Bloggang.com : chirala :

Melancholia on the East..

หลังจากระเห็ดมาอยู่ที่นี่ได้สองอาทิตย์ .. อาการ Culture shock ของฉันก็ยังไม่หายดีเท่าไหร่ .. หลายคนที่รู้จักฉันดี อาจจะรู้สึก ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับ "ผีตองเหลือง" ที่ย้ายบ้านเมื่อใบตองแห้ง อย่างฉัน .. อยู่ดีๆ ทำไมถึงได้เกิดอาการตื่นตะหนกทางวัฒนธรรมขึ้นมาได้ เพราะปกติเห็นไปที่ไหนก็กลมกลืนเป็นกิ้งก่าเข้ากับสภาพแวดล้อมไปซะได้ทุกที่ ... ^^

Breakfast by my apartment's care taker :)

แต่ไม่ใช่ที่นี่แน่ๆ .. อินเดีย ..

อินเดียเป็นประเทศขนาดใหญ่ที่มีหลายสิ่งหลายอย่างขัดกันในตัวของมันเอง เป็นประเทศที่มีทะเลทรายผืนใหญ่ และขณะเดียวกันก็มีภูเขาหิมะตลอดปีอย่างหิมาลายา เป็นประเทศที่มีภาษาแตกต่างกันเกือบสามสิบภาษา .. เป็นภาษาที่เพื่อนชาวท้องถิ่นของฉันบอกว่า ถ้าไปพูดภาษาทางใต้กับคนทางเหนือ ก็มีโอกาสที่จะไม่เข้าใจกันเลย ด้วยความที่ภาษาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่เหมือนภาษาแถวบ้านเรา ที่แตกต่างกันทางสำเนียงกับคำศัพท์บางคำ แต่ก็ยังพอเข้าใจกันได้ ..

อาการ Culture shock อันดับแรกของฉัน สำหรับที่นี่ คือ อาหาร .. ชาวอินเดียทางใต้ส่วนใหญ่จะเป็นมังสวิรัติไม่กินเนื้อสัตว์ ทำให้อาหารท้องถิ่นแถวนี้ จะหาเนื้อสัตว์กินได้ยาก .. และ ไม่ต่างจากภาษา อาหารอินเดีย ไม่ได้หมายถึงแกงกะหรี่กับโรตีอย่างที่พวกเราเข้าใจกันมาจากบทเรียนในหนังสือ ประมาณฝรั่งเข้าใจว่าคนไทยกินแต่ผัดไทย กับต้มยำกุ้ง ...:P ถ้าจะให้ไล่อาหารอินเดียจริงๆ แล้วละก็ ต้องถามก่อนว่าจะเอาอาหารของเมืองไหนในภาคไหน .. เพราะมันมีมากมายผสมนั่นนิดผสมนี่หน่อย และไม่ได้มีแต่โรตี ..

อาหารทางภาคใต้ส่วนใหญ่จะมีข้าวเป็นหลัก แต่ตามธรรมเนียมต้องเสิร์ฟบนใบตอง และลำเลียงมาตามลำดับขั้นตอน .. แต่จะชื่ออะไรบ้าง ฉันก็ยังไม่เก่งพอที่จะจำได้ว่าอะไรเป็นอะไร เพราะหน้าตามันคล้ายๆ กันไปซะหมด ^^"

In my room, Bangalore , India

แต่ที่ทำให้ฉันถึงกับ shock ก็คือ อาหารที่โรงอาหารที่บริษัท มันแบ่งเป็น Non-veg กับ Vegetarian ... วันแรก ฉันชะโงกหน้าไปดูตามร้านอาหารที่มีให้เลือกไม่มากนัก .. ก็ค้นพบว่า Non-veg. เนี่ย มันคือ แกงอะไรซักอย่าง จะว่าเป็นแกงกะหรี่ซะทีเดียวก็ไม่ใช่ เพราะมันไม่มีอะไรเลยในแกง นอกจากเนื้อไก่สองก้อน .. นั่นล่ะ Non-veg หรือจะแปลตามตรงว่า อาหารไม่มีผัก น่าจะถูกต้องเป็นที่สุด ^^ สำหรับอาหารแบบ Veg. จริงๆ ควรจะตั้งชื่อใหม่ว่า Non-meat น่าจะดีกว่า เพราะมันไม่มีอะไรเลย นอกจากถั่วบดเอามาคลุกคลิกกับน้ำแล้วใส่ผงมัสซาลาลงไปอีกนิด แค่นั้นแหละ แล้วเค้าให้เลือก ว่าจะกินกับข้าวสวย หรือว่าโรตี หรือว่า ข้าวเกรียบกรอบๆ อาหาร Veg. จะเป็นถั่วบด โยเกิร์ต (ที่นี่กินโยเกิร์ตเป็นอาหารคาวนะจ๊ะ) กับน้ำแกงหน้าตาคล้ายน้ำพริกอีกสองสามอย่าง ใส่มาเป็นถ้วยเล็กๆ เหมือนถ้วยข้าวศาลพระภูมิที่บ้านยังไงยังงั้น ^^"...อาทิตย์แรกที่ฉันกินอาหารที่โรงอาหาร ทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เพราะถ้ามันไม่เผ็ดจิ๊ด มันก็เป็นรสโยเกิร์ตปะแหล่มๆ .. จนทำให้อาทิตย์ต่อมา ฉันต้องเปิดคอร์สสอนคุณพ่อบ้านที่ดูแลบ้าน หัดทำข้าวผัด (ใส่ผักเยอะๆ) แล้วห่อเป็นข้าวกล่องมากินกลางวันแทน .. เพราะรู้สึกอยากให้ร่างกายได้รับสารอาหารครบห้าหมู่มากกว่าที่จะกินให้อิ่มๆ ไปในแต่ละมื้อ (ฉันจะชีวจิต healthy concern มากไปไม๊นี่)

