+++กระดุม....มหาภัย+++ วันที่ 14 มิถุนายน 2549 เวลา 19.10 น. วันนี้แม่ไม่ค่อยสบายรู้สึกเจ็บคอตั้งแต่เมื่อวานและก็เริ่มมีอาการจามเลยต้องใส่เสื้อสูทคลุมอีกตัวไปทำงาน กลับมาถึงบ้านก็เกือบทุ่มแม่ก็เลยยังไม่ถอดเสื้อเพราะว่าเดี๋ยวเราจะพาก๋งกะคุณย่าออกไปทานข้าวข้างนอกกัน อีกอย่างในบ้านก็เล่นเปิดทั้งแอร์และพัดลมซะเย็นฉ่ำ...ทำเอาแม่ที่รู้สึกไม่ค่อยสบายและใส่เสื้อสูทยังรู้สึกเย็นๆเลย พอล้างมือล้างเท้าเสร็จแม่ก็มาอุ้มออมมี่เล่น สักพักปาป๊าก็มาเล่นด้วยกัน ออมมี่หัวเราะชอบใจเอิ๊กอ๊ากตลอดเวลา ระหว่างที่ปาป๊ามาแหย่เล่นด้วยนั้น จู่ๆออมมี่ก็ร้องไห้ออกมา แง๊..ๆๆ..ร้องๆๆ... แบบน้ำตาไหลตลอดเวลา แม่ก็งงว่าลูกร้องอะไร คุณย่าเดินลงมาจากชั้นบนพอดีถามว่าออมมี่ร้องทำไมอะไรเข้าตาหรือเข้าปากป่าวเพราะเห็นออมมี่ขยี้หน้าขยี้ตา แม่ก็ตอบไปว่าไม่มีนี่คะ ออมมี่ไม่ได้ถืออะไรเลยเพราแม่อุ้มอยู่ตลอดเวลา....... หรือเป็นเพราะพัดลมพัดผมแม่เข้าปากหรือเข้าตาลูก แม่เลยอุ้มลุกออกมาจากตรงนั้น และดูว่าลูกร้องเพราะอะไร.............. ออมมี่ยิ่งร้องแม่ก็ยิ่งตกใจ พยายามปลอบยังไงก็ไม่หาย ลูกร้องน้ำตาไหลพรากตลอดเวลา พร้อมกันแม่ก็ลองตบๆลูบๆหลังลูกเบาๆ ออมมี่ก็ยังร้องแบบจะกลั้นใจ...... โอยทำเอาแม่ใจไม่ดีมากขึ้นลูกจ๋า..... ไม่รู้สาเหตุว่าลูกร้องเพราะอะไรหรือโดนตัวอะไรกัดก็ไม่เห็นร่องรอยนี่นา....... ทันไดนั้นออมมี่ไอแค้กออกมา พร้อมกับพยายามเอามือล้วงเข้าไปในปากของตัวเอง.....กระดุมเสื้อสูทของแม่อยู่ในปากออมมี่ โอ้......ตายแล้ว..มันเข้าไปในปากลูกได้ยังไง ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน ทำไมแม่ไม่เห็น............. แม่น้ำตาไหลพรากพร้อมลูกทันทีเลย กระดุมเสื้อสูทที่เป็นโลหะ เม็ดเบ้อเร่อ หลุดเข้าไปในปากลูกตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมแม่ไม่เห็น แม่ไม่รู้สึก ออมมี่ฉวยติดมือและเอาเข้าปากตอนไหน งงและสับสน พลันรีบถอดเสื้อแล้วปาทิ้งลงพื้นทันที