เจ้าแดง

เจ้าแดงเดินโซซัดโซเซมาตามถนนอย่างออ่นล้า แต่มันยังคงเดินอย่างไร้จุดหมาย ร่างผอมโซของมันบอกให้รู้ว่า มันขาดอาหารมานาน หรือไม่ก็ได้กินอย่างอัตคัดเต็มทน

มันมาหยุดตรงหน้าผม และจ้องมองผมด้วยแววตาที่เม่อลอย แล้วมันก็นั่งลงอย่างหมดแรงที่จะเดินต่อได้อีก ผมซื้อหมูปิ้งมาให้มันกิน มันค่อยๆกินอย่างเชื่องช้า ถึงแม้ว่าจะอยากรีบกินเพื่อให้ท้องที่หิวโซของมันได้อิ่ม แต่เรี่ยวแรงของมันขาดเป็นช่วง ๆ 

เมื่อมันกินจนหมดแล้ว มันเงยหน้าขึ้นมองผมอย่างรู้คุณ "ไม่เป็นไร" ผมบอกมัน  หยาดน้ำตาน้อย ๆ ไหลซืมออกมาเต็มเบ้าตา ผมไม่เคยเห็นหมาร้องไห้ แต่นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต

เจ้าแดงนอนฟื้นตัวอยู่ในตู้โทรศัพย์เป็นอาทิตย์กว่าจึงฟื้นตัว และเริ่มทักทายผู้คนที่นำอาหารมาให้มัน มันเป็นหมาที่ถูกทิ้งมา เพราะดูจากรูปร่าง และสีขนมัน ไม่ใช่หมาข้างถนนทั้วไป แต่ข้างถนนคือสถานที่ที่หมาทุกตัวอาศัยอยู่กัน

เจ้าแดงเป็นหมาขี่ประจบ ดังนี้มันจึงเป็นที่รักใคร่ของคนใจบุญทุกคนที่ผ่านไปมา ผู้คนแถวนี้ส่วนใหญ่เป็นคนใจบุญกันทุกคน ทุกเช้าต่างตื่นแต่เช้าเพื้อมาหาซื้ออาหารเพื้อตักบาตรทำบุญ ยิ่งวันพระยิ่งมาก เจ้าแดงก็เริ่มเป็นส่วนหนึ่งของคนแถวนี้

เมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตมาใกล้ มันก็จะเดินตามเพื่อคุ้มกันไม่ให้พวกหมานักเลงแถวนั้นเข้ามายุ่งยากกับพระท่าน จนเป็นที่รู้กับทุกคนในระแวกนั้น

เช้าวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เจ้าแดงเดินตามพระท่านมาอย่างสงบเสงี่ยม "โยม หมาตัวนี้มีเจ้าของหรือไม่" พระท่านสอบถามผู้ตักบาตรคนหนึ่ง "ไม่มีครับ "  "ดีอาตมาจะนำมันไปที่บ้านของแม่อาตมา ไปช่วยดูแลบ้านให้ท่าน"

หลังจากนั้นช่วงสายพระท่านนำรถมารับเจ้าแดงไป.................


เจ้าแดงเคยถูกทอดทิ้งมา แต่ด้วยบุญวาสนาจึงมีคนรับเลี้ยงมันต่อ นี้แหละ พระท่านจึงว่า "กัมมุนา วัฏฏิโลโก สัตว์โลกย่อม​เป็น​ไปตามกรรม"

Create Date : 06 ตุลาคม 2555		2 comments
Last Update : 6 ตุลาคม 2555 15:38:19 น.
Counter : 1520 Pageviews.
Share Tweet