P i z z a R a n g e r # 12

---------------------------------------------------------------------------










เค้าเป็นใครกันนะ....


เด็กผู้หญิงคนนั้น....


..............


หรือว่าเธอคือ .... นางฟ้า


นางฟ้าหน้าตาเป็นอย่างนี้เองหรือ ??


เธอเรียนอยู่ห้องใหนกันนะ ????


อยากรู้จักเธอจัง ...... เธอชื่ออะไรนะ ....











//////////////////////////////







ผมนึกย้อนกลับไปครั้งแรกที่ผมเจอเธอ ความรู้สึกแบบนั้น ...

ผมยังจำมันได้ดี

มันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ทั้งที่ก็ผ่านมาปีหนึ่งแล้วนะ ใช่สิ ...

.... ผมเป็นเพื่อนกับเธอมา 1 ปีแล้วสินะ . . . . . .










////////////////////////////////







[ คาบสุดท้ายของวันนี้เป็นคาบว่าง ]


เวลาคาบว่างแบบนี้ ผมชอบเอาสมุดมาวาดรูปเล่น เขียนลายเส้นไปเรื่อย ๆ
ผมชอบวาดการ์ตูน หนังสือเรียนผมน่ะมีรูปการ์ตูนเต็มไปหมด ไม่รู้มันเป็นอะไร
เห็นหน้าหนังสือมันว่าง ๆ ไม่ได้ ต้องวาด วาด และวาด (โรคจิต)
พยายามห้ามตัวเองแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ เผลอวาดทุกทีเลยสิเรา ...


“ก๊อบ....”

“อ้าว ส้ม ไม่มีเรียนคาบนี้เหรอ”

“อ๋อ อาจารย์ประชุมเหมือนกัน” “ทำไรอยู่เหรอ”

“วาดรูปเล่นน่ะ...”

“เหรอ วาดรูปให้ส้มมั่งดิ”

“ง่ะ เราวาดมะค่อยสวยนะ” “เอารูปอะไรดีอ่ะ”

“รูปส้มนี่ไง”

หงึก ๆ ...

“เสร็จแล้วล่ะ”

“อะไรทำใมก๊อบวาดรูปเร็วจัง ใหนดูหน่อย ๆ”

“อ่ะ..”

“............ นี่มันรูปอะไรกลม ๆ นี่”

“ก็รูปผลส้มไง..”

“ไม่ใช่ รูปส้มน่ะรูปส้ม เข้าใจมั้ย ส้ม วรรณวิสาอ่ะ”

“อ้าว ....เหรอ” (จริง ๆ แล้วผมรู้ว่าเธอจะให้วาดรูปเธอ แต่ผมกวนTeenอ่ะ อิอิ)

(กรี๊ดๆๆๆๆ เธอให้ผมวาดรูปเธอด้วยล่ะ)
ผมยังสเก็ตช์รูปไม่เป็นนะ แต่ลองดูแล้วกัน
ผมกำลังวาดลายเส้นลงไปบนสมุด
เป็นรูปเด็กผู้หญิงในชุดคอซองคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้



............................




/////////



แต่ ..............



เอ่อ....



......



ส้มกำลังมองหน้าคนวาด (ซึ่งก็คือผม) อยู่....
ผมรู้สึกเหมือนกับแก้มของผมมันอุ่น ๆ ขึ้นมา
นี่หรือความรู้สึกของคนที่เขินจนแก้มแดง.... ?

... เขินจัง.... ...



แต่มันทำให้ผมไม่มีสมาธิจะวาดรูปน่ะซี้ .......
(มองทามมายยยยยย เขินนะ....)
ผมหลบตาลงขีดเขียนวาดรูป ๆ (เขินอ้ะ....)
ไม่มีสมาธิ หัวใจผมสูบฉีดแรงขึ้น .. แรงขึ้น
(จะตื่นเต้นทามมายยยยแค่วาดรูปให้เค้าเนี่ยยย)


.............
..................
..........................เขินอ่ะ....



“ก๊อบเป็นไร ?”

“ป...เปล่า”

“.....?.....”

“แล้ว ..กับเค้าเป็นไงบ้างอ่ะตอนนี้...?” หาเรื่องชวนคุยดีกว่าอยู่เงียบ ๆ เนอะ

“แฟนส้มเหรอ ก็เรื่อย ๆ”

“เหรอ....?”

“อย่าไปพูดถึงเค้าเลย วาดเสร็จยังอ่ะ”

“.....อ่ะ เสร็จแระ...”