In my room, Bangalore , India

shock เรื่องต่อมา ทำให้ฉันเกือบตัดสินใจให้แม่ส่งของมาให้จากเมืองไทย คือ ผ้าห่ม .. ฉันเป็นพวกที่ชอบนอนมุดๆ ผ้าห่มมากๆ แต่พอได้อพาร์ทเม้นที่นี่ ซึ่งเค้าก็เตรียมให้พร้อมทุกอย่างละนะ .. เสียอย่างเดียว ผ้าห่มน้องฝุ่นที่นี่ทำให้ฉันแสบจมูกทุกเช้า .. เลยคิดว่า เดี๋ยวพอถึงวันหยุดจะไป shopping ที่ Central Bangalore ซะหน่อย ของทุกอย่างคงเหมือนที่เมืองไทยละน่า ฉันคิดในใจ .. ก็มัน Central เจ้าเดียวกันเลยนิ ... แต่ปรากฏว่า ผิดคาด ..Central ที่นี่ ให้อารมณ์ เหมือนไปเดินโลตัส คาร์ฟูร์ บ้านเรา .. ของทุกอย่างเก่า แถมราคาแพง เพราะบางอย่างต้องนำเข้ามาจากเมืองไทย .. และเมื่อฉันเดินไปแผนกที่นอน ซึ่งไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก เป็นแค่ชั้นๆ ติดฝนังวางปลอกหมอนและผ้าห่มอยู่แค่สองสามล็อก .. ฉันก็ต้อง shock เพราะว่า มีแต่ผ้าห่มขนๆ แบบที่หาได้ที่แม่สาย.. (ใครจะนึกออกมั่งนะ ผ้าห่มขนนุ่มๆ หนาๆ ที่ขายตามเมืองหนาวๆ อย่างเชียงใหม่หรือแม่สายน่ะ) ผ้าห่มขนๆ นี่ราคาผืนละพันกว่ารูปี (ก็เท่ากับพันกว่าบาทบ้านเรา) ... ซื้อแม่สายสามร้อยเองนะเนี่ย... ทำไมมันแพงแบบนี้... เหลือบไปเห็นผ้าห่มอีกแบบนึง .. โอ แม่เจ้า ผ้าห่มผืนละพันสองเป็นผ้าห่มที่เป็นผ้ามุ้งลายดอกเขียวแดง... อย่างงี้ ซื้อไป ก็กลายเป็นน้องฝุ่นสองละสิเนี่ย.. ตัดสินใจโทรกลับเมืองไทย ให้แม่เตรียมส่งผ้าห่มมาให้ เพราะทนไม่ไหวแล้ว โรคภูมิแพ้คงจะกลับมาเยือนฉันในไม่ช้า .. ปรากฏว่า อาทิตย์ต่อมา ฉันโชคดีไปเจอร้านเครื่องนอนที่ผลิตจากทางเหนือ .. ฉันเลยได้ผ้าห่มแบบถอดปลอกซักได้ กับหมอนเข้าชุดกันมาครอบครอง ในราคาสองพันรูปี .. เอาละนะ ถ้าไปซื้อเครื่องนอนมียี่ห้อแถวเมืองไทยก็ราคาประมาณนี้เหมือนกัน ... ฉันรู้จากเจ้าของร้านว่า ผ้าลายปักพวกนี้มาทางเมือง Jaipur เป็นเมืองทางเหนือที่ขึ้นชื่อเรื่องผ้าทอ.. ใจจริงๆ อยากได้สีฟ้าหรือสีน้ำเงินมากกว่าสีแดงเลือดนก(หรือเลือดหมูเนี่ย) ที่ฉันตัดใจซื้อผ้า .. แต่มันมีให้เลือกระหว่างสีขาวกับสีแดง ..ฉันเลยเลือกสีแดงดีกว่า ..

ยังมีอีกหลายเรื่อง shock สนุกๆ (แต่บางครั้งก็สนุกไม่ออก แต่มาขำทีหลัง ^^") จะค่อยๆ ลำเลียงมาสาธยายแล้วกันนะ .. เสาร์อาทิตย์นี้วางแผนไว้ว่าจะไป Mysore เมืองที่อยู่ห่างออกไปจากบังกาลอร์ร้อยสามสิบกว่ากิโล .. เป็นทริปแรกหลังจากต้องเสียเวลาลงหลักปักฐานอยู่สองอาทิตย์ ทั้งเรื่องบ้านเรื่องรถ .. ไว้จะเก็บรูปมาฝากนะจ๊ะ :)

Good night ;)

________________________________________________________________________________

เพลงประกอบ .. ชื่อเพลง: เพลงของเธอ / Singer .. เชษฐา ยารสเอก

Create Date : 02 กันยายน 2548

26 comments

Last Update : 2 กันยายน 2548 2:43:34 น.

Counter : 1199 Pageviews.