อ่านแล้วเหนื่อยแทนเลย


ไปเที่ยวเหมือนกัน แต่ไม่ได้เที่ยวอะไรเลยเหมือนกันเลยเนาะ

ยังว่าละค่ะ ไปแบบนี้ บางทีไม่มีเวลาทำอะไรเลย อยากเที่ยวก็คงใช้เวลาแบบกระชั้นชิด

น่าจะเล่าปาฎิหารย์ให้ฟังบ้างนะค่ะ

อยากฟังด้วย บางทีเรารู้สึกว่าแปลก แต่บางคนก็ว่าปรกติ ความเชื่อส่วนบุคคลจริงๆค่ะ

ชอบรูปสุดท้ายจัง ความเหมือนในความต่างจริงๆ

เหนื่อยแทนเลย
แวะมารับบุญกะจุ
140 ต้องยอมรับเลยค่ะ
แป๋มไม่เคยขับรถเร็วขนาดนั้นสักที่ค่ะ
กลัวตั้งแต่ยังไม่ถึนถึง 120 แล้วค่ะแฮะๆๆๆ
พักผ่อนเยอะๆนะจ๊ะจะได้หายเหนื่อย

ลืมบอกแป๋มชอบรูปแรกจ้า

อ๊ะ..แน่นอนค่ะ ถ้าเอาโปรดสุดก็วรรณกรรมเยาวชนค่ะ



แต่วันนี้ที่แนะนำ+รีวิว ไม่ใช่วรรณกรรมเยาวชนนะคะ เป็นหนังสือท่องเที่ยวแบบเที่ยวเล่นน่ะค่ะ

หงิหงิ วันนี้ไม่เมนต์ แบบว่าแอบๆ ไปมีความทรงจำบางอย่างที่บ้านโป่งเอาไว้ค่ะ

อิอิ

๕๕๕

ค่า..เป็นหนังสือแนะนำท่องเที่ยวที่เด็กอ่านได้ ผู้ใหญ่อ่านดีเลยแหละค่ะ


แต่เธอเขียนหนังสือได้ "อ่านง่าย" จริงๆ ค่ะ

ชอบภาพสุดท้ายอ่ะ ....คับ

คุณจุได้บุญมากเลยที่ช่วยพระถ่ายวิดิโอ นี่นึกนะคะว่าถ้าคุณจุไม่ช่วย พระท่านจะทำท่าไหนเวลาถ่ายวิดิโอ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขับรถทางไกลอย่างนั้น

บรรยากาศต่างจังหวัดนี่ดูดีจัง

โอ้โหไม่หลับไม่นอน แถมยังขับรถรวดเดียวอีกต่างหาก
ไม่น๊า คราวหลังไม่ต้องเลย เด๋วหลับในไปจะแย่เอาน๊าคะ

ถ่ายภาพมุมมองสวยค่ะ (ในมุมมองเราอิอิ )

ชอบภาพความเหมือนที่แตกต่างจัง
อิอิ

อ่านแล้วก้อเหนือยแทนจริงๆค่ะ
ชอบรูปสุดท้ายจังค่ะ ความเหมือนที่แตกต่าง อิ อิ

ว้าว คุณจุ

รูป สวย ได้บรรยากาศ ได้ใจมากๆ
เป็นคนที่รักบรรยากาศ สถานีรถไฟค่ะ
รูป สวยมากๆ โดยเฉพาะ รูป สุดท้าย
ความเหมือนในความต่าง

เสียดายนะครับ ราชบุรีมีที่เที่ยวเยอะมาก
ว่าแต่ไม่เห็นมีรูปงานฉลองพระธาตุมาให้ดูอ่ะ

พักผ่อนไม่พอ เดี๋ยวเป็นหวัดอีกน๊า....

ชอบรางรถไฟค่ะ ไม่รู้เป็นไงจิ

ชอบรูปแรกจังเลย

ขับรถไกลๆ เหนื่อยมั้ยจุ

ดีจังเน๊อะ ยังไงก็ได้ทำบุญ จริงป่ะ

เห็นรูปแล้ว....

นึกถึงบรรยากาศเก่าๆสมัยเป็นเด็กนักเรียนที่นั่นครับ

โรงเรียนเก่าผมอยู่เยื้องๆกับสถานีรถไฟบ้านโป่งอ่ะ อิอิ

คุณจุผ่านไปแถวโรงเรียนเก่าของผมมั่งป่าวครับ

ไปต่างจังหวัดได้รับบรรยากาศสดชื่น
แบบเต็มๆ เหมือนในรูปนี่ล่ะค่ะ ชอบ
น๊า

แล้วสรุปว่าคนที่เดินดูคุณจุรอบ ๆ เนี่ยใช่ "คน" รึว่า ... อ่ะคะ?
คราวหน้าแวะนครปฐมนะค๊า คุณย่าจะพาไปชิมอะไรหย่อย ๆ ค่า

ชอบภาพรางรถไฟค่ะ แต่ภาพสุดท้ายนี้ได้ใจมากๆ ถ่ายได้จังหวะเหมาะพอดีเลยเนอะ

ลืมเล่าความหลังไปนิดนึง.....

สมัยก่อน...หลวงพ่อวัดดอนตูมท่านโด่งดังมาก

ในเรื่องการใช้น้ำมันมนต์ต่อกระดูกของคนที่กระดูกหัก

น้ำมันมนต์ของหลวงพ่อวัดดอนตูมเป็นยาสมุนไพร

เคี่ยวในกระทะใบบัวร้อนๆ...

แต่หลวงพ่อท่านเอามือเปล่าๆลงไปกวนน้ำมันได้หน้าตาเฉย

เพื่อนผมคนนึงที่แขนหัก ก็ได้หลวงพ่อท่านรักษาให้จนหายเป็นปกติครับ

ว่างๆคุยกันบ้างน๊ะครับ

ชอบรูปถ่ายทางรถไฟค่ะ

- ไปบ้านโป่งมารึ? ถิ่นเก่า (และถิ่นปัจจุบัน) ของผมเลยนะนั่น เพราะตอนเรียนจบ ผมทำงานอยู่ที่โรงงานกระดาษตั้ง 4 ปี ทุกวันนี้ผมก็ยังวิ่งไปวิ่งมาบ้านโป่งอยู่เลย เพราะแฟนผม (คุณภรรยา) ก็ยังทำงานอยู่ที่โรงงานนั่นแหละ... (มันถึงยังเป็นถิ่นปัจจุบันอยู่ไง)

- ชักสนใจเรื่องปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นเป็นระยะๆ ซะแล้วสิ

- รูปสุดท้ายนี่ใช่หน้าวัดดอนตูมหรือเปล่านะ เห็นแล้วนึกถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟตรงข้ามวัดจังเลย (ไม่ได้เกี่ยวกับอารมณ์ของรูปเขาเลย )

คิดถึงคนบ้านโป่ง คิดถึงสถานที่ที่เคยอยู่กับเขา คิดถึงทุกๆที่ในบ้านโป่งที่ผมเคยอยู่เคยผ่าน และพี่อ้วนและพวกพี่ๆที่เป็นห่วงผม ขอบพระคุณพวกพี่ๆที่ดูแลผมยามที่ผมไม่มีใครจริงๆ ขอบคุณมากๆครับ คิดถึงพี่ๆทุกๆคนเลย