Bloggang.com : fanrongjaing : สาวใช้หน้าใสกับนายน้อยไฮโซ 5

สาวใช้หน้าใสกับนายน้อยไฮโซ 5

ยอง ฮาน นั่งหน้าเสียอยู่ที่เรือน คนงาน พอป้าของเขารู้ข่าวก็รีบมาจากเรื่อนใหญ่ เป็นไงบ้าง ยองฮาน พอเห็นสีหน้าและท่าทีของหลานชายแบบนั้น ก็ถึงกับเข่าอ่อน ป้าครับ ผมขอโทษ ผมดูแลนายน้อยไม่ดี หญิงกลางคนลูบศรีษะเป็นการปลอบโยน ไม่ทันไร สาวใช้คนนึงก็วิ่กระหึดกระหอบมา พี่ยองฮาน คุณพ่อบ้านให้ฉันมาตามพี่ไปพบ ยองฮาน ยืนขึ้น หญิงกลางคนเธอเองก็ไม่รู้จะช่วยหลานชายเธอได้อย่างไร คนงานบริเวณนั้นต่างเดินเข้ามาปลอบใจเธอ ไม่เป็นไรหรอกป้า พี่ยองฮาน ทำงานดีมาตลอด คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นใหญ่โตหรอก เห้อ...ยองฮานหลานป้า

ครับคุณพ่อบ้าน ยองฮาน โค้งศรีษะ พ่อบ้านมีสีหน้าที่เคร่งขรึม เข้าไปข้างในสิ นายน้อยมีเรื่องจะคุยกับเธอ ชายหนุ่มทำตามคำสั่ง ก้าวไปในห้องทำงาน แฮ จิน นั่งอ่านหนังสืออยู่ จึงวางมันลง เข้ามานี่สิ เขาส่งสายตามมองตรงไปที่ ยองฮาน แล้วยื่นเอกสารส่งให้ ยองฮานใจเสียทันที อ่านดูซะ ยองฮานเปิดเอกสารอ่านอย่างช้าๆ แต่เขาก็ยังคงไม่เข้าใจว่าทำไม นายน้อยจึงส่งเอกสารฉบับนี้ให้เขา ยองฮาน มองหน้านายน้อย ทำไม นายไม่เข้าใจอะไรตรงไหนหรอ คือ..นี่มันอะไรครับ ตารางประจำวันของฉัน นับแต่วันพรุ่งนี้ นายต้องมาขับรถให้ฉัน สีหน้าของ ยองฮาน เปลี่ยนไปทันที ผมคิดว่าจะโดนพ่อบ้านให้ออกจากงานซะอีก ไม่มีอะไรแล้ว นายออกไปได้

หลังจากออกจากห้องทำงาน พ่อบ้านก็ตรงเข้าหา ยองฮาน กำชับและตัำกเตือนเขา ถ้าปล่อยให้เกิดแบบนี้ขึ้นอีก เขาจะต้องถูกส่งไปเป็นคนสวน นับแต่พรุ่งนี้ไปนายต้องคอยติดตามดูแล นายน้อย นายเริ่มใส่เครื่องแบบแล้วทำงานตามเอกสารในมือได้ในวันพรุ่งนี้ ขอบคุณ พ่อบ้านมากครับ ที่กรุณา ชายหนุ่มกล่าวคำขอบคุณเสร็จ รีบเดินกลับยังเรืนคนงาน เพื่อจะบอกให้ป้าเขาฟังเป็นคนแรกทันที จริงๆหรอพี่ นี่จริงหรอ ยอง ฮาน พวกเราดีใจกับเธอด้วยนะ คนงานต่างแสดงความยินดีที่ ยองฮานไม่ได้ถูกไล่ออก แต่กลับได้เป็นคนติดตามนายน้อยอีกด้วย ป้าของเขายิ้มอย่างภูมิใจ ตั้งใจทำงานให้ดีหล่ะ ครับป้า ผมจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก

แฮ จิน ต้องเข้าไปเรียนรู้ระบบงานของ บริษัทในเครือต่างๆ ผู้บริหารระดับสูงหลายคนต่างก็เข้ามาช่วยให้ความร่วมมือ ในแต่ละวันเขาจึงแทบไม่มีเวลา ว่างเลย มันเป็นเรื่องยากที่จะต้องเรียนรู้ เข้าใจเกี่ยวกับ บริษัทในเครือต่างๆ ภายในระยะเวลาอันสั้น แต่แล้ว แฮ จินก็พิสูจน์ให้เหล่าผู้บริหาร ระดับสูง ได้เห็นว่าเขาสามารถเรียนรู้ได้เร็วแค่ไหน

