|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
งาน Summer Fave [1] 12/04/50
วันนี้ตื่นสายมาก พอตื่นก็มานั่งหน้าคอมเลย นอกจากจะรอโหวตคลับพี่เตอร์กับคลับพี่เบิร์ดซึ่งเป็นปกติแล้ว ก็นั่งมิกซ์รูปพี่เตอร์วันนี้จะไปขอลายเซ็นพี่เตอร์ ซึ่งไม่รู้จะได้หรือเปล่า เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา มั่วไปมั่วมา เละแล้วเละอีก ในสุดก็ได้ พอดูเวลา ป๊าดดด บ่ายโมงครึ่ง เดี๋ยวต้องไปแล้วจะไปอัดทันมั้ยเนี่ย กระดาษโฟโต้ก็ไม่มีอันใหญ่ๆ ซะด้วย ก็เลยรีบนั่งรถไปปากซอย ไกลแสนไกล เพราะใกล้ๆร้านปิดหมดแล้ว ปรากฏว่าร้านหลายร้ายบอกว่าถ้าจะเอาก็ได้วันจันทร์ กำ เวร จริง เลยพยายามไปหลายๆที่ จนได้และง้อเค้าบอกว่า บ่าย 3 ได้มั้ยพี่ จนเค้ายอม
กลับมาบ้านกำลังเตรียมแต่งตัว พี่นุ๊กก็โทรมาบอกว่า เก๋พี่ไปไม่ได้แล้วอ่ะ แม่พี่ไม่ให้ไปแล้ว ซะงั้น ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ เพราะว่าสังหรณ์ใจอยู่แล้วเชียว องุ่นก็อยู่โรงพยาบาล เพราะตกบันได เอาสิ รับปากเราว่าจะไปกับเราเสร็จ ตกบันไดเลย อาถรรพ์จริงๆ เวลาจะไปเจอพี่เตอร์ที่ไร ยังงี้ทุกที ทั้งมีตติ้ง งานกาชาด สัปดาห์หนังสือ แต่คราวนี้ไม่ถอดใจเหมือนแต่ก่อนหรอก เพราะยังไงก็จะไปให้ได้
แต่งตัวเสร็จไปเอารูป ก็นั่งรถเมล์ไปลงคลองเตย รอรถจะไปอโศก รอไม่ไหวทั้งที่เพิ่งรอได้แค่ 3 นาที เรียกแท็กซี่เลย เอาเหอะ แค่ใกล้ๆ พอไป ให้ตายสิ เวรเราขึ้นรถไฟฟ้าครั้งสุดท้ายเมื่อ 2 ปีที่ แล้ว แล้วไม่ได้ขึ้นที่อโศกด้วย งง ไม่อยากเล่าเลยว่าทำเปิ่นอะไรบ้าง อาย แต่มันเปิ่นจริงๆ และไอ้ความไม่แน่ใจบางประการ ทำให้เราต้องใช้พลังงานในการเดินไปมากโข พอซื้อตั๋วเสร็จ ว้าแล้วสยามมันไปทางไหนว้า หมอชิด หรืออ่อนนุช หาคำตอบอยู่นาน พอไปถึงสยาม เอ๊ะ แล้วเซ็นทรัลอยู่ไหนหว่า เออน่านดิอยู่ไหน พอลงหน้าพารากอน ตัดสินใจเดินไปทางซ้าย เพราะดูไฮโกว่า ส่วนทางขวามันมีวัดกันดาร เดินไปจนเกือบสุด ไม่มีวี่แววว่าจะมีเซ็นทรัล จนแน่ใจ เอ ยังไงเนี่ย ตัดสินใจโทรหาพี่นุ๊ก แล้วก็ได้ความว่าต้องเดินไปทางวัด แล้วขึ้นสะพายลอยฟ้า เวร เดินผิดอีก ไกลมากเลย กว่าจะลากสังขารไปถึงเซ็นทรัล เฮ้อ แทบตาย พอไปถึงอ้าวแล้วงานอยู่ตรงไหนหว่า พี่เตยเคยบอกไว้ว่า เดินข้ามสะพานลอยฟ้า เลี้ยวขวา ลงบันไดเลื่อน ถึงงานเลย ท่องมาอย่างดีจนจำได้ เอ แต่ไหนทางเลี้ยวขวาไม่ยักมี (จะมีได้ไง เดินเลยมาแล้ว ด้วยความไม่รู้จะเอาไงดี ก้อเลยยึดเส้นทางขวาเข้าไว้ เลี้ยวขวาตลอด แล้วในที่สุดก็เจองาน หน้างี้เหงื่อแตกเต็มหน้า
