Bloggang.com : jennie_cu : ปฏิบัติการหย่านมแม่ รู้สึกหดหู่ ปนเศร้า อย่างบอกไม่ถูก

ปฏิบัติการหย่านมแม่ รู้สึกหดหู่ ปนเศร้า อย่างบอกไม่ถูก

เนื่องจากมีมี่ติดเต้ามาก ไม่ยอมกินอะไรเลย ทั้งใช้วิทยายุทธหลายกระบวนท่า และจากอาจารย์หลายสำนักก็ไม่อาจช่วยได้ สุดท้ายเลยต้องเข้าสู่ >>> ปฏิบัติการหย่านม

ตอนนี้มีมี่ 16 เดือนแล้ว คิดว่าถึงเวลาหย่านมเสียที เพราะหนูไ่ม่ยอมกินอะไรเลย จนผอม โทรม นอนน้อยมาก เพราะไม่อิ่ม ตื่นบ่อย ปฏิบัิติการหย่านมก็ได้เริ่มขึ้นเสียทีเมือคืนวันอังคารที่ผ่านมา โดยการแยกห้องนอน เรานอนกับคนโต ปะป๊านอนกับมีมี่

วันแรก (3/4/55) ตอนแรกก็ว่าจะเริ่มพรุ่งนี้เช้า แต่ไปๆมาๆ คิดว่าเริ่มคืนนี้เลยแล้วกัน คืนแรกเราให้มีมี่ดูดนมก่อนแล้ว ค่อยออกจากห้องไป ปะป๊าอุ้มกล่อมหนูนอน ได้ความว่าตื่นบ่อย สามสี่รอบก่อนถึงเช้า

วันที่สอง (4/4/55) เช้ามาไม่ได้เจอกันเลย (ได้โอกาส)ไปข้างนอกมาครึ่งวัน ซื้อนม ซื้อของมาตุนให้มีมี่ (แต่ก็ไม่กิน) แต่คืนสองมีมี่นอนเร็วเพราะร้องไห้จนเหนื่อย ทั้งที่แทบไม่ได้กินอะไรเลย ได้ความว่า ตื่นรอบเดียวตอนตีสี่ และ เจ็ดโมงเช้า ตอนหนูหลับหม่าม้าแอบย่องไปดูหนู หอมแก้มเบาๆ แ้ล้วนั่งน้ำตาไหล

วันที่สาม (5/4/55) แอบย่องเข้าห้องนอนไปดู ตั้งแต่ตีห้ากว่า เข้าไปสองสามรอบ มีมี่ไม่ตื่นซักที จนรอบสุดท้าย มีมี่ตื่นเห็นเราที่ประูตู ยิ้มดีใจ หม่าม้าดีใจด้วย วิ่งเข้าไปอุ้ม ปะป๊าลืมตามา ถามว่า ไหนว่าจะหย่านมไง ให้เห็นทำไม แล้วก็หน้าจ๋อย เดินหน้าเศร้าออกไปเงียบๆ มีมี่ร้องไห้ พอส่งเคนตะคนโตไปโรงเรียนเสร็จ กลับมาก็หลบมีมี่ เหมือนเดิม แต่หม่าม้าก็แอบดูหนูอยู่นะ และแล้วเราก็จ๊ะเอ๋เจอกัน มีมี่ดีใจ วิ่งเข้ามา เราก็อดไม่ได้ กอดกันกลม หอมแก้มหลายฟอด เพราะอาม่าว่าไม่เป็นไร กลางวันเจอกันได้ มีมี่ไม่ได้ง่วง ไม่ได้ร้องขอกินนม แต่กลางคืนห้าม แต่สุดท้ายมีมี่ก็ดึงเสื้อจะกินอยู่ดี อาม่าเลยว่า ไม่ได้ๆ แยกกันดีกว่า พอตกเย็น มีมี่ก็ยังไม่ยอมกินอะไรอยู่ดี ไอ้เราทนไม่ได้อีกแล้ว เลยไปป้อนข้าวเองเลย มีมี่ยอมกินสามสี่คำ ในใจคิดว่าไม่ได้แล้ว ทนไม่ได้อ่ะ มีมี่ไม่ได้กินอะไรทั้งวันเลย จะอยู่ได้ยังไง ตกดึกก่อนนอนเลยให้กินนมต่อ แล้วเราก็แยกจากกัน มีมี่ร้องไห้อีก แต่หม่าม้าก็ร้องเหมือนกัน รอ้งในใจอ่ะ

วันที่สี่ (6/4/55) ได้ความจากปะป๊าว่ามีมี่ ตื่นบ่อยเหมือนเดิม จากเมือคืนก่อนตื่นรอบเดียว เลยโดนต่อว่า เลย อาม่ารู้ว่าเราให้นมอีกเลยโดนว่า ว่าไม่ต้องให้แล้ว เราก็ว่าทำยังไงอ่ะ ถ้าลูกไม่อิ่มก็ไม่นอน นอนไม่ได้อ่ะ จริงๆเรามีปั๊มนมสองวันที่ผ่านมา แต่รอบเดียว ก็ได้ไม่เยอะ เพราะนมน้อยอยู่แล้ว ได้ 5 ออนซ์ ปะป๊าเอามาให้กิน มีมี่แทบไม่แตะเหมือนกัน เสียดายอ่ะ

