Bloggang.com : กระจ้อน : เรื่องเล่าของต้นไม้ทะเลทราย ตอน จบ

เรื่องเล่าของต้นไม้ทะเลทราย ตอน จบ

ตอนที่ 3 สัจธรรม

เจ้าต้นไม้ทะเลทรายผู้โดดเดี่ยว สงบนิ่งอยู่กับความเวิ้งว้างในความรู้สึกของมันที่สร้างขึ้น เสียงตัดพ้อของมันกระจายฟุ้งไปกับสายลม

ถึงคราวที่ท้องทะเลแห่งรัก ต้องเหลือบมอง มันกล่าวกับฝืนฟ้า เมฆหมอก และผองเพื่อนของมันว่า

ข้าเข้าใจดีว่า เจ้าต้นไม้นั่นมีอารมณ์ขึ้นลงเหมือนคลื่นลม ถึงขั้นเรียกได้ว่าแปรปรวนในบางที แล้วเด็กหญิงแก้มป่องจะเข้าใจกับทุกอารมณ์ของมันได้หรือ

แต่ข้าก็เข้าใจ ว่านี่คือการซื่อสัตย์ต่อตนเองอย่างที่สุด มันใช้หัวใจตอบกับความรู้สึกที่มาทักทาย

แต่ก็นั่นแหละน่ะ เพียงแค่คำตอบจากหัวใจ มันคงเป็นเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้นหรือจะเป็นส่วนใหญ่อย่างที่มันคิดก็เถอะ

ถ้าต้นไม้อัปลักษณ์ต้นนี้ ลองใช้ส่วนสมองที่เป็นเหตุผลด้วย มันอาจจะเหมาะกว่า แต่ข้าก็ตอบสิ่งที่มันถามอยู่นั่นไม่ได้ ว่า ทุกคู่.....ทุกสิ่งมีชีวิต จะเป็นตรรกะอย่างที่ข้าเชื่อไหม

เจ้าต้นไม้ทะเลทรายนั่น เอาความรักมาไว้ในหัวใจมัน มันอาจบุบสลายได้

ข้ามีทฤษฎีหนึ่งอยากให้พวกท่านลองดู ท่านลองเอาสิ่งที่เรียกว่า ความรักมาวางไว้รอบๆตัวท่าน ไม่ว่าท่านจะไปไหน มันจะอยู่รอบๆตัวท่านเสมอ ไม่บุบสลายด้วย มันคือสิ่งเดียวกันนั่นเอง เพียงแค่ท่านวางที่อยู่ให้เจ้าสิ่งที่เรียกว่า ความรัก ในที่ใหม่เท่านั้นเอง

สายลมผู้อาทร กล่าวอย่างอารมณ์ดีว่า

ความรักของต้นไม้ ถ้ามันจะไม่ร้อนรุ่มเกินไป แต่จะชุ่มเย็นพอประมาณ ด้วยช่องว่างระหว่างกัน ที่ไม่ทำให้รู้สึกอึดอัด เพราะมีสายลมแห่งความอบอุ่นของฉัน พัดโชยมาในทุกฤดูกาล

ฉันเชื่อน่ะว่า ความรักต้องมีช่องว่างที่เป็นตัวตนของแต่ละฝ่ายด้วย เป็นเสรีที่จะได้ทบทวนตัวเองว่า ได้ทำอะไรที่ไม่เหมาะบ้าง ฉันไม่เชื่อว่า สิ่งที่มีชีวิตที่มีหัวใจจะเปลี่ยนตัวเองไปทั้งหมดเมื่อถูกร้องขอ

เพราะนั้นไม่อาจเรียกว่า ความรักได้ แต่หากเป็นการปรับเข้าหากันนั้นต่างหากที่ฉันจะเรียกว่า ความรัก

เจ้าต้นไม้ มันคงลืมไป ถ้ามันยังจำได้ ความรู้สึกในวันที่มันคิดว่า มันคือต้นไม้ทะเลทรายที่ยิ่งใหญ่ได้ ฉันเชื่อว่า หากมันรู้สึกว่า มันเป็นต้นไม้ใหญ่ แล้วให้เด็กหญิงแก้มป่องเป็นเด็กหญิงตัวใหญ่บ้าง ผลัดกันคนละวันสองวัน มันคงสุขและสนุกดี คงเป็นความสมดุลที่น่าจะมี ก็เท่านั้นเอง

ผืนฟ้าแห่งความดี อดไม่ได้ที่จะให้ความเห็นกับเรื่องนี้ พลางกล่าวให้ความเห็นอย่างคนที่เจอะเจอะไรมามากมายว่า

