ศุกร์ 13...

เสียงไก่ขันแว่วมาจากที่ไกลๆ ทำให้คนที่นั่งจ้องจอคอมพิวเตอร์มาตั้งแต่เย็นๆ
เหลือบตาไปมองที่มุมจอ พลางคิดในใจ
..เที่ยงคืนแล้ว ไก่บ้านนอกนี่ขันตรงเวลาดีจริงๆ

เที่ยงคืนของวันศุกร์....ศุกร์ที่ 13 ซะด้วยสิ
ยังไม่ทันที่จะพุ่งสมาธิกลับไปที่จอคอมพิวเตอร์ (จะทำงานหรือแชทให้ทายๆ :P)
เสียงเย็นๆเบาๆเสียงหนึ่งก็ดังลอดฝ่าลมหนาวเข้ามาในห้อง
แล้วเสียงก็เงียบไป
สักพักไม่นานเสียงนั้นก็ดังขึ้นอีก สมองทำการประมวลผลว่าคือเสียง.."ใคร"
ที่ไม่ต้องคิดว่าเสียงอะไรเพราะเสียงเย็นๆนั่นดังมาว่า "เมี๊ยว"

ไม่ใช่เสียงหางฟ้า รายนั้นร้อง หง่าวดังๆไม่ใช่เบาๆเย็นๆอย่างนี้
และด้วยสัญชาตญาณหรืออะไรก็ไม่รู้ ห้าวินาทีหลังจากเริ่มคิด ก็แยกออกได้ว่า
เสียงนี้เป็นเสียงของ แกงบวด...เจ้าฟักทองแกงบวดน้อย ลูกแมววัยเดือนกว่าๆ

พร้อมๆกับที่คิดได้ว่าเป็นเสียงของใคร ความรู้สึกบางอย่างก็พุ่งขึ้นมาในใจ
"แกงบวดอยากเจอ"
"พี่จริงมาลูบหัวแกงบวดหน่อยสิคับ"

.... แต่เพราะดึกมากแล้ว ประกอบกับสังหรบางอย่างที่ทำให้ตัดสินใจไม่ออกไป

"เมี๊ยว มี๊" เสียงเย็นๆดังตอบกลับมาอีกครั้งราวกับรู้ความคิด

___________________..................
แกงบวด เป็นลูกแมวที่สีหลุดโผชาวบ้าน แมวสองครอกที่เกิดห่างกันสองวัน สีข้างมากคือส้ม
แต่แกงบวดสีขาว มีจุดสีส้มแต้มไปทั่ว มองแล้วคิดถึงฟักทองแกงบวด ที่มาของชื่อ

แกงบวดแย่งกินนมไม่เก่ง แต่เพราะมีแม่แมวสองตัว เลี้ยงรวมๆกัน เลยไม่ถึงกับอดอยากอะไร
พอเริ่มเดินได้ แกงบวดก็ฉายแววซน แกงบวดเป็นลูกแมวตัวแรกที่ปีนหนีออกมาจากกรงได้
(ต้องเอาใส่กรงค่ะไม่งั้นแม่แมวคาบลูกไปทิ้งขว้าง)

แกงบวดเริ่มไม่สบาย หลังจากแม่แมวพาลูกๆไปเข้าคอร์สเดินป่า
ลูกแมวห้าตัวกลับมาป่วยหมด ซึม จ๋อย ถ่ายท้อง
ปรึกษาสัตวแพทย์ แถวๆที่บ้านดู หมอบอกว่าอาจจะติดเชื้อในลำไส้
อยากจะให้หมอรักษาแต่โดนใบสั่ง...กฏเหล็กของบ้านในการเลี้ยงแมว

"ตายฝัง ยังเลี้ยง"

กฏนี้ได้มาเพราะที่บ้านแมวเยอะมากๆ
เป็นบ้านสวน แมวทั้งที่บ้านเราบ้านคนอื่นสลับที่อยู่กันคึกคัก ควบคุมลำบาก

เลยต้องรักษาแมวน้อยด้วยตัวเอง หมอบอกว่าให้กินยาของคนได้แต่ลดขนาดลง
เลยละลาย ยาแก้อักเสบ บังคับให้เด็กๆกิน
ทุกตัวอาการดีขึ้นรวมแกงบวดด้วย แต่ชะตาเจ้าแมวน้อยคงไม่ค่อยดีนัก
คนให้ยาต้องไปประชุมที่กรุงเทพรวมแล้วเกือบอาทิตย์
กลับมาก็รับทราบว่า แม่แมวพาเด็กๆไปออกรอบอีกแล้ว คราวนี้แกงบวดเป็นตัวเดียวที่หายข้ามวัน
พอกลับมาแกงบวดก็อาการไม่ดีเท่าใหร่แล้ว เดินจ๋อยๆ หางตกๆ เหมือนหมดแรง
ให้ยาต่อก็อาการดีขึ้นจากเดินลากขาหลังก็เริ่มมีแรงเดินสี่ขาได้ และยังกินได้ดี
ดีเกินไปเพราะแม่แมวไปแอบจับไก่ที่ไหนมาไม่รู้ มาเจอตอนแกงบวดนั่งหม่ำอยู่แล้ว
สงสัยเพราะกินไม่เลือกนี่หล่ะ อาการเลยทรุดลง.....

________________________________________
เช้าวันที่ 14 สิ่งแรกที่ทำหลังจากตื่นนอนคือเดินตามหา...แกงบวด...

เสียงเล็กๆเย็นๆ สุดท้ายที่ได้ยิน สื่อความได้ว่า "ผมไปนะคับพี่"
และร่างเล็กๆ ที่ทอดยาวอยู่ใต้รถดูจะเป็นข้อยืนยันความหมายนั่นได้ดี


"ไปดีนะครับ แกงบวด" ประโยคที่พูดออกไป
ประโยคเดียวกับที่ก้องอยู่ในใจตั้งแต่ เที่ยงคืนวันศุกร์ ...ศุกร์ที่ 13

Create Date : 20 ตุลาคม 2549		2 comments
Last Update : 20 ตุลาคม 2549 9:49:47 น.
Counter : 652 Pageviews.
Share Tweet