ป้ามดเพิ่งกลับมาเหมือนกันค่ะ เสียดายจริงๆ ที่ไม่ได้เจอกันที่สะเมิง

มาเยี่ยมบล็อกครับ

สาวเชียงใหม่แวะมาเยี่ยมบล็อกค่ะ ขอบคุณที่มาเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่นะคะ

อยากไปเที่ยวจัง

นักท่องเที่ยวต่างชาติเยอะเลยนะคะ

เขียนชื่อบนเมล็ดข้าวสาร แล้วเค้าให้ทำอะไรเหรอคะ?

สาวเชียงใหม่ช่วยตอบ ค่ะ

เอาเม็ดข้าวสารที่เขียนชื่อแล้วใส่ลงในหลอดปก้วเล็กๆ ทำเป็นจี้ห้อยคอค่ะ

ขอบคุณที่บอกค่ะ จุยังทึ่งเขาเลยนะ กดรูปจากโทรศัพท์กริ๊กเดียวยังไม่ทันจะถามว่าทำยังงัย เพื่อนมันเดินไปแล้ว....

ดีจังที่มีคนใจดีมาช่วยตอบให้

ลูก ๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันแล้วว่า
ความหวังของแม่...ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ

ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ

ตามมาตระเวน.เจียงใหม่ โตยเน้ออ...

เมินมาละ บ่ได้ปิ๊กไปแอ่ว เตื้อ...

น่าเดินนะครับถนนคนเดิน

ขอบคุณที่ไปเยือนนะคะ

เล่าได้เห็นภาพสนุกดีค่ะ
นึกถึงเชียงใหม่เหมือนกัน
ไม่ได้ไปนานแล้ว

สุดยอดเลยจุ
อยากไปเทียวบ้างจังเลยอ่ะค่ะอยากพาพ่อแม่ไปเหมือนกันนะ
แบบขับรถไปเรื่อยๆๆถึงไหนก็พัก
ดูไปตลอดทางอะแต่คงต้องเก็บเงินก่อน

ปล.ถ้าแป๋มไปด้วยจะกลายเป็นเพื่อน P เปล่าค่ะ

พี่คล้าวอั้นไว้รอแดงเดือดอ่ะมั้ง

ร้านเฮือนเพ็ญ ต้องจำไว้ซะล่ะค่ะ ไปเมื่อไหร่ขอแวะชิมซะหน่อย

อ่านแล้วข้องใจ เขียนชื่อบนข้าวสารนี่ทำอะไรเหรอคะ
แหะ แหะ หรือเราอ่านไม่ละเอียดน๊า เด๋วอ่านใหม่อีกรอบ

เย้ๆๆได้เห็นเชียงใหม่อีกแล้วคิดถึงบ้านขนาดเจ้าๆๆๆ ร้านเฮือรเพ็ญเป็นร้านเพื่อนเอรีเองหล่ะ ไม่ทราบเจอเพื่อนเอรีหรือเปล่าหนอ ชื่อปุยน่ารักๆค่ะ

บะหมี่ชากังราวแถวต้นโพธิ์เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว ไม่รู้ไปอยู่ตรงไหน สงสัยน่าจะเป็นร้านเดียวกับทางไปโรงพยาบาลมั้งครับ

ว่าแล้วหาเรื่องไปกินดีก่า

ตามไปเที่ยวด้วยค่า

สงสัยหยุดไปเที่ยวหรือเปล่าน้อ

เคยไปสวนสัตว์เชียงใหม่เมื่อนานมาแล้ว
สมัยยังไม่มีรถราง...เดินกันขาลากเลยค่ะ