เขียนถึงลูกสาว(น้องเจสซิก้า) เดือนนี้ทั้งเดือนมีแต่เรื่องยุ่ง เป็นเดือนที่เสียเงินมากที่สุดในรอบปี เพราะเราต้องจ่ายค่ะ ตัดต้นไม้ ทำความสะอาดที่ที่เราจะขาย ทำ(ถนน)ทางเข้าที่ ด้านใน ค่าย้ายเสาร์โทรศัพท์ให้ออกจากทางที่จะทำถนน จ่ายค่าจ้างคนเขียนแผน และค่าใช้จ่ายที่ตามาติด คือค่าขุดหลุมฟังท่อน้ำ ท่อไฟฟ้า ท่อสายโทรศัพท์ ตอนนี้มีกฎใหม่ว่าทุกอย่างต้องลงดินหมด ถ้าทำถนนเสร็จนั้นคือข่าวดีพวกเราจะได้กลับไปเที่ยวไทย แต่นั้นคงอีกนาน เมือวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา แม่พาพ่อเราไปหาหมอเผือส่องกล้องดูลำใส้ การไปครั้งนี้แม่ต้องเอาสาวเจสซิไปด้วยเพราะไม่มีใครดูแล ลูกแม่ดือสุดๆ เดินไปเดินมาอยู่ไม่นิ่งเอาเสียเลย แม่ห้ามก็ไม่ฟัง พอเขาเรียกพ่อเข้าไปข้างใน แม่เลยพาสาวเจสซิไปอยู่ในรถ ไปซนอยู่ในรถเป็นเวลาประมาณ 2ชั่วโมงได้ ระหว่างนั้นแม่แอบนอนหลับสาวเจสซิเล่นอะไรบ้างระหว่างแม่หลับ แม่ไม่รู้พอตื่นขึ้นมา โถ้โห รถยังกับรังหนู เจสซิ รืนค้นทุกอย่างออกมาเล่น ต้องเก็บเป็นการใหญ่ มองนาฬิกาแล้วต้องกับเขาไปดูว่าพ่อหนูเสร็จหรือยัง เก็บของเสร็จเดินรีบขึ้นไปบนตึกนั่งรอที่เก้าอี้ ใจหนึ่งคิดว่าจะไปถามดีใหม ว่าเสร็จหรือยัง ถ้าเสร็จแล้วจะได้เข้าไปหา ( มาครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่แล้วตอนพาพ่อมาตัดชิ้นเนื้อตับเข้าไปดูได้ทุกขั้นตอน แม่เห็นแล้วเสียวใส้ ) ประเดี๊ยวเขาก็เรียกชื่อพ่อหนูบอกให้เข้าไปยังห้องเลขที่ 28 ต่อหัวมุมเดินไปหน่อยหนึ่ง พอเข้าห้องไปเจสซิเห็นพ่อนอนอยู่บนเตียง มีสายอะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมด เจสซิมองพ่อแบบ งง ทำหน้าเศร้าอย่างไงชอบกล นั่งมองพ่อเป็นนานสองนาน ทั้งทีก่อนหน้านี้หนูดือยังกะลิง ส่วนตัวพ่อหนูหลับไม่รู้เรื่องอะไรแม่ก็ไม่กล้าปลุกนั่งมองพ่อกับหนูสองคน แม่คิดไปคิดมา ถ้าพ่อยังมีไวรัสเหลืออยู่ แล้วต้องฉีดยาทุกวัน แม่จะทำไง แต่ถ้าพ่อหนูจากเราสองคนไป แม่คงไม่รู้จะทำอย่างไงเหมือนกัน แม่คงย้ายกลับมาอยู่เมืองไทย บ้านที่อยู่ปันุจันก็คงให้เขาเช่าเหมือนบ้านของยายได้เงินใช้เพิ่มขึ้นอีกหน่อย คงอยู่เมืองไทยได้โดยไม่ลำบาก วันที่หนึ่งตาก็ต้องไปลอดตา เพือให้ตามองเห็นชัดขึ้น ตอนแรกที่ตาเป็นแม่พาตาไปหาหมอ หมอบอกให้ลอกตาจะได้มองเห็นชัด แต่ตาก็ไม่ย้อมทำกลัว แม่ก็ตามใจตาเพราะตั้งแต่เกิดมาตาไม่เคยนอนโรพยาบาลเลยสักครั้ง ตาอาจกลัว แต่ถ้าทำตอนนั้นแม่คงมีโอกาสได้ดูแลตา ตอนตานอนโรงพยาบาล จนตอนนี้หมอบอกว่าถ้าไม่ลอกตาก็จะบอดไปเลยไม่สามารถกลับมามองเห็นอีก เพราะนั้นทั้งยาย ลุงเม็ก ลุงบอยต่างพากันกล่อมตาให้ลอกตาเพือให้เห็นชัดขึ้น จนยอม หมอนัดตาไปทำวันที่หนึ่ง นี้ก็ใกล้ถึงแล้วสิน่า ขอให้ตาหนูปลอดภัย ตอนนี้แม่ยังกลับไทยไม่ได้ แต่ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นแม่คงต้องกลับให้ได้แม่จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้นจะและแม่ก็จะเอาหนูไปด้วย ส่วนพ่อคงยังต้องอยู่ที่นี้เพื่อให้งานดำเนินต่อไป เงินที่อุตสาห์เก็บมาก็คงได้ใช้ก็ตอนนี้และ แม่ส่งบัตรเอทีเอ็มของแม่ไปให้น้าเพรชเก็บเงินให้ตากับยายใช้ระหว่างอยู่โรงพยาบาล ก็คงต้องใช้จ่ายมากพอดู ที่จริงใช้เงินพ่อหนูก็ได้ แต่แม่เกรงใจพ่อหนู เพราะทุกเดือนพ่อหนูก็ต้องจ่ายให้ตากับยายคนละห้าพันบาท นี้ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายในบ้านเราอีกนะ เดือนหนึ่งพ่อต้องจ่ายทางไทยเดือนไม่ต่ำกว่าหมื่นบาท ใหนจะค่าใช้จ่ายทางนี้อีกละ ค่าประกันสุขภาพหนูกับแม่ ค่ากินค่าอยู่อีก ทุกอย่างพ่อจ่ายเองหมด พ่อหนูคนเดียวเลี้ยงคนถึงสี่คน นั้นคือยายกับตา แม่กับหนู เพราะฉะนั้นแม่คิดว่าควรใช้เงินแม่บ้าง ที่อตส่าห์เก็บมาตั้งนานก่อนมีหนูและไม่มีใครรู้ เมือก่อนแม่ไม่มีหนูแม่ก็อยู่เมืองไทยตอนที่พ่อกลับมาที่นี้ ส่งเงินให้แม่ใช้แต่ละเดือนก็มากพอดูแม่ก็ไว้เก็บบ้างในแต่ละเดือน แม่ก็หวังสักวันจะได้ใช้ วันนี้เอง ตอนนี้แม่เริ่มจะกลุ่มใจอีกเรื่องแล้วละพอคนรู้ว่าแม่มีเงินเก็บก็จะต้องมาขอยืมแม่แน่นเลย แม่ไม่ค่อยอยากให้ใครมายืมเงินแม่เลย เพราะเวลาทวงคืนแม่ก็กลับเกรงใจเขาทั้งที่เขายืมเงินแม่ ตอนนี้แม่ยังไม่ได้เงินที่เคยให้เขายื่มคืนเลย กลุ่มใจจังเลยลูก จำไวนะเวลาเรามีเงินญาติพี่น้องนับหน้าถือตา พอเราจนแม้แต่หนัายังไม่อยากมองเรา เจสซิจำไว้นะลูก อย่ามองคนที่เงิน อย่ามองคนที่หน้าตา อย่ามองคนที่วัตถุ ให้มองคนที่จิตใจ   Create Date : 01 กรกฎาคม 2550 10 comments Last Update : 1 กรกฎาคม 2550 10:53:12 น. Counter : 1947 Pageviews. Share Tweet

