ผมมีภาพกับเพื่อนน้อยมากครับ
ทั้งๆที่เป็นหัวหน้าห้อง เป็นประธานรุ่น 555
ตอนหนุ่มๆผมผอมมากกกกกก หน้าตาดูไมไ่ด้
เลยไม่ชอบถ่ายภาพครับพี่ 555

นึกถึงตอนนี้แล้วก็เสียดายนะครับ
ไม่มีภาพเลย 5555

ปล. ภาพในบล็อกผม
ถ่ายที่สวนพฤกษศาสตร์พระนางเจ้าสิริกิติ์ แม่ริมครับ

มารำลึกด้วยคน นึกถึงวัยเรียนแล้วก็มักจะทำให้เราอมยิ้มมีความสุขเสมอๆ

คุณเอื้อเก็บภาพไว้ได้เยอะ เห็นคิ้วเข้มของคุณเอื้อ
มีมานานแล้วนะครับ..

ดีนะครับมีเฟช เลยตามเพื่อน ๆ มาพบกันได้ ของ
ผม เพื่อน ๆ ไม่ค่อยเล่นกัน สงสัยพวกมัน จะ แกร่
555

เคยเจอเพื่อนเรียนที่ กท.เหมือนกัน...พวกเรานัดกัน
ไปเจอกัน... ยืนรอกันเป็นกลุ่ม เห็นหญิงลงจากรถ
คนขับรถเปิดประตูให้ มอง งง.. สงสัยเขาจะมา
อีกงาน เป็นคุณหญิงคุณนายแน่เลย เห็นหญิงเขา
ยิ้มให้ เลยยกมือไหว้

เธอค้อน..มาถึงตบบ่าผมฉาด เฮ้ย ไหว้ฉันทำไม
555 หุ่นคุณหญิงนี่หว่า..

อ้อ.. ที่บล๊อกผม ผมเขียนถึงเพื่อนบล๊อกเกอร์ไว้
2 คน.. คนหนึ่งเคยมาเที่ยวหาคุณเอื้อ ๆ รู้จักแน่
เลย 555 อีกคนเป็นพยาบาล คงจะคุ้นเคยกัน
อยู่บ้างครับ

บล๊อกที่ผมเขียน พยายามไม่ให้เด็กอ่าน แหะ ๆ
เดี๋ยวจินตนาการ... เกือบจะเขียนตอน ข้างบน
ว่า เฉพาะคนอายุเกิน 20 แล้วนะเนี่ย..

ดีจังเลยค่ะพี่เอื้อ อ่านแล้วอมยิ้มตามเลย เทคโนโลยีนี่แหละมันทำให้เราหากันเจอนะคะ มิลก็หาเพื่อนวัยประถมเจอจากเฟคบุคเช่นกันค่ะ

สวัสดีครับคุณเอื้อ

โอ้โห แก๊งค์สาวๆ เรียก นางสิบสอง
นี่มัน วรรณคดี คลาสสิคเลยนะครับ

อ.เต๊ะ เคยดูละครจักรๆวงศ์ๆ สมัยก่อน มีนางยักษ์ด้วย

สนุกมากๆ

แบบนี้คุณเอื้อน่าจะเป็นนางเอก ที่ชื่อนางเภา มีลูกชื่อพระรถเสน ใช่มั้ยละครับ 555

ความหลังนี่มันจะมีมนต์ขลัง ต้องมีเรื่องประทับใจ
ผ่านทุกขืสุขมาด้วยกันนะครับ

นี่ถ้าไม่มีเทคโนโลยี สมัยใหม่ เฟซบุ๊ค ไลน์ เข้ามาช่วย
มัวแต่เขียน จดหมายส่งหากันนี่

อ.เต๊ะว่า กว่าจะเจอกันครบทั้งรุ่น นี่
ต้องมีหนวดงอก หน้าเหี่ยว ใส่ฟันปลอม จำหน้ากันไม่ได้ แหงๆละครับ 555

