BlogGang.com : : penguin kae : ผู้หญิงติสแตก@ไม่รู้จะเขียนอะไร

Group เริ่มต้น

กันยายน 2553

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

29 กันยายน 2553

ผู้หญิงติสแตก@ไม่รู้จะเขียนอะไร

วันนี้วันที่ 29 กันยายน 2553 เป็นวันแรกที่เริ่มเขียนบล็อกนี้แต่ต้องทำงานด้วยความจริงไม่รู้จะเขียนอะไร แต่มันรู้สึกเครียด อึดอัด อยากระบาย ท้องก็ผูกฮ่าๆๆอันนี้ไม่เกี่ยวว่า ด้วยเรื่องหมวดหมู่ทำไมเขียนว่าผู้หญิงติสแตกเพราะว่าเป็นการลงมติเป็น เอกฉันท์จากเพื่อนๆและผู้ใกล้ชิด...และตัวเองก็งงกับตัวเองเหมือนกัน..บาง วันไม่รู้อารมณ์ตนเองบางครั้งเหมือนกับเป็นคนเข้าใจอะไรต่างๆได้ง่ายไม่โกรธ เหมือนจะ เป็นคนดีแต่ความจริงไม่ใช่แต่...เมื่อกำลังจะทำอะไรที่ไม่ถูกต้องมันก็จะ เปลี่ยน... ทันทีว่าทำไปทำไมทำเพื่ออะไร ทำแล้วได้อะไร...สรุปทุกอย่างไม่เคลื่อนไหว........ในระหว่างที่กำลังพิมพ์ อยู่นี้ก็กำลังหาข้อมูลทำงานไปด้วย....วันจันทร์ที่จะถึงนี้แล้วสินะที่ฉัน ต้องเข้ารายงานตัวเพื่อทำงาน..มันจะเป็นแบบที่ฉันคิดไว้ไหมนะ...ถ้าเราอยาก ทำงานเกี่ยวกับคน ชุมชน ความเป็นอยู่..จริงๆเราก็ไม่ควร จะอยู่ในที่ทำงานใช่ไหม..สาาาสาธุขอให้เป็นอย่างที่คิดไม่ใช่ออฟฟิสอย่างที่ เคยเจอ..ช่วงนี้งานเยอะจังไม่ ค่อยมีเวลาว่างเลย...อยากทำอะไรหลายๆอย่างแต่ก็ไม่ทันเวลา..เวลาช่างผ่านไป อย่างรวดเร็ว..แต่ฉันยังติดกับเรื่องเดิมๆไม่เสื่อมคลาย...เมื่อไหร่ฉันจะ หยุดมันได้สักที....ฉันรู้ว่าเคุณไม่มีความสุข...ฉันเห็นแก่ตัว...ทำไมฉัน ต้องวุ่นวายกับคุณมากมายมันเรื่อง...ของคุณ ชีวิตของเราสองคนมันไม่เกี่ยวอะไรกันแล้ว..........ตอนนี้คุณกับเค้าอยู่ ด้วยกันฉัน ...บางครั้งฉันไม่อยากให้คุณกลับมาหาฉันแต่ฉันไม่อยากให้คุณจากฉันไปเข้าใจ ฉันไหม...ฉัน อยากเป็นคนสำคัญที่คุณคิดถึงเสมอ...ไม่ใช่คนที่คุณเคยรักเท่านั้น......คุณ เคยสัญญาว่าจะไม่ไหนจากฉันแล้ววันนี้มันหมายความว่ายังไง...คุณบอกว่ารัก ฉัน...แล้ววันนี้คุณไปรักคนอื่นทำไม....ใช่ฉันเคยบอกเลิกกับคุณ...แต่ตอน นั้นฉันกำลังสับสน...คุณไม่ใส่ใจฉัน...คุณบินมาเที่ยวข้ามหัวฉันไปฉันมาแต่ คุณ ไม่เคยคิดที่จะชวนฉันไปด้วย...คุณรักฉันแบบไหน...เดิมทีฉันก็คิดว่าคงเป็น เพราะฉันต้องทำงานคุณเลยไม่ชวนฉันไปด้วย(เหตุผลที่พยายามจะปลอบใจตัวเอง)... อันนี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญหรอกนะ ประเด็นมันอยู่ที่คุณใส่ใจในความสัมพันธ์เราน้อยเกินไป...เพียงเพราะว่าฉัน เป็นคนเฉยๆ..ไม่แสดงออกแบบโรแมนติกกับคุณใช่ไหม...คุณคิดว่าฉันไม่มีหัวใจ หรือไง...ฉันนอนร้องไห้ทุกคืนคิดถึงคุณทุกลมหายใจเข้าออก....ความรักทำให้คน อย่างฉันตาบอดได้มากกว่า 2 ปีทั้งๆที่คุณมีคนใหม่ฉันก็ยังคงหวังทั้งๆที่ความหวังมันน้อยเหลือเกิน..... ฉันเห็นแก่ตัวในความหวัง หวังว่าเขาทั้งคู่จะเลิกกัน หวังว่าเขาจะกลับมาหาฉัน...ฉันว่าการคิดแบบนี้เห็นแก่ตัวมากๆ ฉันพยายามจะสลัดความคิดอันเลวร้ายนี้ไปจากความคิด....และพยายามมองไปข้าง หน้า...แต่เพราะคำสัญญาของเขาทำให้ฉันไม่ได้รับการปลดปล่อย........ฉันไม่ ปล่อยเพราะคำสัญญา......ฉันมันบ้าที่ไปหลงเชื่อคำสัญญานั้น......รักคุณมาก มายเพราะคุณคือหนังสือเล่มใหญ่ของฉันที่อ่านไม่จบ...ฉันอ่านยังไม่จบ... หนังสือของฉันจะไปหาคนอื่นได้ยังไง..ฉันยังไม่ได้ยกให้ใคร.........เพราะ ฉะนั้นอย่าไปจากฉันเลยนะ...กลับมาหาฉันเถอะ..ฉันไม่ได้ตั้งใจจะบอกเลิกคุณ จริงๆสักหน่อย.....ฉันแค่สับสนเท่านั้นเอง..ฉันเสียใจที่สุดในชีวิตที่ทำ หนังสือหล่นหาย...อย่าผลักใสฉันให้ไปหาหนังสือเล่มอื่นเลย...ฉันก็เป็นของ ฉันอย่างนี้คนอาจจะไม่เข้าใจอ่านแล้วงงมันผูกเรื่องโยงไปมาได้ยังไงทำไมมัน มาจบลงแบบนี้..ฉันเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องมั๊ง..เป็นคนเข้าใจยากมั๊ง..ไม่จริง หรอกฉันเป็นผู้หญิงที่มีอารมณ์อ่อนไหววววววมากกกกก..ฉันเป็นคนหลายอารมณ์.. แต่ฉันก็ไม่ได้เลวร้ายนะ ถึงฉันจะไม่ได้ดีเลิศ...ฉันคงต้องตามหาหนังสือของฉันที่หล่นหายไป..ใครเก็บ ได้ดูแลหนังสือฉันให้ดีนะ..แล้วสักวันฉันหวังกลับไปขอหนังสือที่หายไปของฉันคืน....สรุปวันนี้ฉันก็เขียนอะไรบ้าๆๆอีกแล้ว.....

Create Date : 29 กันยายน 2553

Last Update : 29 กันยายน 2553 16:29:32 น.

3 comments

Counter : 570 Pageviews.


เข้ามาให้ระบายค่ะ :) ความสุขเป็นของคุณ ค่อยๆ เรียบเรียงออกมาเป็นรูปร่างนะคะ