Become the change.. Home , door to the backyard. "Be an opener of doors." ฉันนั่งมองฟ้าสีทึมๆ ของบังกาลอร์ ป่านนี้ .. ใครคนนึงที่ฉันคิดถึงคงกำลังเช็คอินเตรียมตัวบินไปไกลแล้วสินะ .. ฉันยังนึกขำๆ อดอมยิ้มอยู่คนเดียวไม่ได้ ย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน .. ฉันนั่งเบื่อๆ อยู่ที่บ้านเพราะเพิ่งลาออกจากงาน เตรียมตัวจะไปเรียนต่อ (แต่สุดท้ายก็ไม่ได้หรอกนะ .. ใครที่รู้ว่าทำไมก็คงไม่ต้องถาม .. ใครที่ไม่รู้ว่าทำไม .. ก็คงต้องไม่รู้ต่อไป ^^) .. ฉันออกปากชวนเค้าไปเที่ยวด้วยกัน ไปไหนก็ได้ เพราะฉันเบื่อ เบื่ออยู่บ้าน ตื่นมาเปิดเน็ต เล่นเน็ตทั้งวันทั้งคืน .. นอกจากฉันจะได้รับคำปฏิเสธจากเค้าแล้ว.. ยังโดนบ่นอีกต่างหาก ว่าเราเป็นผู้หญิงจะไปเที่ยวค่ำไหนนอนนั่นได้ยังไง .. ฉันเถียงกับเค้าอยู่ซักพัก ก็หมดแรง .. หันไปนั่งเล่นเน็ตต่อ .. ไม่ไปก็ได้ .. ฉันนั่งนึกอยู่ในใจ .. เค้าหายไปซักพัก .. ตอนเที่ยงๆ เห็นเค้าหิ้วกระเป๋าเดินทางมาวางตรงหน้าฉัน .. "ป่ะ .. ไปกัน .. แม่เก็บกระเป๋าเสร็จแล้ว .. " เออ แม่เราก็มีลูกบ้าเหมือนกันแฮะ สมัยก่อน แม่ฉันจะเป็นคุณแม่บ้านเต็มตัว แต่งตัวเชยๆ ทำหน้าที่แม่บ้านไม่มีขาดตกบกพร่อง ทำให้ไม่เคยไปไหนมาไหนเอง นอกจากจะมีคนพาไป .. แม่เที่ยวครั้งแรกหลังจากที่พ่อจากไปไม่นาน .. ที่ไปก็เพราะเพื่อนๆ และ ฉันเอง ไม่อยากให้แม่เศร้ามากไปกว่านี้ อยากให้ไปเปิดหูเปิดตา มองโลกกว้างๆ แม่ตัดสินใจอยู่เป็นเดือน ท่ามกลางแรงยุจากเพื่อนๆแม่ และ ฉัน .. แม่บอกว่า กลัวคนอื่นจะคิดว่าสามีเพิ่งเสีย ตัวเองก็เที่ยวเสียแล้ว .. ฉันบอกแม่ว่า .. ชีวิตนี้เป็นของเรา อย่าเอามันไปผูกไว้กับความรู้สึกของใคร .. ไม่มีใครมาสนใจเราไปตลอดชีวิตหรอก .. แล้วแม่ก็ตัดสินใจไปเที่ยวกับเพื่อนๆ สิบวัน นับเป็นการเดินทางครั้งแรกของแม่ในรอบยี่สิบปี ..เพราะแม่ไม่เคยไปไหน ได้แต่อยู่บ้าน .. ฉันยังจำได้ ตอนนั้น ฉันโทรแม่ก่อนแม่จะขึ้นเครื่อง ..เสียงแม่สั่นๆ กลัวๆ ฉันรู้สึกได้ถึงความไม่มั่นใจปนกับความตื่นเต้นที่แม่มี.. แล้วการเดินทางก็รักษาความรู้สึกเศร้าสร้อยของแม่ได้จริงๆ .. แม่กลับมาพร้อมรอยยิ้ม แม่บอกว่า จริงๆ แล้วโลกใบนี้มันกว้างมากๆ มีอะไรให้พบเจออีกเยอะมาก .. โลกใบนี้ไม่ได้มีแค่ .. บ้าน... แต่นั่นเป็นการเที่ยวแบบสะดวกสบาย มีไกด์พาเดิน .. แม่ก็ยังคงไม่เคยเที่ยวด้วยตัวเองซักที .. ครั้งนี้แหละ แม่จะได้ลองดูล่ะ ................. ฉันใช้เวลาเก็บของใส่เป้แค่สิบห้านาที แค่เสื้อยืดกับยีนส์สองสามตัว .. กระโดดขึ้นรถโดยมีแม่เป็นคนขับ .. แม่ถามว่าไปไหน .. ฉันก็เลยย้อนถามแม่ว่า แม่อยากไปไหนมากที่สุดในเมืองไทย? .. แม่คิดอยู่ซักแป๊บแล้วบอกว่า .. แม่อยากไปพระราชวังบางปะอิน เพราะแม่เคยไปเที่ยวกับพ่อตอนสาวๆ ฉันเลยบอกแม่ว่า ตกลง เราจะไปอยุธยา .. แม่มองหน้าฉันอย่างงงๆ แล้วบอกว่า มันง่ายยังงั้นเลย? .. แล้วเราจะนอนไหน .. ฉันยิ้มให้แม่.. ไม่ยากเลยแม่ .. เราเจอโรงแรมที่ไหนเราก็นอนที่นั้นแหละ .. แม่ขับรถออกไปพร้อมสีหน้าปั่นป่วนเล็กน้อย .. นั่นเป็นการเริ่มต้น การผจญภัยครั้งแรกของเรา เราใช้เวลาห้าชั่วโมงขับรถไปถึงอยุธยา วนรถหาโรงแรมนอน พร้อมอารมณ์หงุดหงิดของแม่ เพราะว่ามันมืดมากแล้วแต่เรายังหาโรงแรมดีๆ ไม่ได้ .. ข้าวก็ยังไม่ได้กิน .. คืนแรกแม่นอนหลับอย่างหมดแรงพร้อมงงตัวเองว่ามานอนต่างที่ต่างถิ่นแบบง่ายๆ ยังงี้ได้ยังไง .. วันถัดมาเราไปเที่ยวกันทั่วอยุธยา ถ่ายรูปกันเป็นโหลๆ ขับรถถูกมั่งหลงมั่ง