|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน
ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน เงินเหรียญไม่กี่บาท หย่อนลงในแก้วพลาสติดใบสี(เคย)ฟ้า เกรอะกรัง ไม่รู้ว่าด้วยขี้มือหรือเปลี่ยนไปตามกาลเวลาของเนื้อวัสดุ แก้วใบนั้นอยู่ในมือผู้ชายสูงอายุคนหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งของผู้ชายคนนั้น คล้องไว้กับแขนของผู้ชายตาบอดอายุรุ่นราวคราวเดียวกันอีกคน ที่กำลังเป่าแคนจนแก้มป่อง ............................................................... ............................................................... ............................................................... เดินคล้องแขนกันมานานเท่าไหร่แล้วนะ (เราแอบคิด) เขาเป็นพี่น้องกันเหรอ (เราเถียงในใจว่า..ไม่ใช่) หากไม่ใช่......และเขาเป็นเพื่อนกัน เขาต้องรักกันขนาดไหนนะ ถึงไม่ยอมทิ้งกัน เหตุผลอะไรที่จะทำให้เพื่อนคนหนึ่งไม่ทอดทิ้งเพื่อนอีกคน แม้เขาจะตาบอด ก็ไม่ได้คิดว่าเพื่อนเป็นภาระ เราแอบคิดแทนผู้ชายตาบอดว่าวันหนึ่งเขาจะเป่าแคนท่อนหนึ่งของเพลง "ข้อความ" ให้ชายเพื่อนรักของเขาคนนี้ได้ฟัง "ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน ไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าจะสุขสันต์ ฉันจะมีเธอข้างกาย.. วันเวลาจะนานสักเพียงไหน เพื่อนฉันคนนี้นั้นไม่มีวันห่าง และไม่มีวันจากไปไหน" เราหย่อนเหรียญลงแก้วใบนั้น ไม่ใช่เพราะความสงสารหรือสมเพชแต่อย่างใด เราให้แทนน้ำใจของเราสำหรับมิตรภาพของเขาทั้งคู่ด้วยความชื่นชม
Create Date : 25 เมษายน 2550 |
|
2 comments |
Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 14:22:39 น. |
Counter : 825 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
สภาพสังคมเดียวนี้ จะทำให้คนเรามองข้ามไปนะค่ะ