แช ริม แวะมาหา ซองยุน ที่ห้องทำงาน หม้ายสาวหวังที่จะให้ ซอง ยุนช่วยเธอ พัค ซอง ยุน ตำแหน่ง กรรมการผู้จัดการ ของบริษัทผลิต รถยนต์ ท่านคะ คุณ แช ริม มาขอพบค่ะ หม้ายสาวก้าวเข้ามาในห้องทันทีไม่รอให้ เลขา เชิญ ซอง ยุน รู้สึกแปลกใจที่พบเธอที่นี่ เชิญนั่งก่อนครับ คุณ แช ริม ไม่ได้พบกันตั้งแต่วันเปิด พินัยกรรม สบายดีมั้ยครับ ค่ะ แล้วคุณ ซอง ยุน หล่ะคะ เป็นอย่างไรบ้าง เออ พักนี้ก็ยุ่งๆหน่อยครับ นายน้อยเข้ามาเรียนรู้งานที่นี่ ผมก็เลยต้องเตรียมรายละเอียดต่างๆไว้ นี่หมายความว่า ธุรกิจทุกอย่าง เป็น ของ แฮ จิน หมดงั้นหรอคะ อืมม ก็ไม่ทั้งหมดครับ มีธุรกิจ 3 4 อย่าง ที่คุณท่าน ขายหุ้นให้กับ ญาติๆไป คุณ มาถึงนี่ คงไม่ได้แค่อยากรู้เรื่องแค่นี้ใช่มั้ยครับ หม้ายสาวเริ่มพูดถึงสิ่งที่เธอต้องการ ซอง ยุน ถึงจะเป็นคนสนิท ของคุณท่าน แต่ก็ไม่ใช่คนดีซะทีเดียว เขาเป็นคนส่งข่าวเรื่อง พินัยกรรม และการแก้พินัยกรรม ใ้ห้กับเธอ และหวังจะแบ่งผลประโยชน์ จากการเปิดพินัยกรรมของหม้ายสาว แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่พวกเขาคิด ซอง ยุน เลยพยายามตีตัวออกห่างจาก หม้ายสาวทันทีเพราะเห็นว่าผลประโยชน์ที่ได้น้อยเกินไป แฮ จิน จะทำอย่างไรกับ ทรัพย์สินที่มากมายอย่างนี้ เขาจะบริหารมันได้อย่างไรกันลำพังแค่เด็ก คนเดียว หม้ายสาวเอ่ย ซอง ยุนก็เห็นด้วยกับข้อนี้เหมือนกัน เขายังแปลกใจว่าเด็กคนนี้ทำไมถึงได้เรียนรู้ระบบ โครงสร้าง การบริหาร ขององค์กรได้อย่างรวดเร็ว จนในที่สุด เขาก็ได้รู้ถึงเรื่องนั้น ผมคงมีเวลาไม่มากเดี๊ยวต้องเข้าพบท่านประธาน หม้ายสาวรู้สึกเสียหน้าที่ ซอง ยุน ออกปาก เหมือนเป็นการไล่เธอ เธอจึงจากไปอย่างเจ็บใจ ทำไมนะ ทำไม ฉันต้องได้อะไรมากกว่านี้สิ ฉันอยู่กับเขามาเป็นสิบปีๆ

อ้อ คุณ ทนาย มาถึงที่นี่ มีธุระอะไรสำคัญหรือครับ ซอง ยุนกล่าว เมื่อเจอทนายที่หน้าลิฟต์ เอาเอกสาร กองทุนเด็กกำพร้าของ คุณท่านมาให้ นายน้อย เซ็นต์ครับ พอดีผมก็ต้องเข้าไปพบอยู่เหมือนกัน

ก๊อกๆๆ ท่านคะ ทนาย จางมาแล้วค่ะ แฮ จิน เงยหน้าจากเอกสารตรงหน้า พ่อบ้านแจ้งผมแล้ว เรื่องกองทุนเด็กกำพร้าหรือครับ ทนายก้าวเข้ามายื่นเอกสารแล้วอธิบายระละเอียดต่างๆ ผมต้องเซ็นต์เบิกจากกองทุนใช่มั้ย ทนาย ซอง ยุน ก็อยู่ด้วยในตอนนั้น เมื่อ แฮ จิน เซ็นต์เอกสารเสร็จ ทนายก็เอ่ยขึ้น จะมีพิธีการมอบเงินจำนวนนี้ให้กับองค์กร ของรัฐครับ นายน้อยต้องเป็นตัวแทนไปในนามของคุณท่าน ในงานนี้ด้วย แฮ จิน พยักหน้า รับรู้ งั้น เสร็จงานแล้ว ผมลา เลยครับ ทนายหันหน้าไปแล้วโค้ง ให้กับ ซอง ยุน

