รวมบทกวี ซึ่ง ๆ ของเพื่อน

อรุณรุ่ง



แสงอรุณ ส่องหล้า นภากาศ
งามผุดผาด สกลแจ้ง ทุกแห่งหน
ดับซึ่งความ มือชั่ว ทั่วมณฑล
ดูน่ายล โลกสว่าง ช่างงามตา

พระพายหอบ ทะเลพัด คลื่นซัดฝั่ง
ประดุจดัง จิตใจ ที่ใฝ่าหา
มัจฉาน้อย อีกเล่า สกุณา
ต่างเริงร่า เปรียบปาน พิมานทอง

ดั่งพระธรรม นำมา ซึ่งผาสุข
ขจัดทุกข์ กิเลสภัย ไร่หม่นหมอง
รสพระธรรม นำสุขให้ ดั่งใจปอง
ดังรพี พรรณผ่อง ส่องหล้าเอย ฯ

สุรินทร์ กมลศิริวัฒน์



หลับฝันดีค่ะพี่จ๋า

ไม่ห่างบทพจน์พร้อยจะร้อยร่าย
หย่อนผ่อนสบายหวานสมอารมณ์หวัง
ไขข้อความตามถวิลโบยบินบัง
ระหว่างนั่งร่วมคิดพินิจงาม

สรรรินรจเรขอุ่นเอกไหว
สืบสานเฉกไอศวรรย์มาสรรถาม
ร่ำเรื่องภิรมย์สงวนรัญจวนความ
ระดาดาษยามไคลคลาหรรษาทรวง

ประโลมกรองมธุรพจน์ร้อยรสฉ่ำ
กานท์ลำนำส่งถ้อยเคลิ้มคล้อยห้วง
ชัชวาลฉายประดับราวสดับปวง
ณ หมื่นดวงปรารถนาไคลคลารอ

รักวรรคเว้นกระจ่างสว่างสวย
หมอกอำนวยเบาไปไฉนหนอ
ใจเวียนว่ายหมายกุมจะคลุมคลอ
อุ่นเอื่อยออเคียงข้างไม่ร้างราย

ทะเลเมฆลอยเคลื่อนไม่เหมือนมาด
มองวับวาดล่าถอยคลาดคล้อยหมาย
คิดคะนึงเนารักประจักษ์ปลาย
บ่ได้คล้ายหนึ่งใจแก้ไขตาม

โดย: ญามี่



มองฟ้าปะดิน

แรกมองฟ้า ก็เห็นว่าง อย่างเขาว่า
ไม่เห็นพวก เทวดา คลาสวรรค์
ยิ่งมองไป ยิ่งว่างมา สารพัน
จิตใจมั่น ยิ่งเห็นว่าง อย่างสุดใจ
กลับได้เห็น สาระหนึ่ง ซึ่งความว่าง
มอบให้อย่าง แก่นสาร ปานดินใหม่
เป็นแผ่นดิน เย็นและหยุด กว่าจุดใด
ทรงคุณใหญ่ เรียก "อมตะ มหานคร"
เป็นที่ตั้ง เย็นสนิท แห่งจิตว่าง
กิเลสร้าง ทุกข์หาย ไร้โศกศร
เป็นแดนดิน ที่คงมั่น นิรันดร
นี่แลตอน ที่มองฟ้า แล้วปะดิน ฯ
( พุทธทาสภิกขุ )



แด่...ดอกกุหลาบดอกนั้น

ขอเพียงรักกลับคืนเหมือนเมื่อวาน
ขอเพียงหวนคำหวานวานเธอไข
ขอเพียงยิ้มบริสุทธิ์ให้ชื่นใจ
ถึงใกล้ตายฉันเพียงขอเท่านี้พอ

วัชระ ประเสริฐไพฑูรย์

Create Date : 02 กันยายน 2554		0 comments
Last Update : 1 ตุลาคม 2554 15:20:19 น.
Counter : 1446 Pageviews.
Share Tweet