กลับมาอีกแล้ว

หายไปนานเลยค่ะ คราวนี้ ได้กลับมาบอกเล่า เก้าสิบ ความเป็นไปของตัวเอง ให้ฟังกัน
เราออกจากงาน โรงแรมแล้วล่ะค่ะ อยู่มาปีกว่าๆ ได้สูตรอาหารมาพอควร ได้เห็นระบบการทำงาน หลายๆอย่าง..
ตอนแรกก็ว่าจะอยู่นานกว่านี้ นะ แต่..รู้สึกว่า เราต้องรีบทำความฝันของเราให้เป็นจริงอ่ะค่ะ...
ออกมา ก็ออกมาเปิดร้านขายของกินเล็กๆ หน้าบ้าน
ทำแบบ บ้านๆเลย อ่ะ...ตั้งโต๊ะขายกันง่ายๆเลย
ตอนแรกก็ ได้ยินคำวิจารณ์เยอะเลย บ้างก็ว่า ทำงานดีๆอยู่แล้ว ทำไมถึงออกมามั่งล่ะ? ทำงานเป็นเชฟ เงินเดือนออกจะดี ออกทำไมมั่งล่ะ? หลายอย่างๆค่ะ โง่..ที่ออกมา นาทีนี้เป็นลูกจ้างเค้าน่ะ มั่นคงที่สุดมั่งล่ะ...ก็น้อมรับคำวิจารณ์ แล้วก็ ทำให้เค้าเห็นดีกว่าค่ะ ไม่อยากพูด
อย่างที่บอก ออกมา ทำเองคนเดียว มันก็ ดีอย่างเสียอย่างนะคะ สบายใจก็สบายใจดีนะคะ อาจจะเหนื่อยหน่อย ตรงที่ต้องหาวัตถุดิบเอง ไม่เหมือนตอนทำงานในโรงแรม ทำอย่างเดียว เขียนเบิกของอย่างเดียวเลย ฮ่าๆ
ก็ดีค่ะ สนุกดี ช่วงนี้ จะวุ่นมากๆ...กระแสการตอบรับค่อนข้างดี กับของที่ทำขาย อาจจะเพราะว่า แปลกๆกว่าในท้องตลาดทั่วๆไป ก็ ค่อยๆทำค่ะ ค่อยๆปล่อยของ....ฮ่าๆ คิดสูตรเองบ้าง ค้นคว้าหาความรู้จากเพื่อนๆใน blog ก็มีนะคะ..ฮ่าๆ...นั่งเรียนเพิ่มเติมเสมอๆเลยค่ะ จากในเนตนี่แหละ
เพิ่งจะทำได้เดือนกว่าๆ เองค่ะ แต่ก็ ดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ ตอนนี้ก็ย้ายจากหน้าบ้าน มาอยู่ทำเลที่เหมาะสมขึ้น แต่ก็ยังเป็นร้านแบบ ตั้งโต๊ะขายง่ายๆเหมือนเดิมค่ะ ยังไม่คิดจะลงทุนอะไรเพิ่มมากมายนะ ไม่คิดจะกู้เงิน ไม่คิดจะสร้างหนี้ค่ะ...ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
บอกตัวเองว่าต้องขยันเยอะๆ ลองดูซิ ว่าถ้าเรา ขยันทำ ขยันคิด ขยันขาย มันจะไม่รุ่งก็ให้มันรู้ไปสิ....ตอนนี้ ก็ศึกษา ทดลองตลาดไปเรื่อยๆเลย เรียนรู้ ทั้งเรื่องการจัดการ การตลาด การขายเยอะเลย ล่ะค่ะ...เอาใจช่วยด้วยนะคะ
ไว้เดี๋ยวจะถ่ายรูป ของที่ทำขาย มาให้เพื่อนๆ พิจารณากันนะคะ ว่าพอจะได้ความไหม? ฮิ ฮิ...
แล้วจะค่อยๆปล่อยของจ้า...
