วันนี้ได้เห็นข้อความผ่านเฟส มีข้อความที่สะกิดใจ เล่าจื้อกล่าวไว้ว่า ง่ายๆ นะ ถูกต้องแล้ว รู้สึกสะใจ    เพราะพึ่งผ่านสถานการณ์นั้นมา เรื่องมีอยู่ว่าได้รับมอบหมายให้ทำงานชิ้นหนึ่ง ก็วางแผนว่าจะทำงานประมาณนี้ เป็นแผนการสำรวจเบื้องต้น ที่มนุษย์ธรรมดาใครๆ ก็คงจะต้องทำประมาณนี้ก่อน         แล้วค่อยไปหาวิธีแก้ไข หากไม่เป็นไปตามนั้น นั้นคือมีแผนสำรองไว้ เพื่อแก้ไขปัญหานั้นเอง (ซึ่งก็คงเป็นเรื่องปกติที่มนุษย์เค้าทำกัน)

เมื่อพูดถึงสิ่งที่จะทำให้หัวหน้าฟัง หัวหน้าตอบว่า “ .. ทำไมทำงานง่ายจัง” เราก็นึกในใจ {แล้วจะทำยากๆ ไปทำไม} แต่ยังไม่อยากตอบโต้อะไร (เบื่อ พูดกับมนุษย์คนละสายพันธ์) แล้วก็นึกถึงงานที่มนุษย์พันธุ์ยากๆ    ได้ทำเสร็จสิ้นลงไป ที่แม้แต่จะทำส่งให้ทันเวลาจะทำไม่ได้เลย อย่าพึ่งไปถามเรื่องความถูกต้อง

          แต่หัวหน้าคงนึกถึงงานที่กัลยาพึ่งทำเสร็จไป  ที่สำเร็จลุล่วงลงได้ดี เป็น

หน้าเป็นตาให้กับกลุ่มได้บ้าง เพราะจัดเป็นที่แรก หัวหน้าคงอายแก่ใจ ที่ว่า กัลยา

เป็นคนทำงานง่ายๆ เลยพูดออกมาเอง ว่า “ งานที่ทำก็สำเร็จนั้นแหละ” ก็นึก

ขอบคุณในใจที่ยังมีคำพูดแบบนี้ออกมาเพราะนี่คือเรื่องจริง ทำงานไม่ได้หวังให้

ใครมาชม แต่ไม่ได้ชอบที่จะมาว่ากันง่ายๆ ในสไตร์การทำงานที่ต่างกัน เคยได้ยิน

ไหมเจ๊ “ หนูจะเป็นสีอะไรก็ได้ขอให้จับหนูได้เป็นพอ “ พูดกันแบบไม่อ้อมค้อมคือ

“ ฉันจะทำวิธีไหนก็ได้หากงานมันจะสำเร็จ “    หัวหน้าพูดต่อด้วยว่า“ งานสำเร็จ

ด้วยดี แต่อยากให้นึกถึงจิตใจคนที่ทำงานด้วย” อ่อ นี่ช้านทำงานเหนื่อยแล้ว ยัง

ต้องมาระวังจิตใจมึงร์เอ้ยคุณด้วยเหรอ เนี่ย   

...  ถ้าเขียนแบบนี้แล้วไม่อธิบายความผิดคงตกอยู่ที่กัลยา แบบ คงทำงานแบบขอ

ไปทีใช่ไหม ที่หัวหน้าต้องมาลุ้น  จะบอกว่าเปล่าเลย  งานทุกงานทำด้วยความไม่

เรื่องมากเคารพให้เกียรติซึ่งกันและกัน         ยกตัวอย่างติดต่อวิทยากรแล้ว

วิทยากรรับปากบอกจะมาวันประชุมลงสนามบิน 8 โมง ประชุม 9  โมง ก็ไม่ได้คิด

ว่ามันจะมีปัญหาอะไร   แต่ในขณะเดียวกันก็เตรียมแผนสองไว้ กรณีที่ไฟล์ดีเลย์

 จะแก้ไขปัญหาอย่างไร    แล้วพอเรื่องถึงหูหัวหน้าและ ผอ.  กัลยาก็โดนถล่ม 

 ทำไมไม่ให้วิทยากรมาค้างก่อน        แล้วถ้ามาถึงเที่ยงละเสียเงินเสียทองจัดไป

แล้ว     จะคุ้มค่ากันไหม  

           โธ่ๆ !!   เอาเวลาที่จะคิดเรื่องร้ายๆมาช่วยกัลยาเตรียมแผนสำรองเถอะ

 หัวหน้าทั้งหลาย แล้วที่พูดว่าเราจ่ายเงินให้เขาแล้ว เขาน่าจะมาก่อนวันจัดนะ เอา

ไว้ดิวกับวิทยากรเอง แล้วพูดคำนี้นะ เอาเงินฟาดหัวเขาเลย  ให้เขามานอนรอ 3

 วัน 3 คืน เลย    วิทยากรเขาคิวทองนะ  ไม่ใช่วิทยากรตกงาน     จะได้มานอนรอ

เรา   เขามาให้     คนจัดก็ดีใจแล้ว    ทีเหลือเป็นหน้าที่ของคนจัดที่จะไปแก้ปัญหา

ที่เตรียมทางหนีที่ไล่ไว้เพื่อไฟล์ดีเลย์

.. นี่แหละมั๊ง ที่กัลยา เป็นคนทำงานง่าย ...

