ประชาธิปไตย และที่มาของเหลืองและแดงตามความคิดเห็นของเรา

เราไปตอบกระทู้นี้ไว้ที่พันทิปค่ะ ในห้องสมุด รู้สึกดีมากมายที่ได้ไปแสดงความคิดเห็นที่นั่น เพราะถ้าเอาข้อความเหล่านี้ไปลงที่ราชดำเนินคงกลายเป็นกระทุ้ทะเลาะเบาะแว้งอีก

ใครอยากตามไปอ่านความคิดเห็นคนอื่นเชิญได้นะคะ //www.pantip.com/cafe/library/topic/K7735173/K7735173.html

ส่วนเราขอรวบรวมทุกความเห็นของเรามาเรียบเรียงไว้ที่นี่ค่ะ

____________________________

ในความคิดเห็นจองคนที่ศึกษาระบบระบอบมาไม่ได้มากมายนัก อาศัยอ่านหนังสือบ้าง ตามข่าวสารบ้าง อาจไม่ครบถ้วยทุกมุม แต่ก็พยายามจะหาข้อมูลในระดับหนึ่งเพื่อทำความเข้าใจกับคนทุกๆฝ่าย

แล้วเราก็ได้ประมวณผลออกมาเป็นความคิดเฉพาะตัวของเราดังนี้ค่ะ

ประชาธิปไตย  คืออะไร ???

ตามความเห็นประชาชนธรรมดาๆ ที่ได้รับการศึกษาระดับหนึ่ง ( ที่หลายๆคนบอกว่าเป็นการศึกษาที่ไม่ได้ให้ความรู้ด้านนี้ได้ดีนัก )  เราถือว่าคือหนึ่งในชนชั้นกลางค่ะ มีหน้าที่ทำมาหากิน เลี้ยงครอบครัวเสียภาษี ดูแลคนในปกครอง และใช้จ่ายเงินขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศ เฉกเช่นเดียวกับคนทุกชนชั้นในประเทศไทย

เราติดตามข่าวสารบ้านเมืองตามสมควร ไม่ได้มาก แต่ก็ไม่ถือว่าน้อย ตามความสามารถในการเช้าถึงสื่อได้มากกว่ากลุ่มรากหญ้า  "บางคน"  ขอย้ำช้ดๆตรงคำว่าบางคน นะคะ

ในความเห็นของเรา เรามองว่า ประชาธิปไตยคือ การที่คนเราทุกคนในสังคมที่ปกครองโดยระบบนี้มีสิทธิและเสรีภาพที่เท่าเทียม  มีสิทธิในการแสดงออกซึ่งความคิดเห็น และมีสิทธิในการเรียกร้องและปกป้องสวัสดิภาพและสิทธิของตัวเองตามความเหมาะสม และแน่นอนว่าในสังคมที่มีคนอยู่เป็นจำนวนมาก การที่ต่างคนต่างแสดงความคิดเห็นก็ย่อมต้องเกิดการขัดแย้งเพราะเราเชื่อว่าเมื่อใดที่มีคนได้ประโยชน์ย่อมต้องมีคนเสียผลประโยชน์เสมอ

เพราะฉะนั้น ประชาธิปไตยจึงต้องมีกลไกในการตัดสินความขัดแย้งในเรื่องของการแสดงออกและความคิดเห็นที่แตกต่างโดยการยึดหลักเสียงข้างมากหรือเสียงส่วนใหญ่

และการปกครองระบอบนี้จะสำเร็จและไม่ก่อให้เกิดปัญหาก็ต่อเมือเสียงส่วนน้อยให้การยอมรับในการตัดสินใจของเสียงส่วนใหญ่หลังจากที่ตนเองได้แสดงความคิดเห็นของตนไปแล้ว


แต่ประชาชนในสังคมไทยมีหลายล้านคนจะมาให้ยกมือโหวตเสียงกันทุกครั้งเวลาจะทำอะไรก็คงไม่สะดวกนัก นั่นจึงนำมาซึ่งการเลือกผู้แทน

