*****วันนี้ขอมาแบบแหวกแนวขนบเดิมหน่อยจากการอัดอั้นตันใจ******

ด้วยเหตุที่กระผมปวารณาตัวเป็นสาวกปืนตัวเอบูเอ้ตั้งแต่ปี 1990 ( ออกตัวล้อฟรี ป้องกันอคติล่วงหน้าจากสาวกานุสาวกด้วยกัน )

เชียร์มาตลอด ได้เฮกันอยู่พักใหญ่ๆ ( และห่างหายการเฮมาพักที่ใหญ่กว่าแล้ว...)

ไม่ได้มีความรู้ชำนิชำนาญเรื่องบอลกับเขาเท่าไหร่หรอก ดูเอาสนุกๆ แต่วันนี้ขออนุญาตเอาข้อสังเกตุส่วนตัวล้วนๆ ที่วิเคราะห์กันอย่างบ้านๆจากกากสมองเอามาลงพื้นที่แบ่งปันกันหน่อย...

ว่าด้วย " เหตุผลที่ปืนใหญ่อาจจะไปไม่ถึงฝันในปีนี้...? "

ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่าเป็นการมองตามเนื้อผ้าสภาวะปัจจุบันที่เห็น ซึ่งเป็นแนวคิดที่อยู่ภายใต้สมมติฐาน(Assumptions)ดังต่อไปนี้

1. ต่อจากนี้เป็นต้นไปทุกๆเกมอยู่ในสถานะ "สำคัญมาก" กว่าที่เคยผ่านมาในฤดูกาลนี้ ขอเน้นคำว่า ทุกเกม....
2.ว่าด้วยขุมกำลังทีมชุดใหญ่ ต้องยอมรับว่าตอนนี้กำลังห้าวเป้งไร้เทียมทานลงตัว เรียกได้ว่าสู้กับทีมใดก็ได้ในจักรวาลใบนี้ (ไม่ใช่เฉพาะ โลกมนุษย์)
3. แต่น่าละเหี่ยใจเสียเหลือเกิน ที่ขุมกำลังสำรองกำลังอยู่ในฟอร์มที่ป่วยจิตกันทุกนาย แม้จะเคยเป็นคนที่เราไว้ใจมาโดยตลอด อาทิ พี่ม้าอาชา พี่แป้งซิคกี้ พี่แหลมชามัก น้องเดสั้น พี่มูเนีย แม้หลายเกมอดีตฮีโร่เหล่านี้จะถูกส่งมาคละเคล้ากับพี่ๆตัวจริง ก็เห็นได้ชัดว่าความมั่นใจและมาตรฐานส่วนตัวนั้นดรอปลงอย่างน่าวิเวก กว่าจะเรียกความเชื่อมั่นกลับมาได้ในเกมก็ต้องใช้เวลาจนแทบจะจบเกมอยู่แล้ว -_-!  ( ขอให้สังเกตุว่า ผมไม่ได้อ้างอิงถึงพี่ห้อยดำเทพบี้ เพราะเขาไม่เคยทำให้เราไว้ใจมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว...)

เอาละถ้าแฟนท่านใดส่ายหน้าไม่เห็นด้วยกับสมมติฐานทั้งสามข้อนี้ ขอเรียนเชิญปิดกระทู้นี้ไปดูข่าวซุบซิบดารากันได้เลยนะครับ....

และต่อไปนี้คือเหตุผล (ส่วนตัวอีกแล้ว...ย้ำซะจริงๆ) ว่าทำไม.....

1. เจ๊นอยด์แตก : ผู้จัดการเจ้าป้าของเราจิตหลอนจากฤดูกาลที่ผ่านมา ที่พลาดท่าเพราะนักเตะตัวหลักเจ็บ..ปีนี้แกเลยตั้งใจจะป้องกันโรคเรื้อรังด้วยการถนอมตัวจริงเฉพาะกับเกมที่สำคัญโคตรพ่อ ส่วนเกมที่คิดว่าเจอหมูหน่อยแกก็เอาสำรองมาวิ่งต่อบอลกันสนุกสนาน หรือ ถ้าหมูตัวโตหน่อยก็เอา จริงครึ่งหนึ่งสำรองครึ่งหนึ่ง.... ซึ่งฟังดูเผินๆก็ดูน่าจะเข้าท่าถูกหลักการตามบทเรียนในอดีตสินะ.... แต่ข้าเจ้ากลับมองว่านี่เป็นดาบสองคม อ้างอิงตามสมมติฐานข้อที่สาม ขุมกำลังชั้นสองตอนนี้กำลังเสียเซลฟ์เป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าฉุดรั้งความร้อนแรงการขับเคลื่อนของทีมชุดใหญ่ให้ตกมีนได้เลยที่เดียวเชียวฉับ.... แต่พอเขียนมาถึงตรงนี้ก็เริ่มตันด้วยน้ำลายตัวเองแระ เพราะไม่รู้ว่าจะแก้ไขยังไงดีละ ( แล้วเมิงจะใช้ชุดใหญ่เล่นทุกนัดเลยเรอะ : พี่วินปากซอยถามมา )  ก็คงจะไม่ แต่คิดคร่าวๆว่าอาจจะเริ่มต้นให้พี่อดีตเทพทั้งหลายหันมาเริ่มใช้โซฟีแบบกระชับเพิ่มความมั่นใจกันไปก่อน พร้อมกับทำให้พวกเขาสามารถกลับมากลมกลืนกับระบบทีมเวิร์คกับพี่ชุดใหญ่มากกว่านี้

