Bloggang.com : JoySewing : กระบวนการแห่งรัก

กระบวนการแห่งรัก

การที่เราจะรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องราวของพรมลิขิตอย่างเดียวแต่มันคือวิทยาศาสตร์

งานวิจัยปี 1990 ถึงกับระบุว่ คนที่มีความรัก มีอาการคล้ายกับกับผู้ป่วยโรคจิต ประเภทย้ำคิดย้ำทำ แต่ความรักไม่ได้ทำให้เราตาบอดซะทีเดียว จริงๆในเชิงวิทยาศาสตร์ความรักเป็นแค่เรื่องความลำเอียงอย่างที่สุดเท่านั้น

"ความรัก" ไม่มีคำว่าดีหรือเลวในตัวของคนที่เราจะรัก

เมื่อความรักเป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์ เฮเลน ฟิชเชอร์ จากมหาวิทยาลัย รัทเจอร์ จึงเสนอไว้ในหนังสือ Last.Attraction and Attrachment in Mammalian Reproduction ว่าการตกหลุมรักมี 3 ขั้นตอน

ขั้นตอนที่1 อาการหลงไหล เกิดขึ้นก่อนเราจะชื่นชอบใครสักคน ความหลง
ไหลเป็นสัญชาตญาณดิบที่จะทำให้เรานอนกับผู้ชาย/ผู้หญิงคนสุดท้ายบนโลกนี้ได้ แม้เขาจะหน้าตายับเยิน นิสัยแย่แค่ไหนก็ตาม ถูกผลักดันโดยฮอร์โมนเซ็กซ์เทสทอสเทอโรนและเอสโตรเจน ฮอร์โมนเหล่านี้จะผลักดันให้คุณออกไปหาเพศตรงข้ามไม่ว่าเขาจะเป็นใคร

ขั้นตอนที่2 ชื่นชอบคือคำทีฟิชเชอร์เรียกช่วงที่เกิดความรักจริงๆ แบบที่เราส่วนใหญ่รู้จักว่า "ความรัก" นั่นแหละ ขั้นนี้เกิดขึ้นเมื่อสารเคมีในสมองของเรามีส่วนผสมคล้ายกับของผู้ป่วยโรคจิตประเภทย้ำคิดย้ำทำ เมื่อตัวนำส่งสารเคมีในเส้นประสาทที่ชื่อ"โมโนอะมีนส์" หลั่งสารไดพามีน ซึ่งเป็นสารที่เกิดขึ้นได้เช่นกันหากใช้โคเคนและนิโคติน "สารอะดรีนาลีน" ซึ่งทำให้ใจเต้นแรงและสาร"เซโรโทนิน"ส่วนผสมของความรักที่อาจทำให้เราเป็นบ้าได้ชั่วคราวจริงๆ

ขั้นตอนที่3 ผูกพัน ถ้าความสัมพันธ์ไม่จืดจางลงในขั้นตอนที่2 เมื่อมาถึงขั้นที่3สารเคมีต่างๆอยู่ในระดับกลาง ทุกอย่างช้าลงเล็กน้อยและคุณไม่ได้ดูเหมือนผู้ป่วยโรคจิตอีกต่อไป ขั้นนี้คือ ความผูกมัดและผูกพันธ์มีฮอร์โมน"ออกซิโตซิน"ซึ่งจะหลั่งออกมาระหว่างออกัสซึ่มและคาดว่าเป็นตัวส่งเสริมความผูกพัน ยิ่งมีsexมากขึ้นก็จะมีความผูกพันกันลึกซึ้งขึ้น สาร"วาโซเปาสซิน"เป็นอีกตัวซิ่งส่งเสริมความผูกพันระยะยาว