ครบกำหนด 7 วันที่ผมต้องเปลี่ยนหน้าบล็อกทักทาย/สนทนา ทีแรกผมได้เตรียมทำของเล่นไว้อย่างหนึ่งกะว่าจะเอามาลงในสัปดาห์นี้ แต่เห็นท่าจะทำไม่ทันเสียแล้ว เมื่อคืนเลยนั่งเขียนเรื่องสั้นเอามาแก้ขัดไปก่อน ด้วยหวังว่าจะสร้างความบันเทิงให้เพื่อน ๆ ได้ ไม่มากก็น้อย สัปดาห์นี้จึงเป็นเรื่องสั้น ๆ อ่านกันสบาย ๆ ไม่ต้องคิดมากครับ

ผมได้ตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า :

ปุจฉา - วิสัชนา

ที่สถานีขนส่งสายเหนือ ยังมีรถทัวร์สายกรุงเทพฯ - เชียงใหม่จอดเทียบท่าอยู่ มีหนุ่มน้อยไฟแรงคนหนึ่ง นั่งประจำที่อยู่บนรถทัวร์ แนบข้างเขาคือคอมพิวเตอร์เคลื่อนที่หรือที่เรียกกันว่าโน๊ตบุ๊ค เขากอดประคองมันเอาไว้ด้วยความภูมิใจ มีรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้า ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ผู้คนเริ่มทะยอยกันขึ้นมาบนรถ หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งท่าทางอิดโรย เดินตรงเข้ามาพลางดูหมายเลขบนตั๋วในมือของเธอ มาหยุดตรงหน้าชายหนุ่มไฟแรง เขารู้ทันทีว่าเธอได้ที่นั่งริมหน้าต่างติดกับเขา ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเพื่อให้เธอได้เข้าไปนั่งในที่ของเธอได้สะดวก พร้อมกับส่งยิ้มแสดงความเป็นมิตรและจัดการช่วยเหลือเพื่อนร่วมทางของเขายกกระเป๋าขึ้นใส่ในช่องเก็บสำภาระที่อยู่เหนือที่นั่ง
"ขอบคุณค่ะ" เธอกล่าว
"ครับผม" ชายหนุ่มยิ้มหวาน
เมื่อหญิงผู้นั้นได้เข้านั่งประจำที่ก็ถอนหายใจเฮือกเล็ก ๆ ราวกับว่า "เฮ้อ..ได้นั่งพักเสียที" เมื่อรถทัวร์เริ่มเคลื่อนตัวออกจากสถานี เธอปรับเบาะเอนไปสุด หมายจะนอนพักจากการเดินทางในกรุงเทพฯอันแสนเหน็ดเหนื่อย แต่ยังไม่ทันไร
ชายหนุ่มก็เอ่ยปากถามว่า
"เชียงใหม่หรือครับ?"
"ค่ะ" เธอตอบอย่างเสียไม่ได้ แล้วหลับตาลง
ชายหนุ่มถามต่อ "ผมก็เหมือนกันครับ"
"ค่ะ" เธอพูดโดยไม่ลืมตา
ชายหนุ่มไม่ยอมเลิกรา "มาเล่นทายปัญหากันไหมครับ"
"ไม่หรอกค่ะ ขอบคุณ"
ชายหนุ่มตื๊อต่อไป “ผมให้คุณได้เปรียบนะ”
“ไม่ค่ะ” หญิงง่วงนอนยังคงหลับตา
ชายหนุ่มดูจะไม่สนใจในสภาพอ่อนเพลียของหญิงผู้นั้น แล้วบรรยายต่อ
“ถ้าคุณตอบปัญหาของผมไม่ได้ คุณต้องให้ผม 20 บาท แต่ถ้าผมตอบปัญหาของคุณไม่ได้ ผมให้คุณ 40 บาท”
หญิงง่วงยังคงนอนเฉย
ชายหนุ่มไม่ได้รับคำตอบ จึงถามต่อไปว่า “ว่าไงล่ะครับ สองต่อหนึ่งเชียวนะ”
“ไม่เอาค่ะ ขอบคุณ” หญิงง่วงพูดด้วยเสียงที่ใกล้จะหลับแล้ว
ชายหนุ่มไม่พอใจในคำตอบนั้น จึงยื่นข้อเสนอต่อไปอีก
“เอาอย่างนี้ก็ได้ ถ้าผมตอบปัญหาของคุณไม่ได้ ผมให้คุณ 60 บาทไปเลย”
หญิงง่วงยังคงยืนยัน “ไม่เอาค่ะ ขอบคุณ”
ชายหนุ่ม “ร้อยนึงไปเลย ตกลงนะ”
หญิงง่วง “ไม่ค่ะ”
ชายหนุ่มชักเครียดและรู้ตัวว่ากำลังจะหมดโอกาสหลอกเอาตังค์หญิงคนนั้น จึงรีบพูดว่า
“500 บาท เอามั๊ย? 500 ต่อ 20”
หญิงง่วงยังคงนอนเฉย หนุ่มไฟแรงอธิบายอีกครั้ง
“ถ้าคุณตอบปัญหาของผมไม่ได้ คุณให้ผม 20 บาท แต่ถ้าผมตอบปัญหาของคุณไม่ได้ ผมให้คุณ 500 บาท คุณจะสู้ไหม?”
“ก็ได้” หญิงง่วงตอบไปเพื่อตัดปัญหา