พร้อมกับออมมี่ก็เริ่มร้องไห้สงบเงียบลง ก๋งมาช่วยอุ้มออมมี่ทุกคนช่วยกันปลอบโยนลูก แม่รีบค้นหาคอลัมน์ในหนังสือ Real Parenting ที่เค้าเคยลงเกี่ยวกับเรื่องที่ของติดคอลูกว่าให้ทำท่าไหนที่จะเอาของออกมา หรือช่วยลูกเวลาที่เค้าหายใจติดขัด พลิกเปิดเล่มไหนก็หาไม่เจอมือไม้สั่นไปหมด ทันใดนั้นก็ฉุกคิดได้ว่ามันมีกระดุมเย็บติดกัน 2 เม็ดนี่นา ด้านนอกเม็ดใหญ่และมีกระดุมเม็ดเล็กอยู่ด้านใน เลยรีบบอกปาป๊าให้ดูลูกอีกทีสิว่ากินกระดุมอีกเม็ดเล็กๆที่เป็นพลาสติกเข้าไปหรือป่าว หรือมันจะหล่นลงพื้น รีบให้ทุกคนช่วยกันหาแต่ก็หาไม่เจอ ไม่รู้ว่าออมมี่กลืนลงไปแล้วหรือว่าเม็ดนั้นมันจะหลุดไปเองตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่แม่ภาวนาว่าขออย่าให้ลูกกลืนเม็ดเล็กไปเลยขอให้กระดุมเม็ดเล็กนั้นหลุดหายไปเองก่อนหน้านั้นด้วยเถอะ เพราะแม่จำได้ว่ามันมีกระดุมเม็ดข้างในขาดไปเม็ดนึง แต่ก็ไม่ได้ทำให้กระดุมใหญ่เม็ดด้านนอกหลุดเพราะมันยังมีด้ายเย็บติดอยู่ สักพักตัดสินใจหาเบอร์หมอแต่หาไม่เจอเลยโทรไปหาปอนด์เพื่อขอเบอร์คุณหมอของแล้วแต่ ตอนแรกคุณหมอขอโทรกลับแต่แม่ใจร้อนขอปรึกษาเลยได้ไม๊คุณหมอก็ใจดีน่ารักมาก รับฟังแม่พอรู้ว่าลูกกลืนกระดุมเข้าไปพร้อมกับได้ยินเสียงแม่ร้องไห้ไปด้วยก็ปลอบ พร้อมกับให้คำแนะนำว่าถ้าเป็นกระดุมโลหะแล้วลูกกลืนเข้าไปนี่ให้รีบพาไปรพ.ที่ใกล้บ้านที่สุดแล้วให้หมอเอกซ์เรย์ทันทีเลยก็จะมองเห็น แต่ถ้าเป็นพลาสติกเม็ดเล็กก็ไม่อันตรายร้ายแรงให้รอดูในวันพรุ่งนี้ว่าจะออกมากับอึลูกเอง พอได้ยินคุณหมอตอบอย่างนั้นแม่ก็ค่อยใจชื้นขึ้นมา ก็เลยขอบคุณคุณหมอและวางสาย แล้วก็ลงมาบอกให้ปาป๊าไปทานข้าวกันเหอะเพราะก๋งกะย่าคงจะหิวมากแล้ว ส่วนแม่นะเหรอไม่หิวไม่มีอารมณ์ทานอะไรเลย ขออยู่กะลูกดีกว่าแม่อุ้มลูกไว้แนบอกตลอดเวลา ปากก็พร่ำบอกว่าออมมี่ทำแบบนี้แม่ใจหายหมดเลยนะ แม่รักลูก ไม่อยากเห็นลูกเป็นอะไรเลย ออมมี่ต้องอย่าเอาอะไรใส่ปากอีกนะลูก ออมมี่มองแม่ตาแป๋วเหมือนจะเข้าใจที่แม่บอก