รักของเรา ตอน 7 รักของเรา ตอนที่ 7 //topicstock.pantip.com/isolate/topicstock/2007/06/M5487554/M5487554.html ย้อนไปถึงตอนที่คุยกับแกแล้วคุยกันไม่รู้เรื่อง ที่เราย้อนแกว่า แล้วถ้าไม่แต่งกับเรา มีคนที่จะแต่งด้วยแล้วใช่ไหม นั้นน่ะ ประชดค่ะ ประชด แหม !! ใครจะไปคิดล่ะ ว่าผ้าขาว ๆ อย่างเนี๊ย จะทำกันได้ สะใจกันล่ะซิ คุณผู้ชาย เนี่ยเล่าไปเล่ามายังแค้นไม่หาย เมื่อวานกลับบ้านไปยังอินอยู่ มันหลับ ๆ เราเนี่ยแอบหยิก แอบเขกกะโหลกมันด้วยล่ะ ฮึ !! โมโห โมโห ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ระแคะระคายอะไรหรอก คุณเธอก็ยังเป็นผ้าขาวในใจฉันเสมอ เรื่องสินสอดหนึ่งล้านบาท ก็คาอยู่ยังงั้นแหละ คุณเธอไม่เคยพูดอะไรเลย ส่วนเราเริ่มได้ข้อมูลจากพี่คนที่พาแฟนไปเจอกับแม่นะคะ ว่า โหย ตกตั้งล้าน ถ้าแต่งจริงอย่าไปแต่งมันเลยในรู (หมายถึงที่ประจวบ) ต้องจัดงานใหญ่โตลงหนังสือพิมพ์แล้ว แกพูดประชด ให้เห็นภาพนะค่ะ เราก็เหรอ ๆ มันเยอะเหรอพี่ แล้วก็ไปแอบเปิดอ่านหนังสือพิมพ์หน้า 2 มันจะเป็นข่าวสังคม ใคร ทำอะไรน่ะ ก็เปิดจริงงัย ถึงอธิบายได้ นสพ. ไทยรัฐ อยากรู้ว่า เค้าตกกันเท่าไรว่ะ อ้อ ปรึกษาเพื่อนไม่ได้ค่ะ ความลับ ไม่รู้เป็นงัย บางที่คิดเองไม่ได้ ต้องมีคนมาบอก มันถึงเกทนะ อย่างเช่น (พักขายยา)   Create Date : 13 มิถุนายน 2550 6 comments Last Update : 22 เมษายน 2552 12:57:04 น. Counter : 1462 Pageviews. Share Tweet

พักขายยา ตอน ผ่าท้องคลอดคนที่สอง (รู้หมดเลย ว่ามีลูก 2 คน ) อิอิ ผ่าเสร็จ พอเราฟื้นตัว จริง ๆ นะไม่ได้พักอะไรเลย ก็ครั้งนี้มันวางยา พอผ่าออกมา ก็เข็นออกมาที่ห้อง ไอ้ลูกคนโตน่ะมันฉาวจะตาย ใครจะไปหลับลง เย็น ๆ เราก็เริ่มจะลุกขึ้นนั่งแหละ แข็งแรงมาก (ไม่จำเป็นต้องเก็บคะแนนความน่าถนุถนอมอีกต่อไป) นอน รพ. 3 คืน พอวันที่ 4 สามีมันร้องขอหมอกลับ แทนที่จะเป็นเรา คุณเธอบอกว่าอยู่อย่างนี้แกตายพอดี แกไม่ได้ออกำลังกายนะ แกอึดอัด เรือ่งการออกกำลังกายก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่ฉันล่ะมีเคือง ตอนกลางคืนพี่สาวแกก็มาดูลูกสาวให้ เราก็สบโอกาสไปเดินห้างดีกว่า อยากไปซื้อโน้นซื้อนี่ให้ลูกสาว ไปเจอเพื่อน เพื่อนก็ตกใจ เฮ้ยพี่ ผมว่าจะไปเยี่ยมพี่ซะหน่อย เรา : ไม่ต้อง ไม่ต้อง ออกแล้ว รุ่งขึ้น ก็ฝากพี่สาวแฟนอีก เออขอขอบคุณพี่สาวออกอากาศเสียหน่อย แกดีกับเรามากค่ะ ช่วงคลอดมาเนี่ยแกห้ามโน้นห้ามเนี่ย ห้ามกินกะทิ แกจะทำกับข้าวมาให้ตลอด โห้ย พึ่งรู้ว่าคนภูเก็ตเนี่ยเขากินแกงพริกกัน กินกันเป็นเดือนเลย อดอยากปากแห้ง หุ่นเนี้ยสะเลนเดอร์ ขึ้นมาเชียว ตอนท้องแรก ช่วงลาคลอดไปอยู่ประจวบ กินทุกอย่าง หุ่นเนี้ยอึ่มเลย เราไปแจ้งเกิดที่เทศบาลนะคะ อยู่ชั้นสองค่ะ ก็ยื่นเอกสารให้ พนักงานเหลือบตาขึ้นมารับเอกสารแล้วก็จดขยุกขยิก แล้วเธอก็ร้องเสียงหลง เนี่ยแม่เด็กเหรอค่ะ อิฉัน ตอบ ค่ะ พนักงานก็ก้มจดขยุขยิกอีก พนักงานเงยหน้ามาทำเสียงตกใจ : แล้วเนี่ยผ่าคลอดด้วย มาเดินทำไม เดี๊ยวท้องแตกพอดี ให้ใครมายื่นก็ได้ สิ้นเสียงแกพูด อิฉันเนี่ย เข่าแทบทรุดเลย กลัวท้องแตกขึ้นมาทันที นึกในใจว่า เหรอ ท้องแตกเหรอ เล่ามานี่อาการเดียวกับเรื่องที่ เหรอ เหรอ ล้านหนึ่งเนี่ยมันเยอะเหรอ เล่าข้ามไปข้ามมา ไม่เล่าตอนโดนซะที แฟนคลับเซ็ง   โดย: ภูเก็ต-ป่าตอง 13 มิถุนายน 2550 14:38:35 น.

ยังอยากขายยาต่อ เล่าตอนเราไปคลอดลูกคนแรก (รู้แล้วมั๊ง ลูก 2 คน) ครั้งแรกเนี่ยต้องวางยา ผ่าคลอด เหอ เหอ ต้องเผาหมอซะหน่อย เราไปคลอดที่รามา ไปตอนกลางคืนสามีขับรถเก๋งไปส่งเรา เราบอกทางไป ขากลับแกต้องนั่งแท็กซี่กลับ แกขับกลับไม่ถูก เราจะขอหมอบอกว่าหนูขอกลับไปบอกทางสามีหน่อย ลูกได้คลอดในรถเก๋งแน่ รถก็ต้องทิ้งไว้ที่ รพ. นั้นแหละ ตอนที่เรานอนรอคลอดอยู่นะ ก็นอนปวด ทั้งคืนแหละ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน พอช่วงสาย ๆ เราก็เริ่มจะหลับ รู้สึกว่าจะมาหลับเอาตอนสายแล้ว แต่ได้ยินเสียง หมอพูดว่า เตียงนี่เค้าหลับตลอดเลยครับ ต่อมาเราได้ยิน ทานอะไรค่ะ ทานอะไร เป็นเสียงหมอหญิงหมอชายถามกันเรือ่งจะกินอะไรกัน ดังจอกแจะ แต่เราก็ยังหลับตานะคะ ไม่รู้จะลืมตาไปทำไม แต่พอเราลืมตามา เจอะกับหมอฝึกหัด นั่งอยู่ข้างเตียง แกคงจะมารอนานแล้วล่ะ กะว่า ลืมตาซะทีซีว่ะ พอเราประสานสายตาแกเท่านั้นแหละ แกก็รีบฉกฉวยช่วงเวลานาทีทอง สวัสดีครับ ผม .......... นักศึกษาฝึกหัด . บลา ... บลา ... ในกรณีที่คลอดเอง ผมจะเป็นผู้ทำให้ แต่ถ้าผ่า