Diary ถึงเธอ ตอน แรงบันดาลใจจากทะเลทราย

วันนี้เสร็จงานเร็ว ฉันก็แวะไปอ่านหนังสือบันทึกเสียงให้คนตาบอดอย่างเคย (ไปทุกวันเหมือนทำงานประจำอยู่ที่ห้องอ่านเลย ... ฮะ ฮะ ฮ่าาาา) ... น้ำตาคลอเบ้า เนื่องจากคำเล่าของคุณชลลดา เตียวสุวรรณ สมดังที่เธอเขียนไว้ในหน้าก่อนพาฉันไปท่องเที่ยวด้วยตัวอักษรของเธอ(ชลลดา) ว่า  

เธอ(ชลลดา) "ปริ่มด้วยความหวังว่าดอกไม้ริมทางช่อนี้
จะคงเบ่งบานล่วงผ่านกาลเวลา คงทนและคงความหมาย
ในหัวใจผู้อ่านไปได้นานตราบเท่าที่ริมถนนหนทางยังมีดอกไม้"

 หากวาสนาของฉันมี แรงดึงดูดได้ดึงคุณชลลดามาเจอบล็อคนี้ ขอให้คุณได้รับรู้ว่า ดอกไม้ริมทางช่อนี้ตราตรึงอยู่ในหัวใจเฮีย ตั้งแต่อ่านครั้งแรกเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้วจนถึงวันนี้
เพราะเพียงฉันแค่หยิบดอกไม้เล่มนี้ขึ้นมาดูเนื่องจากแรงดึงดูดของภาพปก
ก็ได้ยินเสียงน้ำคำขอเฮียว่า "เขาเขียนได้น่ารักมาก"
แค่ประโยคนี้ที่ฉันสัมผัสจากน้ำคำ ฉันเลือกอ่านอย่างไม่มีข้อกังขา

และสมตามคำกล่าวถึง ... น้ำตาฉันไหลเล็ด แรงบันดาลใจอิ่มปริ่มอยู่ในหัวใจ ในระหว่างที่คุณ(ชลลดา)พาฉันท่องเที่ยวไปในทะเลทราย ฉันอยากวางปล่อยทุกสิ่ง แล้วไปนอนดูดาวกลางทะเลทราย ณ จุดเดียวกับคุณ(ชลลดา) เลยทีเดียว

คุณจำได้มั๊ยคุณเขียนไว้ว่า "ฟ้ามืดค่อยๆ จุดดาวดวงโน้นดวงนี้ จนสุกสว่างเต็มเวิ้งฟ้า ที่นอนกลางทะเลทรายของฉัน(ชลลดา) ไม่มีอะไรกั้นขวางระหว่างตัวเรากับท้องฟ้า ไม่มีเต็นท์ ไม่มีมุ้ง ไม่มีหลังคา ไม่มีอะไรทั้งนั้น...ฉัน(ชลลดา) โดยทรายใต้ถุงนอนก่อเป็นกองให้นูนขึ้น มารองหัวแทนหมอน แม้จะหนาวเย็นสุดประมาณ แต่กลับเป็นคืนที่ดี ... เป็นคืนที่ได้นอนห่มดาว.

 ข้อความย่อหน้านี้ของคุณชลลดา กระชากน้ำใสๆ ในตามาคลอเบ้า กระชากหัวใจฉันให้คึกคัก มีแรงฮึดทำงานหาเงิน อีกสัก 3 ปี 5 ปี แล้วไปนอนให้ดาวห่มในทุกนภากาศที่ใจอยากเลยทีเดียว

ขอแรงบันดาลใจจากทะเลทรายตราตรึงอยู่ในหัวใจฉันเพื่อขับเคลื่อนลมหายใจที่ปราถนาอิสระภาพของฉันตลอดไป

ขอบคุณ
ปรมตํ

Create Date : 16 พฤษภาคม 2558 Last Update : 16 พฤษภาคม 2558 21:18:39 น. Counter : 616 Pageviews.		1 comments
Share Tweet