ฝนนก
เสียง กรืด- กรืด- ของก้านปัดน้ำฝนที่ชราพอๆกับอายุของรถ ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอคลอกับเสียงเพลงเหงาเศร้า ช่วยบรรเทาความน่าเบื่อหน่ายจากการจราจรลงไปได้บ้าง ฝนที่ตกติดต่อกันเป็นวันที่สองทำให้ถนนเกือบทุกสายในเชียงใหม่ติดแหง็ก ฉันคิดในใจ เหมือนเป็นคนกรุงเทพเลยแฮะ..
เสียงเพลงจากสถานีวิทยุถูกตัดไปดื้อๆตั้งแต่ยังไม่จบท่อนฮุค เข้าสู่ช่วงของข่าวต้นชั่วโมง
ช่วงนี้รับฟังข่าวต้นชั่วโมง จากสำนักข่าวไทย.. ฉันลอบทำหน้าเซ็งที่ถูกขัดจังหวะฟังเพลง
เกิดเหตุลอบวางระเบิดธนาคารพร้อมกันหลายจุดที่จังหวัดยะลาในช่วงเที่ยงที่ผ่านมา โดยเบื้องต้นมีรายงานผู้เสียชีวิตจำนวน ๑ คน และบาดเจ็บอีกจำนวนหนึ่ง.. จากหน้าที่เริ่มเซ็งเปลี่ยนเป็นซีด ฉันรีบเอื้อมนิ้วไปกดปุ่มเพิ่มความดังแข่งกับเสียงฝนภายนอกที่เริ่มจะหนาเม็ดขึ้น
กลุ่มคนร้ายในจังหวัดยะลา ก่อเหตุรุนแรงครั้งใหญ่ด้วยการลอบวางระเบิดธนาคารต่างๆ ๒๒ จุด ใน ๕ อำเภอ เฉพาะในตัวอำเภอเมืองยะลา มีทั้งสิ้น ๑๐ จุด มีผู้เสียชีวิต ๑ คน บาดเจ็บ ๒๕ คน เหตุเกิดในช่วงเวลา ๑๑.๓๐ นาฬิกา โดยคนร้ายอำพรางตัวเป็นนักศึกษาขนระเบิดแสวงเครื่องตั้งเวลาระเบิดโดยใส่ในหนังสือที่เจาะไว้ และนำไปวางตามเคาน์เตอร์ชั้นวางหนังสือของธนาคาร..
ภายหลังเกิดเหตุ ได้มีการสั่งการให้ตำรวจ สภ.อ.เมืองยะลา กระจายกำลังเข้าช่วยเหลือผู้ได้รับบาดเจ็บ และตรวจสอบจุดเกิดเหตุทั่วบริเวณ.. ฉันล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อ แต่ยังไม่ทันได้กดปุ่มใดๆ รถคันหน้าก็ออกตัวพอดี
ก้านปัดน้ำฝนเบื้องหน้ายังคงทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ แม้จะดูเหมือนว่าฝนที่กระหน่ำลงมาจะไม่ยอมหยุดให้พักสักเสี้ยวหายใจก็ตาม ฉันบังเกิดความรู้สึกอย่างประหลาด ตัดสินใจเปิดไฟเลี้ยว จอดหลบข้างทางและเลื่อนที่บังคับก้านปัดน้ำฝนให้หยุดทำงาน ฉันอยากให้มันได้หยุดพักเสียบ้าง
ม่านฝนตกกระทบกระจกหน้ารถอย่างอำเภอใจ ฉันแทบมองไม่เห็นเหตุการณ์ใดๆภายนอกตัวรถ เช่นเดียวกับบางสิ่งอย่างที่ไม่เคยหยุดหรือสิ้นสุดลง และคงถูกอีกหลายม่านฝนที่บดบังทุกสิ่งที่เกิดขึ้นตรงฝั่งของโค้งฟ้านั้น
ที่บ้าน..
