แค่เป็นคนชอบเรียน เป็นคนเงียบๆ มีความสุขกับโลกส่วนตัว
ไม่ได้อยากได้อะไร ไม่ได้อยากได้รถใหม่ ไม่ใช้ของแฟชั่น
ไม่ซื้อเสื้อผ้าแพงๆ ไม่ใช้ของแบรนด์
ใช้กระเป๋าเพียงแค่มีวัตถุประสงค์เพื่อใส่สิ่งของ
ความสุขอยู่ที่การได้เรียนรู้ สิ่งแปลกใหม่
จึงอยากเรียนเพื่อจบออกมา เป็นกัลยาโง่ๆ คนเดิม

เป็นคนเรียนจบ ป. ตรี 2 ที่ แบบลงเรียนพร้อมกัน ไม่ได้แบบจบที่หนึ่งแล้วมาลงเรียนอีกที แต่เป็นการเรียนควบคู่พร้อมๆ กัน ระหว่างรามกับราชภัฎ (วิทยาลัยครูสวนดุสิต) สาเหตุก็ไม่ใช่อะไร สอบราชภัฎได้ แต่อยากรู้ว่ารามฯ เค้าเรียนกันอย่างไร
จะเรียนรามอย่างเดียวก็กลัวไม่จบ 55

เรียนรามทำให้รู้ว่า ถ้าตั้งใจเรียนจริง สามารถจบได้ในสามปีครึ่ง เพราะทำสถิติไว้ดีมาก การเรียนรามทำให้รู้ว่า คนจบรามนี่ ต้องเป็นคนรับผิดชอบตัวเองดีมากๆ.

ราชภัฎจะสอบก่อนราม สอบราชภัฏเสร็จ จำได้ว่า ต้องนั่งอ่านหนังสื่อตั้งแต่หัวค่ำไปจนจบเล่ม จึงจะนอน. เช้าไปสอบราม เพราะรามไม่เคยไปนั่งเรียน ใช้อ่านหนังสือ อ่านชีทข้อสอบเอง เป็นคนความจำดีมาก แต่ปัจจุบันจะพยายามลืมเจ้าหนี้ตลอด 55

เรียน ป.ตรีราชภัฏ เอกภาษาอังกฤษ 4ปี จบตรีได้งานทำเลย เพราะตอนเรียนทำงานพิเศษไปด้วยคือเลิกเรียนสี่โมงเย็น ไปทำทัวร์ที่ถนนข้าวสาร เลิกห้าทุ่มหรือเที่ยงคืน

ที่เล่ามาไม่ได้บอกว่าที่บ้านฐานะยากจนนะ จริงๆที่บ้านเทียบเท่าคหบดีอยู่ แต่ที่ดิ้นรนเพราะอยากทำเอง พ่อก้อบอกว่าไม่ต้องทำหรอก เพราะพ่อกลัวกัลยาจะเสี่ยงชีวิตไปไหมนั้น. แถมอาจารย์ตั้งข้อสังเกตกับเพื่อนๆมาว่า กัลยาเรียนไปเบลอไป

เรียนจบเอกอังกฤษ อยากเป็นไกด์ ไปสมัครเค้าก้อรับทันที ที่เขารับก้อไม่ได้เพราะเก่งอะไร เพราะไม่มีเงินเดือน เช้ามาต้องไป สแตนบายที่ทำงานตอนหกโมงเช้า แล้วรอรับงานว่าจะได้ไปไหน ถ้าได้ไปจะได้ค่าจ้างเป็นรายวัน ถ้าไม่มีงานก็รอถึงเก้าโมงแล้วใสหัวไป ห ลังจากได้แขกแล้ว ไกด์ต้องไปหาวิธีหาเงินเอง รายได้จึงขึ้นอยู่กับความสามารถเฉพาะตัว ได้้ใช้ชีวิตแบบท้าท้ายอยู่เดือนสองเดือน ว่าวันนี้จะฟันแขกได้หรือไม่ หลังจากเรียนรู้งานว่าไม่ใช่ทางกัลยาแล้ว ่ ก็มีโอกาสไปรับแขกที่บริษัทที่เคยทำงานพิเศษ เค้าเลยชวนให้มาทำด้วย. ก็มาทันที งานไกด์ท้าทายได้พอใจแล้ว เคยไปเป็นไกด์พาไปริเวอร์แคว ส่งแขกกลับโรงแรม แขกมากันสามี - ภรรยา แต่ชวนเราเข้าไปในห้อง ทำให้สงสัยมาจนถึงวันนี้ ว่าชวนทำไร ฟ่ะ กลัวเปลี่ยนใจเข้า เลยเปลี่ยนงานดีกว่า 55 ที่ทำงานใหม่บริษัททัวร์อยู่ถนนข้าวสาร วันๆ ไม่ได้พูดภาษาไทยเลย ทำให้ภาษาแข็งแรงขึ้นมากจากที่นี้ มีที่พักให้ด้วย ตอนพฤษภาทมิฬนี่ กัลยาวิ่งหลบลูกปืนอยู่ในดงเลย.

