เล่าสู่กันอ่าน ... วันแรกที่ได้ไป Imperial College

เราไปถึงลอนดอนในวันที่ 1/11/08 ออกไปเซอร์เวย์มหาวิทยาลัยในวันที่ 2/11/08 พอถึงวันจันทร์เราก็มุ่งหน้าไปที่ตึกคณะทันที

เราได้นัดหมายกับเลขาของโปรเฟซเซอร์ผ่านทางอีเมลไว้แล้ว ว่าเราจะไปถึงวันไหน เราสองคนก็ได้นัดเวลากันเรียบร้อย

จากบ้านเราสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน Turnham green (เทิร์นแน่ม กรีน) นั่งรถไฟสายสีเขียว District line ไปลงที่สถานี South Kensington พอถึงสถานีก็เดินตามป้ายไปทาง Science Museum ไปเรื่อยๆ ระหว่างทางก็จะผ่านทางออกไป Natural History Museum และ Victoria and Albert Museum เดินไปจนสุดทาง พอโผล่ออกมา จะเจอถนน Exhibition Road เลี้ยวซ้าย แล้วเดินตรงมาเรื่อยๆ

ป้ายด้านซ้ายมือในสถานี ก่อนที่เราจะโผล่ออกมา


ตึกอีกฝั่งถนน


เดินตรงไปเรื่อยๆ ไม่ไกลก็จะเข้าเขตของ Imperial College, London South Kensington Campus กันแล้ว


แผนที่ภายใน Campus


ซูมๆ (ภาพจากเวบไซด์ของมหาวิทยาลัย)


คณะที่เราจะไปอยู่ที่ Royal school of Mines หมายเลข 12 แต่เราต้องผ่านตึก Bessemer หมายเลข 11 ก่อน เข้าไปทางลูกศรสีเหลืองตรง Exhibition Road
เข้าประตูวนกันทางนี้เลย...


ตึกตรงข้าม


เข้าจากประตูนี้ไป ก็เจอพื้นที่เปิดโล่ง แล้วก็เลี้ยวขวาเข้าไป ตึก Bessemer เลย ก็ตรงไปเรื่อยๆจนเจอตึก Royal school of Mines





เราก็เข้าไปติดต่อประชาสัมพันธ์ว่าจะมาพบ "คุณลีน่า" แต่พอดีว่าเลขาของโปรเฟซเซอร์ยังไม่มา เราก็นั่งรอไปสักพัก ระหว่างรอเราแอบเห็นโปรเฟซเซอร์เดินผ่านไปแว่บๆ โอ๊วหน้าตาและหุ่นเหมือนในรูปเลย

ไม่นานลีน่าก็มาถึง เราไม่เคยจินตนาการมาก่อนว่าลีน่าจะมีรูปร่างหน้าตาแบบไหน ลีน่าเป็นผู้หญิงมีอายุรูปร่างผอมบาง ผมสั้น แต่งตัวเปรี้ยวนิดๆ เธอทักทายเราด้วยอารมณ์ดี และบ่นนิดหน่อยว่าที่เธอว่ามาเพราะการจารจรของลอนดอนเอาแน่เอานอนไม่ได้ โดยเฉพาะเช้าวันจันทร์ ^_^

ลีน่าพาเรามาที่ห้องทำงานของเธอ ก็คุยสรรพเพเหระว่าเรามาถึงเมื่อไหร่ พักที่ไหนอะไรยังไง แล้วลีน่าก็เริ่มแนะนำสิ่งต่างๆให้ฟัง (รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง 555) จากนั้นลีน่าก็พาเราไปบนห้องทำงาน ตอนนั้นต้องขึ้นไปชั้น 4 ไปทางลิฟต์ขนของ แต่คนก็ใช้ได้ เป็นลิฟต์ที่เราต้องเลื่อนประตูปิดเอง 2 ชั้น แล้วถึงจะกดเลือกชั้นได้ ถ้าปิดประตูไม่ดี ลิฟต์ก็จะไม่ทำงาน แต่ ณ ตอนนั้นยังไม่มีใครมาถึงเลย

แล้วลีน่าก็พาเราไปยังห้องแล็ป (ซึ่งเราคงไม่ได้ใช้) ทำให้ได้เจอเพื่อนคนหนึ่ง คุยกับเค้าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าผ่านมาได้ด้วยดี