ความตั้งใจในเรื่องการงาน ก็ ทำให้เป็นจริง ประมาณ 40 เปอรเซนต์ละค่ะ กำลังใจไม่มีเลยค่ะ...หาได้จากตัวเองล้วนๆเลย..พอดีว่า เพิ่งเลิกกับคนรักไปช่วงที่เรากำลังเปิดร้านเองพอดี ก็ มีเป๋บ้าง แต่ ก็ยังรู้สึกตัวเอง ว่าดีอย่างนึง คือ หน้าที่มันต้องมาก่อน ขนาดโดนบอกเลิกตอนสิบโมงเช้า...ร้องไห้ ร้องห่มไปหนึ่งยกแล้ว..ยังสามารถพาตัวเองออกไปซื้ออุปกรณ์ สำหรับขายของได้...ในตอนเที่ยง..
เช้า เปิดร้าน ขายของ...บ่ายเก็บร้าน ทำบัญชี ไปตลาด ไปซื้อของมาทำขายต่อ...กลับมาบ้านตอนเย็น..ก็เข้าโหมดเศร้าต่อ..
อ่ะ..รู้ความจริงว่า แฟนนอกใจไปคบเด็กนักศึกษา...ก็เสียจริตนะ...เป็นบ้าเป็นบอไป ช๊อก รับไม่ได้ แต่ยังดี ที่ไม่ได้ไปนั่งทำร้ายตัวเอง กินเหล้าเมายา เพราะว่ารู้สึกเลยว่า มันไม่มีประโยชน์น่ะ เพราะว่าไอ้ที่"เค้าทำร้ายเรา มันก็มากพอแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่ต้องทำร้ายตัวเองอีกเลย"
ช้ามาก็ มาขายของได้เหมือนเดิม คุยได้ตามปกติ...ตลกตัวเองดีเหมือนกัน ว่า แบ่งภาคได้ อะไรขนาดนี้เนี่ย
เกือบเดือนแล้วอ่ะค่ะ ที่เป็นแบบนี้ แต่อาทิตย์หลังๆนี่ ไม่มีความเศร้าอะไรแล้วนะ..คือ คงเป็นเพราะว่า ใช้ธรรมะเข้ามารักษาใจ เออ...ไม่อยากจะบอกเพื่อนๆเลยว่า มันช่วยได้จริงๆ ทุกเรื่องเลยนะคะ ทั้งเรื่องความรัก เรื่องการงาน ทุกอย่างเลย ยาครอบจักรวาลเลย ถ้าเราใช้หลักที่พระพุทธเจ้าท่านสอนนะ..โอโห...มันดีมากอ่ะค่ะ...ก็มีนั่งวิปัสสนา กรรมฐานบ้าง..แผ่เมตตาบ้าง ใส่บาตร ทำบุญ อย่างน้อยๆ มันก็ช่วยในเรื่อง จิตใจนะ มันผ่อนคลาย ไม่ทุกข์ ไม่โศก มีกำลังใจกับการทำงานต่อไป
ยังมีเรื่องโศกบ้างกับเรื่องของแฟน เป็นพักๆไปค่ะ แต่ทุกอย่าง มันก็ มี เกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไป...มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ค่ะ หัวใจจะเป็นสุข

ไม่มีประโยชน์จะมานั่งตีอกชกตัว...สู้เรา ทำมาหากินดีกว่า ตั้งใจทำงานเยอะๆ จะได้ประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ค่ะ...เป็นกำลังใจด้วยนะคะ...รู้ว่าตัวเองต้องสู้อีกเยอะค่ะ นี่แค่ หลุมแรก...
