|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ฤดูฝนกับความคิดถึง
๏เวลาหน้าฝน ฉันจนความเศร้า มีแต่ความเหงา มายืนเคียงข้าง สายฝนร่วงโรย มาโปรยเป็นทาง เวลาที่นาง คิดถึงบ้างไหม
๏นั่งริมหน้าต่าง มองหว่างห่าฝน อากาศรวนรน สายฟ้าครึมครึม รอบข้างน่ากลัว ฉันมัวนั่งซึม ดูแดจังกึม ยังมีความเหงา
๏ฉันนั่งเหม่อลอย นั่งคอยตัวเธอ เวลาที่เจอ ฉันมีความสุข ตอนนี้เดียวดาย รอบกายเป็นทุกข์ นั่งนอนหัวซุก นั่งหลบความเหงา
๏เสียงของเม็ดฝน มันชนพื้นดิน มันทำสุดสิ้น หน้าที่ของมัน ฉันเห็นมันแล้ว ไม่แคล้วคิดพลัน หน้าที่ของฉัน คือฉันรักเธอ
วิชุมมาลาฉันท์ ๘ : ฤดูฝนกับความคิดถึง
กลอนเมื่อ ม.4 ของอาจารย์วรัตน์
Create Date : 04 เมษายน 2550 |
|
1 comments |
Last Update : 6 เมษายน 2550 20:27:45 น. |
Counter : 794 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: L na ka IP: 84.253.28.32 8 เมษายน 2550 2:55:58 น. |
|
|
|
| |
|
document.body.style.color="#FFFFFF";
|
|
|
|
|
|
|