ผมส่งภาพวาดลายเส้นการ์ตูนที่ใครดูก็รู้ว่าวาดแบบไม่มีสมาธิส่งให้กับส้ม

“.......” เธอรับภาพไปดูอย่างพิจารณาและยิ้มแบบงง ๆ

“ขอบใจนะก๊อบที่วาดให้” เธอเอาภาพพับ ๆ และเปิดกระเป๋าเพื่อนำภาพวาดของผมใส่เก็บไว้

ส้มเอาภาพวาดของผมไปเก็บไว้ด้วยเหรอนี่ ???

















///////////////////////หลาย ๆ วันต่อมา///////////////////////







ผมได้ข่าวมาจากเพื่อนผู้หญิงในห้องว่าส้มเลิกกันกับแฟนแล้ว
เห็นว่าฝ่ายชายไปจีบผู้หญิงคนอื่นบ่อย ๆ (คนเจ้าชู้นี่เนาะ) ก็เลยเลิกกันเฉย ๆ
ตัวส้มเองก็คงคบไปงั้น ๆ ไม่ได้คิดอะไร มันก็เป็นซะแบบนี้ล่ะนะ คบกันง่ายก็เลิกกันง่ายเนอะ


แต่มันก็คงไม่แปลก ก็เค้าคงไม่ได้คบกันเพราะ “ความรัก” นี่นา.....
ไอ้รุ่นพี่คนนั้นนี่มันก็ไม่ค่อยฉลาดนะ มีเพชรน้ำงามอยู่แล้วแท้ ๆ ทำใมไม่รักษาเอาไว้ จะโลภมากไปทำใม ?


เป็นผมนะไม่มีทางซะหรอก


เอาเป็นว่า มันก็เป็นข่าวดีสำหรับผมนะ.....
แบบนี้ผมก็พอมีความหวังอยู่บ้างน่ะสิ.......



“ว้าก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” อารมณ์ดีเฟร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมเลือกที่จะวิ่งขึ้นไปชั้น 6 แทนการใช้ลิฟท์ อยากออกกำลังกาย วันนี้อารมณ์ดี๊ดี ... อิอิ
คาบสุดท้ายนี้เรียนวิชาวิทยาศาสตร์ ที่ชั้น 6 ขอตัวไปเรียนสักครู่นะครับ ว้าก ๆๆๆๆๆๆ
วันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษจริง ๆ โรงรียนเลิกแล้วล่ะครับ เมื่อกี๊ผมเพิ่งเดินไปส่งส้ม
ที่หน้าโรงเรียนขึ้นรถตู้กลับบ้าน อยู่เป็นเพื่อนเธอ(มากกว่าเพื่อนได้ใหม อิอิ)จนเธอกลับไปนั่นแหละ
แล้วผมก็พบว่า..... รถโรงเรียนกลับไปหมดแล้ว.... วันนี้กลับรถใครดีหว่า ?????
(ปกติรถบัสผมจะออกรถคันแรก ๆ เลย มัวแต่ส่งสาวอดกลับบ้านแน่วันนี้ อิอิ)



สักครู่มีรถกระบะยี่ห้ออีผุผุสีบรอนซ์ฟ้ามีหลังคาแครี่บอยของอาจารย์วิทยาศาสตร์แล่นมาพอดี.....


“อาจารย์ครับบบบบบ”






/////////////////////////////////





“ว้าว .... วู้ ว้าก ๆๆๆๆๆ” ยังกับนั่งบนพรมวิเศษเลยครับ ผมตะโกนแหกปากด้วยความสะใจ
การนั่งบน”หลังคา” รถนี่มันเป้นความรู้สึกที่สุดยอด !!! สายลมที่พัดผ่านวิวทิวทัศน์รอบด้าน
360 องศานั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ (พวกบ้าพลังชอบทำอะไรบ้าระห่ำ ไม่ควรเลียนแบบ)
อาจารย์ก็บ้าจี้พอ ๆ กัน ผมขอนั่งบนหลังคา แกก็ให้นั่ง กล้าขอก็กล้าให้ เอากะเขาสิ !
แถมแกขับสาดโค้งด้วยความเร็วยังกะรถแข่ง สงสัยจะลืมว่ามีลูกศิษย์นั่งอยู่บนหลังคาแล้วล่ะมั้ง

(แล้วใครใช้ให้มันไปนั่งล่ะ?)



