เพื่อนของเราชื่อความเหงา Zentrady | เมื่อไรที่หัวใจนั้นอ่อนล้า คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว กอดตัวเองไม่มีใคร ไม่เห็นเป็นไรแค่นี้ ในเมื่อเราจะพบอะไร จะเจอกับคนที่ร้ายหรือดี ใจก็ยังคงพร้อมจะมี ความเหงาเป็นเพื่อน...เคียงไป
บนทางเดินที่เราเคยหกล้ม ทำให้ใครบางคนนั้นหล่นหาย ฝากรอยแผลไว้ข้างใจ ทิ้งให้เราจดจำ มีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพรำ วันเดือนปียังหมุนประจำ..ช่างเหงา ก็ยังต้องเดินต่อไป
ไม่รู้..ไม่รู้ต้องเดินไปถึงเมื่อไหร่ เหงา..ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไม
* อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงาเหงา (ก็แค่นี้เองใช่มั้ย?) แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจ
มีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพรำ วันเดือนปียังหมุนประจำ..ช่างเหงา ก็ยังต้องเดินต่อไป กอดความเหงาไว้..กับใจ
(ซ้ำ *,*)
เมื่อไรที่หัวใจนั้นอ่อนล้า คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว แล้วคนเราจะทนเหงาไปได้สักเท่าไร
|