และการเมืองแบบไทยๆ ผู้แทนหรือท่าน ส.ส. ทั้งหลายก็ดันไม่ใช่ผู้แทนที่แท้จริง เพราะเวลาตัดสินใจจะทำอะไรสักอย่างก็มิได้คำนึงถึงคนที่เลือกท่านเท่าไหร่นักแต่ได้คำนึงถึงผลประโยชน์ของตนเองเป็นใหญ่โดยเพื่อไม่ให้น่าเกลียดมากนักก็จะพยายามหาเหตุสนับสนุนความชอบธรรมให้กับตนเองหรือไม่ก็สร้างนโยบายเชิงทุนนิยมเพื่อให้ผลประโยชน์แก่ผู้ที่เลือกท่านเหล่านั้นมาบ้าง เพื่อมิให้เจ้าของผู้แทนเหล่านั้นเกิดการต่อต้าน อีกทั้งยังเป็นการซื้อใจประชาชนสำหรับการเลือกตั้งครั้งต่อๆไป

ที่นี้ทำไมถึงมีเหลืองหรือแดง

มันเกิดจากคนที่เสียผลประโยชน์กลุ่มหนึ่ง คือ เสื้อเหลือง

แกนนำของเสื้อเหลือเมื่อย้อนกลับไปดูก็จะพบว่ามีความสัมพันธ์มากมายกับอดีตนายก แต่เมื่อวันนึงที่ความสัมพันธ์นั้นสะบั้นลง ผลประโยชน์ไม่ลงตัวก็เกิดเหตุ  "ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่"  ปรากฏการณ์แฉระดับชาติก็เกิดขึ้น

แล้วประชาชน เจ้าของเสียง บางคนก็ได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยได้รู้  ประชาชนที่เคยศรัทธาบางส่วนก็เริ่มเสื่อมศรัทธา และประชาชนบางส่วนที่ได้รับข้อมูลเหล่านั้นก็เริ่มเกิดการรวมตัวขึ้น เพราะรู้สึกถึงความไม่ชอบธรรมของท่านอดีตนายก

อีกทั้งกรณีขายรัฐวิสาหกิจ ซึ่งรัฐบาลชุดที่แล้วพยายามที่จะทำก็ได้สร้างความไม่พอใจให้กับประชาชนบางกลุ่มเป็นวงกว้าง  และเมื่อประชาชนที่มีความไม่พอใจในตัวท่านอดีตนายก หลายๆกลุ่มมารวมกัน การป้อนข้อมูลให้ประชาชนที่มีอคติอยู่แล้วให้เพิ่มความรุนแรงและเกลียดชังมากขึ้นก็เป็นเรื่องง่าย

เหมือนเช่น เราเห็นคนคนนึงกำลังขโมยของ ซึ่งนั่นอาจจะเป็นการขโมยครั้งแรกของเค้า แต่เมื่อมีใครสักคนมาบอกว่า เฮ้ย ฉันก็เคยโดนมันขโมยนะ อีกคนก็บอกว่าคราวก่อนมันทุบรถฉัน  จากการที่เราเห็นแค่แง่เดียวว่าเค้าไม่ดี เมื่อมีคนป้อนข้อมูลว่าเค้าไม่ดีในแง่อื่นๆอีกมันก็สามารถเชื่อได้โดยง่าย โดยที่บางทีข้อมูลที่ได้รับจริงบ้างเท็จบ้างก็ไม่รู้ แต่จากประสบการณ์ร่วมที่มีมันก็เพิ่มน้ำหนักให้ข้อมูลเหล่านั้นน่าเชื่อถือ

เมื่อคนเลื้อเหลืองรวมพลกันได้มากเข้า การปลุกเร้าจากแกนนำอันเข้มข้น สถานการณ์สภาพแวดล้อมก็ก่อให้เกิดความฮึกเหิม และเริ่มรู้สึกว่าประชาธิปไตยมันไม่ใช่แค่การเลือกตั้ง เพราะคนที่เราเลือกเข้าไปมันไม่ได้ทำหน้าที่ตามอย่างที่เราอยากจะให้ทำ  มันไม่ได้เป็นตัวแทนของเราอย่างแท้จริงจึงเกิดการเมืองภาคประชาชนขึ้น  และเริ่มขับไล่นักการเมืองที่พวกเขาเชื่อว่า " โกง " ออกไป