เย็นวันนั้น
แฮจิน ส่งกระเป๋าเอกสารให้กับ ยองฮาน แล้วก้าวขึ้นรถ กลับบ้านเลยนะครับ ไม่หล่ะ ยองฮานถึงกับแปลกใจ ทำไมวันนี้ตารางไม่เหมือนทุกวัน ยองฮาน แอบเห็น นายน้อย ถอนใจด้วยความเหนื่อยล้า นี่ก็เกือบ 2 เดือนแล้ว ตารางงานของนายน้อย แน่นจนแทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง แล้วรถก็พาคนทั้งคู่ มาหยุดที่แม่น้ำฮัน แฮจิน ชอบมาที่นี่เพราะ ตอนเด็กๆ ย่ามักจะพาเขามาวิ่งเล่นที่นี่เป็นประจำ เหงาเหลือเกิน เสียงหัวใจเขาตะโกนบอกอย่างนั้น ชายหนุ่ม หยิบก้อนหิน เขวี้ยงลงน้ำ ภาพที่เห็นทำให้ ยองฮานถึง กับเข้าใจ ว่าทำไมนายน้อยของเขา ถึงมีท่าที เย็นชาอย่างนั้น นั่นก็คงเพราะนายน้อย ไม่มีใครคอยอยู่เคียงข้างเขา คอยปลอบโยนยามเหนื่อยล้า ถึงเขาจะกำพร้าพ่อแม่ แต่ก็ยังมี ป้าอยู่ แต่นายน้อยไม่เหลือใคร และไหนจะต้องมาดูแล ทรัพย์สินที่เปรียบเป็นเหมือนบ่วงผูก คอเขาไว้อีก จะคิดไป เขาก็แค่เด็กวัยรุ่น คนนึง แต่ นายน้อยไม่เคยได้ใช้ชีวิตเหมือนเด็ก วัยรุ่นคนอื่นๆเลยนี่สิ ที่ต่างไปจากเขาที่อยากจะทำอะไรก็ได้ ไปกันเถอะ นายน้อยเดินตรงมาที่ชายหนุ่ม

ยองฮาน ยึนเฝ้านายน้อยอยู่ห่างๆในผับ โรงแรมของคุณท่าน ครั้งนี้ นายน้อยสั่งห้ามไม่ใ้ห้บอกพ่อบ้าน ฉันว่าฉันโตพอที่จะไปไหนโดยไม่ต้องรายงานพ่อบ้านแล้วนะ ยองฮาน จำต้องทำตามที่แฮ จินสั่ง คงไม่เกิดเรื่องขึ้นอย่างคราวก่อนหรอกนะ ชายหนุ่มคิด ผจก พอรู้ว่า แฮ จิน มาที่ ผับ จึงรีบออกมาต้อนรับ แต่แฮจิน บอกไปว่าต้องการอยู่คนเดียว บริกรคนเดิมจำเขาได้ จึงมายืนรอ รับคำสั่ง ภายในผับ มีแต่แขกของโรงแรม จึงไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน แล้วแขกแต่ละคนก็เป็นคนมีฐานะทางสังคมด้วยกันทั้งนั้น แฮ จิน หันไปกวักมือ เรียก ยองฮาน คนขับรถรีบก้าวเข้าไปทันที นาย มาดื่มเป็นเพื่อนฉัน ยองฮานตกใจ หะ มะมะไม่ได้ครับ นั่งแล้วดื่มกับฉัน โธ่ นายน้อยครับ พ่อบ้านโฮ เอาผมตายแน่ ผมทำแบบนั้นไม่ได้ครับ งั้นหรอ ยองฮานพยักหน้า แฮ จิน จึง ลุกขึ้น อย่างโงนเงน ยองฮานเข้าไปประคอง ไม่ต้องปล่อย ฉันไม่เป็นไร จะไปไหนครับ ไปห้องน้ำ แฮจิน เอ่ย ยองฮานจึง เดินตามไปติดๆ เดินผ่านหลายโต๊ะ ทุกคนต่างให้ความสนใจกับ หนุ่มน้อยคนนี้ ทั้งชายและ หญิง ต่างส่งแก้ว ให้กับ แฮ จิน แต่หนุ่มน้อย โบกมือปฏิเสธ หลังจากออกมาจากห้องน้ำ เขากลับไปที่โต๊ะ ยื่นบัตรเครดิตให้กับ บริกร นาย จำฉันได้มั้ย แฮจิน พูดแสง อ้อแอ้ บริกรโค้งก่อนจะตอบไปว่า ใช่คุณอี แฮ จิน รึเปล่า นายน้อย หยิบ ธนบัตรดอลล่าส่งให้ บริกร แต่ แล้ว ยินดี ที่ได้รู้จัก ค่ะ เสียงสวยๆเสียงนึงก็ดังขึ้น ชายหนุ่มหันมองก็พบกับหญิงตรงหน้าในชุดเดรส รัดรูปสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเขามองไม่ค่อยชัด ชายหนุ่มไม่มีทีท่าสนใจ เขาหันไปหา ยองฮาน คนขับรีบเข้ามาประคองตัวนายน้อยทันที กลับบ้าน สิ้นเสียงนายน้อยก็ฟุบหน้าลงกับ ไหล่ยองฮาน

Create Date : 09 สิงหาคม 2555

Last Update : 9 สิงหาคม 2555 15:21:31 น.

0 comments

Counter : 577 Pageviews.