล่มนี้อาจจะใช้เป็น guide book ได้ไม่ดีนัก เพราะไม่ได้มีรายละเอียดของการท่องเที่ยว แต่หนังสือเล่มนี้อาจจะเป็นแรงบันดาลใจทำให้ใครบางคนสลัดความน่าเบื่อออกจากชีวิตแล้วตื่นขึ้นมาจากชีวิตเดิมๆ แบกเป้สักหนึ่งใบเดินทางไปยังโลกกว้างๆ ใบนี้ ค้นหาความหมายของชีวิต เก็บประสบการณ์ดีๆ เป็นกำไรของชีวิต เรื่องราวทั้งหมดที่เล่าในหนังสือเล่มนี้เป้นประสบการณ์จริงของข้าพเจ้าที่ไม่ได้มีการแต่งเติมใดๆ แต่บางถ้อยความอาจจะเกิดจากความคิดของข้าพเจ้าซึ่งอาจจะไม่ถูกต้องนัก แต่ไม่มีเจตนาจะดูถูกหรือลบหลู่ใดๆทั้งสิ้น และข้าพเจ้าน้อมรับผิดทุกประการ
ขอขอบคุณแม่ผู้มอบชีวิต ขอบคุณตัวเองที่มีความกล้าหาญเป็นสมบัติส่วนตัว ขอบคุณชาวอินเดียทุกท่านที่ได้มอบกำไรอันล้ำค่าแก่ข้าพเจ้า และขอขอบคุณทางเวปพันทิปที่ได้ให้โอกาสในการเล่าประสบการณ์ดีๆ ที่จะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครบ้างคนลุกขึ้นมาแบกเป้ท่องโลกกว้างๆ ใบนี้ในโอกาสต่อไป
กาญจนา รอดประดิษฐ์



อ่านเรื่องราวฉบับสมบูรณ์ภาค 1 ได้ที่นี่คะ//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8913146/E8913146.html

ภาค 2 คะ//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8930687/E8930687.html
ตามผมมาเลย

Create Date : 03 มีนาคม 2553		0 comments
Last Update : 23 กรกฎาคม 2555 15:59:23 น.
Counter : 3180 Pageviews.
Share Tweet