หลังจากการชุมนุมอดีตท่านนายกก็ยุบสภา เพื่อให้มีการเลือกตั้งใหม่  ซึ่งนั่นก็ถือเป็นวิธีที่ถูกต้อง แต่เหล่าประชาชนเสื้อเหลืองก็ยังคิดว่า มันไม่ถูกเพราะยังมีประชาชนอีกมากที่ไม่ได้รับข้อมูลการทุจริตของทักษิณ  และด้วยอำนาจเงินที่ทักษิณมี อีกทั้งนโยบายต่างๆที่ทักษิณทำ มันได้ซื้อเสียงชาวบ้านระดับรากหญ้าไว้แล้ว  อีกทั้งการกำหนดวันเลือกตั้งที่กระชั้นชิด จนทำให้พรรคการเมืองอื่นๆตั้งตัวไม่ติด  จึงทำให้หลายๆพรรคการเมืองพากันบอยคอตไม่เข้าร่วมการเลือกตั้งในครั้งนี้ ก็เป็นที่มาของการเลือกตั้งระหว่างพรรคการเมืองกับช่องไม่ลงคะแนน ถือเป็นประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งของเมืองไทยที่ ปรากฏว่าหลายจังหวัดประชาชนที่ออกไปเลือกตั้งแต่กาไม่ลงคะแนนสูงกว่าผู้แทนที่ได้รับเลือก

ดังนั้นประชาชนจึงรู้สึกว่าคุณ สส ที่ได้รับการเลือกตั้งในคราวนั้นไม่ได้มาจากเสียงส่วนใหญ่ของประชาชนอย่างแท้จริง

เหตุการณ์ก็ชุลมุนจนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ 19 ก.ย. เมื่อทหารออกมาปฏิวัติที่หน่อมแน้มที่สุด และประเทศก็อยู่ใต้การปกครองของคณะปฏิวัติและรัฐบาลที่มากทหารแต่งตั้ง เพื่อร่างรัฐธรรมมูญปี 50  

ซึ่งรัฐธรรมมูญปี 50 นี้ถูกร่างขึ้นมาจากความกลัว  ความกลัวการคอรัปชั่น จึงมีกฏหมายหลายๆข้อเพื่อป้องกันการทุจริตต่างๆ แต่ด้วยความกลัวที่มากเกินไปจึงทำให้มีกฏหมายบางข้อที่ลงโทษคนผิดชนิดเอามันทั้งยวง อย่างเช่นกฏหมายยุบพรรค ซึ่งได้สร้างปัญหามากมายในภายหลัง

จากนั้นเมื่อมีการเลือกตั้งอีกครั้ง พรรคเดิมภายใต้ชื่อใหม่ ก็ได้รับคะแนนเสียงสนับสนุนอีกเช่นเดิม และเหตุการณ์มันก็คงจะจบลงโดยง่ายถ้ารัฐบาลที่ควรได้รับคัดเลือกเข้ามาเพื่อขับเคลื่อนบ้านเมืองแก้ปัญหาประเทศชาติกลับมุ่งมั่นในการแก้ไขรัฐธรรมนูญปี 50 เป็นภารกิจแรก ๆ จึงปลุกเสื้อเหลืองให้ตื่นตระหนกอีกครั้ง ( ก็อย่างที่บอกว่ามันเป็นรัฐธรรมนูญที่เกิดจากความกลัว )

จึงนำมาซึ่งการชุมนุมอีกครั้ง แนวทางการเรียกร้องก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนมาถึงกรณีของจุดมุ่งหมายสูงสุดคือ การโค่นล้มอำนาจของทักษิณ  

ทีนี้ก็เกิดเรื่องสิค่ะ  เหล่าประชาชนบางกลุ่มที่เริ่มรำคาญกับพฤติกรรมของเสื้อเหลือง รวมถึงกลุ่มคนที่ได้รับความเดือดร้อนและผลกระทบของเสื้อเหลืองมารวมกับประชาชนที่เลือกพรรคพลังประชาชน ทั้งที่เลือกเพราะยังมีความศรัทธาในทักษิณ และเลือกเพราะชอบในการบริหารงาน คนกลุ่มนี้ก็เริ่มรู้สึกว่าทำไมเสื้อเหลืองไม่จบ ทำไมเสื้อเหลืองไม่หยุดในเมื่อพวกเค้าเลือกตั้งแล้ว และเค้าก็เลือกแล้วที่จะเอาพรรคพลังประชาชน ทำไมเสื้อเหลืองไม่ยอมรับความคิดเห็นของพวกเค้า

เสื้อเหลืองก็รุนแรงขึ้นในการเรียกร้องมากขึ้นจนนำไปสู่การปิดสนามบินซึ่งยิ่งเพิ่มจำนวนคนต่อต้านเสื้อเหลืองให้มากขึ้น

รวมถึงเมื่อมีการปลุกระดมจากคนใกล้ชิดทักษิณเป็รแกนนำให้หมุ่เสื้อแดงเพื่อผลประโยชน์ของทักษิณและพวกพ้องของตนด้วยส่วนนึง

