Bloggang.com : Sweet evil : ความรัก..ความร้าย?

ความรัก..ความร้าย?

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว มีกัลยาณมิตรผู้หนึ่ง เอาซีดีนิทานธรรมของอาจารย์วศิน อินทสระ มาให้ฟัง เป็นเรื่องของพระอานนท์ พระอนุชาของพระศาสดา ซึ่งมีสตรีนางหนึ่งมาหลงรัก เราฟังแล้วรู้สึกว่า ได้ข้อคิดหลายอย่างทีเดียว โดยเฉพาะความเป็นจริงอันเกิดจากความรักนั่นน่ะ เราจะไม่เล่าละเอียดหรอกนะคะ แต่จะสรุปในส่วนที่ประทับใจและคิดว่า พวกเราน่าจะสามารถไปปรับใช้กับชีวิตของตัวเองได้ ไม่มากก็น้อย
เริ่มที่พระอานนท์ จะเสด็จไปยังวัดเชตวัน แต่ระหว่างทางเกิดหิวน้ำ ท่านเห็นสตรีนางหนึ่งชื่อโกกิลากำลังตักน้ำอยู่เลยไปขอดื่ม ตอนแรกนางไม่ให้ โดยอ้างว่า นางเป็นทาส ขณะที่พระอานนท์เป็นวรรณะกษัตริย์ สุดท้ายนางก็ยอมให้น้ำ พร้อมกับหลงรักในพระอานนท์ไปเลย เพราะท่านดูดี หล่อเหลา นางเดินตามพระอานนท์ไปที่วัด พลางบอกว่า นางตกหลมรักท่านซะแล้ว
พระอานนท์ - น้องหญิงพระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ว่า ปกติของ คนเราอาจรู้ได้ด้วยการอยู่ร่วยมกันและต้องอยู่ร่วมกันนานๆ ต้องมีโยนิโสนมสิการ ต้องมีปัญญารู้ว่า คนนี้ดีหรือไม่ดี นี่น้องหญิงพบเราเพียงครู่เดียว จะตัดสินได้อย่างไรว่า เราเป็นคนดี เราอาจอ้างชื่อพระอานนท์ก็ได้
โกกิลา - พระคุณเจ้าเป็นใครก็ช่างเถิด ข้าพเจ้ารักท่าน ซึ่งข้าพเจ้าสนทนาอยู่ด้วยเวลานี้
พระอานนท์ - น้องหญิง ความรักเป็นเรื่องร้าย มิใช่เป็นเรื่องดี พระศาสดาตรัสว่า ความรักเป็นเหตุให้เกิดทุกข์โศกและทรมานใจ เธอชอบความทุกข์หรือ
โกกิลา - ข้าพเจ้าไม่ชอบความทุกข์เลยพระคุณเจ้า และความทุกข์นั้น ใครๆก็ไม่ชอบ แต่ข้าพเจ้ามีความรัก โดยเฉพาะรักพระคุณเจ้า
พระอานนท์ - จะเป็นไปได้อย่างไรน้องหญิง ในเมื่อทำเหตุก็ต้องได้รับผล การที่จะมีรักและไม่ให้ทุกข์ติดตามมานั้น เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
โกกิลา - แต่ข้าพเจ้ามีความสุขเมื่อได้เห็นพระคุณเจ้า ได้สนทนากับพระคุณเจ้า ผู้เป็นที่รักอย่างยิ่งของข้าพเจ้า
พระอานนท์ - ถ้าไม่ได้เห็นอาตมา ไม่ได้สนทนากับอาตมา น้องหญิงจะมีความทุกข์ไหม
โกกิลา - แน่นอนทีเดียว ข้าพเจ้าจะต้องมีความทุกข์อย่างมาก
พระอานนท์ - นั่นแปลว่า ความรักเป็นเหตุให้เกิดทุกข์แล้วใช่ไหม
โกกิลา - ไม่ใช่ พระคุณเจ้า นั่นเป็นเพราะการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักต่างหากเล่า มิใช่เพราะความรัก
พระอานนท์ - ถ้าไม่มีรัก การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก จะมีได้หรือไม่
โกกิลา - ไม่ได้ พระคุณเจ้า
พระอานนท์ - นี่แปลว่า น้องหญิงยอมรับแล้วใช่ไหม ว่าความรักเป็นสาเหตุชั้นที่หนึ่งที่ทำให้เกิดทุกข์

