Bloggang.com : Jจุ้ย : น้ำใจ แห่งความดี

น้ำใจ แห่งความดี

เรื่องราวที่จะะล่าขานต่อไปนี้

เป็นอุทาหรณ์ที่ดี ที่เราควรบอกต่อให้ลูกหลานได้รับรู้ และพร้อมที่จะดำเนินตาม คุณแห่งความดีของผู้คนเหล่านี้ ที่ทั้งเสียสละ แสดงน้ำใจ และ ช่วยเหลือสังคมส่วนร่วม โดยไม่หวังผลตอบแทน

วันที่ 6 พฤศจิกายน 2554 เวลา 5.30 น. ผมออกจากหอพักหลังสถานีตำรวจบางรัก เพื่อจะเดินทางไปดูสภาพบ้านที่จมน้ำอยู่ ในเขตดอนเมือง นั่งรถเมล์ฟรี ไปลงที่ สถานีรถไฟหัวลำโพง พอไปถึงรถไฟกำลังจะออกจากชานชะลาท่ี่ 10 ปลายทาง สถานีรถไฟบางเขน เป็นรถฟรีเช่นกัน การเดินทางรถไฟวันนี้ตรงตามเวลา เมื่อมาถึงปลายทาง ผู้ร่วมเดินทางต่างพากันลงรถไฟ มายืนรอรถทหารที่จะมารับแยกบางเขน เกือบครึ่งขั่วโมงยังไม่มีวี่แวว บางคนไม่แน่ใจว่าจะมีรถของทหารมารับหรือไม่ ต่างพากันเดินไปตามหมอนรถไฟ เพื่อไปยังแยกหลักสี่บ้าง ดอนเมืองบ้างตามแต่กำลีงของตน ผมยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอากับเขาหรือไม่

พอดีมีรถขนขยะผ่านมา เราต่างโบกมือขอความช่วยเหลือ คนขับจอดรถ สอบถามได้ความว่ากำลังจะไปรับคนงานที่หน้า IT หลักสี่ ความรู้สึกในเวลานั้นเหมือนได้พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย ต่างพากับปีนป่ายขึ้นไปยืนตามที่ว่างต่าง ๆ ของตัวรถ บ้างก็ขึ้นไปนั่งบนถังชยะอย่างไม่รังเกียจ ทั้งหญิง ชาย วัยรุ่น คนชรา เราช่วยเหลือกัน ดันบ้าง ยกบ้าง ฉุดบ้าง จนเต็มคัน รถแล่นมาอย่างช้า ๆ ใช้เวลากว่าสี่สิบนาที จึงถึง IT หลักสี่ เราต่างขอบคุณรถขับที่มีน้ำใจช่วยเหลือพวกเรา

เวลา 7.50 น. ที่หลักสี่ มีรถทหารจอดอยู่ห้าหกคัน เราต่างดีใจที่เห็นรถทหารจำนวนมาก แต่เมื่อถามว่ารถคันไหนรับส่งประชาชน ได้ความว่า รถที่จอดอยู่เป็นรถที่เตรียมน้ำอาหาร และทหารที่จะต้องไปช่วยเหลืองานตามจุดต่าง ๆ เมื่อได้ข้อมูลแล้วเราก็ต้องมายืนรอรถทหารที่จะมารับจากดอนเมืองอีกพักหนึ่ง ก็ยังไม่มา เวลาผ่านไปไม่นานนัก มีรถของเขตดอนเมืองผ่านมาอีกคันหนึ่ง สอบถามได้ความว่ากำลังจะไปรับคนงานที่วัดดอนเมือง วันนี้พระเอกของเราคือรถของกทม.

