เรื่องย่อละคร ซีรี่ย์ Wonderful Life ป่วนรักเจ้าตัวยุ่ง

ที่สนามบินสิงคโปร์ ซุงวอน (Kim Jae Won,คิม แจวอน) 

และเชจิน  (Eugene, ยูจีน) เกิดอุบัติเหตุจนหนังสือเดินทางสลับกันโดยไม่รู้ตัว

 จากเหตุการณ์นั้นพวกเขาสองคนจึงไม่ค่อยถูกคอกันนัก

 ซุงวอน มาสิงคโปร์เพื่อจะมาเซอร์ไพรส์วันเกิดในผู้หญิงที่เขารัก 

ขณะที่ เชจิน ก็เช่นกัน ที่สิงคโปร์เธอได้พบ โคฮอน (Lee Ji Hoon )

 โดยบังเอิญ ท่าทางเปิ่น ๆ ของเธอทำให้โคฮอน นึกเอ็นดูแล้วจึงกลายเป็นหลงรักในเวลาต่อมา 

เชจิน พบภายหลังว่าโคฮอน คือ ผู้ชายอีกคนของ เชยอง (Han Eun Jung ) 

คนรักของของซุงวอน เธอคบกับผู้ชายในเวลาเดียวกันสองคน  

  วันที่ซุงวอน ตั้งใจจะฉลองวันเกิดกับเชยอง 

เธอกลับออกไปข้างนอกกับโคฮอนทำให้ความผิดพลาด

 ซุงวอนจึงไปเที่ยวกับ เชจิน แล้วก็เกิดอุบัติเหตุแห่งรักขึ้นด้วยความเมามาย

และความโศกเศร้าลึก ๆ ก่อนจะต่างแยกย้ายกลับเกาหลีราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 เชยองสับสนเมื่อโคฮอนจับได้ว่าเธอก็ไม่ได้คบเขาคนเดียวแล้วเขาก็เลือกที่จะทิ้งเธอไป แ

ต่เธอก็ยังสามารถกลับไปหาซุงวอนได้ ซึ่งต่อมาเธอก็รู้สึกถึงคุณค่าของเขาเพราะเขา

น่าจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอคบหามาแต่เด็กและเขารักเธอมาโดยตลอด 

ก่อนที่จะสูญเสียใครไปหมดเธอก็ฉุดรั้งซุงวอนไว้กับเธอ 

ขณะที่เชจิน เมื่อกลับมาจากสิงค์โปร์ก็เกิดตั้งครรภ์เธอคิดจะบอกซุงวอน แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ 

เธอตัดสินใจให้กำเนิดลูกสาว ตั้งชื่อว่า ฮาน ชินบิ 

โดยบอกให้ซุงวอน รู้เพียงจดหมายสั้น ๆ 

ให้เขาจดจำชื่อ ฮาน ชินบิ ไว้เท่านั้น เวลาผ่านไปซุงวอน

 เรียนเพื่อจะนักบินสถาบันเดียวกับโคฮอน 

ยามนั้นขณะที่ครอบครัวเขากำลังจัดงานเลี้ยง

พี่สาวของเชจิน ก็หอบชินบีเข้ามาในงาน แล้วประกาศให้รู้ว่าเด็กหญิง 

คือ ลูกสาวของซุงวอน ท่ามกลางความตกใจของทุกคนในครอบครัวรวมทั้งเชยอง

นับว่าชินบิเป็นหลานคนแรกของครอบครัวที่พวกเขาเฝ้ารอคอยนักหนา

 เพราะพี่ชายและพี่สะใภ้ของซุงวอน 

พยายามอย่างมากเพื่อจะมีลูกแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มี 

เวลานั้นซุงวอนเหมือนจะตกใจและไม่ค่อยกล้ารับผิดชอบสักเท่าไร

นักเพราะเขาเป็นคนหนุ่มนิสัยร่าเริง ขี้เล่นจนเหมือนไม่มีแก่นสารอะไรในชีวิต

 แต่เขาก็รับรู้ถึงความยากลำบากของเชจิน ที่เธอต้องซ่อนลูกไว้ในหอพัก

 และเมื่อลูกร้องก็ต้องพยายามให้ลูกเงียบ อดหลับอดนอน 

ไม่ได้อ่านหนังสือแถมยังต้องถูกเพื่อนร่วมห้องที่หนวกหูเสียงเด็กร้องต่อว่าอีก 

บวกกับการถูกพ่อแม่บังคับเขาจึงจำเป็นต้องแต่งงานกับเชจิน ทั้งที่ยังเรียนหนังสือ

 ภายใต้ข้อตกลงที่พวกเขาช่วยกันร่างขึ้น 

 ด้วยวัยและอายุยังน้อยพวกเขาจึงเหมือนขาดความพร้อมและขาดประสบการณ์ 

พวกเขาสองคนต้องเรียนหนังสือพร้อมกับผลัดกันเลี้ยงลูกด้วยความเหน็ดเหนื่อย 

ทุลักทุเล ซุงวอน นั้นยังไม่ค่อยรับผิดชอบสักเท่าไร หลายครั้งเขาก็ละเลยการเอาใจใส่ดูแลภรรยา