ผู้หญิงใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล นะใช่ป่ะ หุหุ

โกกิลา - ความรักที่ก่อให้เกิดทุกข์ ที่พระคุณเจ้ากล่าวถึงนั้น คงเป็นความรักของคนที่รักไม่เป็นเสียแล้วกระมัง คนที่รักเป็นย่อมรักได้ โดยมิให้เป็นทุกข์
พระอานนท์ - น้องหญิงเคยรักหรือ เคยรักใครมาบ้างหรือไม่
โกกิลา - ไม่เคยมาก่อนเลย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกและคงจะเป็นครั้งสุดท้ายอีกด้วย
พระอานนท์ - ในเมื่อไม่เคย ทำอย่างไรเธอจะรักให้เป็น โดยไม่ต้องเป็นทุกข์ได้ น้องหญิง คนที่จับไฟนั้น จะจับเป็นหรือไม่เป็น จะรู้หรือไม่รู้ ถ้าลองได้จับไฟด้วยมือแล้ว คงร้อนเหมือนกันใช่ไหม
โกกิลา - ใช่พระคุณเจ้า
พระอานนท์ - ความรักก็เหมือนกับไฟนั่นแหละ การที่จะไม่ให้มือพองเพราะไฟเผามีอยู่ทางเดียว คือ อย่าจับไฟ อย่าเล่นกับไฟ รักก็เหมือนกัน ทางที่ปลอดภัยจากรักก็มีอยู่ทางเดียว ก็อย่ารัก

##########
เมื่อไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป พระศาสดาได้ยินเลยเรียกนาง มาสนทนา
พระพุทธเจ้า - ภคินี เธอรักใครพอใจในอานนท์หรือ
โกกิลา - พระเจ้าค่า
พระพุทธเจ้า - เธอรักอะไรในอานนท์
โกกิลา - ข้าพเจ้ารักนัยน์ตาพระอานนท์เจ้าข้า
พระพุทธเจ้า - นัยน์ตานั้นประกอบด้วยเส้นพระสาทและเนื้ออ่อน ต้องหมั่นเช็ดสิ่งสกปรกในดวงตาอยู่เป็นนิจ มีขี้ตาไหลออกจากนัยน์ตาอยู่เสมอ ครั้นแก่ลงก็จะขุ่นมัว ฝ้าฟางไม่สดใส อย่างนี้ เธอจะรักนัยน์ตาของอานนท์อยู่หรือ
โกกิลา - ถ้าอย่างนั้น ข้าพระองค์รักหูของพระอานนท์พระเจ้าค่า
พระพุทธเจ้า - ภคินี หูนั้นประกอบด้วยเส้นเอ็นและเนื้อ ภายในช่องหู มีของโสโครกเป็นอันมาก มีกลิ่นเหม็น ต้องแคะไค้อยู่เสมอ ครั้นชราลงก็หนวก จะฟังเสียงอะไรก็ไม่ถนัด หรืออาจไม่ได้ยินเลย ดังนี้ เธอยังจะรักอยู่หรือ
โกกิลา - ถ้าอย่างนั้น ข้าพเจ้ารักจมูกอันโด่งงามของพระอานนท์พระเจ้าค่า
พระพุทธเจ้า - ภคนี จมูกนั้นประกอบด้วยกระดูกอ่อน มีโพรง ภายในมีเส้นขนกับของของโสโครก มีกลิ่นเหม็นเป็นก้อนๆ อย่างนี้เธอยังจะรักอีกหรือ