จงเชื่อมั่นในการทำสิ่งดีๆ เหมือนที่เราเคยเชื่อและศรัทธามาตลอด ถ้าตะบองเพชรต้นนั้นเป็นต้นไม้ที่ดีและมีประโยชน์ที่สุดที่มันเป็นได้ เป็นให้ได้เพียงแค่ครึ่งหนึ่งอย่างที่มันเคยศรัทธา

ข้าก็เชื่อเหลือเกินว่า มันนั้น ไม่ใช่ต้นไม้ทะเลทรายที่ไม่คู่ควรอยู่ในโลกนี้ อย่างที่มันร่ำไห้

เพียงแค่มันไม่เคยรู้ว่า มันมีคุณค่าต่อโลกใบนี้เท่าไหร่ต่างหาก แม้เพียงน้อยนิดก็ถือว่าเพียงพอแล้วล่ะ

ข้าเชื่อของข้าอย่างนี้น่ะ และเพียงแค่ว่า เจ้าต้นไม้ต้นนี้ มันเป็นต้นไม้ที่แปลกประหลาด อย่างที่ข้าไม่เคยรู้จักมาก่อน

ผืนฟ้าแห่งความดี บอกอย่างหนักแน่นว่า สำหรับข้าแล้ว

ไม่ว่าอะไรก็ตาม อย่าลืมว่า จงเชื่อมั่นในตัวของตัวเอง

ในขณะที่เมฆแห่งความเหงาและหมอกแห่งความเศร้า ตอกย้ำปมความปวดร้าวของเจ้าต้นไม้ซื่อบื้อราวกับมันผ่านความเจ็บลึกกับเหตุการณ์เหล่านี้มานักต่อนัก

เราพี่น้องอยากสมน้ำหน้าเจ้าต้นไม้ต้นนี้เหลือเกิน เจ้าบื้อเอ๊ย มันสมควรแล้วที่ต้องผิดหวังซ้ำซาก ชอบนักเชียวที่จะเล่นสนุกกับความเหงาที่มาเคาะบานประตูหัวใจเหี่ยวๆแห้งๆ

อย่างมันนะหรือ ทำได้อย่างมากก็ชายตามองแมลงปีกสวยเหล่านั้น โบยบินไปมา แล้วเป็นยังไงล่ะ

สุดท้าย ก็ต้องเศร้าอยู่อย่างนี้

สุดท้าย เด็กหญิงแก้มป่องก็เอือมระอามัน

เรานะดีใจเหลือเกินที่เห็นมันท้อแท้ หดหู่ สิ้นหวัง ซึมเศร้า หัวใจแหลกสลายยิ่งกว่าฝุ่นทราย จนหมดอาลัยตายอยากแบบนี้

ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตใดๆในท้องทะเลทรายมาเห็นเจ้าต้นไม้บื้อๆอย่างมันตอนนี้ พวกเขาก็จะเบือนหน้าหนี ไม่มีใครใยดีมันหรอก

ว่าแล้ว สองพี่น้องก็หัวเราะอย่างเหยียดหยามที่สุด อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนกับสิ่งมีชีวิตในท้องทะเลทรายแห่งนี้

มาถึงตอนนี้ ทุกสรรพสิ่งนิ่งเงียบ เจ้าต้นไม้ทะเลทราย ไม่รู้หรอกว่า จะมีใครพูดถึงอย่างไรบ้าง แต่ความหม่นเศร้าก็ได้กัดกร่อนจิตใจมัน ถึงกับมีหยาดน้ำไหลออกมาจากหนามแหลมรอบๆตัว ราวกับว่ามัน สำนึกรู้ ถึงวาจาของสองพี่น้อง ที่กำลังทำร้ายจิตใจมัน

แต่แม้ไม่รู้ เพียงแค่สิ่งที่มันต้องเผชิญความจริงในตอนนี้ มันก็หนักหนาเกินความทนทานที่มันมีอยู่แล้ว

เจ้าแห่งกาลเวลาเท่านั้นแหละ ที่รู้ว่า เมฆแห่งความเหงาและหมอกแห่งความเศร้า เข้าใจ เห็นใจและห่วงใยเจ้าต้นไม้ต้นนี้มากเหลือเกิน

เพียงแต่สองพี่น้องไม่ต้องการให้เจ้าต้นไม้ ต้องอยู่ในห้วงความทุกข์โศกนานมากเกินไป นานจนมันไม่สามารถยืนหยัดในท้องทะเลทรายแห่งนี้ได้อีกต่อไป เพราะเกรงว่ามันจะต้องตายไปซะก่อนในเหมันตฤดูที่หนาวจับขั้วหัวใจ

