เล่ามาหลายตอน ชักหมดมุข และคอแห้งเสียแล้วสิ
ขบวนเบยลาว เคลื่อนพลรถถีบ ลัดเลาะขึ้นเนิน ไปที่วัดทาดหลวงต่อ จุอ่ะ ปั่นจักรยานเร็ว เพื่อที่จะได้นั่งพัก อากาศช่วงกลางวันค่อนข้างร้อน (แต่น้อยกว่าบ้านเรา)
อ้ายการปั่นจักรยานนี่ก็แปลก สาวๆ ในขบวน กางแข้ง กางขาปั่นกันสุดฤทธิ์ คือไม่ไว้ฟอร์ม ส่วนหนุ่มๆ เท่าที่จุสังเกตุ ทั้ง ต้น ต๋อง และน้องตง ปั่นจักรยานกันหนีบๆ ทำไมมันกลับกันยังงั้นก็ไม่รู้ 
แต่เอาเหอะ ยังงัย ก็ถึงที่หมายเหมือนกัน คือ วันทาดหลวง ตามตำนานเล่ากันว่า วัดนี้ สร้างโดยสังฆทูต สมัยพระเจ้าอโศกมหาราช หากแต่ในพงศาวดารลาว นั้น วัดนี้สร้างในสมัยพระเจ้ามันธาตุราช เป็นวัดที่สร้างโดยเจ้าเหนือหัวสังเกตุจากช่อฟ้าบนหลังคาสิม ที่มี 17 ยอด มีเจดีย์ด้านหน้าเป็นที่ บรรจุพระสรีรังคาร ของเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ ค่ะ ทุกๆ ปีในวันที่ 29 ตุลาคม เชื้อพระวงศ์เก่าก็จะมาร่วมทำบุญที่วัดนี้ ( ข้อมูลจาก หนังสือนำเที่ยว ศรันย์ บุญประเสริฐ )
วัดนี้ ตั้งอยู่บนเนินเตี้ยๆ แต่ก็ตั้งเด่นเป็นสง่า ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ ภายในวัดสะอาด สงบ ยกเว้นคนที่ไปนี่แหละ เจื้อยแจ้ว กันดีจริงๆ
จุเดินก๊อกๆ แก๊กๆ เก็บภาพด้านนอก ก็พบว่า พระสงฆ์ กำลังตากข้าว ที่เหลือจากการฉันท์ ในแต่ละวัน ถามท่านว่า ตากไปทำไม เพื่ออะไร? ( นั่น ความอยากรู้ อยากเห็น เข้าสิง 
)
ท่านบอกว่า ตากไว้ให้ชาวบ้าน ชาวบ้านจะเอาไปทำขนม หรือไม่ก็เลี้ยงหมู
ยังไม่พอ กับความอยากรู้ อยากเห็น ของจุ
จุเล่าให้ท่านฟังว่า ในวัดที่หลวงพระบางนี้ อนุญาตให้ คนต่างถิ่นมาพักวัดมั้ย อ่า...เหมือนวัดไทยงัย ไม่มีที่พัก พักวัด 
ท่านบอกด้วยความสุภาพว่า... ที่พักในเมืองมีเยอะแยะ เตรียมไว้สำหรับนักท่องเที่ยวแล้ว ( 555 สมน้ำหน้าตัวเอง)
แต่ท่านก็ บอกต่อด้วยความปราณีว่า ถ้าเป็นคนลาวด้วยกัน บางกรณีก็อาจจะให้พักได้ แต่ส่วนใหญ่จะไม่พักกัน
พระสงฆ์ที่นี่น่ารักค่ะ ดูเป็นพระที่ปฏิบัติดี สมแล้วที่ชาวบ้านให้ความเคารพ ขณะที่เณร ส่วนใหญ่แล้ว หมั่นศึกษาหาความรู้ และภาษาอังกฤษ คือ สิ่งที่ขาดไม่ได้
เณรที่นี่..หมายถึงหลวงพระบาง ส่วนหนึ่ง บวชเพื่อเรียนรู้ เพื่ออนาคตในวันข้างหน้า เพราะยากจน ต้องอาศัยวัดในการอยู่ การกิน ไม่มีเด็กวัด ที่มาอาศัยวัดเพื่อเรียน เหมือนอย่างบ้านเรา นี่เองที่จุ คิดว่า...ศิลธรรมอยู่ในใจคนหลวงพระบาง
ถ่ายภาพ และคุยกับพระ หันมาอีกที เพื่อนๆ เข้าไปพักผ่อนในสิมเสียแล้ว พอจุเข้าไป รู้สึกเย็นกว่าข้างนอก
จุกราบพระ ด้วยความรู้สึกดี ..เพราะจุเป็นคนดี
เสร็จแล้วมานั่งฟัง สาวนุช สาวจี๊ด ตะล่อม เด็กหญิงคนหนึ่งให้แสดงความสามารถพิเศษ แต่กลับกลายเป็นว่า คนที่แสดงความสามารถพิเศษ จนเพื่อนๆ หัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง ก็พวกมัน 2 คนแหละ 
ไม่รู้มันเต้นระบำอะไรกัน บางเพลงงี้ จุเพิ่งเคยเห็น ส่วนเด็ก ก็นั่งอ้าปากค้าง สาวไทย เธอช่างกล้า!
