BlogGang.com : : Bluejade : ตอนที่ 1 แรกย่ำอังกฤษ

ตอนที่ 1 แรกย่ำอังกฤษ

ตามเวลาในประเทศไทย สามทุ่มครึ่ง ผมและครอบครัว ก็มาถึงสนามบินด้วยความตื่นเต้นแต่ที่ดูตื่นเต้นที่สุดน่าจะเป็นพ่อผม (แหมลูกชายคนเดียวจะถูกพลากจากอกจะไม่คนเป็นพ่อวิตกได้ไง!!!)เพราะผมจะต้องขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพและเปลี่ยนเครื่องไปลอนดอน ด้วยความเป็นห่วงของคุณพ่อ (หรือกลัวลูกทึ่มตกเครื่องก็ไม่รู้) ท่านก็ได้ไปบอกกับแอร์สายการบินรักคุณเท่าฟ้า (ฟ้าเนี้ยใครก็ไม่รู้นะ) "ลูกกระผมเนี้ยขึ้นเครื่องครั้งแรกช่วยดูแลหน่อยนะครับ (ยังซิง คับขอบอก)" เท่านั้นแหละแอร์ไทยใจงาม แทบจะอุ้มผมขึ้นเครื่องเลย

พอถึงเวลาตามเวลาในประเทศไทย เที่ยงคืน ผมก็ได้ถูกแอร์ไทยอัญเชิญขึ้นเครื่องจากกรุงเทพไปลอนดอน เท่าที่ผมพิจารณาดูก็สังเกตได้ว่า ถ้าท่านหน้าตาดีมากจะได้รับการดูแลจากแอร์สาวเป็นพิเศษ หน้าตาดีและล่ำอาจมี สจวต์หนุ่มส่งสายตาเยิ้ม ๆ ให้ และถ้าท่านไม่หล่อไม่ล่ำท่านจะได้รับหน้ายักษ์จาก กราว์ชายเป็นรางวัล

เมื่อมาถึงลอนดอน ความกังวลของผมก็เริ่มรุนแรงขึ้นเพราะภาษาอังกฤษของผมแข็งแรงมาก ประมาณว่าแค่พูด CAT RAT HAT ก็เต็มที่แล้ว ตอนต่อคิวจะผ่านจุดคนเข้าเมือง ตื่นเต้นแทบ หัวใจวาย และพอมาถึงคิวผมความซวยก็มาเยือน ไม่มีใบรับรองแพทย์จึงต้องไปตรวจร่างกายอีกครั้ง

คุณหมอฝรั่งท่านก็ดี พูดเร็วแบบไม่สนใจชายไทยหัวดำ ๆ แบบผมเลย ผมได้แต่ตอบ yes yes yes ถ้าเค้าถามว่าคุณตั้งภรรค์ ผมก็คงตอบ yesssssss เหมือนกัน

พอถึงตามเวลาในประเทศอังกฤษ แปดโมงเช้า ผมก็อยู่ลอนดอนเรียบร้อย แต่ในเมืองไทยคงประมาณ บ่ายสาม เพราะเมืองไทยเร็วกว่าไปเจ็ดชั่วโมง โชคดีเหลือเกินที่เดินออกมาไม่นานก็เจอพี่สาวที่มารับเลย ก็เลยนั่งรถ coachต่อไปเมืองเบอร์มิ่งแฮมเลย ตอนนี้ผมก้นระบม มากเพราะนั่งเครื่องบิน เชียงใหม่กรุงเทพ หนึ่งชั่วโมง กรุงเทพอังกฤษ สิบสองชั่วโมง นั่งรถลอนดอนไปเบอร์มิ่งแฮมอีก สามชั่วโมง ก้นแบะพอดี ท่านใดก้นไม่ตูม อยาก ตูม ตูม Dhoom Dhoom ลองได้

ระหว่างนั่นรถวิวสวยมากครับ อากาศก็ดี ช่วงที่ผมมาถึงอังกฤษจะเป็นช่วงเปลี่ยนเข้าหน้าร้อนพอดีอากาศเลยไม่เย็นมากแค่ 11 องศา เอง ที่อังกฤษต้นไม้เยอะมากครับ เลี้ยงแกะก็เยอะด้วย ถ้าได้เห็นตัวมันจริง ๆ จะรู้ว่ามันคงไม่น่าจะโดดข้ามรั้วเวลาเรานอนนับแกะได้

รถ coach พาผมและพี่สาวมาถึงปลายทาง ใกล้ ๆ กับสนามบินเมืองเบอร์มิ่งแฮม จากนั่นก็ต้องต่อ taxi ไปที่พักต่ออีกครั้ง ในเมืองนี้ taxi หน้าตาคล้าย ๆ กันหมดครับ คือใหญ่ ขนาดผมมีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ ยังนั่งไปกับพี่สาวได้แบบไม่อึดอัดเลยครับ

นั่งแป๊บเดียวแบบว่าถ้าตดก็ยังไม่ทันหายเหม็น ต้องลงแล้ว และจ่าย taxi ไปหกปอนด์ (ประมาณ 420 บาท)พอผมถึงที่พักก็ได้เห็นบ้าน ที่ดูสวยที่เดียว ที่จะใช้พักไปอีกเป็นปี โครงสร้างของบ้านจะแปลก ๆ หน่อย ยากจะอธิบายประมาณว่าเห็นบ้านสองชั้น แต่ผมอยู่ชั้นสอง เพื่อนบ้านอยู่ชั้นหนึ่งแต่ไม่มีทางเชื่อมหากันได้ ประตูเข้าก็คนล่ะบาน