แต่ในเรื่องแย่ๆ ก็ยังมีเรื่องดีๆด้วยนะคะ คือ อกหักนี่ก็ดีเหมือนกันนะคะ ทำให้เราได้ ดูแลตัวเองมากขึ้น รักตัวเองมากขึ้นได้มองข้อเสียของตัวเอง รู้จักที่จะยอมรับ และปรับปรุงตัวเอง อย่างอ้อเนี่ย...บ้างานมากๆ ทำงานตลอด หามรุ่งหามค่ำ บางที ทำงาน ไม่ได้พักเลยเกือบเดือน งานเยอะมาก ตอนทำงานก็ ไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะดูแลตัวเอง เพราะว่าคิดว่า อดทน ตั้งใจทำงาน เอาความรู้ที่ได้จากการทำงานมาเยอะๆ จะได้เป็นหลักให้ตัวเองในการจะไปประกอบอาชีพต่อไป...จะได้สร้างทุกอย่างจากมือ จากสมองตัวเอง และที่สำคัญ เราก็คิดอยากจะทำงาน จะได้มีตังค์เยอะๆ จะได้ลงทุนทำธุรกิจกับแฟน จะได้ช่วยกันสร้างอนาคตต่อไป เหนื่อยก็กิน ก็นอน น้ำหนักขึ้นมาถึง 15 โลเลยนะคะ หน้าก็สิวขึ้น เพราะว่า พักผ่อนน้อย สิวแบบ เห่อเลย เพราะว่า อยู่ในครัวร้อน อากาศร้อนค่ะ เราอยู่หน้าเตา ผิวเราก็แพ้ง่าย...ไม่ค่อยแต่งเนื้อแต่งตัวเลย
นี่พออกหัก....ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ..ยังไม่ถึง 1 เดือนดี..ตอนนี้ น้ำหนักลงไปถึง 12 โลแล้วอ่ะ...ขายของกินแท้ๆ แต่ กินอะไรไม่ลงเลย ตอนแรก ถึงขั้น นอนไม่ได้เลย หลายวันติดๆกัน แต่ก็ต้องทำงานตลอด อยากนอนก็นอนไม่ได้ กินก็ไม่ได้เลย ก็พยายามบอกตัวเองว่า ต้องกินนะ ต้องกินเพื่อที่จะอยู่ ทำงานให้มันสำเร็จ ลุล่วงไป ก็ กินค่ะ แต่กินน้อยมาก แถม ก็ยังไปวิ่งอีก..ไม่หิวเลย ตอนนี้ กลายเป็น ใส่เสื้อผ้าตัวเองไม่ได้ ต้องไปค้นเอา กางเกงยีนส์ตัวเก่าที่ ใส่ไม่ได้มาหลายปี ขึ้นมาใส่อ่ะ...ก็ดีเหมือนกันค่ะ น้ำหนักลดสบายไป..ฮ่าๆ ตอนทำงานนะ เลิกงาน เหนื่อยแค่ไหน บางทีก็ไปวิ่งในฟิตเนต 2 ขีดก็ยังไม่ลงเลย..ให้ตายเถอะ..ฮ่าๆ ก้น่าขำดีเหมือนกัน นอกจากนี้ยังรู้สึกว่า ตัวเองได้มีเวลาดูแลตัวเองเต็มที่เลย อยากทำสปาก็ทำ อยากไปนวดตัวก็ไป....ไปหาหมอเกี่ยวกับผิวหน้า..ตอนนี้ หน้าก็ไม่มีสิวอีกเลย ไม่น่าเชื่อนะคะ ทุกอย่างเปลี่ยนไปได้ ในเวลาไม่ถึง หนึ่งเดือนอ่ะ...ได้รูปร่างดีๆกลับคืนมา แต่เสียคนรักไป....นี่ยังตั้งใจว่า ถ้าลงไปถึง 20 โลอย่างที่ตั้งใจไว้เมื่อไหร่ จะชวนแฟนเก่าออกไปกินข้าว ฉลองที่ทำให้ชั้นผอมเลย...ต้องขอบคุณเค้าเจงๆ...ฮิ ฮิ....

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2553		3 comments
Last Update : 1 มีนาคม 2553 12:11:23 น.
Counter : 403 Pageviews.
Share Tweet