อาจารย์คร้าบบบ





เบา ๆ หน่อยคร้าบบบบ













ป๋มยังบริสุทธิ์อยู่นาก๊าบบบ










////////////////////////////




ผมมองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน และสงสัย ทำใมคนที่ผ่านไปผ่านมาต้องมองมาที่
รถที่ผมโดยสารอยู่ด้วยนะ ? บางคนก็มองเหลียวหลัง บ้ารึเปล่า ไม่เคยเห็นรถรึไงฟระ ????!!!!!!!
ถึงปากทางแล้วล่ะ ผมเคาะหลังคา 2 ทีเพื่อเป็นสัญญาณให้อาจารย์จอดรถ
เอ แล้วจะลงยังไง ไม่มีบันไดอ่ะ ... โดดแล้วกัน 2 เมตรเอง

“ตุ้บ....” หลังจากโดดเสร็จอาจารย์ก็ออกรถไปทันที ยังไม่ทันจะขอบคุณเลยไปซะแล้ว

ผมโบกมือเรียกวินมอเตอร์ไซค์ให้มารับ แต่ผมเริ่มรู้สึกแปลก ๆ ที่ขาทั้งสองข้าง ???

ผมเหยียดขายืนตรงไม่ได้ ???????????


//////////////////////////



























“หมอขอแนะนำให้น้องหยุดไปเรียนสัก 1 สัปดาห์ งดใช้ขา พักผ่อนอยู่กับบ้าน นะ
เดี๋ยวให้น้องไปรับยาคลายกล้ามเนื้อที่ห้องจ่ายยา กินให้ตรงเวลาด้วยนะ
บุรุษพยาบาลครับ ช่วยเข็นน้องคนนี้ไปที่ห้องจ่ายยาหน่อยครับ”


/////////////////////////////

















เวรจริง ๆ นี่แหละผลของการที่ชอบทำอะไรห่าม ๆ เส้นยึดครับ เหยียดขาไม่ได้
ต้องกินยาคลายกล้ามเนื้อชนิดแรง เล่นเอากล้ามที่ผมเพาะไว้ (ผมชอบยกดัมเบล)
อ่อนระทวยยวบยาบไปทั้งตัวราวกับปีโป้ที่ไม่แช่เย็น .... T_T สะใจมั้ยล่ะไอ้อ้วนเอ๊ยยย

/////////////////////////////
ครบอาทิตย์พอดี ก็พอเดินเบา ๆ ด้วยความระมัดระวังได้
ไปโรงเรียนดีกว่า หยุดไปตั้ง 1 อาทิตย์ อยากเจอสาวใจจะขาดแล้วล่ะ อิอิ ..

//////////////////////////

วันนี้ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอส้มเลย โรงเรียนเพิ่งเลิก ผมมานั่งเหยียดขายืดเส้นยืดสาย
บริเวณสวนหย่อมหน้าหอประชุม รอกลับบ้าน โดยการนั่งเหยียดขาไปข้างหน้า
แล้วใช้มือไปพยายามเหยียดแตะบริเวณปลายเท้าค้างไว้..

“ย้ากกก” ผมทำค้างไว้ประมาณ 20 วินาที เพื่อให้เลือดไหลเวียน

“ก๊อบ!” เสียงคุ้น ๆ แบบนี้ หรือว่า ….!

“ส้ม” ขวัญใจมาผมแล้วล่ะ !

“หายไปใหนมาตั้งหลายวัน”

“เอ่อ ... ตกรถน่ะ เส้นยึด แหะ ๆ ..”

“เหรอ ! เจ็บขาเหรอ เป็นอะไรมากรึเปล่าก๊อบ!” ส้มกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“อ่ะ....ม...ไม่เป็นไรมาก” ผมรู้สึกว่าหน้าแดงอีกแล้วล่ะ เค้าเป็นห่วงเรา.. เหรอเนี่ย ?
“เหรอ ..แล้ว..ก๊อบกินยารึยางอ่ะ”

“ก..กินแล้วน่ะ” “ฮึบ....” เวลาแบบนี้มาทำอ่อนแอให้สาวเห็นได้อย่างไร ผมลุกขึ้นยืน

“ไหวรึป่าว....”

“ว..ไหว.. เดี๋ยวเราเดินไปส่งส้มนะ...”