พวกเราดูเนือยๆ ไปในวันนี้ ไม่รุ้ว่า เหนื่อย เบื่อ หรือว่าอะไร ดูเงียบๆ เฉยๆ ชาๆ อาจจะหิวก็ได้ เที่ยงแล้วนิ
มื้อเที่ยงวันนั้น เรานั่งทานกันหน้าเฮือนพัก ร้านเก่าแก่ของหลวงพระบาง ต๋อง ตง สั่งอาหารอะไรไม่รู้ หน้าตาเหมือนลาดหน้าบ้านเรา ส่วนคนในกลุ่มก็สั่งข้าวผัดมาทาน ไม่กล้าสั่งอะไรที่แปลกประหลาด
พออาหารมาถึง ลาดหน้าลาวมาก่อน โหยยย น่าทาน มาก (น่าทานแค่ไหน แวะไปดูได้ที่ บล็อกน้องตง )
"กินด้วยดิ" เวลาออกอาการอยากแหลก ก็ อ้อนงี้แหละ แต่ต๋อง ก็ดูจะหวงๆ คุณท่านก็คงจะหิวเหมือนกัน พี่โหนย คนจ่ายตังส์ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ คงอยากกินเหมือนกัน (ก็หน้าตาอาหารจานนั้นน่าทานจริงๆ นี่) ก็เลยบอกว่า
" เด๋ว พี่ลองชิมหน่อย "
ต๋องก็เลยให้ทานด้วยกัน 3 คน นี่ถ้าไม่ได้บารมี พี่โหนย จุก็คงไม่ได้ลิ้มรส ลาดหน้าลาวของต๋อง
กว่าข้าวผัดจุจะมา ก็ซัดลาดหน้าลาว ไปจนเกือบอิ่ม (เขาให้เยอะมาก กิน 3 คน อิ่มได้อ่ะ ) ฉะนั้น พอข้าวผัดมา จะรับผิดชอบยังงัยละเนี่ย อย่างเยอะเลย
อย่ากระนั้นเลย จุเลยแสดงความมีน้ำใจ ขอจานแบ่ง แบ่งข้าวผัดให้ต๋องครึ่งนึง 
"เธอ เอาไป คนละครึ่ง "
"ไม่เอาๆ เราอิ่มแล้ว"
"จุก็อิ่มแล้ว ต๋องนั่นแหละ เอาไป"
"จุก็รับผิดชอบไปซิ สั่งมาแล้วน่ะ"
"ก็นี่งัย ของจุ จานนั้น อ่ะ ของต๋อง"
มีเกี่ยงกันกิน ยามเราอิ่มแล้ว
แต่ไม่รู้ล่ะ จุจัดการรับผิดชอบข้าวผัดของจุ หมด ในสัดส่วนที่จุพอใจ ส่วนอีกครึ่ง ใครจะกินไม่กินเรื่องของเขาแล้ว
และก็ให้แปลกใจ เมื่อ นุช ตง จี๊ด ต้น เออ เจริญอาหารกันดีเน๊อะ อย่างหนุ่มต้น เขาไม่ยื้อแย่ง ลาดหน้าลาวของน้องตงทาน เพราะว่า คุณต้น ซัด ปลาส้มจากตลาดยามเช้ากับข้าวเหนียวไปซะอิ่มแปร้..... แต่หลังจากนั้นไม่นาน ดูเหมือนว่า ต้นต้องเข้าห้องน้ำ...ข้าศึกบุก!
หลังอาหารมื้อนั้น...จี๊ด กับต้น กลับเฮือนพัก เพราะวัดทาดน้อย โปรแกรมเที่ยวต่อไปของเรา คู่นี้เขาแอบไปเที่ยวมาแล้ว ส่วนที่เหลือ ก็ ไปเที่ยวกันต่อ....หลังนั่งพึ่งพุงได้สักครู่
5 ชีวิต พึ่งพุงแล้วก็ เดินข้ามถนนไปวัด มพหาทาด หรือวัดทาดน้อย ก่อนจะไปทะลุวัดหัวเซียง ที่อยู่ข้างกัน ทางขึ้นวัดทาดน้อยนั้น เป็นบันไดพญานาค แล้วก็ อารมณ์ไหนไม่รู้ ที่จุอยากจะข้ามตัวพญานาคไปถ่ายรูปบางมุม ( ฝีมือก็ไม่ค่อยจะมี แต่เรื่องมากสุดๆ สำหรับจุ )
" เอ๊ย ต๋อง จุข้ามได้มั้ย"
(หลวงพี่)ต๋อง ปรายตามองอย่างเสียมิได้ แล้วชี้ไปด้านบนของวัดที่มีทางเดินลงด้านข้างของพญานาค ทำเอาจุสะอึก!