พระพุทธองค์แสดงให้เห็นถึงความเป็นจริงของร่างกาย มีสิ่งปฏิกูล เหมือนถุงหนังบรรจุสิ่งโสโครก ที่ต้องเอาสิ่งสกปรกออกมาอยู่เสมอ แม้ภายนอกจะดี แต่อุปมาก็เหมือนหีบศพที่สวยงาม แต่ห่อหุ้มร่างเปื่อยเนาอยู่ฉันใดก็ฉันนั้น
นอกจากนี้ ยังมีคำที่น่าสนใจอื่นๆจากเรื่องความรักความร้ายนี้นะคะ เช่น
- อย่าให้ตัวเองตกอยู่ใต้อำนาจของความรัก เพราะการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักนั้น มันทรมาน และเรื่องจะบังคับมิให้พลัดพราก ก็เป็นเรืองสุดวิสัย เราต้องพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

- เมื่อใดความรักและความหลงครอบงำ เมื่อนั้น บุคคลก็มืดมน เสมือนคนตาบอด- ในจักรวาลนี้ไม่มีไฟอะไรร้อนแรงและดับยากเท่าไฟรัก

ความรักเป็นความเรียกร้องของหัวใจ มนุษย์เราทำอะไรลงไปเพราะเหตุเพียงสองอย่างเท่านั้น คือเพราะหน้าที่อย่างหนึ่ง และเพราะความเรียกร้องของหัวใจอีกอย่างหนึ่ง
ประการแรก แม้จะทำสำเร็จบ้าง ไม่สำเร็จบ้าง มนุษย์ก็ไม่ค่อยจะเดือดร้อนเท่าใดนัก เพราะคนส่วนมากหาได้รักหน้าที่เท่ากับความสุขส่วนตัวไม่ แต่สิ่งที่หัวใจเรียกร้องนี่ซิ ถ้าไม่สำเร็จ หรือไม่สามารถสนองได้ หัวใจจะร่ำร้องอยู่ตลอดเวลา มันจะทรมานไปจนกว่าจะหมดฤทธิ์ของมันหรือมนุษย์ผู้นั้นตายจากไป
- ความรักย่อมมีวงจรของมัน จนกว่ารักนั้นจะสิ้นสุดลง
ชีวิตมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ เมื่อใครคนหนึ่งพยายามดิ้นรนหาความรัก เขามักจะไม่สมปรารถนา แต่พอเขาทำท่าจะหนี ความรักก็ตามมา ความรักจึงมีลักษณะคล้ายเงา เมื่อบุคคลวิ่งตามมันจะวิ่งหนี แต่เมื่อเขาวิ่งหนี มันจะวิ่งตาม
------------------------------------------------------------
ข้อคิดหลักๆและบทสนทนาที่สื่อมาเป็นแนวคิดก็มีเพียงเท่านี้แหละค่ะ สำหรับความรัก...ความร้าย หลายคนอาจมองว่า ก็นางโกกิลาไปรักพระนี่นา จะสมหวังได้อย่างไร จริงมะ
จริงค่ะ ...แต่บังเอิญเราคิดว่า เรื่องนี้ สามารถนำเอาแนวคิดไปปรับใช้ หรือ นึกดูในความเป็นจริงได้ในส่วนของความรัก เช่น การพลัดพรากเนี่ย ซักวันเราก็ต้องพลัดพราก จริงป่าว จากเป็นหรือจากตาย ก็ทุกข์มากพอกันนั่นแหละ
แต่ก็เถอะ ความรักเป็นสิ่งสวยงามออกเนาะ ถ้าเรารู้จักที่จะรักและรักให้เป็น เหมือนที่นางโกกิลาบอกไว้ แต่ตัวนางเองก็ทำไม่ได้ อิอิ
สรุป---รักเถอะค่ะ บางคนก็เต็มใจจะทุกข์นิ ถ้ารักของคุณไม่ทำให้ใครคนอื่นเค้าเดือดร้อน ไม่ได้ไปพรากของๆใครมา หรือไปทำร้ายคนที่คุณรักหรือคนที่เค้ารักคุณ---ตามสบายเลย ตามสบาย

Create Date : 09 เมษายน 2550

Last Update : 9 เมษายน 2550 13:16:17 น.

1 comments

Counter : 928 Pageviews.

ไม่ว่าการพลัดพราก รูปแบบไหนก็ตาม ความเจ็บปวดย่อมไม่น้อยไปกว่ากัน จริงๆค่ะ

โดย: pipojelly

วันที่: 18 เมษายน 2550 เวลา:22:26:02 น.