หมอจะทำให้ ชะรอยร่างกายเรากลัวเจ๊อะฝีมือแก ปกติเราจะวาดภาพหมอเนี่ย ขาว ๆ ตี๋ ๆ ใช่ไหม เนี่ย ดำ ๆ สูง ๆ แกหน้าตาเหมือนเด็กเทคนิคเลย เหอ เหอ ตกลงเราผ่าคลอด หมอก็วางยา เพราะอะไรซะอย่างนี่แหละ ที่เราไม่รู้เหตุผลจนถึงปัจจุบัน ในใจเราก็ยังไม่สลบนะเว้ย ๆ อย่าพึ่งกรีด ไม่สลบนะเว้ย ๆ อย่าพึ่งกรีด นึกอยู่อย่างนั้น ที่ไหนได้ ออกมาแล้วค่ะ เคยดูเหมี่ยว ปวันรัตน์ เค้ามาเล่าตอนนี้ให้ฟัง เราล่ะขำกลิ้งเลย อารมณ์ประมาณนี้เลย คือแกกลัวหมอจะผ่าตอนยาไม่ออกฤทธิ์ แกอ้าปากจะบอกหมอ หมอตอบว่า อ๋อ ออกมาแล้วค่ะ เป็นผู้ชาย วางยาเนี่ย มันก็จะสลบไปใช่ไหม มันไม่รู้อะไรหรอก โน้นแน่ะ พอรู้สึกตัวปุ๊บ สามีมาหอมแก้มเราด้วยล่ะ แล้วบอกว่าลูกเป็นผู้ชายค่ะ เราล่ะ ปลื้ม ๆ ประทับใจและรู้สึกอบอุ่นมาก ๆ ที่เล่ามาทั้งหมดเนี้ย จะโชว์ออฟ ท่อนฮุกเนี่ยแหละ ก็ประทับใจอยูถึงวันนี้ แต่ครั้งที่สอง ไม่เห็น มันทำแฮ่ะ เล่ามา เผื่อชายไทยใด ได้ประสบ ให้ทำดังนี้แล   โดย: ภูเก็ต-ป่าตอง 13 มิถุนายน 2550 14:42:57 น.

อะต่อ เราเริ่มคิดได้ว่าที่แม่ตกตั้งล้านน่ะ มันเยอะเกินไป จนกระทั่งหลานเขาคนที่เคยมารับฉันไปที่ร้านอาหารน่ะแต่งงาน ฉันก็ลงไปภูเก็ตนะซิ คุณเธอก็มารับ ช่วงนี้ตอนอยู่ด้วยกัน หยิบมือถือทีไร เห็นปิดเครือ่งทุ๊กที ก็เปิดให้ ไม่ได้คิดอะไร แค่รู้สึกลึก ๆ ว่ามัน แปลก แปลก คุณเธอก็เอาใจโดยดีนั้นแหละ มาคราวนี้เราก็จะได้คุยให้มันเป็นเรือ่งเป็นราวด้วยว่า จะเอาอย่างไง (ก็ยังหมายความว่าจะเอาท่าอย่างงัย ... ล้อเล่น) พี่สาวแกเล่าให้ฟังว่า ตั้งกะกลับมาจากประจวบ คุณเธอแก หน้าดำคร่ำเครียดเลย เท้าคนที่บ้านแกทุกคน แกขอยืมมาก่ายหน้าผากหมดเลย ประมาณว่าเครียดอย่างหนัก แต่มีอยู่วันหนึ่งเรารับโทรศัพท์ ปลายสายเรียก พี่ ... ใช่ไหมค่ะ จำทุกคำพูดไม่ได้ แต่ปลายสายบอกว่า อยากคุยกับพี่ ให้พี่ออกมาหาหน่อยได้ไหมค่ะ เรื่องแฟนพี่ เค้าบอกว่าพี่เป็นคู่หมั้น พ่อแม่บังคับให้แต่งงาน แล้วเค้ามาชอบหนูค่ะพี่ พี่ออกมาคุยกันหน่อย เราก็ถามว่าน้องอยู่ที่ไหน ช่วงนั้นแฟนคงเริ่มรู้ตัว แกก็รีบมาแย่งสาย แล้ววางลง โอย อกอีแป้นจะตาย ฉันล่ะอุตส่าห์คิดว่าเป็นผ้าขาว หนอย ทำกันได้   โดย: ภูเก็ต-ป่าตอง 13 มิถุนายน 2550 14:47:02 น.