ระหว่างทางที่นั่งรถมา ผมมองเห็นเรือของมูลนิธิฯที่แจกให้คนเดือดร้อนจากน้ำท่วมไปใช้ ถูกนำมาเป็นเรือรับจ้าง เห็นแล้วก็ปลงครับ เดินทางมาถึงดอนเมืองเวลา 8.45 น.เราต่างขอบคนขับรถที่มีน้ำใจ ผมเดินมาหน้าสามแยกสรงประภา น้ำท่วมเดินระดับเข่า เกือบถึงเอว (ของผม)

ผมเดินลุยน้ำไปจนถึงสะพานข้ามคลองเปรมประชากร เมื่อข้ามสะพานไปแล้ว จึงยืนรอเรือของพี่เพ็ญ เพื่อนบ้านผู้มีน้ำใจ พูดถึงพี่เพ็ญแล้ว อยากสรรเสริญความดีของแก งานบุญ งานช่วยเหลือคนแล้ว พี่เพ็ญทำหมด ไม่เลือก จนถูกข้างบ้านบางคนหลอกเงินไปเป็นแสน แต่แกก็ไม่เคยทิ้งความกรุณาที่มีท่วมท้นจิตใจอันดีงามของแก และที่สำคัญในยามที่ทุกคนเดือดร้อน พี่เพ็ญไม่ดูดาย ในหมู่บ้านที่ร้างจากผู้อยู่อาศัย แกเฝ้าดูแลอย่างดี แม้แต่สนัขที่เจ้าของทิ้งไปแล้ว พี่เพ็ญก็นำมาเลี้ยงดูไม่ให้อดตาย เช่น เจ้้านัททาวุธ เจ้าปุย และเจ้า...

9.25 น. มาถึงบ้าน น้ำท่วมถึงคอ (คอผม) ในบ้านน้ำท่วมแค่อก น้ำทำให้ประตู หน้าต่างขยาย ที่สำคัญกุญแจประตูเข้าบ้านผมลืมเอามา จึงต้องใช้วิธีงัดหน้าต่างเข้าบ้าน ใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมง โดยมีพี่เพ็ญพายเรือนำอุปกรณ์ต่าง ๆ มาให้ จนเข้าบ้านได้

น้ำทำให้ทรัพย์สินหลายอย่างต้องเสียหาย บางอย่างก็ต้องทิ้ง เมื่อประเมินราคามากพอสมควร แต่ที่ดีใจคือหนังสือที่อยู่บนหลังตู้หนังสือทั้งสองตู้ และบนตู้เสือผ้าอีกสองตู้ยังอยู่ดี

น้ำเน่าเสียจนคันไปทั้งตัว ใช้เวลาสำรวจประมาณครึ่งชั่วโมงก็อยู่ไม่ได้ต้องรีบออกมาอาบน้ำที่บ้านพี่เพ็ญ เจ้านัททาวุธ และเพื่อน ๆ ต่างกระโดดลงน้ำว่ายน้ำมาตอนรับผม เห่ากันดังลั่นด้วยความดีใจ และเมื่อผมกลับออกมาข้างนอก เจ้าสุนัขทั้งสามตัวต่างว่ายมาส่ง จนต้องไล่กลับ แต่เจ้าปุยหมดแรงเสียออก ก็เลยต้องย้อนกลับไปส่งมันที่บ้านพี่เพ็ญ

ออกมาถึงหน้าวัดดอนเมืองเวลาประมาณ 11.30 น. มีเรือของพวกอาสามารอรับอยู่ด้านฝั่งตรงข้าม พาเราไปส่งถึงหน้าวัดดอน มีรถขนของของบริษัทหนึ่ง แล่นมาถึงก็หยุดลง เด็กรถตะโกนบอกว่ารถจะวิ่งไปถึงหลักสี่ถ้าใครจะไปด้วยก็ให้ขึ้นมาได้ เราต่างพากันขึ้นไปบนรถอย่างดีใจ เมื่อคนขึ้นหมดแล้วรถก็แล่นไปเลื่อย ๆ พอมาถึงหน้าสถานีรถไฟ รถก็จอดรับคนอีก มีทั้งคนไทยและคนต่างชาติเห็นจะเป็นชาวญี่ปุ่น รถแล่นไปรับไปตลอดทาง น้ำใจของคนขับรถและเด็กรถสุดยอดจริง ๆ ไม่ทอดทิ้งผู้คนที่กำลังเดินลุยน้ำเพื่อไปต่อรถทหารที่แยกหลักสี่