บางทีการทำร้ายจิตใจ ก็ เพื่อช่วยให้เจ้าต้นไม้ทะเลทรายฟื้นตัวให้ได้เร็วที่สุด และสองพี่น้องเองก็รู้สึกเสียใจที่ต้องใช้วิธีการแบบนี้

เจ้าแห่งกาลเวลา ผู้เข้าใจทุกสรรพสิ่ง ได้เคลื่อนผ่านสายตาของทุกอย่าง เพื่อหยุดการวิพากษ์ที่พวกเขามีต่อการตัดพ้อของเจ้าต้นไม้

แล้วดวงดาวแห่งศรัทธาก็ส่องประกายแสงเต็มผืนฟ้าแห่งความดี พร้อมกับกระซิบกับเจ้าต้นไม้ทะเลทรายว่า ความศรัทธาอยู่เหนือหัวเจ้ามาตลอด เจ้ามีสิ่งนี้มาโดยตลอด

เพียงแต่เจ้าไม่เคยรับรู้และไม่เคยใช้มันอย่างจริงจังเลยแม้แต่ครั้งเดียวในช่วงชีวิตของเจ้าที่ถือกำเนิดมา

กระทั่งเจ้าขอให้พายุแห่งความฝัน พัดพาเจ้ามายังทะเลทรายแห่งนี้ เราไม่ต้องการปลอบประโลมเจ้า ไม่ต้องการให้กำลังใจเจ้า และไม่ต้องการเหยียดหยามซ้ำเติมเจ้า

เรา ในนามของความศรัทธา ต้องการให้เจ้าระลึกอยู่เสมอว่า เราจะอยู่กับเจ้าตลอดไป จะทอแสงอยู่เหนือหัวเจ้าตรงนี้ และเช่นนี้ ตราบเท่าที่เจ้ายังต้องการเรา เราไม่มีวันทอดทิ้งเจ้าไป

ว่าแล้ว ดวงดาวแห่งศรัทธา ก็เปล่งประกายแสงแห่งศรัทธาอย่างแรงกล้าเป็นครั้งแรก กระทั่งท้องทะเลทรายบริเวณนั้น ใสสว่างราวกับอาทิตย์มาเยือนในเวลากลางวัน

ในขณะที่พายุแห่งความฝัน ที่พัดหมุนอยู่รอบๆเจ้าต้นไม้ทะเลทราย ไม่พูดอะไรทั้งสิ้นกับเจ้าต้นไม้ มันรู้แต่เพียงว่า หน้าที่ของมัน คือการพาเจ้าต้นไม้ทะเลทรายซื่อบื้อต้นนี้ ไปในที่ๆมันต้องการไปเท่านั้น

มันไม่ต้องการแนะนำ ให้กำลังใจหรือสิ่งใดๆที่เกินเลยหน้าที่ทั้งนั้น เพราะมันคือพลังแห่งความฝันของเจ้าต้นไม้ทะเลทราย

ชั่วเสี้ยวอึดใจ จันทราแห่งความสงบและเยือกเย็น ได้ทอแสงนวลอันอบอุ่นแก่เจ้าต้นไม้ทะเลทรายไม่ให้มันหนาวเหน็บจนเกินไปในยามเหมันต์ของทะเลทราย

ไม่พูดปลอบประโลมใดๆทั้งสิ้น

จันทราแห่งความสงบและเยือกเย็น เชื่อว่า ในช่วงเวลาที่ทุกข์แสนสาหัสของเจ้าต้นไม้ทะเลทรายตอนนี้ มันควรจะปล่อยให้เจ้าต้นไม้อยู่เงียบๆกับตัวมันเองซักพัก มันคงเข้าใจตัวเองและจัดการกับเรื่องราวของมันได้

ว่าแล้วจันทราแห่งความสงบและเยือกเย็น ประกายแสงความอบอุ่น ให้กับเจ้าต้นไม้ทะเลทราย ทดแทนดวงดาวแห่งศรัทธาที่กลับมาประกายให้เห็นในย่ำรุ่งเฉกเช่นที่ผ่านมา

ผืนดินแห่งความเติบโต อาสาเป็นตัวแทนของผองมิตรทั้งมวล บอกกับเจ้าต้นไม้ทะเลทรายว่า

พวกเราเชื่อว่า เจ้าสามารถมีความสุขกับความรักของเจ้าได้ จะด้วยวิธีใดของนายก็ตามแต่ เราเพียงไม่อยากเห็นเจ้าซดอย่างหิวกระหาย เพราะเจ้าจะสำลัก ค่อยๆจิบ ค่อยๆดื่ม ให้มันค่อยๆซึมซาบ แล้วเจ้าจะซาบซึ้ง อย่างไม่มีวันลืมเลือนทีเดียว

