ภาพที่ยังวาดไม่เสร็จ ..............เสียงแม่ตะโกนปลุกลูกๆแต่เช้าตรู่ ทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความสุขของลูกที่ต้องหายไปทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น ผมหวนนึกไปถึงตอนเด็กๆที่มักถูกพ่อปลุกตั้งแต่ตี 4 ตี 5 ให้ไปช่วยขายของ มันไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นในชีวิตหรอกนะ แต่มันเป็นชีวิตจริงต่างหาก ผมมักบอกภรรยาเสมอๆว่าอย่ารีบปลุกแกนักเพราะช่วงนั้นแกอาจกำลังมีความสุขอยู่กับความฝัน และความสุขนั้นทั้งชีวิตแกอาจไม่มีโอกาสได้รับจากเราเลยก็ได้ ผมเคยบอกกับลูกๆ ตอนที่เราขับรถออกไปเที่ยวนอกบ้านว่า พวกเธอรู้ไหมว่าสิ่งที่พวกเธอเคยอยากได้และพ่อเคยรับปากพวกเธอไว้ ที่ยังไม่ได้ทำนั้น ไม่ใช่พ่อลืมหรอกนะ แต่พ่อพยายามแล้ว พ่ออาจใช้วิธีที่ผิดพลาดไปมันเลยไม่สำเร็จสักที แต่พ่อว่าพ่อโชคดีนะที่ยังมีเวลาอีกเยอะไว้แก้ตัว มันอาจเป็นจริงก็ได้สักวัน ที่สำคัญพวกเธอต้องรู้นะว่าพ่อจะไม่ให้พวกเธอผิดพลาดเหมือนพ่อ สิ่งนี้ต่างหากที่พ่อว่าสำคัญและพ่อทำได้ ในชีวิตเคยมีความคิดว่าอยากวาดรูปด้วยสีน้ำมันเป็นบ้าง แล้วพู่กันดีๆ,สีน้ำมัน,และผืนผ้าใบรวมทั้งขาหยั่งถูกซื้อหามาเก็บไว้นานเป็นปีๆ แต่ก็ไม่เคยได้ทำมันสักที จนกระทั่งถึงวันหนึ่งเมื่อมีโอกาสเหมาะสม ภาพสีน้ำมันภาพแรกในชีวิตได้ถูกวาดขึ้น มันไม่ได้ถูกวาดโดยประสบการณ์ แต่มันถูกวาดจากความคิด คิดว่าต้องวาดให้ได้มากกว่า แล้วมันก็เสร็จจนได้ ความผิดพลาดมากมายปรากฏบนภาพวาด แต่หากใครที่ไม่สนใจศิลปะประเภทนี้และดูเพียงผิวเผิน คงไม่รู้และดูไม่ออก สักเท่าไหร่ ภาพถูกวาดขึ้นอีก 3-4 ภาพหลังจากวันนั้น และทุกภาพก็ยังคงมีข้อผิดพลาดเดิมๆ ซึ่งบ่อยครั้งที่ผมพยายามที่จะแก้ไขแล้วแต่มันยังไม่ได้ จนผมเองรู้สึกล้ามาก จำต้องละจากมันไปสักพักและหารู้ไม่ว่าเมื่อใดจะกลับมาวาดต่อไปได้ แต่เมื่อกลับมาวาดต่อทุกครั้งจะพบว่ามันดีขึ้นทุกครั้งเสมอ การเริ่มต้นวาดภาพว่ายากแล้วสำหรับผม แต่การวาดเสร็จนับว่ายากกว่า เพราะภาพทุกภาพที่วาดเสร็จ เหมือนมันยังไม่เสร็จสักครั้ง ผู้วาดเองจะรู้ตัวอยู่เสมอๆว่าภาพที่เขาวาดนั้นยังไม่เสร็จ แต่สุดท้ายก็ต้องหาจุดที่จะหยุดวาดให้พบ แล้วก็ให้ถือว่าเสร็จ ส่วนใครจะมาเห็นจุดผิดพลาดอย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้ว เพราะเราเองต่างหากที่ยินดีให้มันเสร็จเพียงแค่นั้น จะมีใครสักคนไหมที่สามารถวาดภาพๆเดียวกันได้เหมือนกัน ทุกฝีแปรง แรงกด การผสมสี แสงและเงาทุกร่องรอยความผิดพลาดบนผืนผ้าใบ ทุกรายละเอียดมันไม่สามารถทำซ้ำให้ได้เหมือนเดิมได้ ประสบการณ์ในชีวิตเกิดขึ้นทุกวินาทีที่ผ่านไปคล้ายฝีแปรงในชีวิตจริง จุดที่เราพยายามหาในยามที่จะหยุดวาดภาพ ก็ต่อเมื่อวาระสุดท้ายของชีวิตได้มาถึงแล้วนั่นเอง Create Date : 14 กรกฎาคม 2550 Last Update : 14 กรกฎาคม 2550 17:41:38 น. 0 comments Counter : 604 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet