Bloggang.com : fanrongjaing : เจ้าชายแห่งรัตติกาล 9

เจ้าชายแห่งรัตติกาล 9

เบน พ่อบ้าน ลางสังหรณ์ของเขาบอกเขาว่า เขาควรต้องออกมาช่วย เจ้านายของเขา พ่อบ้านเบน จดรถ หลังมหาลัย เมื่อลับตาคนเขาจึงกระโดดข้ามกำแพงสูงเบื้องหน้าทันที ฟุ่บบบ.. คุณชายจะเป็นอะไรมากไหมนะ เบนได้แต่คิด เมื่อเขาจับกระแสจิตของเจ้านายได้ถึงแม้จะแผ่วเบาก็ตามที พ่อบ้านสอดส่ายสายตา มองหาเจ้านายอยู่ในพุ่มไม้ ใช้สมาธิในการจับคลื่นกระแสจิต อ้าา อยู่ด้านโน้น เบนรีบปรากฏตัว อยู่ไม่หาง คีนูนัก เขาทั้ง 2 กำลังถูก เงาดำ รุมทำร้าย ผลึกจี้ของคีนูเรืองแสงเจิดจ้า คีนูหันไปเจอกับ พ่อบ้าน สายตาของชายหนุ่มบอกให้พ่อบ้าน ตามเงาดำด้านนั้นไป มีคนตายอยู่ที่นี่มากพอแล้ว กระแสจิตของเจ้านายบอก เบนรีบรับคำ แล้วหายวูบไป เงาดำตรงหน้า จะตรงเข้าทำร้าย ชายหนุ่ม มันวิ่งปะทะเฉียดร่างชายหนุ่มไป แต่คมเล็บของมันก็ทำให้ คีนูได้แผล เลือดซึม แกเป็นใคร อาศัยหลบซ่อนและใช้ความมืดจู่โจมเรางั้นหรอ เมื่อคีนูจับสัญญาณเคลื่อนไหวของเงาดำได้ เข้าก็พุ่งเข้าหาพร้อมกับฟาดฝ่ามือทรงพลังใส่ อ๊ากซ์..เสียงเงาดำส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วร่างมันก็หายไปพร้อมกับระบบไฟของมหาลัยที่กลับมาใช้ได้เหมือนเดิม

เบนหลังจากตามเงาดำนั่นไป ได้ครู่นึงก็ยอมปล่อยมันไปเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้านาย เขาเลยหันไปซ่อมไฟฟ้าแสงสว่างให้กับมหาลัยก่อน แล้วจึงรีบปรากฏตัวต่อหน้าเจ้านายทันที เลือด.. อืมเราไม่เป็นไร เบนรีบความเสื้อคลุม คลุมร่างเจ้านายไว้ ก่อนที่เพื่อนๆของเขาจะวิ่งกรูกันเข้ามา คีนู นายเป็นอะไรรึเปล่า นั่น..เลือดนี่ มินจีเอ่ย ทำไมนาย...ไม่มีอะไรหรอก ไฟดับมันมืด เราเดินไม่ดีไปเกี่ยวกับกิ่งไม้หลัง อาคารใหญ่ ไปทำไมหลังอาคารใหญ่หล่ะ ตรงนั้นมันเป็นส่วนที่ปิดซ่อมไม่ใช่หรอ รีอันกล่าวเสริม คีนูได้แต่คิด จมูกพวกเธอนี่ แย่กว่าสุนัขอีกนะ เบย ถึงกับหัวเราะโพร่งออกมา อะไรคะ อ้าวคุณพ่อบ้าน ครับคุณหนู มาได้ยังไงคะเนี่ย คือ..ผมเป็นห่วงเจ้านายขอรับเห็นว่าค่ำแล้วยังไม่กลับ เลยมารอรับ อีซัน มองไปยังหลังอาคารใหญ่ ไปกันเถอะ กลับกันเถอะพวกเรา สติฉันเสียไปหมดแล้ว มินจีเอ่ย

