ครับ...ผมกำลังจะตัดผมให้ตัวเอง…

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ผมก็ไปตัดที่ร้านเหมือนคนอื่นๆนั่นแหละครับ โดยมีทรงผมประจำตัวคือทรง "สกินเฮด" ...

หลายคนอาจคิดว่าหัวล้านหรือเปล่า เลยต้องตัด"สกินเฮด" ? เปล่าเลยครับ ตรงกันข้าม ผมเป็นคนที่มีผมหนามาก (มีช่างคนนึงเคยบ่นว่า"ผมน้องนี่หนาบรรลัยเลย!")

สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ผมตั้งใจไว้ว่าต้องไว้ผมยาวแบบเซอร์ๆหน่อย

แต่ยิ่งไว้ ยิ่งทำให้ผมเกิดความสงสัยว่าทฤษฎีแรงโน้มถ่วงของนิวตัน คงต้องมีอะไรผิดพลาดเป็นแน่แท้ เพราะผมแต่ละเส้นต่างก็มุ่งตรงไปตามทิศทางที่มันโผล่ขึ้นมา โดยไม่ได้รับอิทธิพลของแรงโน้มถ่วงเลย และกบาลผมก็เริ่มโตขึ้นเรื่อยๆ จนเพื่อนหลายคนคอยถามด้วยความห่วงใยว่า "เมื่อไหร่ มึ-งจะถอดหมวกกันน๊อคออกซะที?"

ส่วนเพื่อนผู้หญิงทั้งหลาย คงจะรู้สึกชอบใจกับทรงผมต้านแรงโน้มถ่วงนี้ จึงพร้อมใจกันให้ฉายาว่า “หัวไม้ขีด” เอ่อ ก็ฟังดูน่ารักดีไหมครับ ?

แต่ผมก็ยังไม่ละความพยายาม จนมาวันหนึ่ง เมื่อได้ยืนมองตัวเองหน้ากระจกอยู่เนิ่นนาน แล้วจำต้องสบถออกมาว่า

" เชี่ย! นี่มันคนดำ ยุคซิกซ์ตี้ชัดๆ" ผมเลิกความคิดที่จะไว้ผมยาวตั้งแต่บัดนั้น...

โดยนิสัยส่วนตัวผมไม่ชอบการไปตัดผมที่ร้านเลย เพราะ 1. เบื่อตอนนั่งรอต่อคิว 2. เมื่อถึงคิวแล้วผมก็เบื่อที่จะนั่งตัดผมนานๆ
(ไม่เข้าใจเลยว่าไอ้การตัดผมเพื่อให้มันมีความยาว (สั้น) เท่ากันทั้งกบาลนี่มันยากตรงไหน ช่างแต่ละคนเล็งแล้ว เล็งอีก แต่งอยู่แต่ไอ้ตรงแถวๆหูนี่แหละ เราก็พยายามมองโลกในแง่ดี ว่าช่างคงเล็งเห็นแล้วว่า"ใบหู" เป็นจุดที่มีเสน่ห์ที่สุดในตัวผม...

ดังนั้น กรุณาอย่าแปลกใจ ถ้าได้เจอกันแล้ว ผมพยายามเอียงใบหูให้ตรงกับสายตาคุณให้มากที่สุด ....เฮ้อ.....)

ในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้ว่า "ตัดเองแม่-งเลยดีกว่า" ไวเท่าความคิด ผมบึ่งรถไปศูนย์การค้าใกล้บ้าน เมื่อถึงแล้วก็มุ่งตรงไปที่แผนกเครื่องใช้ไฟฟ้า แล้วไปหยุดอยู่ที่บู๊ตขายปัตตาเลี่ยน

สายตาผมไปสะดุดอยู่กับปัตตาเลี่ยนสีโครเมี่ยม รูปทรงโค้งมนดูทันสมัยอยู่อันหนึ่ง

" อันนี้เท่าไหร่ครับ" ผมถามพนักงานขาย
" รุ่นนี้ 750 ครับ รับประกัน1 ปี รุ่นนี้ชาร์จแบตได้นะครับ ตอนเอามาใช้ไม่ต้องเสียบปลั๊กก็ได้"