เรื่องปัญหานี่ คุณเอื้ออยากทายอะไรก้ทายมาซีครับ
อ.เต๊ะ ตอบได้ก้จะตอบ 555

เย้ย มันใช่มั้ยเนี่ย

ทุกวันนี้ก้มีเพื่อนบล้อกมาแอบปรึกษากับ อ.เต๊ะ อยู่เรื่อยๆละครับ แต่ส่วนใหญ่จะกำชับว่า ห้ามไปบอกใคร 555

ขอบคุณที่แวะไปช่วยกันขำ อ.เต๊ะ นะครับ อิอิ

เฟสช่วยได้จริงๆค่ะ

แม่ซองฯได้เจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมากว่า 40 ปี
มาเจอกันตอนแก่ๆ ก้อสนุกไปอีกแบบค่ะ

เฮียไม่มีเลยจริง ๆภาพตอนเรียนเนี้ย อาจเพราะสมัยนั้นกล้องถ่ายภาพเป้นอะไรที่แพงมาก และไม่มีใครถ่ายให้เลยไม่เห็นความหล่อของเฮียสมัยหนุ่ม ๆ

เพื่อนสมัยเรียนก็เคยติดต่อกันนานแล้ว แต่ตอนนี้ห่างหายไป หลายคนก็ชิงตายจากไป เลยอยู่อย่างไร้เพื่อนเก่า

สวัสดีค่า คุณเอื้อ ^^
มาอ่านตะพาบรำลึกความหลัง
นานมากๆเลยนะคะ เทคโนโลยีช่วยให้คนที่ไม่เจอกันนานเป็นสิบปีให้มาเจอกันได้ สุดยอดเลย
เห็นภาพเพื่อนๆ คุณเอื้อแล้ว นึกถึงเพื่อนมัธยมของตัวเองค่ะ
คิดถึงๆ ว่าแล้วก็อยากจะนัดรวมตัวกันบ้าง

ขอบคุณสำหรับตะพาบน่ารักๆค่า

เฟสบุ๊คทำได้ได้เจอเพื่อนเก่าๆ ที่ไม่คิดว่าจะได้เจอเยอะดีครับ จะว่าไปเทคโนโลยีมันก็มีประโยชน์ตรงนี้แหละ

ยอมรับจริงๆ ครับว่าสมัยมัธยมนี่สนุกสุดแล้ว เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนแบบเพื่อนจริงๆ ไม่ได้ใส่หน้ากากเข้าหากันเท่าไหร่นัก

