พี่ชายยังหาญเหิน
ผาดผยองไร้ซึ่งหวั่นวายเศร้า
เป็นหมายกำลังใจ
ใครโห่ทำพิลึก
ขวัญหลั่นเรืองรองแซ่ซ้องตา
ไม่ไหม้บัลลังก์ทอง
ลมอ่อนอ่อนลอยลิ่ว
ประคองขวัญปลิวไม่ผ่องศรี
ล่องเลื่อนวิถีทาง
รักเชยวันเคยแพ้
สุดอดสูกระพือแดนฝัน
นั่งระวังวับไหว
ยังวิตกแสร้งเหิม
คบค้าพลาดพลั้งในรบรัก
ดุจเสือเหลืองระอา
ยากขาดรักประหาร
แม่รำคาญคิดปลิดปมไหน
ผันผ่อนหลังดูภัย
มิได้เปลื้องอาจารย์
แค่ใคร่หวามตรึงตราเหมือนไฟ
วันปราชัยจึงมี
จะสึกแม้ตรึกตรอง
ครื้นเครงแค่ผ่านดังหมอกควัน
ประสิทธิ์นักโทษทาน
ด้วยถ้อยทีวงศา
ก่อกำลังใจหุ้มล้อมทรวง
ฝ่ารอนให้เจ็บจำ
เธอคนแพ้มากเล่ห์
วิมลโฉมเจตเจนดูซื่อ
ไม่เว้นเล่นละคร
เขียนโดย ญามี่///...