พร้อมกับซบกอดแม่ ยิ่งทำให้แม่ร้องไห้โฮอีกรอบ ตอนนี้โฮได้ละเพราะไม่มีใครอยู่เหลือแต่พี่เลี้ยงออมมี่คนเดียว จากนั้นแม่ก็เล่นกะลูกอีกสักพักพอพี่เลี้ยงทำงานเสร็จมาผลัดกันดูลูก แม่ขึ้นไปอาบน้ำลงมาชงนมให้ลูกขวดนึงแต่ลูกไม่ยอมกิน ก็เลยต้องงัดนมแม่ให้ดูดแทน พอนมแม่เข้าปากเท่านั้นแหล่ะลูกหลับตาพริ้มดูดนมใหญ่เลย ปากก็ส่งเสียงอือๆอาๆไปด้วย ออมมี่ก็คงตกใจเหมือนกันใช่ไม๊ลูก แม่ก้มมองลูก กอดลูกให้แน่นยิ่งกว่าเดิมพร้อมกับพรั่งพรูน้ำตาลงมาอีกรอบ เพราะแม่รู้สึกผิดมากที่ไม่ดูแลลูกให้ดี อุ้มลูกอยู่ตลอดเวลาแท้ๆ แต่กลับไม่รู้เลยว่าลูกดึงกระดุมจากเสื้อแม่พร้อมกับเอาเข้าปากไป แม่ช่างบกพร่องและไม่รอบคอบจริงๆเลย แม่ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ากระดุมมันไม่หลุดออกมาเราก็ไม่มีทางรู้เลยว่าออมมี่กลืนอะไรลงไป แค่คิดแม่ก็ไม่อยากจะคิดแล้วลูกช่างน่ากลัวจริงๆเลย... แม่เลยขอเขียนประสบการณ์ครั้งนี้ให้เพื่อนๆที่มีลูกอยู่ในวัยซนเหมือนกับออมมี่ให้รับรู้เรื่องราวเผื่อจะเป็นอุทาหรณ์สอนใจกันไว้ให้ระมัดระวังกันมากกว่านี้ เพราะสิ่งที่เราคิดว่าเราเก็บไว้เรียบร้อยดีแล้วแต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็ยังเกิดขึ้นได้ เหมือนกับที่เกิดขึ้นกับออมมี่ในครั้งนี้ หวังว่าจะเตือนใจทุกคนได้นะคะ............ มาดูรูปเสื้อตัวปัญหากันค่ะ กระดุมเม็ดนี้ที่ออมมี่เอาเข้าปาก เม็ดใหญ่เบ้อเร่อเลยง่ะ นี่คือเม็ดเล็กที่เย็บติดไว้ด้านใน ภาพนี้เหลือแต่ด้ายห้อยอยู่เม็ดพลาสติกหลุดหายไป จำไว้เลย U2 ladies อย่าหวังว่าจะได้มาสวมใส่บนตัวชั้นอีกเลยชิ... สุดท้ายหลังจากหายตกอกตกใจกันแล้วมาดูรูปออมมี่จอมซนกันดีกว่า เพิ่งถ่ายสดๆร้อนๆตอนกลางวันนี้เอง ภาพแรกซุกใต้จุ๊กกุแร๊คุณแม่ แล้วก็ลุกขึ้นมาทำหน้าเป็นใส่กล้อง แล้วก็ทำท่าตบมือแปะๆ   Create Date : 15 มิถุนายน 2549 10 comments Last Update : 15 มิถุนายน 2549 15:43:02 น. Counter : 2034 Pageviews. Share Tweet