ที่อังกฤษนี้มีการวางผังเมืองที่ดีมาก ก็คือ ชุมชมก็ชุมชน เมืองก็เมือง แยกกันเห็น ๆ ชุมชนก็จะมีแต่บ้านทรงอังกฤษดูน่ารัก ๆ แบบเดียว (ย้ำแบบเดียว)เรียงรายเต็มไปหมด เวลากลับบ้านใหม่ ๆ หลงทางเรื่อยเพราะหน้าตามันเหมือนกันหมด ในเมืองก็จะมีแต่ตึกทำงานห้างสรรพสินค้า ตึกสูงเต็มไปหมด

พอเย็น ๆ ที่อังกฤษผมก็รู้แล้วว่าอาการเจ็ตแลค เป็นยังไง (อย่าหาว่ากระแดะนะ) มันก็เหมือนว่าที่อังกฤษห้าโมงเย็น สว่างจ้าแต่ผมก็โคตรง่วงเพราะเวลาในเมืองไทยเที่ยงคืนแล้ว ผมคงต้องปรับตัวอีกสักพัก ถึงจะชินกับเวลาในอังกฤษ

ตอนนี้ก็ง่วงมากแล้วขอตัวไปนอนดีกว่า ไว้คราวหน้าจะพาทุกท่านไป bull ring

Create Date : 26 เมษายน 2548

Last Update : 26 เมษายน 2548 6:51:15 น.

12 comments

Counter : 599 Pageviews.

เล่าน่าติดตามค่ะ รออ่านๆ

ฝันดีเน้อ ...

โดย: ขอบคุณที่รักกั (blueberry_cpie

) วันที่: 26 เมษายน 2548 เวลา:7:35:52 น.

ขำๆๆๆ ถ้าเค้าถามว่าคุณตั้งภรรค์ ผมก็คงตอบ yesssssss เหมือนกัน

ติดตามตอนต่อไปนะคะ

โดย: journey (thai_friends

) วันที่: 26 เมษายน 2548 เวลา:9:45:46 น.

ไปเมืองไหนคะเนี่ย เราก็เคยไปอังกฤษค่ะ 2ครั้งแน่ะ แต่ไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไหร่

โดย: ซินเด๋อเหลอหลา

วันที่: 26 เมษายน 2548 เวลา:15:08:24 น.

ขอบคุณครับ ('-') มาเบอร์มิงแฮมแหละ

โดย: Bluejade

วันที่: 26 เมษายน 2548 เวลา:18:57:59 น.

ไว้ช่วงหน้าร้อนจริงๆ กว่าอาทิตย์จะตกดินก็ 4-5 ทุ่มนู่นแหละค่ะ แต่ร้านค้าก็ปิดเร็วเป็นปกติอยู่ดี คิดถึงอังกฤษจัง

โดย: P IP: 61.91.95.201 วันที่: 27 เมษายน 2548 เวลา:23:45:32 น.

อ ย า ก ไ ป ม่ า ง อ่ า

*-*

อ ย า ก เ ที่ ย ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ช อ บ ที่ ส ง บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ร่ ม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ส บ า ย จ า ย ดี *-*

โดย: ="= IP: 203.155.225.105 วันที่: 28 เมษายน 2548 เวลา:1:32:54 น.

เล่าได้สนุกมากเลยค่ะ
อ่านไปหัวเราะไป ฮ่า ฮ่า
...
ตกลงคุณ Bluejade ได้รับการดูแลจากใครล่ะคะ
แอร์ สจ๊วต หรือกราวน์ อิอิ

โดย: ซีบวก

วันที่: 28 เมษายน 2548 เวลา:6:52:36 น.

ได้รับการดูแลจาก คนขนกระเป๋า ฮะฮะฮะ ไม่มีหรอกครับ

โดย: Bluejade

วันที่: 28 เมษายน 2548 เวลา:20:10:03 น.

ฮ่าฮ่า..CAT RAT HAT ยังไปได้ ..นายแน่มาก..

ตั้งใจเรียน แล้วเอาเวลามาอัพบล๊อคด้วยเน้อ..
จะรออ่าน..

โดย: ชบาข้างรั้ว IP: 222.195.235.181 วันที่: 1 พฤษภาคม 2548 เวลา:9:39:25 น.

ยากไปบ้างจัง ......

เรื่องที่ว่ายังซิงบินครั้งแรกอ่ะรู้เลยว่าตื่นเต็นสุดๆ

โดย: BB (ไปไป มามา

) วันที่: 18 ตุลาคม 2548 เวลา:11:01:24 น.

To me, my English ability at the first coming to the U.S might be classified as your category krab! It was very poor!

โดย: POL_US

วันที่: 24 ตุลาคม 2548 เวลา:7:39:56 น.

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แอบเข้ามาขำค่ะ (คาดว่าเจ้าของบล็อคคงไม่รู้ตัวแล้ว ผ่านไปนานเหลือเกิน)
นึกถึงตัวเองตอนมาถึงครั้งแรก..

ไม่มีคนมารับ เรา "นั่งรถเมล์" ต่อไปเอง ลงแล้วลากกระเป๋า(อย่างทรหด)ด้วยตัวคนเดียว
โห๊ย มีญาติอยู่นี่มันดีเหมือนกันน่อ อิจฉาๆ

โดย: =too=

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:13:19 น.