ตอนนั้นฉันจะไปตามที่ผู้หญิงคนนั้นนัดให้ไปเจอกันให้ได้เลย จำได้ว่าทั้งตัวมีตังค์อยู่ 20 บาท กับบัตรเอทีเอ็ม ฉันก็ว่าไม่เป็นไร หามอไซค์รับจ้าง ต่อรองเหลือยี่สิบ แล้วไปกดเอทีเอ็มก็ได้ หากตอนนั้นมีสักสองร้อย คงเช่าเหมาลำไปแล้ว เออ ปัจจุบัน ก็ยังมีบ่อย ๆ ที่ทั้งเนื้อทั้งตัว มีอยู่ ยี่สิบ ตอนนั้นทั้งบ้านมันชุลมุนไปหมด พี่อีกคน ที่เป็นผู้ชายก็มาดักรับโทรศัพท์ เพราะหลังจากที่แฟนวางสายไป ก็มีโทรเข้ามา ฉันก็อยู่ในช่วงไปหาเงิน ตามซอกตามหลืบกระเป๋า กับการรีบมารับโทรศัพท์ให้ทันก่อนคนอื่นรับ ตอนนั้นมันก็อยากรู้ไง ว่าเรื่องมันเป็นงัยมางัย นี่คือตอนที่ฉันบอกว่า เข้ากับครอบครัวเขาได้เนี่ย มีชัยไปกว่าครึ่ง เอาล่ะหว๊า มียี่สิบบาทก็ยี่สิบบาท เดี๊ยวค่อยว่ากัน เอทีเอ็มที่มันมีอยู่แปดบาทสลึง ก็ไม่เป็นไร พอฉันจะออกไปหารถ ก็มีพี่สาวเขามาดักปากทางออก พ่อแฟนกับแม่แฟนก็กะหย่องกะแหย่งมาช่วยกันห้าม จำได้ว่าไปแอบ ๆ ตอนนั้นลูกของพี่สาวแฟนสักสองขวบ ตะโกนบอกว่า แหม่ แม่ น้า .. มันหยบอยู่เนี่ย ฉันก็ หยบ ๆ แปลว่าอะไรว่ะ แต่ตอนนั้นชั่งมันเหอะ เอาเรื่องนี้ก่อน กะว่าพอเขาเผลอ ฉันก็จะวิ่ง4คูณ100 ไปเรียกรถ วิ่งออกมาก็ถูกดักอีกนั้นแหละ เรียกว่าเค้าแทรคทีมกันมากันไม่ให้ฉันออกไป แฟนก็มาลาก มาดึงกลับไป ตอนนั้นก็ฮึดฮักกันพักหนึ่ง จนฉันเริ่มถอดผ้า เอ่ย ถอดใจว่าคงออกไปไม่ได้แล้วล่ะ ฉันเข้าไปร้องในห้อง แฟนตามมา ตบจูบ ๆ ล้อเล่นน๊า กำลังหน้าสิ่งหน้าขวานอยู่ แฟนมานั่งข้าง ๆ ฉันถามว่า เรื่องมันเป็นงัยมางัย เล่ามาเหอะ ไม่โกธรหรอก ร้อยทั้งร้อยผู้หญิงมักหลอกให้เล่า พอเล่าเสร็จ ชีก็จะสำแดงเดช เล่าให้ฟังหน่อย เงียบ ฉันก็เดาส่งเดช จากที่ผู้หญิงคนนั้นโทรมา ฉัน : .......... ใช่ไหม คุณเธอ : เงียบ คุณค่ะ อี เล่นเงียบอย่างเดียวค่ะ ถามอะไรไป แกก็เงียบอย่างเดียว เงียบเสียจน ฉันไม่มีข้อมูลอะไรจะเล่านะคะ เพราะรู้อยู่เท่านั้น (ที่จริงไม่รู้ก็ดีนะค่ะ จำไว้ เมียจับได้ก็อย่ารับ เงียบอย่างเดียว เงียบเท่านั้นที่จะครองโลก จำไว้ให้ขึ้นใจ)   โดย: ภูเก็ต-ป่าตอง 13 มิถุนายน 2550 14:51:57 น.