อาศัยถามคนข้างทางมั่ง .. แต่เราก็มีความสุข แม่เริ่มชิน .. เริ่มรู้สึกว่าหลงทางก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ สุดท้ายเราก็ยังไปถึงจุดหมายกันได้ สองวันต่อมา หลังจากเที่ยวอยุธยากันจนจุใจ แม่บอกว่าอยากไปนั่งเรือที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวก .. แม่อยากไปตอนสาวๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป มันไกลมากๆ และทางก็ไม่ได้ดีแบบสมัยนี้.. เราก็เลยตกลงกันว่าจะไปราชบุรีกัน .. แล้วเราก็ขับรถออกจากอยุธยามุ่งหน้าไปราชบุรี .. เพราะแม่อยากไปนั่งเรือที่ตลาดน้ำ .. ฉันยังจำได้ว่าเราพยายามจะหาโรงแรมนอนที่ราชบุรี มีคนข้างทางบอกว่า โรงแรมข้างหน้าเนี่ยนะระดับเฟิร์สคลาสที่สุดแล้วในราชบุรี .. แต่สุดท้าย สิ่งที่เราไปเจอ คือ โรงแรมที่มีม่านรูดอยู่ข้างล่าง ^^" เปิดหน้าต่างมองจากตึกโรงแรมไป เห็นหนุ่มสาวขี่มอเตอร์ไซค์กันมาเพียบ -_-" เช้าวันถัดมาเราไปลุยตลาดน้ำ เช่าเรือกินก๋วยเตี๋ยว กินเฉาก๊วย ซื้อผลไม้ ตักบาตร .. สนุกสนานกันเกือบทั้งวัน ตกกลางคืนฉันก็ลากแม่ไปตลาดโต้รุ่ง นั่งกินก๋วยเตี๋ยวข้างทาง .. และทำอะไร หลายๆ อย่างที่ไม่เคยทำนานมาแล้ว แม่กินไปก็บ่นไปว่ามันอาจจะไม่ปลอดภัย ทำไมเราไม่ซื้อไปกินในโรงแรม .. แต่สุดท้ายเราก็กินก๋วยเตี๋ยวกันจนอิ่มอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเราก็ขับรถกลับโรงแรมกันอย่างปลอดภัย (ปีนั้นมีเหตุการณ์ทหารพม่ายึดโรงพยาบาลราชบุรีได้ไม่นาน ..แต่แม่ลืมไปแล้ว ฉันก็เงียบๆ กลัวแม่นึกขึ้นมาได้ จะยิ่งเครียดหนักเข้าไปอีก) Kukenhorf , The Netherlands 2005 "We must become the change we want to see." ห้าวันสี่คืนที่เราไปผจญภัยนอกบ้าน .. ถ่ายรูปมาจนเต็มกล้อง ..หลงทางกันแล้วหลงทางกันอีกจนทำให้แม่เครียดเป็นระยะๆ แต่สุดท้ายเราก็กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย เราแวะกันตลอดทาง แวะกินก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆ ที่สุโขทัย แวะซื้อกล้วยไข่ที่กำแพงเพชร แวะดอยมูเซอขนแอปเปิ้ลกลับบ้านอีกเป็นลัง .. พร้อมกับคำพูดคำแรกจากแม่ ตอนที่ขับรถถึงประตูหน้าบ้าน ว่า "เราก็ทำได้เหมือนกันแฮะ" ... ได้สิแม่ ..ถ้าเราจะทำ... วันนั้นก็ผ่านมาห้าปีแล้ว .. แม่ไปลุยเมืองจีนมาสองรอบ ไปยุโรปมาหนึ่งรอบ .. แม่ไปลุยทะเล ไปดำน้ำ ไปพายแคนู แถวทะเลทางใต้ แม่ครึ้มอกครึ้มใจชวนเพื่อนขับรถไปแม่สาย ไปช้อปปิ้ง .. วันหนึ่งฉันไม่ได้บอกแม่ว่าจะไปตรังกับที่ทำงาน .. โทรไปหาแม่กะเซอร์ไพรส์ว่าตอนนี้อยู่สถานีรถไฟกำลังจะไปตรัง .. แม่บอกมาจากอีกปลายสายว่า ..แม่อยู่ประจวบฯ มาเที่ยวทะเลกับเพื่อน -_-" และนั่นคือแม่ของฉันที่ครั้งนึง ไม่กล้าแม้แต่จะออกจากบ้านหลังห้าโมงเย็น เพราะรู้สึกว่ามันไม่ปลอดภัย และไม่มีที่ไหนปลอดภัยไปกว่า บ้าน.. วันนี้เครื่องบินคงออกแล้ว .. แม่คงขับรถอยู่ที่ไหนซักแห่ง บนเกาะเหนือ.. ของประเทศนิวซีแลนด์ .. Happy backpacking นะแม่ ^^ ___________________________________________________________________________ Fireworks Night , Venice 2005 "To be a star, you must shine your own light, follow your own path, and don't worry about the darkness, for that is when the stars shine brightest" เพลงประกอบ .. ชื่อเพลง: - Lost in space / Singer ..Light house family Create Date : 24 ตุลาคม 2548 34 comments Last Update : 24 ตุลาคม 2548 2:44:11 น. Counter : 851 Pageviews. Share Tweet