พอถึงหน้างานก้อพบกับวามเงียบสงัด ผู้คนน้อยนิด เอ่...แล้วพี่ๆเค้าอยู่ที่ไหนกันหว่า พยายามมองหาว่ามีแฟนคลับอยู่แถวนั้นมั้ย แต่จะไปรู้ได้ไงไม่เคยเจอกัน พยายามเงี่ยหูฟังคนที่คุยโทรศัพท์ ประเภทที่คุยแบบว่า พี่อยู่ไหน ตอนนี้รอที่หน้างาน อะไรประมารนี้แต่ไม่มีวี่แวว สักพักก้อนึกได้ว่าโทรหาพี่ๆเค้าดีกว่า เลือกโทรหาพี่เฟิร์น พี่เค้าบอกว่ากินข้าวอยู่ชั้น 7 สั่งว่าให้รอดูพี่เตอร์ไว้ให้ดี รออยู่นานเดินเข้าเดินออกหลายรอบ แล้วพี่เฟิร์นก้อโทรตาม พอไปพบพี่ๆจำพี่กวางได้เพราะเคยเห็นรูป นอกนั้นก้อไม่รู้จักเลย แต่ก็ผิดคาดแฮะ เพราะแฟนคลับส่วนใหญ่มีแต่รุ่นพี่ๆน้าๆ ไม่ยักจะมีวัยรุ่น รอกันอยู่สักพักนึง ยังไม่เจอพี่เตอร์ พี่ตัดสินใจแยกเป็นสองฝ่าย ตามหาพี่เตอร์ คืออีกฝ่ายอยู่ที่งาน อีกฝ่ายเดินข้างใน เดินขึ้นไปหลายชั้นมาก ดูร้านกาแฟ แล้วรองเท้าอิชั้นมัดกัดอ่ะเดะ แต่ไม่บอกใครหรอก 555+ ทนได้เสมอ พี่กวางบอกว่าตาต้องเป็นสับปะรด ก็ปฏิบัติตาม แล้วในระหว่างที่ตัดสินใจกลับ สายตาของพี่กวางก็เห็นพี่เตอร์ พี่อี๊ด พี่ปราปต์ กำลังเดินลงบันไดเลื่อน พวกเราก็รีบวิ่งแหกขอย้ำแหก ผู้คนแต่ไม่น่าเกลียดอะไรนักโดยมีพี่กวางเป็นผู้เปิดทางลงบันไดเลื่อน พี่กวางบอกว่าห่างๆอย่าให้พี่เตอร์รู้ตัว เพราะเกรงใจเค้า
ด้วยความที่ไม่เคยป็นแฟนคลับใคร ก็เลยไม่ค่อยรู้ว่าควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร แต่พี่ๆเค้าทำให้ดูเป็นตัวอย่างที่ดีมากๆ บอกไม่ถูกเหมือนค่ะ รู้สึกประทับใจพี่ๆแฟนคลับพี่เตอร์ทุกคน น่ารักมากๆเลย
Create Date : 14 เมษายน 2550 |
Last Update : 15 ธันวาคม 2550 21:44:18 น. |
|
3 comments
|
Counter : 372 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ^--^๐๐๐OO๐๐๐ IP: 203.130.159.2 วันที่: 14 เมษายน 2550 เวลา:17:51:10 น. |
|
|
|
โดย: ohแม่เจ้า IP: 125.25.198.114 วันที่: 16 เมษายน 2550 เวลา:12:34:39 น. |
|
|
|
|
|
|
เทิดพระเกียรติ เกริกก้อง ภูวนัย
|
ภูมิพล ล้นเกล้าไทย เลิศหล้า
|
เฉลิมชนม์ ๘๐ พรรษา ค่าล้ำ
|
ปวงประชา น้อมฯ ถวายไท้ ทรงพระ เจริญเทอญ
|
>
|
|
|
|
|
|
|