        อีกคำถาม แล้วไม่เชิญนักเรียนจากอาชีวเหรอ เราก็ตอบว่าเดี๊ยวรอดูว่าที่

สำรวจไป จะมาครบไหม ถ้าไม่ เด๊ยวทำหนังสือเชิญไป หรือ เดี๊ยวหาเด็กอาชีวมา

ให้ บอกต่อว่า ไม่ต้องกังวลนะ วางแผนไว้แล้ว ทำได้นะ หัวหน้าก็ทวนคำว่า

“ทำได้” แล้วหัวเราะหึๆ ออกไป อ่อ ตรูบอกทำได้ เนี่ยผิดด้วยเหรอ ลูกน้องที่ดี ใน

จิตวิญญาณแก คงเป็นลูกน้องแบบปัญญาอ่อนๆหน่อยๆ ขี้เยี่ยวไม่ออกก็ต้องบอก

หัวหน้ามั๊ง แต่กัลยา ไม่ นะ ถ้าบอกว่างานนี้มอบหมายให้กัลยาแล้ว เชื่อหัวไอ้เรือง

            จะทำงานแบบเงียบๆ   ไม่ต้องแหกปากบอกชาวบ้านให้รับรู้   งานช้านเยอะ  

 หลังจากที่ตกผลึกกันแล้วว่างานนี้ กัลยาจะทำแบบนี้ นะด้วยความที่ไม่เห็นด้วย

ของหัวหน้าเท่าไร ที่อยากจะทำให้มันยากๆ กว่านี้ แต่ก็ไม่สามารถต้านทานกัลยา

ได้        เพราะบอกแล้ว ว่าถ้างานกัลยา กัลยารับผิดชอบเอง จึงต้องเข้าพบผอ.

 จริงๆ งานกัลยา เข้าพบผอ ก็ควรเป็นกัลยา แต่ผอ.จะไม่คุยกับกัลยา จะถามทุก

ครั้งว่า ผ่านหัวหน้ามาหรือยัง จริงๆกัลยาก็ไม่อยากเข้าหรอก แต่หัวหน้าก็ไม่ยอม

เข้า จึงต้องเข้าไปทั้ง 2 คน พอเล่าถึงสิ่งที่จะทำ ผอ. ถอนหายใจหนึ่ง เฮือก พร้อม

บอกว่า มีวิธีที่ง่ายกว่านี้ กัลยาอยากจะวิ่งเอาหัว (หัวหน้า)โขกกับขอบหน้าต่าง

 แล้วตะโกนก้องฟ้าว่า ได้ยินไหม ผอ. บอกว่า มีวิธีที่ง่ายกว่านี้ แล้วอยากจะตอบ

 ผอ. ว่า อ่อ วิธีที่หนูพูดยังไม่ง่ายพอเหรอค่ะเห็นหัวหน้าหนูบอกว่า กัลยาเป็นคน

ทำงานง่ายๆ แต่ก็ขี้เกียจพูดกับมนุษย์คนละสายพันธุ์ (นั้นไง ทำให้กัลยาเก็บกด

ระบายออกมาเป็นตัวหนังสือ) แล้วผอ.ก็ฟันธงว่าวิธีที่กัลยาคิดจะทำเป็นไปไม่ได้

หรอก กัลยาก็บอกว่าถ้าไม่ได้ ก็คิดแผนสองไว้แล้ว ผอ. ก็รีบตอบทันที รู้ว่าทำไม่

ได้ แล้วจะทำทำไม ให้คิดแผนสองเลย ระหว่างนี้ หัวหน้าคงมีธุระ หรือคงรู้ตัวอยู่

ไปก็ไม่สามารถตอบอะไรได้เลย ก็งานของกัลยานะ หัวหน้าเลยออกไปก่อน  

กัลยาก็ตอบผอ.บอกว่า แผนสอง ที่คิดจะทำนะจะทำก็ต่อเมื่อได้ลองทำตามนี้ก่อน

 ขอให้ได้เดินตามแนวทางที่คิดไว้ก่อน

ผอ. สุดจะทัดทาน  คง เออ  อยากทำ ทำไป  แต่ ถ้างานพลาด เหยียบซ้ำ          

ผอ. เลย ขีดเส้นตาย กับแผนที่ 1 กัลยารับปาก ขอลองทำตามนี้ก่อน ถ้าไม่ได้ แล้ว

ค่อยดำเนินแผน 2 ตามนี้

กัลยารับปากแล้วต้องออกหนังสือภายในวันนี้ เหลือเวลาไม่มากนัก รีบออก

หนังสือ จนเสร็จ ก็เตรียมกลับบ้าน

เดินสวนกับหัวหน้า หัวหน้าถามว่าเป็นงัยบ้าง ตอบว่าออกหนังสือเสร็จแล้ว ถ้าพี่จะ

แก้อะไรก็สามารถแก้เนื้อในได้เลย

พรุ่งนี้จะนำส่ง หัวหน้าตอบ ไอหยะ แบบ อาจตกใจจนสิ้นสติมั๊ง คงนึก   

            ผอ. ยอมมันได้ไง ก็บอกแล้ว

                                                                            ........ กัลยาทำได้ ...

                                                                                              10 มิย. 58