you're my girl

วันนี้ จินนาเลิกงานจากร้านกาแฟและอยู่เก้บร้านเป็นคนสุดท้าย ชอนฮีมีธุระต้องกลับบ้านก่อนเพราะ แม่เธอแวะมาเยี่ยม หญิงสาวเดินเรื่อยๆมาตามทางเดินเหมือนอย่างเคยทุกวันเพียงแต่วันนี้ไม่มีเพื่อนสาวเดินกลับเป็นเพื่อนเหมือนเคย หญิงสาวมารู้สึกตัวว่ามีใครกำลังเดินตามหลังเธออยู่ เธอจึงรีบสาวเท้าเดินให้เร็วขึ้น หญิงสาวเริ่มใจเสีย เพราะดูเหมือน คนที่ตามเธอมาจะมีมากกว่าหนึ่งคน เธอมองตรงไปทางข้างหน้า อีกไม่ไกลแล้ว ใกล้จะถึงบ้านแล้ว และเธอคิดว่าถ้าเดินอยู่อย่างนี้คงไม่ปลอดภัยแน่ จินนาจึงวิ่ง ทำให้ ชาย2คน ต้องออกวิ่งตามเธอ จินนาหันไปมอง จึงเห็นว่ามีชาย 2 คนวิ่งตามเธอมา ช่วยด้วย!!! เธอส่งเสียงร้องให้คนช่วย ช่วยด้วยค่ะ.. ชายคนนึงคว้าตัวเธอไว้ได้ตะคุบตัวเธอล้มลง โอ๊ย ปล่อยฉันนะจะทำอะไร อยู่เฉยๆ เขาล้วงมีดสั้นเล็กๆออกมาจี้ที่คอขอเธอ ส่งเสียงอีกครั้งเดียวฉันฆ่าเธอแน่ ชายหนุ่มเอามือปิดปากหญิงสาวไว้ จินนาได้แต่ส่งเสียงอู้ อี้ แล้วดินรนเพื่อจะเอาตัวรอด เห้ยย แย่งกระเป๋ามาแล้วก็ไปกันเถอะ แถวนี้มีสายตรวจ ชายอีกคนที่ยืนดูราดราว ส่งเสียง เห้ยย มีคนมา รถยนต์สีดำค่อยๆชลอความเร็ว เตชินที่นั่งอยู่ในรถ เหลือบเห็นพอดี จอดรถ เขาสั่งคนขับ จอดเซ่.. คุณหนูครับ สิ้นเสียงคนขับ เตชินเปิดประตูแล้วกระโดดลงจากรถยนต์ทันที เห้ยย ทำอะไรหน่ะ เขามองเห็น จินนาถูกชายที่คร่อมตัวไว้ ในมือมีมีดอยู่ แล้วชายอีกคนก็วิ่งตรงเข้ามาหาเขาหมายจะทำร้าย เตชินเตะสวนกลับไปอย่างเร็วทำให้คนร้ายล้มลง ไง นายจะปล่อยเธอดีๆ หรืออยากจะเจ็บตัว คนร้ายอีกคนคว้ากระเป๋าจินนาแล้ววิ่งหนี แต่ คนขับรถของ เตชิน สกัดไว้ด้วยไม่เบสบอล คุณหนูครับ ไม่เป็นอะไรนะครับ ไปดูเธอหน่อย เตชิน ชี้ให้คนขับ เข้าไปช่วยพยุงจินนา เขาตรงไปจัดการกับคนร้ายที่นอนกลิ้งอยู่ ตรงเข้ากระชากคอเสื้อ ลุกขึ้นมา มานี่ โอ๊ยย ปล่อยสิโว้ยย ส่งกระป๋าในมือแก มาด้วย ส่งมาสิ เตชินตะคอกใส่หน้า คนร้ายส่งให้ด้วยความกลัว คุณหนูครับ เขาหันมองไปรอบๆ แล้วเธอหล่ะ ผมพาเธอไปส่งในบ้านแล้วครับ งั้นหรอ ผมโทรแจ้งตำรวจแล้ว สายตรวจใกล้จะถึงแล้วครับ อืมม เตชินมองไปยังประตูบ้านที่อยู่ไม่ไกล ฝากไว้ก่อนเถอะ เตชินหันกลับไปมอง คนร้าย2 คนแล้วโบกมือ ไปซะ อย่าช้า ตำรวจจะมาลากคอแก แล้ว แก...นึงในคนร้ายแค้นและผูกใจเจ็บ ถ้าฉันยังเจอแก 2 คนแถวนี้อีก แกไม่รอดเหมือนวันนี้แน่ ขึ้นรถเถอะครับ รถสายตรวจมาโน่นแล้ว เตชินขึ้นรถ พร้อมกระเป๋าของจินนาที่อยู่ในมือ เขามองกระเป๋า คืนนี้เธอจะนอนหลับรึเปล่านะ เจอเรื่องแบบนี้..