รถเลยแยกเคหะทุ่งสองห้องมาหน่อยหนึ่ง มีเนินสูงอยู่เนินหนึ่งน้ำท่วมไม่ถึง มีหนุ่มสาวใจบุญอยู่สามสี่คนนำน้ำแดงมาแจกจ่ายให้กับผู้เดินทางอย่างไม่อั่น และไม่หวังผมตอบแทนใด ๆ หนุ่ม สาวกลุ่มนี้ ก็ไม่ต่างจากพวกเราเท่าใด เขาก็ต้องประสพกับภัยธรรมชาติ แต่ความมีน้ำใจที่เขาเห็นความเดือดร้อนของเพื่อนร่วมสังคม ต้องเผชิญอยู่ ทำให้เขายอมเสียสละทรัพย์สิน และเวลาอันมีค่ามาแบ่งปันความมีน้ำใจให้กับผู้คนที่ผ่านไปมา

ภาพเหล่านี้ถ้าในยามปกติ เราคงไม่คิดอะไรมาก แต่ในยามนี้ มันช่างซาบซึ่งใจผมอย่างตื้นตันจนบอกไม่ถูก พวกเขาไม่ต่างจากเรา แต่ความทุกข์ก็ไม่ได้ทำให้บุคคลเหล่านี้ สูญเสียความดีไปจากจิตใจของเขาเลย ขอพนมมือขึ้นเหนือศรีษะเพื่ออนุโมทนา ความดีของท่าน ขอบุญบรมีอันเปลี่ยมล้นด้วยน้ำใจบริสุทธิ์ของท่านจงส่งผลให้ได้รับความสุช พ้นจากเพศภัยใด ๆ อันจะมากร่ำกราย ให้สูญมลายไปโดยสิ้นเชิง

รถแล่นมาถึง IT หลักสี่ เราลงจากรถของบริษัทฯ ผมยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณน้ำใจที่มอบให้ก้บเรา คนขับรถยิ้มแย้มบอกให้เราทุกคนโชคดี นี้แหละความน้ำใจคนไทย เมื่อผมขึ้นนั่้งรถทหารที่รอรับผู้ประสพภัยเพื่อไปส่งที่สวนจตุจักร พอรถแล่นออกไปผ่านหน้าสถานีรถไฟหลักสี่ผมหันมาเห็นรถไฟจอดอยู่ที่สถานีหลักสี่ จะลงแต่ก็เกงใจผู้โดยสารท่านอื่น จึงต้องยืนไปเลื่อย ๆ จนมาถึงแยกบางเขน รถไฟแล่นเลยไปจอดอยู่ที่สถานี รถทหารก็จอดพอดี ผมกระโดดลงจากรถ วิ่งอย่างสุดกำลังโบกมือให้นายสถานีเห็น เขากวักมือให้ผมวิ่งไปขึ้นรถไฟได้ รถไฟรอจนผมมาถึง และเปืิดประตูให้ผมขึ้นไปแล้วจึงออกตัว

13.30 น. ผมมาถึงสถานีรถไฟหัวลำโพงอย่างปลอดภัย

วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุด ถึงแม้จะประสพภัยพิบัติ แต่กับมีความสุข เพราะเป็นวันที่ผมพบเห็นสิ่งดี ๆ ที่ไม่ง่ายนักที่จะพอเห็นได้ น้ำใจที่มากล้นของผู้คน

ผมอยากฝากความทรงจำดี ๆ นี่ไว้กับเพื่อน ๆ ทุกท่าน ได้นำไปบอกกล่าว เล่าขานให้อีกหลายคนที่ไม่พบเห็น ให้รู้ว่าสังคมของเรายังไม่สิ้นคนดี ไม่เป็นสยามเมืองยิ้มอยู่ ถึงแม้เป็นยิ้มที่ไม่ฉีกกว้างเหมือนอดีต แต่ก็เป็นยิ้มที่บริสุทธิ์ที่ยังมีให้ได้พบเห็นอยู่........

นี้คือสภาพที่น้ำกัดผิว

เหรียญที่เห็นอยู่ด้านขวามือของท่าน คือ เหร๊ยญที่ใส่ในกระเป๋ากางเกงตอนลุยน้ำประมาณสองชั่วโมง เทียบกับเหรียญปกติ จะดำสนิท เพราะน้ำเป็นพิษ

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2554

Last Update : 6 พฤศจิกายน 2554 21:44:32 น.

0 comments

Counter : 1941 Pageviews.