ต้องขอบคุณแม่อ้อมมากๆ นี่ปอนด์รีบไปสำรวจ   โดย: Graze IP: 203.150.14.161 15 มิถุนายน 2549 16:20:47 น.

ยังพิมพ์ไม่จบเลย ไรฟะ นี่ปอนด์รีบไปสำรวจบ้านเลยอะ ตอนแรกนึกว่ามีกระดุมตกตามพื้นแต่นี่หลุดจากเสื้อเราเอง อะโห ฟังแล้วช๊อค   โดย: ปอนด์ งง IP: 203.150.14.161 15 มิถุนายน 2549 16:22:47 น.

บังเอิญลูกๆ โตหมดแล้ว บอกลูกไว้แล้วด้วยว่า อีกหน่อยอย่าหาภาระให้เลี้ยงหลานล่ะ ไม่เอาเด็ดขาด เป็นบทเรียนที่ดีสำหรับคุณพ่อคุณแม่ท่านอื่นๆ ขอบคุณครับ   โดย: thongprakai IP: 203.107.205.107 15 มิถุนายน 2549 17:47:23 น.

ปอนด์ ต้องขอบใจปอนด์มากๆเลยนะเพราะตอนนั้นตกใจคิดอะไรไม่ออกคิดถึงแต่ปอนด์ที่เล่าเรื่องคุณหมอของแล้วแต่ให้ฟังว่าเค้าใจดีและคอยติดตามคนไข้ตลอดก็เลยรีบโทรหา ถ้าไม่ได้โทรถามหมอพี่คงต้องอุ้มลูกไปรพ.แล้วแน่เลย ช่วยได้เยอะเลยหน่ะ แตงค์กิ้วหลายๆๆ พี่ทอง ขอบคุณนะคะที่เข้ามาเมนต์ แล้วจะคอยดูนะว่าจะไม่อยากเลี้ยงหลานจริงๆเร้อ   โดย: Aommy (JJH ) 15 มิถุนายน 2549 18:05:15 น.

น่ากลัวมากเลยอ่ะพี่อ้อม ขอบคุณพี่อ้อมที่เอามาเล่าให้ฟังนะคะ อีกหน่อยปุ้มจะได้ระวัง แต่น้องออมมี่ไม่เป็นอะไรก็สบายใจนะคะ ขวัญเอ๋ยขวัญมาทั้งแม่อ้อมทั้งน้องออมมี่เลยน๊า   โดย: ปุ้ม IP: 64.180.177.22 15 มิถุนายน 2549 20:39:34 น.

พระคุ้มครองครับ..... อ่านแล้วตกใจเหมือนกัน แต่ก็ดีใจที่น้องไม่ได้เป็นไรมาก ........   โดย: KEITH IP: 125.25.145.71 15 มิถุนายน 2549 20:49:59 น.

โอ้.. พระเจ้า พี่อ้อม น่ากลัวจัง เป้ไม่กล้าใส่เสื้อมีกระดุมหลุดง่ายๆแหงมๆเลย โมอายเห็นอะไรก็จะเอาเข้ปากอยู่ด้วย เฮ้อออ   โดย: แม่โมอาย IP: 58.147.28.189 16 มิถุนายน 2549 8:59:45 น.

อ่า..อ่านแล้วตกใจเหมือนกันค่ะ ถ้าติ๋งเห็นกระดุมไปอยู่ในปากลูกก็คงจะทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันค่ะ อันนี้เป็นข้อเตือนใจที่ดีเลยนะคะเนี่ย จะได้ระวังบ้าง เพราะว่าเจ้าแสบก็เริ่มแสบมากขึ้นไปทุกวันๆแล้วค่ะ เด็กผู้ชายด้วย ซนมากๆเลย น้องออมมี่พัฒนาการเร็วมากๆเลยนะคะ ยืนตัวตรงเองได้แล้ว ตบมือได้ด้วย เจ้าแสบสิคะ จับใต้รักแร้ให้เดินนะคะ ไม่ยอมค่ะ จับปุ๊ปนั่งแผละปั๊ปเลย ขี้เกียจมากๆ ตอนนี้เจ้าวิลล์ฟันบนขึ้นอีกสองแล้วค่ะ เป็นหกซี่รวมทั้งปาก แล้วก็หม่ำๆๆได้ตลอดเวลาเลยค่ะ พักๆก็หม่ำๆๆๆ   โดย: หยดน้ำ ;) 16 มิถุนายน 2549 9:41:32 น.

น่ากัวจังเลยพี่อ้อมๆ แต่น้องออมมีโชคดีเนอะ   โดย: pa IP: 203.121.162.4 16 มิถุนายน 2549 9:42:18 น.

อ้อมเอ๊ย...อ่านแล้วใจหายมากๆเลยอ้อม หัวใจจะวาย   โดย: เหลืองจันท์ IP: 203.172.34.136 16 มิถุนายน 2549 10:00:02 น.