และเหมือนจะสับสนว่าเขายังรักเชยองอยู่ ซึ่งเธอก็พยายามเข้ามาพัวพัน 

โดยไม่สนใจว่าซุงวอนมีภรรยาและครอบครัวแล้ว 

โดยเฉพาะเมื่อยิ่งพบว่าโคฮอนผู้ชายที่ดูเหมือนเพรียบพร้อมกำลังสนอกสนใจเชจินอยู่ 

ยามพ่อแม่ทะเลาะกันชินบิมักถูกปู่ย่าพาไปอยู่ด้วย แล้วห้ามไม่ให้พ่อแม่มาหา 

ซึ่งระยะหลังพวกเขามีปัญหากันมากเพราะเชยอง

 เข้ามาวุ่นวายราวจะทำลายครอบครัวนี้

 ทั้งที่ก่อนหน้าทั้งโคฮอนและเชยองเหมือนจะเลิกล้ม

การเข้าแทรกในครอบครัวของ ซุงวอนและเชจินไปแล้ว

 แต่เวลาต่อมาเมื่อโคฮอนเลิกเรียนนักบินแล้วไปทำธุรกิจครอบครัว 

ส่วนเชยอง ก็ทำงานอยู่ในบริษัทของโคฮอน

 ซึ่งเชยองแกล้งรับเชจินเข้ามาทำงานด้วย 

แล้วเริ่มเข้าแทรกให้ครอบครัวของเชจิน

และซุงวอนมีปัญหาเข้าใจผิดกันรุนแรง 

ด้วยอารมณ์โกรธแค้นที่เธอถูกทำร้ายให้เจ็บช้ำ

 ทั้งที่ซุงวอนหมดรักเชยองไปนานแล้ว 

โคฮอนแอบหลงรักเชจินและคอยช่วยเหลือเธออยู่เงียบ ๆ 

เขาไม่กล้าเปิดเผยความในใจกับเธอขณะที่เขาก็นึกหมิ่นชังการกระทำของเชยอง

ที่ไม่หยุดเป็นมือที่สามของครอบครัวซุงวอนและเชจินทั้งที่คนนอกอย่างพวกเขาควรมองออกว่า 

สองคนนั้นต่างรักกัน

ต่อมาเชจินก็รู้ว่าแท้จริงโคฮอนแอบชอบเธอ แล้วมีข่าวลือให้ซุงวอนเข้าใจผิดว่

าเชจินรักชอบโคฮอนพวกเขาจึงทะเลาะและจะหย่าขาดจากกัน 

พอแม่ของซุงวอนรู้ก็โกรธมากแล้วต่อว่าเชจิน จนชินบิเสียใจป่วยเข้าโรงพยาบาล

 พี่ชายซุงวอนเป็นหมอที่โรงพยาบาลสงสัยว่าชินบิจะป่วยเป็นลูคีเมีย

 จึงให้ชินบิพักที่โรงพยาบาลแล้วตรวจเลือดซ้ำ

 การเข้าโรงพยาบาลคราวนี้ของชินบิสร้างความเสียอกเสียใจให้เชจินและซุงวอนมาก 

พวกเขาต่างห่วงลูกสาวไม่น้อยกว่ากัน เชจินตัดสินใจ

จะยอมหย่าแม้เธอจะไม่ได้ต้องการหย่าเพราะว่าเธอรักซุงวอนมาโดยตลอด 

แต่เธอมีข้อแม้ว่าถ้าหย่าชินบิต้องอยู่กับเธอ พวกเขาช่วยกันดูแลชินบิ

ระหว่างเธอรับการรักษาที่โรงพยาบาลโดยซุงวอนเท่านั้นรู้ว่าชินบิอาจเป็นลูคีเมียแต่เขายังไม่ได้บอกเชจิน 

ระหว่างรอผลตรวจอาการชินบิดีขึ้นซุงวอนขอพาเธอกลับบ้านเพราะเขาไม่เคยมีความทรงจำดี ๆ ให้ลูกเลย

 ที่ผ่านมาเขามัวแต่ทะเลาะกับเชจินให้ลูกเห็น 

ที่บ้านพวกเขาจึงทำกิจกรรมร่วมกันอย่างมีความสุขและเป็นครอบครัวอบอุ่น

 ค่ำนั้นเองเขาได้พบโคฮอนแล้วสามารถตอบคำถามที่โคฮอนเพียรถามซุงวอนมาตลอดว่า

 ซุงวอนจะเลือกใครระหว่างเชยองกับเชจินซึ่งที่ผ่านมาซุงวอนไม่เคยตอบ 

คราวนี้เขาตอบโคฮอนว่าเลือกเชจินอย่างไม่ลังเล ทำให้โคฮอนก็ตัดสินใจบอกซุงวอนว่า

 แท้จริงแล้วคนที่เชจินรักก็คือซุงวอนไม่ใช่เขา 

โคฮอนไม่อยากรอให้ซุงวอนรู้คำตอบด้วยตัวเองอีกต่อไป เขาอยากให้ซุงวอนเข้าใจกับเชจินเสียที 

 ซุงวอนกลับมาบ้านก็พบเชจินรออยู่ที่หน้าบ้าน ก่อนหน้านั้นเขาเพิ่งรู้จากพี่ชาย

ว่าชินบิเป็นลูคีเมียแน่นอน ทำให้เขาเสียใจมาก เขาบอกรักและขอโทษเชจินที่เขา

ไม่ได้ดูแลเธอกับลูกให้ดี แล้วก็บอกความจริงเรื่องการป่วยของลูกให้เชจินรู้

 แม้เวลานั้นเธอจะเสียใจแต่วันรุ่งขึ้นเชจินกลับดูเข้มแข็งเธอทำอาหาร

พิเศษสำหรับครอบครัวให้ซุงวอน และลูกอย่างมีความสุขเป็นการให้กำลังใจตัวเองและซุงวอน 

 ชินบิต้องรับความทุกข์ทรมานจากการรักษาตัวมากซึ่งพ่อแม่และญาติ ๆ 

ก็คอยมาให้กำลังใจเธอสารพัด ทุกคนต่างช่วยคิดหาทางช่วยชินบิ 

โดยเฉพาะแม่ของซุงวอนนั้นหวั่นใจอย่างมากแม้ก่อนหน้าจะไม่ค่อยชอบเชจินเท่าไหร่ 

แต่ก็ไม่ต้องการสูญเสียชินบิไป เพราะเกรงว่าถ้าชินบิเป็นอะไรไป 

ซุงวอนกับเชจินอาจต้องหย่าขาดจากกันจริง ๆ เธอเชื่อว่าเวลานี้

 ชินบิคือสายใยสุดท้ายที่รั้งลูกชายและลูกสะใภ้ของเธอไว้ให้อยู่ร่วมกันอย่างเป็นครอบครัว

 โคฮอนและเชยองก็แวะมาหาและต้องหลงรักในความใสบริสุทธิ์ของชินบิที่ได้รับความรักเต็มที่จากพ่อแม่ของเธอ 

แต่เหมือนเชยองจะสำนึกผิดและเศร้าใจที่เธอมีส่วนในการทำลายครอบครัวของชินบิ 

ขณะที่ชินบิกลับมอบความรักให้กับเธอและโคฮอน

 ดังนั้นเมื่อชินบิต้องรักษาโดยการเปลี่ยนถ่ายไขกระดูกพวกเขาสองคน

จึงรับการตรวจไขกระดูกด้วยแต่ก็ไม่สามารถหาใครสักคนที่มีไขกระดูกเข้ากับชินบิได้

 นับวันอาการของชินบิยิ่งแย่ เชจินก็เหมือนจะหมดกำลังใจและพลอยโกรธตนเองว่าเพราะเธอเก็บชินบิไว้ 

ลูกจึงทุกข์ทรมาน ซุงวอนได้รับการติดต่อจากสถาบันไขกระดูกเพราะเขามีไขกระดูกเข้ากับคนอื่นได้ 

แล้วมีผู้รอรับการบริจาค ซุงวอน รับรู้ความเจ็บช้ำของพ่อแม่ที่มีลูกป่วยและรอคอยความหวัง

ได้อย่างดีเขาจึงตัดสินใจบริจาคแม้จะกลัวว่าจะไม่ได้กลับมาเห็นลูกอีกก็ตาม 

ซึ่งเวลาต่อมาชินบิก็ได้รับการบริจาคไขกระดูกแล้วหายขาดจากโรคนี้เช่นกัน 

พวกเขาสามคนพากันกลับไปที่สิงค์โปร์...อีกครั้ง...เพราะชินบิเกิดที่ นั่น...