อะมาที่ฉันต่อว่า ฉันจะทำอย่างงัย เวลาอย่างนี้ เราก็อยากได้คำตอบ ใช่ไหม หลอกบ้างจริงบ้างก็ช่างหัวมั๊ง กับคำพูดหวาน ๆ รักน้องคนเดียวอะไรประมาณนี้ แต่ไม่มีค่ะ แกเงียบอย่างเดียว ฉันร้องไปเหอะ จนร้องไปก็เท่านั้น อย่างไงมันก็ไม่พูด แต่คุณค่ะ อิฉันจะบอกความจริงให้ ความลับอีกแหละ สี่ – ห้า – หก คน ที่ร้องไปน่ะ ไม่ซีเรียสหรอก ก็ที่บอกแล้วงัย อะไรที่น่าจะตกใจ ก็ไม่ตกใจ อะไรที่น่าจะรู้ว่าเรียกตั้งล้าน มันเยอะ ก็คิดเองไม่ได้ เพราะฉะนั้น ตอนนั้นนะ ฉันคิดว่า แกนะแก มาหลอกฉันได้ อย่าหวังว่าจะได้มาแอ้มฉันเลย ฉันก็กะว่า กลับไปครั้งนี้ก็ขาดกัน เชอะ !! ช้อยของฉันยังมีอีกเป็นกระบุง มาทำกัน พอได้ แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ฉันยังไม่เข้าใจจนถึงทุกวันนี้ คือ เล่ากันจริง ๆ เลย (แสดงว่าที่เล่ามาก่อนหน้านี้ ไม่จริง) ฉันว่าฉันไม่รู้สึกอะไร ไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย แต่รู้ไหมร่างกายฉันกลับมีปฏิกิริยา หลังจากออกมาจากห้อง เขาก็พาฉันไปกินข้าว ฉันก็ดีใจ คือมันอยู่ที่บ้านเขา ฉันจะพูดอะไร แสดงอิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์ อะไร มันก็ยังเกรงใจพ่อ แม่เขาไง พอแกจะพาไปข้างนอก ฉันก็เออ เผื่อแกจะพูดอะไรหวาน ๆ หรือไปปรับความเข้าใจกันสองคน ที่ไหนได้ แกพ่วงพี่เขย ไปด้วย ฉันล่ะ วัยรุ่นเซ็ง ไปที่ตลาดเกษตร สั่งกับข้าวมากิน ตอนนั้นฉันเริ่มรู้ว่า ร่างกายมีปฏิกิริยา กินอะไรเข้าไป ร่างกายมันไม่ยอมรับ มันกลืนไม่ลง ไม่รู้ใครเคยเป็นบ้าง ไม่ได้แกล้ง แต่มันเป็นอย่างนี้จริง ๆ ถ้าพยายามกลืนลงไป มันจะอ๊วกออกมา ฉันเลยได้เข้าใจกับคำว่า กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ตอนนั้นใจก็ เอางัย ๆ (เอาท่าอย่างงัย) กลับกรุงเทพ ไม่อยู่แล้ว   โดย: ภูเก็ต-ป่าตอง 13 มิถุนายน 2550 14:53:23 น.