2.เจ๊ยังคงนอยด์แตกอยู่ : อันนี้สังเกตุมาในเกมหลังๆเริ่มเห็นชัด เจ็แกคงรู้สึกกดดันจุกอกมาก เลยริเริ่มใช้บริการแท็คติก " ลุยแหลกแหวกประตูแล้วกรูผ่อน" ก็คือ เอาล่ะพวกเราเล่นไปเรื่อยๆนะ ลุยได้ลุย บดได้บด แต่ประตูแรกมาเมื่อไหร่ให้ผ่อนเกมดีกว่า ปิดเกมได้ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ แล้วค่อยลุ้นสวนกลับให้เจ๊ได้กรี๊ดดังๆ ถ้ามีโอกาส... ก็เลยทำให้กระผมที่นั่งอยู่หน้าจอ (เล่นไพ่ไปด้วย) เกิดคำถามที่มักมาทักทายบ่อยๆหลังจากอาการดีใจได้ประตูว่า "....อ่าว.... นี่มรึงจะไม่เอาเพิ่มกันแล้วเหรอ? มั่นใจมากว่างั้น? " ซึ่งจริงๆแล้วผมก็ว่าแท็คติกนี้เป็นกลยุทธ์ที่เข้าท่านะ แต่มันจำเป็นต้องอยู่บนเงื่อนไขเดียวคือต้องมั่นใจว่าคุณ "แน่นอนและนิ่ง"  ซึ่งจากอาการเสียวท้องน้อยที่ปรากฏอยู่หลายเกมต้องบอกว่าทีมที่เราเทใจให้อยู่นั้นตอนนี้ไม่ใช่ทีมที่"นิ่ง"และไม่ใช่ทีมที่"แน่นอน"อย่างแท้จริง บางเกมเจอคู่ต่อสู้ฮึกเหิมรุกใส่ตับ ตับ ตับก็วิ่งลกกันลิ้นฟาดสะดือ (ซึ่งสีหน้าแววตานักเตะแต่ละคนบ่งบอกคำพูดในสมองว่า "ชิปหายแล้ว! ชิบหายแล้ว!!!" ยกเว้นคุณซานญ่านะรายนั้นอ่านสีหน้าไม่ค่อยออก... )  หรือบางเกมคู่แข่งก็ไม่ได้มีสกิลสร้างเกมรุกให้หวาดเสียวอะไรมากมายหรอก แต่มันมีไอเทมลับที่นำมาใช้ เม็ดเดียว ครั้งเดียว...อ่าว...หายยยย.... นั่นแหละแท็กติกปิดเกมอย่างนี้มีทีมในยุโรปมากมายที่ผ่านคุณสมบัติเบื้องต้น....แต่ไม่ใช่เรา..... ผมเองก็สงสัยอยากจะปิดห้องถามเจ๊แกเป็นการส่วนตัวว่า "สองลูกก่อนได้มั๊ยเจ๊" คือ ถ้าคิดจะผ่อนก็บอกเด็กๆให้ลุยแหลกจนได้เป้ามงกุฎเพชรที่สองลูกก่อนได้มั๊ยค่อยผ่อนเกม มันจะทำให้ลูกเกมมรึง เอ๊ย คุณเสียไปเหรอ ผมว่าจากสถิติส่วนตัวที่เคยเก็บมาพี่ปืนของเรา ทำ 1-0 ให้เป็น 2-0 ได้มากกว่าเป็น 1-1 อยู่เยอะโขเลยนะ เอาน่า นะ ขอเหอะเจ๊แค่สองลูก (แม้สำหรับบางกรณี 4 ลูกยังไม่พอด้วยซ้ำก็ตาม -_-!) หรือไม่ก็หลังจากเขี่ยเริ่มเกมก็เปิดทางโล่งให้มันยิงนำไปก่อนเลยจะได้วิ่งหน้าตั้งกันหน่อย....