จินนาเมื่อเข้าถึงบ้านเธอรีบล็อคประตูหน้าต่างทุกบาน แล้วทรุดตัวนั่งอยู่มุมห้อง อยู่เมืองใหญ่ไม่ว่าที่ไหนก็คงจะเป็นแบบนี้ เธอนั่งกอดเข่า คิดถึงพ่อแม่ของเธอ น้ำตาใสๆก็ค่อยๆไหล คุณอาก็ไม่อยู่ การจะใช้ชีวิตผู้หญิงตัวคนเดียวแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆเธอคิด

วันรุ่งขึ้น จินนาไม่ได้เข้าเรียน เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้เธอถึงกับป่วย จับไข้ แม่บ้านที่ดูแลบ้าน ใหญ่เข้ามาเห็นเธอ แล้วพยุงตัวเธอขึ้นนั่ง คุณคะ ทำไมเป็นแบบนี้ มีไข้ด้วยสิ ป้าคะ มียาแก้ไข้ให้หนูไหม อ้อค่ะเดี๊ยวป้าจะไปดูที่บ้านใหญ่ให้นะคะ คุณ นอนพักก่อน ป้าคะไม่ต้องบอกคุณอานะคะ หนูแค่เป็นหวัด เธอรู้ดีว่าแม่บ้าน จะต้องโทรบอกอา ของเธอแน่ๆ ถ้าเธอไม่พูดขอไว้เสียก่อน ค่ะป้าจะทำข้าวต้มร้อนๆมาให้นะคะ คุณ จะโทรบอกชอนฮีก็ไม่ได้ มือถืออยู่ในกระป๋าใบนั้น

เตชิน ออกจากห้องก่อนหมดคาบเรียน เขาตรงมาที่คณะของ ชอนฮี ห๊ะ..คุณว่าอะไรนะ จินนาโดนจี้หรอ ทำไมหล่ะมันเกิดขึ้นได้ยังไง ผมผ่านไปพอดี แล้วนี่กระเป๋าของเธอ วันนี้จินนาไม่มาเรียนด้วยหรอ เตชินพยักหน้า จะเป็นอะไรไปรึเปล่านะ ชอนฮีเดินมาพร้อมกับเตชิน เดี๊ยวขอฉันแวะไปบอกคุณลุงที่ร้านก่อนนะ แล้วจะพานายไปที่บ้านของจินนา

หลังนี้แน่หรอ เตชินมองหน้าชอนฮี หญิงสาวตรงเข้าไปกดกริ่ง เปิดสิจินนาอ่าา เพื่อนสางส่งเสียงอยู่หน้าบ้าน แม่บ้านซึ่งกำลังเดินข้ามรั้วมาได้ยินเสียงพอดี แต่ไปเปิดประตูให้ไม่ได้เพราะเธอมาพร้อมกับถาด มีชามข้าวต้มอยู่ด้วย อ้าว คุณคะ ออกมาข้างนอกทำไม มีไข้อยู่เข้าไปข้างในก่อนคุ่ เดี๊ยวป้าจะไปเปิดประตู้ให้เอง ไม่เป็นไรค่ะ ป้า เพื่อนหนู คงมาตามเพราะหนูไม่ได้ไปมหาลัย ป้ามีอะไรไปทำเถอะค่ะ คุณทานข้าวต้มแล้วก็ทานยานะคะ เดี๊ยวเที่ยงๆป้าจะแวะมา จินนาพยักหน้า แล้วเดินไปเปิดประตูบ้าน