พวกเราเข้าใจเจ้าดีว่า เจ้ารู้สึกอย่างไร เจ็บปวด รวดร้าวอย่างแสนสาหัสเพียงใด

และเจ้ายังต้องอยู่เดียวดายในผืนทรายที่เจ้าไม่คุ้นเคย มันจะอยากลำบากพียงใด แต่ก็นั้นล่ะนะ

ถึงแม้ว่า เวลานี้ วินาทีนี้เจ้าจะท้อแท้ หดหู่ สิ้นหวัง ชอกช้ำ ไร้สิ้นซึ่งกำลังใจใดๆ แต่พวกเราอยากให้เจ้าได้ตระหนักรู้ว่าเจ้ามีภาระกิจที่ทำให้ยังไม่สามารถไปจากผืนทรายที่ผิดแผกนี้ได้

เจ้าต้องผ่านการทดสอบความสามารถที่กำลังใกล้เข้ามา สำหรับสิ่งมีชีวิตที่ต้องการอยู่ในท้องทะเลทรายแห่งนี้

เจ้าต้นไม้ทะเลทรายเอ๋ย เจ้ารู้ตัวน่ะว่า ไม่สามารถพลาดได้อีกแล้วน่ะ ไม่อย่างนั้น ความฝันในการตามหาหัวใจก็เริ่มไม่ได้ อย่างที่เจ้าต้องการ

ตอนนี้เด็กหญิงแก้มป่องกำลังเหน็ดเหนื่อยกับภารกิจที่เธอไม่คุ้นชินมาก่อน แล้วมันก็เป็นความใฝ่ฝันของเธอด้วย อย่าทำให้เธอต้องเหนื่อยใจกับต้นไม้ทะเลทรายอย่างเจ้าเลย ให้เธอทำในสิ่งที่เธอต้องทำ

ส่วนเจ้าก็ทำในสิ่งที่เจ้าต้องทำเหมือนกัน พวกเรารู้ดีว่า ภาระกิจของเด็กหญิงแก้มป่อง มันยากลำบากต่อเธอขนาดไหน ภาระกิจของเจ้าก็ลำบากในอีกแบบหนึ่ง

แต่เวลานี้ เจ้าต้องเข้มแข็ง เข้าใจไหม ต้องผ่านไปให้ได้

เจ้าจะมียังมีชีวิตอยู่ ต้องทำตัวเจ้าให้มีความสุขในเวลาที่แสนสุดเศร้า ที่ไม่มีเด็กหญิงแก้มป่องมาให้น้ำเจ้า คอยทะนุถนอมเจ้า เหมือนหลายปีที่ผ่านมา

พวกเราเข้าใจดีว่า เจ้าเจ็บปวดและร้าวลึกเพียงใดในครั้งนี้ พวกเราอยากเห็นเธอเข้มแข็งเท่านั้นเอง

เราเชื่อว่าเจ้าคงมีคำตอบหลายๆอย่างให้กับตัวเองในเรื่องราวคราวนี้ คงเข้าใจและลึกซึ้งแล้วว่า สิ่งที่เด็กหญิงแก้มป่องทำให้เจ้า มีคุณค่าต่อเจ้ามากมายเพียงใด มีความหมายต่อเจ้าเท่าใด ในวันที่เด็กหญิงแสนดีคนนั้นไม่สนใจเจ้าอีกแล้ว....................

...*_*!........

เจ้าต้นไม้ทะเลทราย ทำได้ เพียงแค่สัญญากับตัวเองว่า

มันไม่สัญญาว่า หากเด็กแก้มป่อง กลับมาให้น้ำมันเหมือนก่อน มันจะไม่ทะเลาะกับเธออีก

หรือ

ไม่ทำให้เธอเสียใจโดยที่มันไม่ตั้งใจอีก

เพียงแต่มันจะดูแลเด็กหญิงแก้มยุ้ยให้ดีที่สุดและมีความสุขที่สุดเท่าที่ เท่าที่ต้นไม้ทะเลทรายบื้อๆอย่างมันจะทำได้

มันสัญญากับตัวเองได้เพียงแค่นี้จริงๆ

.........................................................................................................