สนุก ตื่นเต้นดีอ่ะ ชอบมาก.. อ่านแล้วคิดถึงคุณแม่เลยอ่า...   โดย: Shaleebow 24 ตุลาคม 2548 3:45:02 น.

ว่าแล้วเชื้อไม่ทิ้งแถวเลย มิหน่าน้องเราก็ชีพจรลงเท้าเหมือนใคร เอ แต่จะว่าไปท่าทางเชื้อลูกสาวถ่ายทอดให้ม่าม้าตะหากเนอะ ช่วงนี้ยุ่งกับภารกิจประจำวัน บวกกับภาวะชักหน้าไม่ถึงหลังสักเท่าไหร่ เลยไม่ค่อยจะมีเรื่องเล่าในบล้อกเฮียเลยอ่ะ ไม่ค่อยมีอารมณ์จะเขียนอะไร มีแต่มาแอบอ่านเรื่องของชาวบ้าน แต่อาทิตย์หน้าจะไปหาพี่สาวที่ California เฮียคงห่างหายไปอีกพักใหญ่ๆเลยอ่ะ ยังไงก็รักษาตัวดีๆนะน้อง อย่าหลงลมอาบังแถวนั้นนา   โดย: ตี่ (tobetwo99 ) 24 ตุลาคม 2548 3:47:40 น.