ขอบคุณมาก สำหรับเรื่องเมื่อคืน เตชินมองไปรอบๆห้องที่เขากับ ชอนฮีนั่งอยู่ นี่เรียกว่าบ้านหรือนี่ ห้องนอนของเขากว้างกว่าที่นี่ซะอีก เตชินคิด เออนี่ กระเป๋าเธอ เตชินเก็บมาให้ แล้วเป็นไงบ้าง หน้าตาซีดเชียว กลัวมากเลยใช่ไหม จินนาพยักหน้าหงึกๆ ทำให้เพื่อนสาวรู้สึกเห็นใจ สวมกอดเธอ ฉันขอโทษนะ ถ้าเดินกลับกับเธอเหมือนทุกวันคงไม่เป็นอย่างนี้ ชอนฮีลูบหลังเพื่อนสาวเบาๆ เธอมาอยู่โซลตัวคนเดียวซะด้วย อุ้ยย ...เตชินมองหน้า หมายความว่าไงมาอยู่โซลคนเดียว ก็...เสียงมือถือเตชินดัง ขอโทษนะ เตชินออกมารับสายนอกห้อง ยกเลิกตารางช่วงบ่ายให้ด้วย ผมไม่เข้าออฟฟิส บอกท่านประธานด้วย เตชินหันมองไปยังอีกฟากของรั้วบ้าน สนามกว้างใหญ่สีเขียวขจี ตัวบ้านใหญ่โต แต่ทำไมมีบ้านเล็กๆหลังนี้มาสร้างอยู่บนที่ดินนี้ได้ยังไง แม่บ้านซึ่ง เช็ดกระจกอยู่ ก็มองมายังที่บ้านเล็กของ จินนาเหมือนกัน
จินนาอ่า วันนี้ไม่ต้องไปร้านนะ คุณลุงบอกให้เธอหยุดไปเลย 2 วัน อ่ะเล็คเชอร์ ของวันนี้ เตชินส่งสมุดของเขาให้กับหญิงสาว จินนารับมันไว้ ขอบใจมากนะ แล้วนี่เธอยังไม่ทานข้าวอีกหรอ สายมากแล้วนะ เตชินเห็นชามข้าวต้มวางอยู่ จินนาพยายามจะทาน แต่.. มันเย็นหมดแล้ว ชอนฮี มองหน้าชายหนุ่ม ไปหาอะไรทานกันเถอะ นั่นสิ ฉันรีบพาเตชินมาจนลืมหิวเลย เธอพอจะเดินไหวมั้ย ทั้ง 3 จึงมานั่งอยู่ในร้านอาหาร นั้นฉันสั่งเลยนะ เตชิน อืมม เอาสิ คุณป้าครับสั่งอาหารหน่อย เธอทานได้รึเปล่าเพื่อนสาวหันถามจินนา หญิงสาวพยักหน้า งั้นฉันไม่เกรงใจเลยนะ จินนายิ้ม จ้า หิวมากเลย ออกจากบ้าไปส่งแม่แต่เช้า ข้าวก็ยังไม่ได้กิน ว่าจะแวะกินข้าวเที่ยง ก็ต้องรีบวิ่งมาหาเธอเนี่ย เธอไม่เป็นไรจริงๆนะ เตชินเอ่ยถาม หน้าตาซีดๆ ไม่เป็นไรฉันไม่เป็นไรจริงๆ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปจับที่หน้าผากหญิงสาว ต่อหน้าชอนฮี ตัวร้อนนี่ จินนาจึงต้องปัดมือชายหนุ่มออก นี่ เกรงใจฉันบ้างสิ ก็ฉันเป็นห่วงเพื่อนเธอนี่ ไหน ชอนฮีหันไปแตะหน้าผากเพื่อนสาวของเธอบ้าง เอ.. เดี๊ยวแวะซื้อยาหน่อยนะก่อนกลับบ้าน ผมว่า พาเธอไปหาหมอดีกว่า จินนารีบปฏิเสธ ไม่ต้องๆ กินยาแก้ไข้ก็คงดีขึ้น อาหารมาแล้ว ทานกันเถอะ แต่เอ...นี่หน้าเธอแดงเพราะพิษไข้ รึเปล่านะ จินนาอ่า เห... ทำไมเธอพูดแบบนั้นหล่ะ ก็ไม่รู้สิ...ชอนฮีมองหน้าชายตรงหน้า เตชินทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2557		1 comments
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2557 21:46:37 น.
Counter : 1003 Pageviews.
Share Tweet