มาส่งกำลังใจให้ค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัยนะคะ   โดย: ยัยหมามุ่ย (bon_bonkatz ) 1 กรกฎาคม 2550 11:19:13 น.

เอาใจช่วยนะคะ   โดย: 2fast2farious 1 กรกฎาคม 2550 12:03:23 น.

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ   โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย ) 1 กรกฎาคม 2550 12:17:59 น.

แวะมาเยี่ยมเยียนฝนและเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ   โดย: วิสกี้โซดา 1 กรกฎาคม 2550 22:44:03 น.

เป็นกำลังใจให้ครับ   โดย: tpipe 4 กรกฎาคม 2550 21:00:40 น.

เข้าใจความรู้จักเลยค่ะ ที่บ้านก็มีคนป่วย3คน ค่าใช้จ่ายแยะมาก เศรษฐกิจก็ไม่ดีเอาเลย สู้ๆนะคะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดค่อยๆแก้กันไป คิดมากคิดไกลก็ปวดหัวแถมยังบั่นทอนกำลังใจอีก เอาใจช่วยนะคะ   โดย: Mrs.Pookky 2 สิงหาคม 2550 20:52:28 น.

แก้คำผิดค่ะ " เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ "   โดย: Mrs.Pookky 2 สิงหาคม 2550 20:54:12 น.

ขอให้ทุกคน สหายไวๆ สุขภาพแข็งแร็งนะคะ...   โดย: ปลายฟากฟ้า 3 กันยายน 2550 9:59:13 น.

ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อน้องเจสซินะคะ ขอให้หายป่วย และกลับมาสู่อ้อมกอดของครอบครัวค่ะ   โดย: thaispicy 4 มกราคม 2551 1:05:53 น.

น้องฝน ดีใจด้วยนะจ้ะที่พ่อน้องเจสก้าไม่เป็นอะไรมาก ว่าแต่คำสอนของแม่ฝนช่วงท้ายๆ อ่ะกินใจมากๆ เลย เราคบใครก็ไม่มองที่วัตถุนะ เรามองที่จิตใจ เดี๋ยวนี้พี่บอกกับคนที่คิดอยากจะคบพี่ตรงๆ ไปเลยล่ะ ว่าถ้ามองกันแค่ผิวเผินภายนอกอย่ามาคบกับฝน เพราะอยากให้มองกันที่จิตใจ และให้ความจริงใจต่อกัน มันจะอยู่ได้นานน่ะ เจสก้าหนูต้องเชื่อฟังแม่หนูนะจ้ะ จุ๊บๆๆๆ   โดย: Malee30 4 มกราคม 2551 4:12:18 น.