ก็อย่างที่ฉันบอก คนเราเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ขณะที่ใจฉันคิดว่า กลับกรุงเทพ พรุ่งนี้ เมือ่กลับถึงบ้าน ทางนี้ก็วางแผน ไปบ้านฉันพรุ่งนี้เลย ที่จริงฉันมาภูเก็ตครั้งนี้ แม่ก็ไม่รู้หรอก แต่มติเป็นเอกฉันท์แล้ว ต้องไปประจวบกัน คงจะไปเจรจากันให้รู้หมู่รู้จ่ากัน ฉันเลยต้องตกกระใดพลอยโจรไปด้วย ก็มีพ่อ ผู้ซึ่งอายุ 70 กว่า แล้วที่ไม่ยอมไปไหนมาไหน ก็ตกลงจะไปเจรจากับแม่ฉันด้วย มีพี่ชายคนโตเขากับพี่สะใภ้ ไปกัน ระหว่างทางนั้น ฉันก็ยังกินอะไรไม่ลง พะอืดพะอม จนฉันกังวลว่าพี่สะใภ้จะคิดว่าเป็นอาการของคนท้องหรือเปล่า ก็จะพยายามไม่กินเลย กินอะไรที่มันเป็นน้ำ ร้อน ๆ มากกว่า ดีใจ เหมือนกัน เกิดมาชาตินี้ได้มีความรู้สึกแบบนี้มั๊ง แกขับรถมาก็ไม่ค่อยพูดค่อยจา จนฉันต้องย้ำ ๆ บ่อยๆ ว่าฉันไม่เป็นอะไรนะ ถ้าคุณจะเปลี่ยนใจ คุณก็ทำได้นะ ไม่ต้องฝืนทำ แกก็บอกว่าไม่ ท่าทางแกมุ่งมั่นมากเลย ประมาณว่า สู้ต่อไป ทาเคชิ มาถึงบ้านที่ประจวบ ฯ ฉันก็บอกพี่ ๆ เขาว่า ให้ลองคุยกับเขาดูก่อนนะว่า เขาต้องการอย่างนี้ไหม แล้วค่อยคุยกับแม่ฉัน กลายเป็นว่า ถึงบ้านพี่ ๆ เขาต้องมายืนยันกับฉัน ส่วนแกยังไม่พูดไม่จา เข้านอนเลย ระหว่างทางจำได้ ผู้หญิงยังโทรเข้ามือถืออยู่ เพราะฉันสั่งให้เปิด หรือต้องพิสูจน์ให้เห็นว่า เลือกข้างฉัน ซึ่งเขาก็ตอบไปเป็นที่น่าพอใจสำหรับดิฉัน บอกแล้วว่าเป็นคนมักน้อย ไม่ได้ร้องขออะไรมากมาย รู้สึกว่า ตอนหลังผู้หญิงคนนั้นจะเล่นสงครามประสาท จนแฟนฉันขวัญหนีดีฝ่อ ฉันเหรอก็ต้องมาจัดการแก้ปัญหาให้แก บางทีโดนแบบนี้ตั้งกะที่แรกก็ดี แกจะได้เข็ดไป เอาล่ะ ต้องรวบรัดตัดความแล้ว ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าผู้ใหญ่คุยอะไร แต่ฉันตกลงราคากับแม่ฉันเองว่า สองแสน ทองแปดบาท คืนกลับ หนึ่งแสน แม่ตอบโอเค เลยได้โดน จบบริบูรณ์   โดย: ภูเก็ต-ป่าตอง 13 มิถุนายน 2550 14:55:36 น.