และทุกอย่างก็วนเข้าสู่พฤติกรรมเดียวกับเสื้อเหลือง คือเสื้อแดงที่เบื่อหน่ายเสื้อเหลือง เสื้อแดงที่มองว่าการเลือกตั้งคือประชาธิปไตยและมองว่าการที่เสื้อเหลืองไม่ยอมรับการเลือกตั้งคือการต่อต้านประชาธิปไตย ประกอบกับการให้ข้อมูลที่บิดเบือนบ้าง ข้อมูลด้านเดียวบ้าง กับกลุ่มชนเสื้อแดง ก็ทำให้ประชาชนคนเสื้อแดงมีความฮึกเหิมมากขึ้น ทุกอย่างก็เกิดขึ้นคล้ายๆกับตอนเสื้อเหลืองนั่นแหละ อาศัยอารมณ์ร่วมของผู้ชุมนุม โดยอาศัยหลักการว่า

" ศัตรู ของศัตรู คือมิตร " เหมือนๆกันทั้งแดงและเหลือง

จนเมื่อพรรคการเมืองถูกยุบและ ปชป. ได้เข้ามาเป็นรัฐบาลก็ทำให้เกิดข้อครหาว่าที่ผ่านมาการชุมนุมของเสื้อเหลืองนี่เพื่อ ปชป. หรือไม่

จึงเกิดการต่อต้านการขึ้นเป็นรัฐบาลของ ปชป. อย่างรุนแรง รวมถึงการฉวยโอกาสของทักษิณด้วยที่ต้องการกลุ่มประชาชนเพื่อปกป้องความผิดของตน และทำให้ตนสามารถกลับประเทศได้โดยไม่มีความผิดและได้รับเงินที่ถูกอายัดคืน

จึงนำมาสู่การโฟนอินครั้งแล้วครั้งเล่า โดยเลียนแบบพฤติกรรมทุกอย่างของเส้อเหลือง เพราะมีบรรทัดฐานจากการดำเนินคดีกับคราวเสื้อเหลืองว่าช้าเหลือเกินจนดูเหมือนไม่ได้โดนลงโทษใดๆ  

แต่เสื้อแดงจะรุนแรงกว่าเสื้อเหลืองก็ตรงที่คนที่เข้ามาชุมนุมส่วนหนึ่งคือประชาชนชาวรากหญ้า ที่รู้สึกว่าเมื่อทักษิณอยู่ตัวเองอยู่ดีกินดีกว่านี้ ชาวบ้านที่ยึดมั่นในความกตัญญู ว่าในเมื่อเค้าดีกับเราเราก็ต้องปกป้องเค้า อีกทั้งเราเชื่อเหลือเกินว่าการที่สามารถดึงคนกลุ่มนี้มาร่วมได้นอกจากจะมาด้วยศรัทธาแล้วกำลังเงินของแกนนำหรือที่เรียกว่าท่อน้ำเลี้ยงนั้นต้องถึงพอสมควร เพราะเค้าคงไม่ได้มีเงินถุงเงินทั้งจะมานั่งชุมนุมโดยไม่ทำมาหากินได้

และกลุ่มประชาชนกลุ่มนี้แหละที่ควบคุมยากนัก เพราะเค้ามาด้วยศรัทธา และอารมณ์โกรธแค้นในความรู้สึกที่คนที่เค้ารักถูกทำร้าย

ที่นี้เมื่อความรุนแรงและความแตกแยกเกิดเป็นวงกว้างขึ้นเรื่อยๆ คำว่าจุดยืนเพื่อประชาธิปไตยก็เปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นความแค้น ความอยากเอาชยะ จนบางคนลืมถึงจุดมุ่งหมายที่ตัวเองมาชุมนุมตอนแรกไปหมดสิ้น

ที่นี้ปัญหาที่หนักที่สุดก็ตกอยู่กลับประชาชนธรรมดาๆ อย่างเราๆนี่แหละ คนทำมาหากิน ที่จะต้องเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ก็ดดนจับเป็นตัวประกันอย่างช่วยไม่ได้  

เพราะฉะนั้นในมุมมองของเราตอนนี้ การชุมนุมทั้งหลายตอนนี้มันไม่ใช่เพื่อประชาธิปไตยแล้วค่ะ

จริงอยู่จุดเริ่มของมันอาจใช่ แต่ตอนหลังมันกลายหมดแล้ว  ประชาชนถูกใช้เป็นเครื่องมือโดยเหล่าแกนนำ

Create Date : 14 เมษายน 2552
Last Update : 14 เมษายน 2552 2:36:36 น.		8 comments
Counter : 783 Pageviews.
Share Tweet