หลังจากอยู่รับใช้ เจ้านายแล้ว เบนจึงนำเสื้อผ้าที่เปื้อนคราบเลือดของ ชายหนุ่มนำมาเผาทิ้งที่หลังตึก เพราะถ้าปล่อยทิ้งไว้พวก แวมไพร์เชื้อสายอื่นจะตามคีนูเจอ ลมกรรโชกแรง ทำให้ เบนรีบ ลงมายังห้องใต้ดินทันที เบนรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้ผู้อวุโสฟัง เร็วกว่าที่ข้าคิดไว้ซะอีก ข้าน้อยขออนุญาติถามขอรับ ได้สิว่ามา เสียงอันทรงพลังเอ่ยขึ้น พวกที่ตามเราอยู่นี่ มีมากแค่ไหนขอรับ ผู้อวุโสกำหนดจิตดูแล้วจึงเอ่ยตอบว่า 5 6 ตน กระแสจิตแรงดวงหนึ่งคงจะเป็นผู้นำฝูง ถ้าใครก็ตามสามารถทำร้าย คีนูได้แสดงว่าพลังของมันคงไม่ด้อยไปกว่าคีนู แล้วพวกนั้นต้องการอะไรจาก คุณชายหรือขอรับ ท่านอวุโส พวกมันต้องการเลือดของคีนู พ่อบ้านเบน รู้มาบ้างเกี่ยวกับเลือดของคุณชายว่า สามารถรักษาโรค ร้าย หลายๆโรคให้กับมนุษย์ได้ ส่วนกับแวมไพร์ด้วยกันเองนั้นก็เป็นเหมือนยาอายุวัฒนะ ที่จะเพิ่มพลัง และช่วยให้มีชีวิตยืนยาวขึ้นอีก นับพันๆปี เพราะแบบนี้เอง เขาจึงต้องเผาทิ้งเสื้อผ้าที่มีคราบเลือดของ คีนู ไม่ให้พวกแวมไพร์ต่างสายพันธ์ตามกลิ่นเจอ ฟังข้าให้ดี ผู้อวุโสส่งกระแสจิต ไปยัง แวมไพร์ทุกตนที่อยู่ในความปกครอง บอกเตือนถึงแวมไพร์ต่างสายพันธ์โจมตี คีนูแล้ว และถ้าใครรู้สถานะตัวตนของมันผู้นั่น ก็จงอย่าไว้ชีวิตมันเด็ดขาด แวมไพร์พวกนั้นเป็นอันตรายต่อมนุษย์ และต่อแวมไพร์ด้วยกันเอง พวกมันฆ่าล้างเผ่าพันธ์ และตามสายพันธ์เราเจอแล้ว พ่อกับแม่ คีนู ที่นอนสงบอยู่ในโรง ทั้งคู่ต่างก็เบิกตาโพรง เหลือเพียงกลุ่มเราเท่านั้น คีนูเองที่นอนอยู่บนห้องเองก็จับกระแสจิตของปู่ได้ ฆ่าล้างเผ่าพันธ์เลยหรอ สายพันธ์ไหนที่อ่อนแอก็ต้องถูกกำจัด คีนู ต่อไปนี้เจ้าต้องเป็นผู้นำแวมไพร์ยอดพิรามิด ฆ่าจำต้องละสังขาร ห๊ะ.. พ่อกับแม่คีนูต่างก็ตกใจที่ได้ยินเช่นนั้น เพื่อที่จะส่งพลังทั้งหมดที่มีของข้าให้กับเจ้า หากข้ายังอยู่ข้าอาจจะเป็นภาระ ไม่..ไม่นะ ปู่ๆจะทิ้งผมไปแบบนี้ไม่ได้ สิ้นกระแสจิตผู้อวุโสก็รวบรวมพลังทั้งหมด ปรากฏร่าง ซึ่งคีนูเองก็เพิ่งเคยเห็นร่างของปู่เป็นครั้งแรก คีนูตกใจ พยายามจะหนี แต่ เบน ขวางไว้ ปล่อยเราๆ คุณชายขอรับ ข้าน้อยขออภัย แต่ชายหนุ่มสบัดทีเดียว เบนก็กลิ้งไปอยู่ที่มุมห้อง ปล่อยข้าเอง ผู้อวุโสใช้พลังสะกดคีนูไว้ ฟังปู่ให้ดีนะหลาน...

คีนูลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็พบกับพ่อและแม่ที่ดูแลเขา ฟื้นแล้วค่ะคุณ พ่อยิ้มน้อยๆ ไม่เป็นไรแล้วนะ หิวไหมลูก มารดาเอ่ย เขาเหลือบมอง ที่ปลายเตียง พ่อบ้านยืนรอรับคำสั่งอยู่ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อ 3 วันก่อน คีนูจำได้ดี เขารู้สึกเสียใจกับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับ แล้วเลือดของเขาก็ไม่สามารถจะช่วยทำให้ปู่ฟื้นขึ้นมาได้อีก เพราะปู่อยู่มานานเกินไป คนยังมีพัฒนาการ เราแวมไพร์ก็เช่นกัน เราได้รับผลของการพัฒนาการของมนุษย์ เลือดที่เราดื่มกินมานานนับร้อยนับพันปี ผ่านช่วงเวลามา โรคร้ายต่างที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ ที่ทำให้ล้มหายตายจากไปนั้น ก็เกิดขึ้นได้กับแวมไพร์ด้วยเช่นกัน ไม่ต้องเสียใจเพราะปู่เองก็อยู่มายาวนานเหลือเกิน อย่างร้องไห้หรือแสดงความอ่อนแอเยี่ยงมนุษย์ต่อการจากไปของปู่ พลังของปู่ส่งให้หลานไว้รับมือกับพวกแวมไพร์ชั้นต่ำนั่น ก่อนที่ร่างคุณปู่จะสลายไป หร้อมกับหยดน้ำตาของชายหนุ่ม แม่ครับ ผมหลับไปนานแค่ไหน มารดาลูบศรีษะชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน เจ้าชายไม่ได้อยู่เพียงลำพัง ยังมีเรา 3 คน กับบริวาร อีกที่จะอยู่กับท่าน เบน เราหิวแล้ว คีนูเอ่ย ขอรับคุณชาย..

Create Date : 14 สิงหาคม 2558

Last Update : 14 สิงหาคม 2558 17:56:37 น.

0 comments

Counter : 395 Pageviews.