/////////////////////////////////////////////////


หลังจากสอบปลายภาคก็ปิดเทอมซักทีสินะ จะได้พักผ่อนอยู่บ้านเล่นเน็ทสบายใจ
แต่ก็คิดถึงส้มนะ ทำใมเราไม่ขอเบอร์โทรส้มเอาไว้นะจะได้โทรไปหาเวลาคิดถึง

ก็เพราะผมไม่กล้าไง...........

ถึงแม้ตอนนี้ส้มจะโสด ไม่มีแฟน

แต่ถ้าจะให้ผมจีบ ผมก็ไม่กล้าอยู่ดี.......

ทำใมนะทำใม

ทำใมถึงไม่กล้า

เพราะผมกลัว

กลัวว่าอาจจะต้องเสียเธอไปถ้าหากเธอรู้ว่าผมแอบรักเธอ

ผมรู้สึกว่าเธออยู่สูง

ผมรู้สึกว่าเธออยู่ห่างไกลจากผม

ห่างไกลเหลือเกิน

เกินกว่าที่ผมจะคิดไขว่คว้าเธอไว้

ผมไม่กล้า

ผมไม่กล้า ....





ผมคงไม่คู่ควรกับคนที่ดีพร้อมอย่างเธอ


//////////////////////////////////

เปิดเทอม 2 แล้วนะ ใกล้จะขึ้น ม.3แล้ว

//////////////////////////////////



วันนี้เปิดเทอมวันแรก ไม่มีเรียน ผมมานั่งโต๊ะหน้าลิฟท์ซื้อขนมมานั่งกินกับส้ม


“ก๊อบๆ พี่คนนั้นอ่ะน่ารักมั้ย”

“คนใหนอ่ะ”

“ก็คนนั้นไง ตัวสูง ๆ ขาว ๆ น่ะ” ผมมองตามที่เธอชี้ พบเจอกับ
รุ่นพี่คนที่เธอว่าหน้าตาตี๋ ๆ ขาว ๆ กำลังยืนอยู่กับกลุ่มเพื่อน

“ทำใมเหรอ”

“เค้ามาจีบส้มด้วยล่ะ”

“ร..เหรอ......”

“ช่วงปิดเทอมเค้าโทรมาหาแทบทุกวันเลยอ่ะ”

“....................”


"ส้มรู้จักเค้าตั้งแต่ ม.1แล้วนะ แต่ไม่เคยได้คุยกันเลย"







“....................” “..เหรอ..”








มันก็เป็นธรรมดาแหละนะ
ดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอม ชี้ชวนให้เหล่าแมลงมาเกาะกินเกสร

เช่นเดียวกัน คนสวยก็ต้องมีคนมาจีบแหละน้า......










“แล้วพี่คนนั้นเขาชื่ออะไรเหรอส้ม”

“ชื่อพี่โดม....”



///////////////////////////////////////



ดูท่าทางส้มจะมีใจนะเนี่ย แสดงว่าพี่โดมคนนี้คารมณ์ไม่ใช่เล่น ๆ
แล้วเราล่ะจะทำยังไงดี ?? จะให้ไปจีบส้มแข่งกะเขาเหรอ เหอ ๆ ไม่มีทาง
ไม่มีอะไรที่ผมจะไปสู้เขาได้ซักอย่าง เป็นเพื่อนกับเธอแบบนี้ต่อไปจะดีกว่ามั้ยนะ ?
ก็เราเป็นแค่เพื่อนกับส้มไม่ใช่เหรอ ไม่มีสิทธิ์จะไปหึงไปหวงเขาหรอก ถึงแม้จะรักก็เถอะ



แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเขาเป็นคนที่ส้มเลือก
ผมก็เคารพการตัดสินใจของส้ม
ถ้าเขาทำให้ส้มมีความสุขได้

ผมยอม














ถึงแม้ผมต้องเจ็บ.....





ผมก็ยอม

















//////////////////////////////////////////////////////////////////






















[ กุมภาพันธ์ 2543 เดือนแห่งความรัก ]




ผมเจอกับเธอโดยไม่ได้ตั้งใจที่ทางเดินระหว่างตึก เราจึงพูดคุยกันตามปกติ
ในโอกาสที่นาน ๆ จะได้เจอกัน ตั้งแต่ที่พี่โดมจีบส้ม ผมก็พยายามออกไปห่าง ๆ จากชีวิต
เธอ เพื่อเปิดโอกาสให้กับเขา (แต่จริง ๆ แล้วผมกลัวจะเป็นก้างขวางคอของใครมากกว่า)
เราพูดคุยเรื่องทั่ว ๆ ไปกันสักพักตามประสาคนเป็นเพื่อนกัน