ฉันกดโทรศัพท์อีกครั้ง แม่..อยู่ไหน? ฉันเอ่ยแข่งกับเสียงฝนภายนอกรถ แม่ขับรถอยู่ลูก เพิ่งกลับจากโรงเรียน เดี๋ยวถึงบ้านแล้วแม่โทรกลับนะ เสียงที่อบอุ่นที่สุดในโลกดังมาจากปลายสาย ครับแม่.. ฉันวางสายและตัดสินใจที่จะยังจอดรถอยู่ที่เดิม เพราะตอนนี้ฉันไม่มีกระจิตกระใจขับออกไปที่ไหนอีกแล้ว
เหตุการณ์รุนแรงใน ๓ จังหวัดชายแดนภาคใต้ เริ่มต้นจากกลุ่ม โจรกระจอก กลุ่มหนึ่งเข้าไปปล้นปืนในค่ายทหาร จากนั้นมาก็เริ่มแผ่ขยาย บานปลาย และทวีความรุนแรงขึ้นมาโดยตลอด ฉันรับรู้มาเพียงบางส่วนซีกของความจริงที่ซ่อนอยู่ และก็ไม่เคยคิดว่ามันใกล้ตัวจนกระทั่งวันหนึ่งที่ลุงซึ่งเป็นพี่ชายคนถัดจากแม่ โดนลอบวางระเบิดรถยนต์ขณะกำลังเปิดประตูรถ หลังจากที่เพิ่งจะเสร็จจากการประชุมภายในมหาวิทยาลัยราชภัฎยะลา สภาพซากรถบ่งบอกว่าการรอดชีวิตจากการระเบิดนั้นนับเป็นปาฏิหารย์ ภาพข่าวจากไอทีวีในคืนเดียวกันกระชากฉันให้จมลงสู่ก้นเหวที่มองไม่เห็น โลกรอบข้างมืดดำ เหลือเพียงภาพพริบไหวในจอโทรทัศน์ที่จดจำติดตา
เพราะร่างที่เกรอะกรังไปด้วยเลือดที่กำลังถูกหามขึ้นรถพยาบาลนั้นไม่ใช่คนแปลกหน้า หรือตาสีตาสาที่ไม่รู้จัก หากแต่เป็นร่างเล็กๆและใบหน้าที่คุ้นเคยตา ที่ในขณะนั้นแทบจะยับเยินไปด้วยรอยไหม้ และจุดสีดำจากสะเก็ดระเบิด ขาที่หายไปข้างหนึ่งเคยเตะตูดฉันสมัยยังตัวเล็กๆ กล้องที่ถ่ายเหตุการณ์สั่นสะเทือนไปตามจังหวะวิ่งของตากล้องนำพาให้โลกทั้งใบของฉันสั่นไหวตามไปด้วย ฉันถูกตรึงอยู่ที่หน้าจอสี่เหลี่ยมนานนับชั่วโมงแม้ว่าเนื้อข่าวจะจบไปนานแล้ว และคงคลายความสนใจไปจากความรู้สึกใครต่อใครหลายคนจนหมดสิ้น ฉันกลับรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง ร่างของฉันยังไม่กระทบกับพื้นเหวนั้น
เราไม่มีวันรับรู้ถึงความรู้สึกแห่งการสูญเสียใดๆทั้งสิ้น จนเมื่อวันหนึ่งที่มันได้เกิดขึ้นกับตัวเราเอง
เราอาจไม่เคยวางหัวลงบนหมอนในค่ำคืนแห่งความโศกเศร้าและภาวนาให้การหลับในครั้งนี้จะพาเราตื่นจากฝันร้ายที่เพิ่งจะเกิดขึ้น ไม่มีคำปลอบโยนที่เข้าใจอย่างแท้จริงเกินไปกว่าการเอ่ยคำที่เงียบงันแก่ตัวเองอย่างไม่สิ้นสุด
แต่ถึงทุกวันนี้ มีความโศกเศร้าเช่นนั้นเกิดขึ้นนับร้อยพันครั้งไม่เคยจบสิ้น กระทั่งเสี้ยวหายใจเมื่อครู่ของฉัน ก็ยังได้กลิ่นของความสูญเสียที่ไร้เหตุผลสิ้นดี
ไร้เหตุผลเช่นเดียวกับเหตุการณ์เศร้าสลดของสองนาวิกโยธิน น้องฮ่องเต้ หรือครูจูหลิง รวมทั้งการเข่นฆ่าเจ้าหน้าที่ พระสงฆ์ ชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ และอาจบางที น้ำตาของฉันที่เอ่อท้นออกมาอย่างสุดกลั้น ก็คงไร้เหตุผลด้วยเช่นกัน