3.นักเตะก็พาลนอยด์แตกไปด้วย : ผมว่าตอนนี้เหล่านักเตะของเราค่อนข้างจะเกรียนห้าวเป้งเป็นพิเศษ.... ด้วยความเก็บกดย่ำยีมากี่ปีต่อกี่ปี พอปีนี้ใจแกร่งขึ้นหน่อย ขุมกำลังไม่สะดุดแล้ว ผ่าน"ช่วงแผ่วประขำปีของสโมสร" มาได้แล้วก็เกิดความมั่นใจ ดาหน้ามาประกาศเอาสี่แชมป์กวาดเกลี้ยงกันเป็นทิวแถว ซึ่งส่วนตัวผมว่า ความมั่นใจเกินไปและเกินตัวอย่างนี้เป็นดาบสองคมอีกแล้วแหละ...เคยได้ยินไหมว่าถ้าตั้งเป้าสูงไปตกมาจะเจ็บหนัก คาดหวังสูงก็ผิดหวังสูง คือ แค่กำลังกลัวว่า...ถ้าเกิดด้วยเหตุผลสองข้อเบื้องต้นเป็นสาเหตุให้เกิดการ "สะดุดหัวคะมำ" จนจำต้องลาจากแชมป์ใดแชมป์หนึ่งอย่างเป็นทางการหรือไม่เป็นทางการล่ะ....มันจะส่งผลต่อสภาพจิตใจในแมตช์ต่อๆไปแค่ไหน... ยิ่งนักเตะอายุน้อยๆเยี่ยงนี้แล้วยิ่งน่ากังวลว่าจะเกิด สถานการณ์โดมิโน แบบ สาดดดดเหลือสามแชมป์.....สาดดดดเหลือแค่สองแล้วว.....สาดดดดดไปอีกแล้ว!!?? อันนี้แค่คิดแทนนะ เพราะที่ผ่านมาที่ยังห้าวอยู่เพราะมันยังลุ้นยาวๆได้อยู่ตลอด แต่พอยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บยิ่งเครียดอาจจะจิตแตกกันถ้วนหน้าก็เป็นได้

4.ปัจจัยและสถานการณ์ที่มิอาจคาดเดาได้อื่นๆ เช่น ขาดตัวเก๋าที่จะพยุงให้ผ่านพ้นทุกสถานการณ์กดดันที่อาจเกิดขึ้น โปรแกรมสุดโหด เปลหามTiming เจ๊เครียดจัดไปอัดตูดเด็ก เพอร์ซีมีประจำเดือน น้าศรีกังวลความปลอดภัยของญาติห่างๆที่ลิเบีย คุณซงเปลี่ยนทรงผม เชสลากลับไปช่วยที่บ้านกักตุนน้ำมันปาล์ม ไทยยุบสภา ฯลฯ เอาเป็นว่าข้อนี้เพิ่มขึ้นมาไร้สาระงั้นๆนั้นแหละ ส่วนตัวกลัวว่าสามข้อมันดูน้อยเกินไปกับการกระแดะมาวิเคราะห์....

เอาเป็นว่าทั้งหมดเกิดจากการนอยด์แตกของผมเองนั่นแหละ ไม่ใช่เจ๊หรือนักเตะที่ใดหรอก เป็นแนวคิดส่วนตัว (ครั้งที่สามแล้วนะ!! กลัวใครเค้าด่าเหรอวะ ถามจริง?)  หากใครคิดเห็นเพิ่มเติมอย่างไรลองแสดงทัศนะมาสิคะตัวเอง อยากฟังจังเลย 

ร่ายมาซะยาว ลืมบอกไปว่าเอาเข้าจริงคำว่า "ไปไม่ถึงฝัน" ผมก็ไม่ได้คิดถึงขนาดว่าจะไม่ได้อะไรซักอย่างขนาดนั้นหรอกนะ น่าจะมีอย่างน้อยซักถ้วย.....

...และสัญชาติญาณผมกระซิบมาเบาๆว่าน่าจะเป็นพรีเมียร์ลีกซะด้วย ^_^

ป.ล. ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็จะรักต่อไป เราไม่เน้นฉาบฉวย
ป.ล.2 ถ้าเกิดผมเดาถูกละก็ดังเลยนะเนี่ย ( ต่อไปอาจจะมีหน่วยงานทาสีชามข้าวเป็นตราสโมสรแล้วให้ผมเลือกกิน...ตื่นเต้นจังเลย^^) .... แต่ถ้าเกิดผิดหมดละเดี๋ยวผมจะแอบมาแจ้งลบกระทู้เอง
 

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2554 11:40:33 น.		4 comments
Counter : 1497 Pageviews.
Share Tweet