+

มาอ่านเรื่องดีๆขำๆของคุณเอื้อนะครับ ^^

เพื่อนในวัยรุ่นนี้ทำให้เรายิ้มได้จริงๆนะครับ

แต่ละคนก็แต่ละแบบ ฮาๆเปิ่นๆไม่มีฟอร์มกันทั้งนั้นเลย

เสียดายที่ผมรวมรุ่นกันไม่ค่อยได้เจอกันไม่ถึงสิบคนเลย แหะๆ

แต่ความรู้สึกที่เรามีต่อกันยังเหมือนเดิม

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ทำให้ยิ้มได้นะครับ ^^

แล้วก็ขอบคุณที่มาให้กำลังใจกันด้วยนะครับ

ทุกๆเรื่องราวเป็นบทเรียน และประสบการณ์ดีๆจริงๆด้วยครับคุณเอื้อ อิอิ ^^

สวัสดียามเช้าครับพี่เอื้อ

อ่านไปยิ้มไปค่ะคุณเอื้อ

ช่วงเวลาของวันวาน ให้ความรู้สึกอุ่นลึกๆเสมอทุกครั้งที่ได้ย้อนคิด



สำหรับป้า .....ภาพวัยเด็กล้วนนอนก้นอยู่ในความทรงจำ

ไม่มีทั้งภาพให้พลิกดู เพราะช่วงนั้นการถ่ายภาพเป็นเรื่องยุ่งยากสำหรับเด็ก

ไม่มีทั้งคนให้ได้คุยกัน เพราะหลายคนรวบรัดตัดช่องไปร้องเพลงรออยู่ปลายทางแล้ว

คนที่เหลือก็ สว. จนตามหาไม่เจอ เทคโนโลยีจะไฮขนาดไหนก็สุดวิสัยจะช่วยได้


ดีใจกับคุณเอื้อที่ยังตามหาวันเก่าๆพบ



โหวตเลยค่ะ



tifun Diarist ดู Blog

โอ๊ยยยย !! ความรู้สึกเก่าๆ เพื่อนเก่า

วนเวียนกลับมาในหัวเลยคะ

ช่วงเวลานั้นมีความสุขมากคะ

ิอ่านเเล้วคิดถึงเพื่อนขี้นมาเลนค้ะ

ใจตรงกัน เพลงเดียวกับตะพาบที่บ้าน ^^

มัทยมวัดสิงห์ เคยผ่านอยู่ประจำค่ะ คุณยายน้องซีเป็นคนบางบอนค่ะ

เด็กมัธยมวัดสิงห์นี่เอง ไกลจากบ้านพอสมควรค่ะ แต่ก็ฝั่งธนล่ะ

จาก 36 รวมได้ 22 เยอะนะคะ

เหมือนกันค่ะ ได้เจอเพื่อนสมัยมัธยมจาก fb เยอะเลย แต่ก็นะ รุ่นๆ เรา ส่วนมากถ้าไม่เปลี่ยนชื่อ ก็เปลี่ยนนามสกุลกันหมด หายากพอสมควร แต่ยังดีกว่าไม่เจอล่ะค่ะ

ช่วงวันพ่อคนน่าจะน้อยกว่าช่วงปีใหม่ ที่บ้านคงไปช่วงนี้ไม่ได้แน่เลยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณเอื้อมาช้าไปต้องขอโทษด้วยค่ะ
ตามมาเห็นเพื่อนๆก๊วยเดียวกันได้พบกันแล้วดีใจด้วยจริงๆค่ะ
ความหลังวัยเด็กเป็นอะไรที่มีความสุขมากๆนะคะ

หลับฝันดีค่ะ

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
haiku Fanclub Blog ดู Blog
tuk-tuk@korat Travel Blog ดู Blog
tifun Diarist ดู Blog

ข้ามเขามา มะมีแรงข้ามกลับแล้ว
มีหนมกินป่ะ

แวะมาอ่านมาVote ตะพาบค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
 
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
tifun Diarist

กราบสวัสดียามค่ำคืนคะ

นอนหลับฝันดีนะคะ

สวัสดีวันพุธกลางสัปดาห์ค่ะคุณเอื้อ
กลับมาตั้งแต่วันจันทร์เย็นๆแล้วค่ะ
แต่เพิ่งว่างจริงๆแบบแป๊ปๆก็วันนี้ แหล่ะค่ะ

จริงจ้า...เทคโนโลยีใหม่ๆทำให้เพื่อนเก่าๆมาเจอกัน แต่ก็มีอีกมายที่ยังไม่เจอ ก็ใครจะคิดละว่านาย...จะกลายเป็นปลายแป้นพิมพ์ เสริชหาชื่อเก่าให้ตายก็ไม่เจอนิ 555

หยุดเขียนบล็อกนานเกิดปัญหาซะแระ เอารูปใส่ไม่สำเร็จ ต่อแต่นี้คงได้แต่เขียนงานตะพาบอย่างเดียวละมั้ง

สวัสดีค่าาาาพี่เอื้อ
ดีจังเลยค่ะพี่เอื้อมีรูปเก่า ๆ เก็บไว้ดู
ของบุ๊งหาไม่ค่อยเจอแล้วค่ะ เพราะว่าย้ายบ้าน แล้วของบางอย่างก็หาย ๆ ไป แอบเสียดายมาก ๆ เลยค่า