|
► ►►...ถนนสายนี้ ...มีตะพาบ ...114... ( หนังกลางแปลง)◄◄◄
ถนนสายนี้มีตะพาบ " หนังกลางแปลง "
เมื่อครั้งยังเป็นเด็กเล็กๆบ้านอยู่จังหวัดสุพรรณบุรี ยังจำได้ว่าเวลาไปตลาดกับแม่ซึ่งเป็นตลาดที่มีของวางขายจากผู้ขายทั่วสารทิศ หลายๆคนเมื่อวัยเด็กยังคงจำได้ว่ารู้สึกตื่นเต้นกับการได้ไปตลาดทุกครั้ง เพราะว่าเราจะได้กินน้ำแข็งไสซึ่งมีน้ำหวานสีสันสดใส ไม่ว่าจะเป็นสีแดง เขียว ส้ม เหลืองราดบนน้ำแข็งเย็นๆที่รองด้วยขนมปังอยู่ชั้นล่างมันช่างน่าอร่อยซะจริงๆ ทุกๆครั้งที่คิดถึงยังมีขนมอีกหลากหลายชนิดที่หายไปในปัจจุบันอย่างเช่น ขนมดอกบัว ข้าวเกรียบปิ้ง ไข่นกกะทาทอด ลูกชุบ ขนมครกโบราณ เท่าที่เห็นในปัจจุบันนำมาขายกันตามตลาดน้ำก็เป็นของที่ทำเลียนแบบเสียมากกว่า
แต่สิ่งหนึ่งที่อยากจะเขียนถึงที่ไม่สามารถจะพบได้ตามตลาดน้ำ หรือตลาดปัจจุบันนั่นก็คือ "การฉายหนังกลางแปลง" ซึ่งในสมัยเด็กๆจะถามแม่ว่า แม่คะนี่รถอะไรทำไมคันใหญ่จังข้างๆรถก็จะมีรูปภาพของยาหม่องที่แม่ใช้อยู่แล้วยังมีรูปขวดอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไปหมด แม่ก็จะตอบว่า "รถฉายหนังกลางแปลงลูก" เราก็จะถามแม่ต่อว่ามันคืออะไรคะแม่ เพราะว่าสมัยนั้นที่บ้านก็ยังไม่มีทีวีดูกันเลย แม่ก็หันมาตอบอีกครั้ง "มันเป็นรถฉายหนังน่ะลูก" เหมือนแม่จะรู้ว่าเดี๋ยวเราจะต้องถามต่อว่ารถฉายหนังคืออะไร แม่ก็เลยตัดบทเดี๋ยวคืนนี้แม่จะพามาดู "หนังกลางแปลง"
หลังจากคืนนั้นเป็นคืนที่ตื่นเต้นมาก แต่จำไม่ได้ว่าหนังเรื่องที่ดูเป็นเรื่องอะไร จำได้แต่เพียงว่าแม่เตรียมของใส่ตะกร้าเสียหลายอย่าง มีทั้งข้าวต้มผัด ข้าวโพดคั่ว ทองหยิบทองหยอดซึ่งยายที่บ้านก็ทำอยู่ แม่เอาของทั้งหมดใส่ลงในตะกร้าพร้อมทั้งกระติกน้ำ ไฟฉายและเสื่อ เราก็อดสงสัยไม่ได้ว่าแม่จะเอาเสื่อไปทำไมแต่ก็ไม่ได้ถาม เพราะแม่คงมีเหตุผลในการที่ให้เราเตรียมไป พอตกเย็นวันนั้นแม่ให้ทุกคนทานข้าวให้เรียบร้อยพร้อมย้ำด้วยนะว่ากินข้าวให้อิ่มทุกคนก็ปฏิบัติตาม แม่บอกว่าเราต้องรีบเดินทางแล้วเดี๋ยวจะไม่ทันหนังฉาย ครั้นมาถึงบริเวณที่มีหนังกลางแปลง เราทุกคนตื่นเต้นมากโอ้โหคนเยอะแยะมากมายเลย และเราก็ได้รู้ว่าที่แม่เตรียมเสื่อมาเพื่ออะไร เราเริ่มจับจองพื่นที่หามุมที่ดีที่สุดหันหน้าไปทางจอสีขาวที่ตั้งตะหง่านอยู่ด้านหน้า
ในสมัยนั้นจำได้ว่าทำไมจอมันช่างใหญ่จัง แล้วเราก็ตัวเล็กนิดเดียวมันช่างตื่นเต้นเสียจริง ตัวจอเป็นผ้าสีขาวมีขอบสีน้ำเงิน ด้านบนมีตัวหนังสือใหญ่ๆเขียนทับแถบสีน้ำเงิน ซึ่งตอนนั้นเรายังอ่านหนังสือไม่ออกค่ะ เมื่อเรามองไปด้านหลังของเราตรงข้ามกับจอเราจะเห็นเครื่องตัวใหญ่ๆสีดำทมึน มีแสงไฟส่องออกมาด้านหน้าหันไปถามแม่ว่า แม่นั่นคืออะไรทำไมถึงมีแสงไฟส่องมาข้างหน้าแม่ก็ตอบว่า เดี๋ยวลูกก็จะรู้ว่ามือคืออะไร ไม่นานนักท้องฟ้าเริ่มมืดสนิทหนังเรื่องแรกในชีวิตที่ดูก็เริ่มฉาย เป็นหนังไทยเรื่องแรกที่เราไม่รู้เลยว่าดาราคือใครบ้างที่แสดง ระหว่างที่หนังฉายแม่ก็เอาขนมและน้ำดื่มมาให้เราแบ่งกันกิน แต่ก็ยังอดมองไปด้านข้างๆไม่ได้ว่าเอ๊ะ ทำไมเค้ามีตังเมกินด้วยเค้าไปเอามาจากไหนกันบางคนก็มีขนมอื่นๆกินพอมองไปรอบๆ ก็เห็นว่ามีร้านขายขนมอยู่มากมาย แต่แม่ไม่ให้เราไปซื้อของเหล่านั้นจะด้วยเหตุอันใดก็มิทราบ
หลังจากค่ำคืนนั้นเราจึงรู้จักคำว่า "หนังกลางแปลง"
| Create Date : 20 กันยายน 2557 |
|
26 comments |
| Last Update : 23 กันยายน 2557 11:30:14 น. |
| Counter : 1005 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
เป็นความสุขที่หาง่ายใกล้ตัวจริงๆ
หนังกลางแปลงหายไปจากชีวิตตอนไหน
ยังนึกไม่ทันเลยครับ