ลีน่าพาเราออกมานอกตึก พาไปดูโรงอาหาร วิธีการสั่งอาหาร และลีน่าก็ทำให้เราดู (เวลาจะจ่ายค่าอาหารต้องใช้บัตรนักเรียน/พนักงานด้วย ได้ส่วนลดต่างกันออกไป) จากนั้นก็กลับมาที่ห้องทำงานอีกครั้ง ได้เจอเพื่อนใหม่ที่เพิ่งมา (หรือมาได้ไม่กี่วัน) เป็นชาว ... (ลืม) แต่ชื่อออกแนวแขกๆ มาเรียน Ph.D. ที่นี่ ลีน่าพาเรากับเพื่อนใหม่ไปพบเจ้าหน้าที่คนหนึ่งในคณะ เธอก็มอบเอกสารเกี่ยวกับมหาลัยมาให้ เช่น แผนที่ แฟ้ม สมุดบันทึก ฯลฯ

ถ้าเราจำไม่ผิดเพื่อนมีบัตรนักเรียนเรียบร้อย แต่เราไม่มี ซึ่งบัตรนี้สำคัญมากๆ เอาไว้เข้าออกตึกทั้งหมดของมหาวิทยาลัย เราเลยถามลีน่าว่าทำได้ที่ไหน ลีน่าเลยพาเราไปห้องทำงานอีกครั้งทำให้ได้เจอเพื่อนคนจีน 2-3 คน และเจอเพื่อนชาติอื่นๆด้วย เพื่อนชาวจีนชื่อ Ruby พาเราไปยังตึกตึกหนึ่งที่มีหน้าที่ออกบัตรนักเรียนให้เรา เพื่อนนี้อัธยาศัยดีมากๆๆๆ ชวนเราคุยตลอดทางน่ารักจริงๆ





แต่พอไปถึงเราก็ยังทำบัตรไม่ได้ เราต้องมาพริ้นท์เอกสารที่ได้รับทางอีเมลไปให้ เราก็ต้องกลับเข้าตึก ทั้งๆที่ไม่มีบัตรเข้า เราต้องยืนรอให้มีเพื่อนมา แล้วค่อยเข้าตามเค้าไป

ขั้นตอนการทำบัตรไม่นาน เราก็มีบัตรนักเรียนเป็นของตัวเอง ไว้เข้าออกตึก จากนั้นเราไปกินข้าวกับรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ที่นั่น เพราะยังเขินๆกับเพื่อนใหม่ พอกินเสร็จก็กลับมาที่ตึก แต่ดูเหมือนในจำนวนประตูหลักที่สามารถเข้าห้องทำงานได้ประมาณ 2-3 ประตู เราสามารถเข้าได้แค่ประตูเดียว เพราะบัตรยังไม่ activate (หรืออะไรสักอย่าง) ทำให้วันนั้น เราเดินขึ้นๆลงๆ 4-5 ชั้นเลยทีเดียว T___T

พอเข้ามาได้ ก็มานั่งจุ่มปุ๊กอยู่ที่นั่งของเพื่อนคนหนึ่ง แล้วก็ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่หลายคน ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนปริญญาเอก มาจากหลายประเทศ และส่วนหนึ่งก็เป็น Postdoc และมีบางส่วนก็มาทำวิจัยแบบเรา

วันต่อมาเรามีนัดคุยกับโปรเฟสเซอร์ ก็เข้าไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิงชาวจีนอีกคนชื่อว่า Qiong คนนี้ก็อัธยาศัยดี แต่จะดูเป็นผู้ใหญ่กว่า Ruby เล็กน้อยว่าปกติส่งงานแบบไหนเป็นไฟล์หรือพริ้นท์ไปไรงี้ เพื่อนก็ให้คำแนะนำมา นอกจากนี้ก็มีเพื่อนคนจีนอีกคนหนึ่งเหมือนกันชื่อว่า Yingru คนนี้เพิ่งมาทำ Postdoc มาก่อนเราสัปดาห์เดียวเอง แก่กว่าเรา 1 ปี แต่หน้าเด็กและหน้าใสมากๆ คนนี้พูดอังกฤษคล่องปรื๋อเลย

พอเพื่อนแยกย้ายไปทำงาน เราก็เตรียมงานที่จะคุยเสร็จ เราก็ขอตัวกลับบ้าน เพราะว่าวันนั้นไม่มีอะไรให้เราทำ จะเล่นเนตก็เล่นไม่ได้เพราะต้องใส่ log in และ password ซึ่งเราไม่มี เรากะว่าพรุ่งนี้เอา Notebook ตัวเองมาคงจัดการอะไรๆได้เรียบร้อย

ตอนนั้นคิดถึงที่บ้านมากกก เพราะไม่มีอินเตอร์เนตให้ได้ติดต่อกันเลย เหงาสุดๆ

Create Date : 26 ธันวาคม 2553		2 comments
Last Update : 3 มกราคม 2554 2:19:21 น.
Counter : 3234 Pageviews.
Share Tweet