ทำงานได้ปีกว่า สอบบรรจุราชการได้ จำได้ว่าตอนนั้นทำทัวร์ได้เงินเดือนหมื่นกว่า แต่พอเรียกบรรจุราชการุได้ 5560 บาท นอนไม่หลับไปหลายวัน

ระหว่างนั้นยังเรียนรามต่อ ใช้เวลา 6 ปี เพราะติดวิชาที่ไม่ชอบ เช่น บัญชี เลข สถิติ วิชาพวกนี้ ต้องลงติวกับติวเตอร์หน้าราม ยอมรับว่าเค้าสอนดีนะ สอนให้คนที่ไม่รู้เรื่องสามารถไปสอบได้นี่น่านับถือติวเตอร์นะ พวกนี้น่าจะได้ศาสตรจารย์หมด 55
ตอนไปติวเลิกงานแล้วนั่งรถเมล์ ลงเรือ นั่งมอไซค์รับจ้างบึ่งไปหน้าราม เลิกสามทุ่ม นั่งรถเมล์กลับบ้าน เช้าทำงาน

จบรามมา ภาคภูมิใจมาก แบบไม่สวย ฉลาด ทรหด จบไม่ได้นะเนี่ย .. 55

แล้วมาต่อโท ของนิด้า ที่ภก ตอนเรียนนี่เทเหรียญไปลงทะเบียนกันเลย กู้มาหมดแม่น้ำทั้ง5สาย

ต่อเอกที่ฟิลิปปินส์ กู้แม่น้ำ ลำธาร บ่อเล็กๆเอาหมด. เหตุผลที่เรียนเอกก็แค่อยากเรียน เป็นการดิ้นรนอยากทำ อยากเรียนเองทั้งสิ้น ไม่ได้มีเจตนาเรียนเพื่อปรับวุฒิ สายงาน เปลี่ยนอาชีพ ใดๆ อยากเรียนจบเพื่อออกมาเป็นกัลยาคนเดิม และที่ไปฟิลิปปินส์ก็ไม่มีเหตุผลอะไรมาก ถ้าเรียนกรุงเทพ ค่าเครื่องบินคงพอๆ กับค่าเรียน เนื่องจากที่บ้านไม่ได้เน้นวิชาการ แต่เน้นกิจกรรม ไม่ได้ฉลาดมากมาย เลยต้องคิดเผื่อเรื่องค่าเดินทางด้วย เพราะหากจบ 8 ปี กัลยาอาจซื้อเครื่องบินส่วนตัวได้ลำหนึ่ง
จะเรียนที่ ภูเก็ต เหตุผลก็ ถ้าค่าเรียนมันเท่ากัน ฉันขอไปที่มันโหด มัน ฮา ดีกว่า การได้ออกจากบ้าน น่าจะเป็นลาภอันประเสริฐ

ได้เห็นประสบการณ์ที่ในห้องเรียนไม่ได้สอน น่าจะเป็นความรู้ที่คุ้มค่า เรื่องความรู้เอาจริงหาในเนตก็ได้ หากดิ้นรนข้นขวาย ได้เห็นบ้านเมืองของเขา เห็นลักษณะความเป็นอยู่ของเขา ที่ ณ ตอนนั้น การเมืองบ้านเรากำลังจะเป็นไปตามที่บ้านเมืองเขาเป็น และผลของการเมืองของบ้านเขา ทำให้บ้านเมืองเขาล้าหลังกว่าใคร ในขณะที่เคยเป็นประเทศที่เฟื่องฟูมาก่อน

ไม่ได้บอกว่าเรียนที่ไหน จะดีกว่ากัน และไม่สามารถบอกความแตกต่างได้ บุญพา วาสนาส่ง ให้เรียนที่นี้ ก็พอใจในสิ่งที่มี เลือกทำในสิ่งที่สุขใจ
ความสุขอยู่ที่ตัวเรา เลือกทำ และเลือกเป็น

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2558 12:08:37 น.		0 comments
Counter : 1207 Pageviews.
Share Tweet