ฉํนเป็นบ้าอะไร? หลังจากทบทวนเรื่องราวในชีวิต ฉันผิดอีกแล้วหรือไงนะ ? ................. ฉันทำบ้าอะไร ? อีกแล้วรึนี่ !!!!! ++++++++++++++ วันนั้น... มีประชุมกับลูกค้าตั้งแต่ เก้าโมง ยัน บ่ายโมง พูดๆๆๆๆจนเหนื่อย เรื่อง...งาน ก็เครียดๆๆๆๆ บ่ายๆ ก็พูดๆๆๆๆๆ เกี่ยวกับงาน เครียดมากกกกก ถึงบ้านสี่ทุ่มกว่า ๆ หมดแรงจะทำอะไร... นอนเฉยๆๆ ฟังเสียงฝนตก พำ พำ พำ บรรยากาศได้ใจมั่กๆๆ แล้ว... เพื่อนสนิท..ก็โทรฯมาตอนห้าทุ่ม บอกให้มาหาหน่อย ฉันจะตายอยู่แล้ว ...ก็คิดในใจอยู่เหมือนกัน ฉันก็จะ..ตาย เหมือนกัน แต่..มันก็คงเป็นกรรมอย่างหนึ่งของฉัน นี่มันตั้งห้าทุ่ม ฝนก็ตก บ้านเมืองก็อย่างนี้ สมองก็กังวลแต่เรื่องงาน ฉันจะทำอย่างไร ? ถ้าเป็นเธอจะทำอย่างไร ? สุดท้าย ก็...ไป เพราะห่วง..ไม่อยากให้มันอยู่คนเดียว เพราะรู้...ว่าอยู่คนเดียวเวลาที่ป่วยไข้ เป็นอย่างไร? ถึง..เกือบเที่ยงคืน ... เช้ามา.. ก็พากันไปโรงพยาบาล จนเกือบเที่ยง...รอรับยา คุยกันว่า...จะไปหาอะไรกินก่อน แล้วค่อยกินยา ก็มี..มีคนโทรฯ เข้ามา เข้าใจว่าเป็นเพื่อนชาย ที่มันกำลังคบหาดูใจกันอยู่ จับใจความได้ ... มันถามเขาว่าอยากเจอมันไหม? ประมาณว่านัดเจอกัน มันหันมาบอกว่า จะไปกินข้าวกับเขา ............................................................................. ............................................................................. เพื่อนฉัน...คนที่กำลังจะตายเมื่อคืน เพื่อนฉัน...คนที่หมดเรี่ยวแรงจะเดินเมื่อเช้า เพื่อนฉัน...คนที่หน้าโทรม ปากซีด ที่อยู่ตรงหน้าฉันนี้ มันเป็นบ้าอะไร ? มันจะทำบ้าอะไร ? แล้ว...ฉันมาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่ !!!! งานการฉันก็เยอะแยะ เรื่องปวดหัวก็มีมากมาย ที่ฉันอยู่ตรงนี้ เพราะฉันห่วงแก ฉันทิ้งหน้าที่รับผิดชอบแล้วรีบไปหาแก ไปนอนหลับๆตื่นๆที่ห้องแก ทำไม? ......... แกจะไปทำไม ? เจอกันเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่เจออาทิตย์นี้ อาทิตย์หน้าก็เจอ โทรฯคุยกันก็ได้ ทำไมไม่กลับบ้านไปนอนพักผ่อน จะได้แข็งแรงเร็วๆๆๆ แกจะหอบหน้าตาโทรมไปหามันทำไม? "ไม่--ฉันอยากไป" เธอรู้ไหม? ---- ฉันทำอะไร เธอรู้ไหม?-- ฉันทำร้ายจิตใจเพื่อนสนิทที่กำลังป่วยของฉันอย่างไร? ฉันบอกว่า... -- ถ้าแกมีแรงจะไปหาผู้ชาย ต่อไป. เวลาเป็นอะไรไม่ต้องโทรฯหาฉันอีก ถ้าไม่รักตัวเอง ไม่ห่วงตัวเอง ฉันก็จะไปสนใจละ ชั้นกลับบ้านละ-- เธอเชื่อไหม ? ชั้นสะบัดหน้า หันหลังขวับให้มันโดย..ไม่หันกลับไปตามเสียงเรียก ไม่รับโทรฯ ของมัน ฉัน...ทิ้งเพื่อนที่กำลังป่วยกลับบ้าน ฉันเกี้ยวกราดใส่เพื่อน--ที่กำลังป่วย ฉัน...เป็นอะไร ? ไปแล้ว ฉันรู้ว่าฉัน...โมโห รู้ว่า...เจ็บใจ ทำไม...มันไม่ห่วงตัวของมันเลยว่ะ ผู้ชายคนนึง ... รู้จักไม่ถึงเดือน เจอกันไม่ถึง 5 ครั้ง ถ้ามันมีเรี่ยวแรงจะไปหาเขา มันก็คงจะมีแรงดูแลตัวเอง วันนี้...ฉันยังทำใจคุยกับมันไม่ได้ ยังไม่อยาก...ให้อภัย ฉันต่างหากที่เป็นคนที่...โดนทำร้าย +++++++++++++++ --เธอว่า ... ฉันผิดไหม? จิตใจ--ของฉันมีอะไรผิดปกติไปแล้วหรือเปล่า ? ทำไม - ฉันไม่สามารถแยกแยะ - ความรู้สึก - - ความคิด - ... กับอารมณ์โกรธ หรือเพราะฉันคาดหวังอะไร ... จากความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อน ถ้าเป็นเธอ คงเข้าใจฉัน "คิดถึงเธอ" จัง   Create Date : 06 กันยายน 2550 6 comments Last Update : 6 กันยายน 2550 12:21:05 น. Counter : 443 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วแสนจะเข้าใจ เราเหนื่อย แต่เราก็เต็มใจทำให้ เราต่อสู้กับความรู้สึกที่อยากจะดูแลอารมณ์ตัวเอง แต่แล้วเราก็เลือกที่จะดูแลคนอื่น แต่เมื่อผลที่ได้รับแม้ว่าจะไม่ได้หวัง มันทำให้เกิดความรู้สึกบางอย่าง เราก็อดน้อยใจลึกๆ ไม่ได้ แต่สุดท้ายเชื่อเถอะ มันจะกลายเป็นแค่อารมณ์ช่วงหนึ่ง อารมณ์ที่เกิดจากความผิดหวัง(ที่ไม่ได้หวัง)ลึกๆ แล้วเราก็เป็นเพื่อนกันตามเดิม จะรักใครยังไง มันก็คงมีช่วงนึงที่อยากจะร้องเพลงนี้ "ต่อไปนี้จะคุยกับตัวเราเอง เลิกข่มเหงตัวเองซะบ้าง"   โดย: สรุป...เหมือนเดิม 6 กันยายน 2550 13:05:28 น.