ที่วัดทาดน้อย กับวัดเซียงนี้ เราถ่ายรูปบริเวณด้านนอก ไม่ได้เข้าไปด้านในวัด พี่โหนย กับ นุช ก็ถ่ายรูปสนุกสนานกันดี ส่วนน้องตง ก็แยกถ่ายรูปในมุมมองการก่อสร้างของเขา
ส่วนจุ วางมาดเป็นอย่างเดียว ในใจคิด ตรูจะถ่ายไรฟ่ะเนี่ย
เดินไปเดินมา จุไปสะดุดอยู่ที่หน้าบันของสิมวัดทาดน้อย
อ้าว! นางอัปสรไรไปอยู่หน้าบันฟ่ะเนี่ย ผู้หญิงไปอยู่สูงๆ ยังงัยหว่า
อยากรู้คำตอบ แต่หลวงพี่ต๋อง ไม่รู้ไปไหน เลยนั่งรอ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
" ต๋อง นั่นรูปอะไร ทำไมผู้หญิงขึ้นไปอยู่หน้าบันได้"
(หลวงพี่)ต๋อง เหลือบตาดูนิดนึง แล้วบอกว่า
"พระนารายณ์ปราบยักษ์นนทุก"
เอ้อ...จุนี่ก็โง่ ทำไมคิดไม่ถึง
" โห...โคตรโชคดีเลย มีเพื่อนเก่ง เว๊ย"
อุตส่าห์ชมออกไป ต๋องดูไม่ยินดียินร้าย
"ก็รู้ เท่าที่รู้ " แล้วคุณท่านก็เดินจากไป
ไรฟ่ะ รู้เท่าที่รู้ ถ้าความรู้จุเป็นหางอึ่ง ความรู้ของหลวงพี่ คง หางแมว เพราะยาวกว่ามากมายเลยเชียว
กลับจาก 2 วัดนี้ เราไปพักผ่อนกันชั่วครู่ที่เฮือนพัก จากนั้นมีโปรแกรมข้ามฝั่งไปเชียงแมนค่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไป....ไปทำงานแระ 
______________________________________________
ลิงค์ของเพื่อนต๋อง
สะบายดี หลวงพระบาง ตอน 7 น้ำตกกวางซี
สะบายดี หลวงพระบาง ตอน 6 พะทาดจอมสี
สะบายดี หลวงพระบาง ตอน 5 วัดใหม่ หอพิพิธภัณฑ์
สะบายดี หลวงพระบาง ตอน 4 ตลาดเช้า
สะบายดี หลวงพระบาง ตอน 3 ล่องโขง 6 ชั่วโมง
สะบายดี หลวงพระบาง ตอน 2 สวมเสื้อ ใส่หมวก พร้อมลุย!
สะบายดี หลวงพระบาง ...พวกเขา เพื่อนผม
ลิงค์น้องตง
Lao Trip - วันที่ 1 และ 2 - รถต่อเรือ เรือต่อรถ สู่หลวงพระบาง
Lao Trip - วันที่ 3 - ดูศิลป์วัดใหม่ฯ ไหว้พระธาตุพูสี ตาดกวางซีน้ำงาม
Lao Trip - วันที่ 4 (ตอนที่ 1) - วัดเชียงทอง : สุดยอดศิลป์แห่งล้านช้าง ประทับใจไม่รู้ลืม
Lao Trip - วันที่ 4 (ตอนที่ 2) - ตะลุยชมวัด ซัดแหนมเนืองลาว
Lao Trip - วันที่ 4 (ตอนที่ 3) - ชื่นชมวังเก่า เล่าเรื่องในวัด ลัดเลาะริมคาน
Lao Trip - วันที่ 5 (ตอนที่ 1) - เช้าวันเหงาๆ..กับวัดวิชุน
Lao Trip - วันที่ 5 (ตอนที่ 2) - วัดมะโนรม วัดทาดหลวงและ เด็กน้อยน่ารัก
ลิงค์เพื่อนนุช
นางสังขาร กับนางและนายหน้าบาน
| Create Date : 09 พฤษภาคม 2549 |
|
12 comments |
| Last Update : 9 พฤษภาคม 2549 21:24:44 น. |
| Counter : 1838 Pageviews. |
|
 |
)
หลอกเด็กเท่ารัยก็ไม่ยอมนี่น่า ก็เลยเต้นให้ดูซะงั้น เผื่อจะกระตุ้นให้น้องเค้าอยากมั่ง
แหมแกก็เกินไป เพลงเก่าๆ ทั้งนั้นที่เต้นน่ะ
อืม ! (เป็นเสียงที่เปล่งอยู่ในลำคอ ด้วยความชื่นชม)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