พอเช้าวันต่อมา พออาม่ารู้ว่าปั๊มนมอีก โดนว่าใหญ่เลย เกือบจะทะเลาะกัน ถามประมาณว่า ตกลงจะเลิกหรือไม่เลิกกันแน่ คืนนี้ห้ามให้ดูดอีก ไม่งั้นที่พยายามมาเสียเปล่า เหนื่อยฟรี คืออาม่า พี่เลี้ยง(ชวยดูสองวันที่ผ่านมาและลาหยุด) และแฟนเราช่วยกันดู และบอกว่าไม่ให้ปั๊ม ต้องเอาให้นมแห้งไปเลย จะได้ไม่มีกลิ่น เดี๋ยวลูกได้กลิ่น เดี๋ยวคิดถึง บอกตามตรงว่าตอนนั้นแอบยั๊วะนิดนึง ประมาณว่านมชั้นนะ มาห้ามไม่ให้ปั๊มได้ยังไง คือในใจคิดว่ายังไงนมแม่ก็มีประโยชน์ ปั๊มออกมานิดหน่อย เผื่อมีมี่จะยอมกิน คือนึกถึงเวลานมเยอะ อยากให้ลูกดูดหง่ะ หย่าเต้าแต่ดูดนมแม่ใส่แก้วไม่ได้เลยหรอ แอบคิดว่าอยากให้ัยังมีนมอยุ่เผื่อต่อไปเกิดฉุกเฉินขึ้นมาหล่ะ เผื่อลูกอยากกินหล่ะ เผื่อออกไปข้างนอกไม่มีอะไรกินหล่ะ เผื่อเค้าไม่สบายไม่ยอมกินอะไรหล่ะ เราไม่ควรคิดแบบนี้ใช่ไหมคะ จะทำให้หย่าไม่สำเร็จ ตอนเย็น ได้ัยินเสียงมีมี่ร้องนานมาก ไม่นอนซักที เค้าง่วง เค้าหิว ตอนนั้นแทบจะเดินไปอุ้มออกมาเลยอ่ะ เศร้ามากมาย ฮือๆๆ

อาทิตย์นึงผ่านไป (9/4/55) ตอนนี้มีมี่ดีขึ้น กลางคืนก็ยังตื่นบ้างครั้งหรือสองครั้ง ปะป๊าก็โอ๋ๆ ตบๆ แล้วก็หลับ ยอมกินอะไรขึ้นมาหน่อย วันนี้ก็กินนมได้เยอะขึ้น วันก่อนปะป๊าบอกว่ามีมีหิวมาก หยิบส้มโอกินเอง พออิ่มแล้วก็หลับไป

เมือวานเป็นวันอาทิตย์ ปกติเราจะออกไปข้างนอก เดินห้าง หาอะไรกินกันพร้อมหน้าพร้อมตา แต่อาม่าห้ามเด็ดขาดว่า ให้จับแยก แฟนก็เห็นด้วยว่า บอกว่าทนอีกหน่อย ตอนนี้มีมี่ดีขึ้นแล้วนะ คืออาม่ากลัวว่าไปข้างนอกเดี๋ยวมีมี่อยู่กับเราจะร้องกินนมแล้วจะลำบาก กลัวไม่สำเร็จว่างั้น เราก็ อืม ก็ได้ ตั้งแ่ต่เมือคืนเรากะเคนตะก็กลับมานอนในห้องรวมกันสี่คนเหมือนเดิม เย้ เย้

วันนี้ก็ได้เล่น ได้คุยกับมีมี่เหมือนเดิมแล้ว ดูไม่งอแงขอกินนมอะไร มีแต่อยากให้อุ้ม ไม่ได้มาดีงเสื้อ ไม่ได้ร้องขอจะกินอาหาร แต่ร้องขอกินนมกล่อง ก็ยังดีฟระ ยัดโน่นนี่ก่อนนอน แล้วก็ให้ปะป๊าจัดการพาไปแปรงฟันกล่อมนอน สักพักก็หลับ อิอิ เรียกว่าสำเร็จหรือยังน้าาา สำหรับเราคือ พอใจในระดับนึงเพราะมีมี่ได้นอนยาวขึ้นกลางคืนไม่ตื่นบ่อย แอบคิดเอาเองว่าตาคล้ำน้อยลง (แต่ก็ยังคล้ำอยู่) ดูแฮปปี้มากขึ้น แต่ว่ามีีมี่เหมือนจะมีผื่นแพ้อาหารเพิ่มขึ้นมา ซึ่งทำให้แอบเครียดเล็กน้อย กลัวว่าจะเกิดจากแพ้นมวัว หรือแพ้อะไรอีกละเนี่่ย ต้องมาดูกันต่อไป สู้สู้ ลูกที่รักของหม่าม้า ^^

Create Date : 09 เมษายน 2555

Last Update : 9 เมษายน 2555 22:33:24 น.

2 comments

Counter : 681 Pageviews.

ตอนที่ต้องให้ลูกหย่านมแม่ เราก็เศร้าเหมือนกันค่ะ แต่ด้วยความจำเป็นนี่น่ะ เราต้องให้ลูกโตขึ้นอีกขั้นให้ได้ ช่วงนั้น น้ำนมไหลไปหลายวันเลย แต่ก็เพื่อลูก สู้ๆ

โดย: Jub_ka_Jib

วันที่: 10 เมษายน 2555 เวลา:12:36:40 น.

ใช่ค่า ตอนนี้กินได้เยอะขึ้น ดีใจมากเลย ^^

โดย: jennie_cu

วันที่: 24 เมษายน 2555 เวลา:14:01:40 น.