อ่านแล้วชอบจัง..เที่ยวแบบค่ำไหนนอนนั่นเป็นความใฝ่ฝันมานานแล้วเหมือนกัน ถ้ามีรถเป็นของตัวเองคงมีโอกาสได้เที่ยวแบบนี้บ้าง...   โดย: รักเด็กข้างบ้าน 24 ตุลาคม 2548 4:05:24 น.

ดีจังเลยค่ะ ชักอยากไปเที่ยวขึ้นมาอีกแล้ว   โดย: rebel 24 ตุลาคม 2548 6:18:47 น.

ชอบอ่านเวลาคุณ Chirala เขียนเรื่องแบบนี้จัง อ่านแล้วนั่งอมยิ้ม แล้วก็คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ เคยวางแผนไว้ว่าจะไปขับรถเที่ยวที่นิวซีแลนด์สามอาทิตย์ ยังไม่ได้ไปเพราะต้องระเห็จไปอีกซีกโลกหนึ่งเสียก่อน ขอให้คุณแม่เที่ยวให้สนุกนะคะ อย่าลืมแอบจิ๊กรูปของคุณแม่มาแปะให้เพื่อนๆคุณลูกทางนี้ดูสักใบ มีความสุขมากๆ ฝันดีนะคะ   โดย: SevenDaffodils 24 ตุลาคม 2548 6:28:09 น.

อ่านแล้วก็นึกถึงแม่ตัวเองเหมือนกันค่ะ เพราะว่าเมื่อก่อนแม่ไม่ได้เที่ยวเลยเพราะทำงานตลอด แต่ว่าตอนนี้เหรอค่ะเที่ยวเก่งกว่าเราอีกแต่เราก็ชอบนะเพราะว่าเค้าก็จะได้ไปพักผ่อน นิดเคยบอกแม่ว่าเที่ยวไปเหอะไม่ต้องห่วงอะไร อยากทำอะไรก็ทำตามใจอยากเพราะว่าลูกๆ หายห่วงกันหมดแล้ว ... เค้ายิ้มแล้วบอกว่า อ่ะแม่ถือว่านั่นคือคำอนุญาติ... ฮ่า ฮ่า เป็นอย่างงั้นไปซะได้   โดย: JewNid 24 ตุลาคม 2548 17:00:57 น.

ดีจังค่ะ เห็นคุณแม่มีความสุข คนเป็นลูกก็มีความสุขเน๊อะ ...   โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) 24 ตุลาคม 2548 19:57:40 น.

เป็นชีวิตในฝันเลยค่ะ สงสัยอีกนาน คงจะได้ทำบ้าง .... ตอนอายุได้เท่าคุณแม่ แต่ถ้ายังแข็งแรงอยู่ ก็ดีสิเนอะ จะไปเที่ยวกัน สองคนตายาย ฝันดีนะคะ   โดย: Black Tulip 24 ตุลาคม 2548 23:33:55 น.

น่ารักจังเล๊ย   โดย: prncess 25 ตุลาคม 2548 10:24:30 น.

เป็นแม่ลูกที่น่ารักจังค่ะ   โดย: ดุ๊กดิ๊ก IP: 203.121.167.134 25 ตุลาคม 2548 10:48:11 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักทายครับ   โดย: I will see U in the next life. 25 ตุลาคม 2548 11:03:03 น.

ชอบคำพูดที่ว่า "ทำได้ซิ ถ้าเราจะทำ" จริงๆ ^^   โดย: Pat IP: 203.170.228.229 25 ตุลาคม 2548 14:53:43 น.

ฉันอยากได้ลูกสาวแบบเธอง่ะ โอ๋   โดย: พี่ทิพ IP: 202.139.223.18 25 ตุลาคม 2548 17:41:00 น.

เป็นเรื่องของแม่กับลูก ที่ ดีจังเลยครับ   โดย: goken 25 ตุลาคม 2548 23:05:57 น.

เป็นเรื่องที่น่ารักดีน่ะค่ะ   โดย: Tumble 26 ตุลาคม 2548 0:14:11 น.