ความสูญเสียที่มองไม่เห็น และความรู้สึกโศกเศร้าเสียใจที่คนอื่นๆไม่มีวันจะเข้าใจ จะยังคงติดอยู่กับผู้ที่สูญเสียเหล่านั้นไปตลอด
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นแทรกเสียงของฝนจากภายนอกตัวรถ ฉันพยายามใช้แขนเสื้อเช็ดรอยน้ำตาที่เกินกว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดจะสะกดกลั้นไว้ได้
หวัดดีครับแม่.. ถึงบ้านแล้วเหรอ? ฉันกัดฟันแน่น พยายามทำเสียงให้ปกติที่สุด ถึงแล้วลูก.. ทำไมวันนี้โทรมาเร็วจัง ได้ฟังข่าวแล้วล่ะสิ? แม่รู้ทันเสมอ และฉันก็นึกภาพแม่ยิ้มอย่างรู้ทันได้อย่างชัดเจน ก็.. ครับ.. ฉันพูดได้แค่นั้น ตอนนั้นแม่สอนอยู่น่ะ พอได้ยินเสียงระเบิดพวกเด็กนักเรียนก็วิ่งกันออกมาดู.. มันใกล้ขนาดนั้นเลยเหรอแม่? เอ้อ! นี่ลูก..แม่ได้ยินข่าวว่าภาคเหนือน้ำท่วม? จู่ๆแม่ก็เปลี่ยนเรื่อง ก็มีบางที่น่ะแม่ แล้ว.. ฉันกำลังจะเอ่ยถามเรื่องราวที่ยะลาต่อ แต่เสียงของแม่แซงขึ้นมาก่อน ระวังเนื้อระวังตัวด้วยนะลูก.. แม่ได้ยินว่ามีดินถล่มด้วยไม่ใช่เหรอ? แล้วที่พักลูกเป็นไงบ้าง? ท่วมมั้ย? ถามเป็นชุด สมกับเป็นครูภาษาไทยจริงๆ ไม่ท่วมหรอกแม่.. ลูกอยู่ชั้นสอง ถ้ามันจะท่วม คนที่อยู่ชั้นหนึ่งคงวิ่งมาบอกก่อนแล้ว.. ฉันพยายามตลก นี่ลูก.. อย่าพูดเป็นเล่นอย่างนั้นสิ คนที่บ้านน้ำท่วมน่ะ เค้าเดือดร้อนจริงๆนะ แม่ไม่ตลกด้วยแฮะ ครับแม่.. ไม่ท่วมหรอกแถวนั้น.. แม่ไม่ต้องห่วงหรอก.. ไม่ห่วงลูก.. แล้วแม่จะห่วงใคร? ฉันสะดุดก้อนบางอย่างในลำคอ พูดอะไรไม่ออก
อืม.. งั้นก็ดูแลตัวเองด้วยนะลูก ขับรถขับราก็ระวังด้วย.. แม่พูดเหมือนจะวางสาย ฉันเกือบลืมเรื่องข่าวเมื่อครู่ไปเสียสนิท แม่ก็ด้วยแหละ. ดูแลตัวเองเยอะๆ เค้าระเบิดกันตูมๆ.. แล้วดูพวกมันเลือกวันสิ.. วางระเบิดธนาคารวันสิ้นเดือน.. ฉันกำลังจะเริ่มลากยาว อืมๆ.. แม่ก็ระวังๆอยู่ตลอดนั่นแหละ ลูกไม่ต้องห่วงหรอก.. ไม่ห่วงแม่.. แล้วลูกจะห่วงใคร?
ฝนซาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ฉันยังคงเอนหลังพิงพนักที่นั่งคนขับ นอกกระจกหน้าต่างเป็นภาพการจราจรที่ยังหยุดนิ่ง กลางเมืองใหญ่ที่ไม่มีเค้าลางของอันตรายหรือความรุนแรงใดๆที่ต้องหวาดผวา
ฝนตกค้างเม็ดหนึ่งหล่นกระทบกระจกด้านหน้ารถ เสียงของมันดึงสายตาฉันกลับมามอง ที่แท้มันไม่ใช่หยดฝน
มันเป็นนกกระดาษสีขาวตัวหนึ่ง..
Create Date : 07 กันยายน 2549 |
|
0 comments |
Last Update : 22 กันยายน 2549 19:44:06 น. |
Counter : 346 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|