ลิงค์
เรื่องเล่าของต้นไม้ทะเลทราย ตอน 1 เรื่องวันนั้น

เรื่องเล่าของต้นไม้ทะเลทราย ตอน 2.........ทบทวน

งานเขียนของน้อง Tasue 3 ตอน จบแล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียนและแวะอ่านงานเขียนของน้องชายจุ ขอบคุณมากมาย ถ้าน้อง Tasue รู้ ต้องดีใจแน่ๆ ค่ะ

Create Date : 11 สิงหาคม 2549

Last Update : 11 สิงหาคม 2549 23:53:21 น.

22 comments

Counter : 663 Pageviews.

โดย: erol

วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:22:31:22 น.

เพิ่งจะอ่านตอนสองไปเมื่อกี้นี้เอง ตอนสามก็มาให้อ่านทันใจดีจัง....

ผมอธิบายที่มาของ จิ้งจก นก หนอน เป็นพยานเอาไว้แล้วนะจะบอกให้

และผมเชื่อว่า จิ้งจก นก หนอน คงยังไม่เบื่อแน่นอน เหมือนที่ผมยังไม่เคยเบื่อลายอักษรของใครบางคนไง

โดย: guzupp (guzupp

) วันที่: 11 สิงหาคม 2549 เวลา:22:40:22 น.

สวัสดีวันแม่ค่ะ

ชอบเรื่องราวแบบนี้จังเลย
คล้ายๆ นิทานแต่ให้แง่คิดดีนะคะ
ชอบค่ะ ชอบ

โดย: immuno (immuno

) วันที่: 12 สิงหาคม 2549 เวลา:9:34:37 น.

วันแม่ไปเที่ยวกบคุณแม่ขอให้มีความสุขนะน้องจุ

โดย: อินทรีทองคำ

วันที่: 12 สิงหาคม 2549 เวลา:9:45:37 น.

ขอบคุณแทนน้องชายมากๆ ค่ะ

โดย: กระจ้อน

วันที่: 12 สิงหาคม 2549 เวลา:9:53:23 น.

ขอบคุณสำหรับสัจธรรมจากกลางทะเลทราย ครับบบ

มีความสุขกับคุณแม่มากๆนะคัรบ

โดย: กุมภีน

วันที่: 12 สิงหาคม 2549 เวลา:10:48:16 น.

Good day everyone
I am tasue who is กระจ้อน brother. The tale was good enough for reading and made you guys an headache, wasn't it? If you guys have a strongly comment, please feel free to do it. You like or dislike. Hopefully, I have an idea to release a new story. I do apologise to everyone that I typed in English, It hard to type inThai on English keyboard. please forgive me na krub. See ya

โดย: Tasue IP: 203.122.112.35 วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:20:50:09 น.

จากป่าใหญ่ ..ถึง..ต้นไม้ทะเลทราย

ขอบคุณจากใจจริง สำหรับความรักมากมายที่ต้นไม้มีให้ ... และอยากบอกว่า ถึงวันนี้ หรือวันหน้า เราก็ไม่ได้หายไปไหน...มิตรภาพและกำลังใจยังสามารถส่งไปให้ได้ถึงทะเลทรายเช่นเดิมค่ะ

โดย: ด.ญ.แก้มป่อง IP: 203.151.141.194 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:11:29:19 น.

เขียนลักษณะแปลครับ เป็นเรื่องที่อ่านยากหน่อยแต่น่าติดตามในสาระ

โดย: yyswim

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:21:09:18 น.

เจอลายอักษรกันทุกสัปดาห์ ก็ยังดีกว่าหายไปใต้จันทร์เสี้ยว

ถ้าว่างเมื่อไหร่จะส่ง "เรื่องเล่าจากหลังบ้าน (ตอน 2)" ไปให้อ่านเน้อ

โดย: guzupp (guzupp

) วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:21:53:27 น.

ผมแวะมาวิ่งเล่นครับ อิอิ

โดย: ตะเกียงลาน

วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:23:45:06 น.

กลับมาอ่านอีกทีเป็นตอนจบแล้ว
ช่วงนี้โดนงานแย่งเวลาไปหมดเลย
ต้องขอโทษมาก ๆ เลยที่ไม่ได้เข้ามาหลายวัน

ชอบหลาย ๆ จุดของตอนจบ

โดยเฉพาะเรื่องราวของความรัก
ที่ดูจะเข้าใจใสจธรรมของความรักได้ดี

สัญญลักษณ์ที่ใช้แทนยังต้องอ่านอีกทีเพื่อทำความเข้าใจนะ
ปกติชอบอ่านเป็นนวนิยายเรื่องยาวมกกว่า

โดย: คนเดินดินฯ

วันที่: 22 สิงหาคม 2549 เวลา:12:16:52 น.