“ส้มตกลงคบกับเค้าเป็นแฟนแล้วนะ”

“..ยินดีด้วยนะ”
กล่าวจบผมก็เดินหนีออกจากการสนทนาแบบไม่รักษามารยาท
ปล่อยให้ส้มเพื่อนของผมยืนงงอยู่อย่างนั้น ผมเดินหายไปหาที่เงียบ ๆ นั่งพัก “ใจ”


“(เหนื่อยจังเลย ทำใมต้องเหนื่อยด้วยนะ)”


ผมรู้สึกว่าผมจะอกหักรอบที่สองนะ

แปลกที่อกหักจากผู้หญิงคนเดิมด้วยล่ะ

14 กุมภา 2543 วันวาเลนไทน์

หึ.....ถึงวันวาเลนไทน์อีกแล้วเหรอ เร็วจังเลยนะ วันของเด็กหนุ่มเด็กสาว
วันแห่งความรัก วันที่คนที่มีความรักจะเปิดโอกาสให้แก่กัน วันแห่งความสุข
วันวาเลนไทน์ปี้นี้ก็เหมือนกับปีที่แล้วเลยเนอะ วันแห่งความสุข
และเหมือนกับปีที่แล้วเลยนะ วันแห่งความเศร้า เดือนแห่งความเศร้าสำหรับผม


จะมีใครรับรู้มั้ยนะ ว่ามีมุมอยู่มุมหนึ่งของโลกใบนี้ มีใครคนหนึ่งกำลังเศร้าโศก
กำลังนั่งอมทุกข์ ไม่ได้มีความรื่นเริงใจไปกับวันแห่งความรักนี้เลยแม้แต่น้อย


โลกใบนี้มีพื้นที่เพียงพอต่อสรรพสิ่งที่อาศัยอยู่ในนี้เสมอ
โลกใบนี้มีที่อยู่ให้สรรพสิ่งทั้งหลายยืนหยัดอยู่เสมอ
แต่ในมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่ง โลกจะรู้มั้ยนะ


ว่ามีใครคนหนึ่ง เขากำลังถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว..ในโลก


..ในวันแห่งความรัก



วันวาเลนไทน์ปีนี้ไม่ต่างจากปีที่แล้วเลยเนอะ ..




วันแห่งความรัก...








หลังจากที่เค้าตามจีบส้มมานานพอสมควร วันนี้คงเป็นวันที่ ”พวกเค้า” มีความสุข
การมอบดอกไม้และกล่าวความรู้สึกในใจ วันที่เค้าทั้งสองคนตกลงที่จะคบเป็นแฟนกัน
ผมทำได้แต่แอบมองพี่โดมมอบของขวัญวันวาเลนไทน์ให้กับส้มอยู่ไกล ๆ ..


















ผมเกลียดเดือนกุมภาพันธ์......



/////////////////////////////////////////
////////////////////////////////////////





///////////////////////////////////////
//////////////////////////////////////










[ หลังจากการสอบปลายภาควันสุดท้าย ]

“ครูดูผลการเรียนของเธอแล้วแย่จังเลยนะ เธอมีปัญหาอะไรติดขัดรึเปล่าจ๊ะพิพัฒน์พงศ์”

“..ป..เปล่าครับ”

“มีเรื่องอะไรปรึกษาครูได้นะ”

“.. .. ..”

“เทอมนี้เธอขาดเรียนบ่อยมากนะรู้รึเปล่า มันจะมีปัญหาต่อการจบ ม.3ของเธอนะ”

“ครับ...”

“แต่เธอก็ไม่ใช่เด็กเกเร เธอไม่เหมือนเด็กเกเรียนคนอื่น ไม่เคยทะเลาะต่อยตีกับใคร”

“....”

“ครูดูเธอแล้วเธอก็เป็นคนที่มีความคิดดี มีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัว จากการที่ได้คุยกับครูหลาย ๆ คน “

“.......”

“แต่มันก็แปลกนะตรงที่เธอไม่ค่อยอยากจะมาเรียน”

“..”

“เธอมีปัญหาเรื่องเพื่อนใช่ใหม ??”

“!!!!”

“ครูอยากจะช่วยเธอนะ ถ้าปล่อยแบบนี้ต่อไปครูกลัวว่าอาจจะไม่จบ”

“ครับ...”