เข้าใจครับ ไม่รุทำไมแต่รู้ว่าเข้าใจ เป็นเราก็คงจะอารมณ์นั้นเหมือนกัน แต่คงตัดไม่ขาด เพื่อนงี่เง่าแบบนี้   โดย: jantzen 6 กันยายน 2550 13:28:14 น.

เห็นใจคุณค่ะ แต่เคยได้ยินไหมคะ บางทีความรักมันบังตา เพื่อนก็ส่วนเพื่อน แฟนก็เป็นส่วนที่สำคัญ คนส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะยึดแฟน และเห็นความสำคัญของเพื่อน ในเวลาที่ไม่มีแฟน อย่าโกรธเพื่อนคุณ แม้แต่ตัวคุณเอง เพราะคุณทำดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ ทำหน้าที่ของเพื่อน ที่เหลือ เพื่อนคุณต้องตัดสินใจเองค่ะ   โดย: bewae1001 6 กันยายน 2550 13:47:26 น.

เข้าใจครับ ถ้าเป็นผมอาจแรงกว่านั้นก็ได้ ไม่เป็นไรครับ เพื่อนกัน ค่อยๆคุยกันก็ได้ เพราะเราทำด้วยความเป็นห่วงนิ (แม้มีอารมณ์นิดๆ) อีกหน่อยมันคงเข้าใจ...   โดย: ชรันจ์ 6 กันยายน 2550 13:49:06 น.

อ่านแล้วเห็นใจคุณจังเลยค่ะ... เราก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้... เรารู้สึกว่า เราเสียความรู้สึกมากเลยค่ะ... ทำใจให้สบายนะคะ อย่าเก็บมันมาคิดอีกเลยค่ะ...   โดย: Madam_Hatyai 6 กันยายน 2550 13:55:52 น.

...อ่านแล้ว เข้าใจคุณดีค่ะเห็นใจค่ะ เอาละค่ะ สักวันหนึ่งเพื่อนคุณคงจะเข้าใจคุณเหมือนกัน   โดย: เพราะฉันห่างไกล 6 กันยายน 2550 16:55:47 น.