เมื่อวานเขียนแล้วก็มานึกได้ว่า เราจะโชคดีได้มีเพื่อนไปเที่ยวตอนแก่ๆ รึเปล่า ยังไม่รู้เลยเนอะ ฝันดีค่ะ   โดย: Black Tulip 26 ตุลาคม 2548 0:37:15 น.

ชอบมากเลยค่ะ เขียนได้สนุกจังเลย ขอสมัครเป็นแฟนบลอคนะคะ เพลงเพราะค่ะ ชอบจัง   โดย: วดี 26 ตุลาคม 2548 1:56:56 น.

อากาศหนาวแล้วก็ต้องรักษาสุขภาพเยอะๆ นะค่ะ ทานเยอะๆ พักผ่อนเยอะๆ อาการหวัดจะได้ไม่ถามหาค่ะ   โดย: JewNid IP: 62.163.95.223 26 ตุลาคม 2548 2:52:42 น.

>ฉันใช้เวลาเก็บของใส่เป้แค่สิบห้านาที แค่เสื้อ >ยืดกับยีนส์สองสามตัว . เอ อย่าหาว่าทะลึ่งเลยนะครับ แล้ว...ง่า อย่างงี้แสดงว่าดองสามวัน lol อยากขับไปเที่ยวแบบนี้บ้างเหมือนกันครับ แต่แหะๆ ถ้าเมืองไทยนี่โดนcurfew ไถได้แค่ในปริมณทลเท่านั้น -_-' ยินดีด้วยกับคุณแม่ เพราะคุณแม่น้อยคนที่จะมีโอกาสแบบนี้ :) ps. บ้านนี้เที่ยวเก่งกันทั้งบ้านเลยแฮะ lol   โดย: Mr. Rabbit IP: 24.126.151.180 26 ตุลาคม 2548 10:12:26 น.

ชีวิตนี้เป็นของเรา อย่าเอามันไปผูกไว้กับความรู้สึกของใคร .. ไม่มีใครมาสนใจเราไปตลอดชีวิตหรอก . ชอบประโยคนี้จังเลยคะ ขอให้คุณแม่เที่ยวให้สนุก เดินทางปลอดภัยนะคะ อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยคะ ตื่นเต้นจังเลยค่ะ   โดย: yadegari 26 ตุลาคม 2548 20:34:06 น.

ว้าวๆ คุณแม่เปรี้ยวจังค่ะ อยากไปช่วยเข็นกระเป๋าจังเลย (จะได้ไปเที่ยวด้วย) อิอิ คุณแม่คุณ chiala เหมือนคุณแม่ส้มเลยค่ะ อยากไปก็ไปหวิดจะหาที่นอนไม่ได้หลายครั้งเหมือนกัน   โดย: sommie 27 ตุลาคม 2548 14:30:27 น.

แอบมาเก็บภาพกลอนไว้ดูเล่นอ่ะ..   โดย: Shaleebow 27 ตุลาคม 2548 18:48:09 น.

น่าสนุกเนอะไปเที่ยวแบบอิสระ สบายๆ แม่เราก็อยู่แต่บ้านตลอดหลายสิบๆปีเหมือนกัน   โดย: ฟ้าหม่นคนดี IP: 61.91.125.68 28 ตุลาคม 2548 4:52:31 น.

อยากไปเที่ยวจังเลยอ่านแล้ว อยากมีความกล้าแบบนี้บ้าง ที่อินเดียมีที่เที่ยวเยอะ แต่ไม่กล้าไปคนเดียว กลับจากเมืองไทยหรือยังค่ะ เมื่อวานแฟนเพิ่งกลับมาจากบังกาลอร์ ไปติดต่อลูกค้า ปีใหม่นี้มีแผนเที่ยวที่ไหนหรือเปล่าค่ะ ไว้จะหลังไมค์ไปหานะค่ะ คุยกัน เพราะเพื่อ มีเที่ยวจะได้ไปจอยค่ะ อยากเที่ยว   โดย: อยู่ไกลบ้าน (อยู่ไกลบ้าน ) 28 ตุลาคม 2548 10:43:55 น.

