แห่ะแห่ะ .....ไม่มีใครเขียนจ่าหน้าซองอะไรมาอย่างนั้นหรอกค่า เหอเหอ พอดีเมื่องสองสามวันที่แล้วได้รับโปสการ์ดมาไล่ๆ กันสามสี่ใบ เลยเอามาวางๆ กองๆ รวมกันแล้วถ่ายรูปดูก็ออกมาเข้าท่าดีค่ะ โปสการ์ดชุดที่เห็นในภาพข้างบนนี้ เป็นการ์ดมาจาก หนู๋อ้อ NaturalGal ในพันทิปนี่เอง หนู๋อ้อเป็นคนช่างเดินทาง ไปไหนต่อไหนร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ก็มีแก่ใจอุตส่าห์แวะซื้อการ์ดของท้องถิ่นนั้นๆ พร้อมเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ และส่งมาให้โดยมีตราประทับไปรณีย์ท้องที่นั้นๆ เป็นที่ระลึกค่ะอันที่จริง มันก็เป็นความรู้สึกดีมากๆ นะคะ ที่ได้รับทราบเรื่องราวโดยเฉพาะในแง่การท่องเที่ยวผ่านตัวอักษร จริงๆ จะโทรเล่าให้กันก็ได้ แต่คุณค่าทางใจและความรู้สึกมันคนละเรื่องกับการอ่านเนื้อความสั้นๆ จากโปสการ์ดเลยทีเดียว และจริงๆ แล้ว โปสการ์ดที่ส่งให้กันนี้ นานวันเข้าหลายสิบปี มันเป็นเหมือนของเก่าที่บอกเล่าถึงเรื่องราวประวัติศาสตร์ด้วยนะคะ ดังนั้นเก็บให้ดีเถอะ อิอิ ถึงรุ่นหลาน-เหลนเรา อาจขายได้แพงๆ ก็ได้ใครจะไปรู้ อิอิ จากภาพข้างบน เป็นการ์ดจากเพื่อนในพันทิปอีกคนหนึ่งเหมือนกันค่ะ คือ เดียร์ friday:fineday คนถ่ายรูปเก่งสวยเก๋อีกคนหนึ่งของบอร์ดห้องกล้อง เดียร์ก็เดินทางบ่อยค่ะ และส่งการ์ดมาให้เราบ้าง อ่านทีไรดีใจและยิ้มให้การ์ดทุกทีไปการ์ดของเดียร์ มีทั้งแบบที่ทำมือเอง คือใช้ภาพถ่ายของเดียร์เองทำ และการ์ดแบบซื้อจากสถานที่นั้นๆ ค่ะ แต่ทั้งสองแบบ ก็ส่งมาให้จากใจเหมือนๆ กันเนอะ ส่วนการ์ดเซ็ตนี้ เป็นของต่างประเทศทั้งหมด มีที่มาที่แปลกพิสดารด้วยค่ะ คือส่งมาจากเพื่อนแม่ของเรา ซึ่งต้องเล่าให้ฟังก่อนว่าเพื่อแม่เราคนนี้เปรี้ยวมากๆ เราจำบุคลิกของเพื่อนแม่เราคนนี้แม่นเลยอาอ๊อตเป็นคนที่ไม่ใช่คนสวย และตัวไม่สูง ผิวค่อนข้างคล้ำ สูบบุหรี่จัดมวนต่อมวน กินเหล้าเป็นน้ำ ขับรถเร็ว แต่งตัวเก่งมากๆ พอแต่งหน้าแต่งตัวขึ้นมาก็สาวสังคมเปรี้ยวๆ เราดีๆ นี่เองค่ะ และเป็นธรรมดาที่คนกินเหล้าเก่งๆ มักจะทำกับข้าวเก่ง อาอ๊อตก็ทำกับข้าวเก่งมากๆ ค่ะวันดีคืนดี อาอ๊อตก็มีอันต้องเดินทางไปต่างประเทศหลายๆ ประเทศ และสุดท้ายไปอยู่ที่อเมริกาถึงเกือบ 10 ปี ดังนั้นอาอ๊อตจึงส่งการ์ดบอกเล่าเรื่องราวมายังแม่เราตลอดเวลาค่ะ ทีนี้อย่างที่บอกว่าการ์ดนี้แปลกๆ นั่นก็คืออาอ๊อตได้ส่งโปสการ์ดเหล่านี้มาหาแม่เราจำนวนมากค่ะ นานๆ ไปก็คงจะเบื่อที่ส่งให้แม่เราอย่างเดียว อาอ๊อตก็เลยยักย้ายมาส่งให้เรา เป็นชื่อเราบ้าง เขียนว่าส่งให้หลานรักกำปง... แต่จริงๆ เนื้อความน่ะเกี่ยวกับเราสักประโยคเดียวมั๊ง ที่เหลือก็คุยกะแม่เราอย่างเดิม อิอิ เลยยังงงๆ อยู่นี่ว่าแม่เราจะเป็นคนเก็บ หรือเป็นของเราที่จะเก็บดี แห่ะแห่ะ การ์ดที่มาจากอาอ๊อต หรือเพื่อนคนอื่นๆ ที่ส่งมาจากต่างประเทศ มีแบบแปลกๆ ลายสวยๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ โดยเฉพาะการ์ดแบบที่มี "ไดคัท" หรือที่ตัดให้เป็นรูปต่างๆ น่ะ ที่ไม่ใช่สี่เหลี่ยมปกติ จะมีแบบแปลกๆ สวยและน่าสนใจดีค่ะเราเป็นฝ่ายได้รับการ์ดนี้มานาน จนไม่นานนี้เอง เพื่อนสมาชิกในห้องกล้องฟูจิ (น้า zardamon) ก็เอารูปมาลงเป็นรูปการ์ดนี่ก่อนส่งกลับหาตัวเอง เราก็เลยคิดได้ จริงๆ ด้วยเนอะ เราก็ไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยๆ น่าจะส่งกลับมาหาตัวเองบ้างเป็นที่ระลึกค่ะ เราก็เลยเริ่มมาสองสามจังหวัดแล้วล่ะ เดี๋ยวนี้ในกระเป๋าเรา ก็เลยต้องพกของเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่งแล้วค่ะนั่นก็คือแสตมป์น่ะ จากนี้ไปเวลาไปไหนต่อไหน นอกจากจะเก็บความทรงจำของสถานที่ เหตุการณ์ วันเวลา และบุคคลที่เราได้พบเจอและประทับใจในระหว่างการเดินทางด้วยความจำ และด้วยกล้องถ่ายรูปแล้ว ยังมีเพิ่มด้วยการเขียนโปสการ์ดด้วยค่ะนั่นคือเมื่อเราประทับใจกับสถานที่จริงนั่นแล้ว กลับมาบ้านยังได้ดูในภาพถ่ายที่ถ่ายมาจากกล้องดิจิตอลอีกในจอคอมฯ เพื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ แล้วนอนฝันดีไปอีกสองสามวัน พอมันจะรางๆ เลือนๆ โปสการ์ดของสถานที่นั้นๆ ก็จะตามหลังมาอย่างถูกที่ถูกเวลาเพื่อไม่ให้ความสุขครั้งนั้นตกตะกอนและจางหายเร็วเกินไป และเชื่อเถิดว่าเมื่อคุณได้มองการ์ดแล้ว เรื่องราวของวันวานก็จะกลับมาชัดเจนเหมือนพึ่งเกิดเมื่อกี้นี้เอง และมีอันให้เราต้องแอบอมยิ้มคนเดียวหน้าการ์ดนี้แน่ๆ ค่ะ...........ด้วยความรักและคิดถึงคุณสุดหัวใจ จนกว่าเราจะพบกันใหม่ลงชื่อ กํ า ป ง พิ ร า เ ท วี
.....
ทีนี้อย่างที่บอกว่าการ์ดนี้แปลกๆ นั่นก็คืออาอ๊อตได้ส่งโปสการ์ดเหล่านี้มาหาแม่เราจำนวนมากค่ะ นานๆ ไปก็คงจะเบื่อที่ส่งให้แม่เราอย่างเดียว อาอ๊อตก็เลยยักย้ายมาส่งให้เรา เป็นชื่อเราบ้าง เขียนว่าส่งให้หลานรักกำปง... แต่จริงๆ เนื้อความน่ะเกี่ยวกับเราสักประโยคเดียวมั๊ง ที่เหลือก็คุยกะแม่เราอย่างเดิม อิอิ เลยยังงงๆ อยู่นี่ว่าแม่เราจะเป็นคนเก็บ หรือเป็นของเราที่จะเก็บดี แห่ะแห่ะ 
การ์ดที่มาจากอาอ๊อต หรือเพื่อนคนอื่นๆ ที่ส่งมาจากต่างประเทศ มีแบบแปลกๆ ลายสวยๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ โดยเฉพาะการ์ดแบบที่มี "ไดคัท" หรือที่ตัดให้เป็นรูปต่างๆ น่ะ ที่ไม่ใช่สี่เหลี่ยมปกติ จะมีแบบแปลกๆ สวยและน่าสนใจดีค่ะ
เดี๋ยวนี้ในกระเป๋าเรา ก็เลยต้องพกของเพิ่มขึ้นอีกอย่างหนึ่งแล้วค่ะนั่นก็คือแสตมป์น่ะ จากนี้ไปเวลาไปไหนต่อไหน นอกจากจะเก็บความทรงจำของสถานที่ เหตุการณ์ วันเวลา และบุคคลที่เราได้พบเจอและประทับใจในระหว่างการเดินทางด้วยความจำ และด้วยกล้องถ่ายรูปแล้ว ยังมีเพิ่มด้วยการเขียนโปสการ์ดด้วยค่ะ
กระทู้ blog ก่อนหน้านี้ : 
เป็นความทรงจำที่ดีเนอะป้าเนอะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ถึงกำปงค่ะ
เอ วันนี้พูดเหมือนลิเกหรือเปล่าเนี่ย