“วันนี้ครูประชุมกันเรื่องอะไรรู้มั้ย”

“ไม่ทราบครับ”

”ก็เรื่องเธอนี่แหละ โรงเรียนเราเป็นห่วงนักเรียนนะ มีปัญหาแบบนี้ทางโรงเรียนก็อยากจะหาทางช่วย”

“ตอนนี้กระทรวงฯมีนโยบายใหม่อยู่อย่างหนึ่ง ซึ่งครูเสนอต่อที่ประชุมไปว่าน่าจะเหมาะสมกับเธอ”

“ครับ..”

“เอาแบบนี้ดีมั้ยจ๊ะ ครูจะให้เธอเข้าโครงการ เรียนตามอัธยาศัย”

“เรียนตามอัธยาศัย?”

“ใช่ ก็ตามชื่อโครงการนั่นแหละ เป็นการเรียนตามวิธีของตัวผู้เรียนเอง ค้นคว้าหาความรู้เอง”

“?”

“โครงการนี้อยู่ในขั้นเริ่มต้น ถ้าครูถามความสมัครใจเธอ ถ้าเธอตกลง
เธอก็จะเป็นนักเรียนในโครงการเรียนตามอัธยาศัยคนแรกของประเทศ”

“เหรอครับ...”

“ใช่ เป็นการเรียนรู้แบบเน้นให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ตามนโยบายของนายกทักษิณ”

“ครับ”

“ในทางการปฏิบัติเบื้องต้นก็ไม่มีอะไรยากหรอกนะ คือเธอจะมาหรือไม่มาโรงเรียนก็ได้
ทางโรงเรียนเปิดโอกาสให้เธอค้นคว้าความรู้ด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ เธอแค่มาโรงเรียนบางวัน
เพื่อมารับงานหรือการบ้านไปทำที่บ้าน ครูจะเก็บชีทเอาไว้ให้ แล้วถึงเวลาเธอก็เอางานมาส่ง ”

“ครับ”

“เมื่อถึงระยะเวลาหนึ่ง จะมีการประเมินผลความรู้ของเธอโดยการสัมภาษณ์ และการบรรยายโดยคณาจารย์”

“ครับ”

“โครงการนี้ยังอยู่ในขั้นทดลอง เบื้องต้นก็จะมีแค่นี้ไปก่อน ว่าแต่เธอจะลองเป็นหนูทดลองดูมั้ยล่ะ”

“....” “ตกลงครับ”

“ในฐานะที่ครูเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอ ครูได้รับมอบหมายจาก ผอ.โดยตรงให้มา
ติดตามและประเมินผลเธอในโครงการนี้ ก็เอาเป็นว่าตกลงตามนี้นะ ครูจะได้ไปดำเนินการต่อ”

“ขอบคุณครับครูที่ช่วยผม” ผมยกมือพนมไหว้ขอบคุณครูที่ช่วยให้ผมสามารถเรียนต่อไปได้

“ไม่เป็นไรจ้ะ” คุณครูใจดีกล่าวพร้อมกับรับไหว้จากผม







[ปิดเทอมใหญ่ จบม.2ซะทีสินะ]






///////////////////////////////////

เรียนตามอัธยาศัยเหรอ ไม่ต้องมาโรงเรียนสินะ

แล้วใครจะดูและส้มล่ะ ไม่ใช่สิ คนที่คอยดูแล

ส้ม มีอยู่แล้วนี่ พี่โดมที่หนึ่งในใจของเค้าไง

แบบนี้ผมก็คงหมดความจำเป็น ผมรู้ตัวดีล่ะว่าผมไม่ค่อยจะมีความหมายอะไรสักเท่าไหร่

เป็นแบบนี้ก็คงจะดีแล้วล่ะมั้ง หวังว่าพี่โดมคงจะดูแลเพื่อนผมได้

ผมเองก็คงต้องหายไปสักพักดีกว่า ช่วงนี้บ้า ๆ บอ ๆ

ดีเหมือนกันนะเรียนตามอัธยาศัย

พักใจพักสมองไปสักระยะใหญ่ ๆ ก็คงดี

ก็เดือนกุมภาพันธ์น่ะทำพิษผมซะแย่เลย

ถึงเดือนกุมภาพันธ์ทีไรหัวใจผมก็โดนเล่นงานทุกที


















ผมเกลียดเดือนกุมภาพันธ์......













To be continued......

Create Date : 12 เมษายน 2552		0 comments
Last Update : 22 เมษายน 2552 21:52:27 น.
Counter : 583 Pageviews.
Share Tweet