อยากมีวันดี ๆ แบบนั้นบ้างสักวันหนึ่งครับ ตอนนี้ยังต้องเป็นวัวเป็นควายใช้แรงงานไปก่อน   โดย: ultraman seven IP: 221.128.113.154 29 ตุลาคม 2548 15:30:49 น.

lสวัสดีค่ะ มีอมยิ้มไม่ได้แวะมาบล็อกแสนโรมานซ์นี้นานพอควรเลยนะคะ เชื่อไหม๊คะ....อ่านไป วาดภาพไป ว่าตัวเองทำสิ่งต่าง ๆ แบบนี้กับลูกสาวน่ะค่ะ มีอมยิ้ม เป็นหนึ่งคนที่ไม่เคยออกนอกบ้านไปเที่ยวกลางคืน เกือบจะทั้งชีวิตตั้งแต่สาวยันแก่ คิดอยู่เหมือนกันว่าเราถูกอะไรผูกรัดไว้นะ .... คำตอบที่ได้ คือ ความห่วงใย ทั้งลูกและสามี ตามวิสัยแม่บ้านน่ะค่ะ เคยคิดเล่น ๆ ว่า คงต้องจากกันไปข้างกระมัง ถึงจะมีเวลาไปเที่ยวไหน ๆ ที่เคยใฝ่ฝันและอยากไป ตั้งแต่เล็กจนแก่ ตอนนี้คุณแม่ของมีอมยิ้มเอง เริ่มเที่ยวเช่นกันค่ะ มีความสุขกับเพื่อน ๆ ขึ้นเหนือล่องใต้ประจำ แปลกดีนะคะ ทำไมช่วงเวลาของชีวิต เราต้องปล่อยให้ล่วงเลยไป แล้วรอเวลา ..... คงเพราะจังหวะชีวิต ของคนเรา ไม่เท่ากันกระมังคะ ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ นะคะ   โดย: มีอมยิ้ม ( ล็อคอินไม่ได้ค่ะ) IP: 58.9.145.130 29 ตุลาคม 2548 17:17:44 น.

น่ารักมากๆ.. อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆ ^^ อืมม พาหม่อมแม่เราไปเที่ยวไหนดีนะ หุหุ   โดย: ปิงปอง IP: 61.90.75.157 29 ตุลาคม 2548 18:47:48 น.

โดย: โสมรัศมี 30 ตุลาคม 2548 16:57:23 น.

อบอุ่นจังเลยค่ะ   โดย: มาริอา 1 พฤศจิกายน 2548 21:46:25 น.

น่ารักจังค่ะ   โดย: เขียวหวานจ้า IP: 61.7.135.111 3 พฤศจิกายน 2548 22:17:15 น.

แวะมาเยี่ยมอีกรอบ.. จขบ.หายไปไหนเนี่ย..   โดย: รักเด็กข้างบ้าน 6 พฤศจิกายน 2548 3:10:02 น.

คุณแม่คุณเก่งมากๆครับ ท่าทางจะเปรี้ยวน่าดูเลย คิดถึงนิวซีแลนด์มากครับ เมื่อก่อนเคยเรียนม.ปลายที่นั่น อยู่ที่เกาะเนือเลย ตอนปิดเทอม ครอบครัวพาขับรถไปเรื่อยตามเกาะใต้ มีความสุขมากๆครับ เป็นประเทศที่สวยงามมากๆ   โดย: พ่อน้องโจ 7 พฤศจิกายน 2548 13:39:24 น.

ทุกอย่างจะสำเร็จได้ ต้องมีก้าวแรกเสมอ... คุณแม่คงจะจำวันแรกที่บางปะอินได้ดี ว่ามีใครเป็นตัวเอก ขอชื่นชมตัวเอกเช่นคุณ ที่ทำให้วันนี้ของคุณแม่มีค่าขึ้นมาก   โดย: yyswim 7 พฤศจิกายน 2548 23:59:32 น.

ทุกอย่างจะสำเร็จได้ ต้องมีก้าวแรกเสมอ... คุณแม่คงจะจำวันแรกที่บางปะอินได้ดี ว่ามีใครเป็นตัวเอก ขอชื่นชมตัวเอกเช่นคุณ ที่ทำให้วันนี้ของคุณแม่มีค่าขึ้นมาก   โดย: yyswim 7 พฤศจิกายน 2548 23:59:44 น.