ชายหนุ่มดีใจยิ้มหน้าบาน “โอเค..งั้นผมถามคุณก่อนเลยนะ ฮิ ฮิ”
เขานั่งนึกคำถามเพียงไม่กี่วินาทีแล้วถามว่า “แสงเดินทางด้วยความเร็วเท่าไร?”
หญิงง่วงเลิกเปลือกตาขึ้นมาเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ยอม” พร้อมกับล้วงลงไปในกระเป๋าถือ หยิบแบ๊งค์ 20 ออกมายื่นให้กับหนุ่มไฟแรงแล้วนอนต่อ
ชายหนุ่มหัวเราะ คิก คิก รับแบ๊งค์ 20 ไว้ แล้วหยิบเจ้าโน๊ตบุ๊คของเขาออกมา เขายังไม่หยุดหัวเราะหน้าบาน “เหอ ๆ หุ ๆ“ เขาต่อโน๊ตบุ๊คเข้ากับโทรศัพท์มือถือของเขาเพื่อเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ต เข้าเว็บกูเกิ้ลแล้วพิมพ์คำว่า “Lightspeed” ด้วยเวลาเพียง 0.53 วินาที หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาก็แสดงคำตอบให้เขาเห็น
หนุ่มไฟแรงพูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างดังและมั่นใจ “186291 ไมล์ ต่อ วินาที”
“ฮ่า ฮ่า ฮ้า” เขาหัวเราะจนมีน้ำตาไหลออกมา
ชายหนุ่มสะกิดเพื่อนร่วมทางของเขาที่นอนหลับอยู่ แล้วพูดว่า “โอเค..ตาคุณทายผมมั่ง” เหอะ ๆ

หญิงง่วงหันมาพูดว่า “มีมดกี่ตัวในอำเภอแม่ฮ่องสอน?” แล้วนอนต่อ
ชายหนุ่มชะงักไปชั่วครู่ แล้วเริ่มเสิรชหาคำตอบจากอินเตอร์เน็ต กูเกิ้ลแล้วกูเกิ้ลอีก เว็บแล้วเว็บเล่า ก็ไม่เจอคำตอบ เขาลงทุนเข้าไปสมัครเป็นสมาชิกพันธ์ทิพย์แล้วเข้าไปตั้งกระทู้ถามว่า “มีมดกี่ตัวในอำเภอแม่ฮ่องสอน” อีกทั้งยังเข้าไปโพสไว้ในทุก ๆ ห้องถามคำถามเดียวกัน แต่ก็ไม่มีใครสามารถให้คำตอบเขาได้ หนำซ้ำยังโดนด่าอีก เมื่อมีคนหนึ่งโพสตอบเขาว่า “ไปถามพ่อมึงสิ” เขาไม่ลดละความพยายามและเข้าบอร์ด ถาม-ตอบ ในทุกเว็บที่เขาหาได้ทั้งไทยและเทศ

4 ชั่วโมงผ่านไป รถทัวร์ได้จอดที่จุดพักรถเพื่อให้ผู้โดยสารได้ลงรับประทานอาหารและเข้าห้องน้ำ หญิงง่วงตื่นขึ้นมาถาม “คิดออกหรือยังค่ะ?” แล้วลุกขึ้นเดินลงจากรถไป ผู้คนลงกันไปหมดทั้งรถ เหลือไว้แต่พ่อหนุ่มไฟแรงคนเดียว ที่นั่งกดคอมฯอยู่อย่างเคร่งเครียด จนผู้โดยสารทั้งหมดกลับขึ้นมาบนรถเพื่อเดินทางต่อไป
หญิงเจ้าของคำถามเดินกลับมานั่งในที่ของเธอ ก่อนที่เธอจะขยับตัวนอนต่อ เธอได้ถามพ่อหนุ่มกูเกิ้ลว่า
“ยอมมั๊ย?”
ชายหนุ่มกัดฟัน กรอด ๆ แล้วพูดว่า “ยอม” ฮึ่ม..
เธอแบมือเรียกร้องรางวัลของเธอ “500”
ชายหนุ่มควักกระเป๋าสตางค์ออกมา หยิบแบ๊งค์ 500 ยื่นให้หญิงผู้มีชัยด้วยความเสียดาย
เธอรับไว้ “เชอะ” แล้วเอนเบาะลงนอนต่อ
ชายหนุ่มท้วงเสียงดัง “อ้าว..ตอบมาก่อนสิคุณว่ามีกี่ตัว?”
หญิงง่วงตอบว่า “ยอม” พร้อมกับยื่นแบ๊งค์ 20 ให้ไอ้หนุ่มไฮเทค แล้วนอนต่ออย่างสบายไปจนถึงเชียงใหม่

Create Date : 31 มีนาคม 2551
Last Update : 3 เมษายน 2551 10:58:57 น.		103 comments
Counter : 1413 Pageviews.
Share Tweet