ป๊าพาแม่เข้าไปนอนรอคลอดตั้งแต่เวลา 11 โมงเช้า หมอให้ยาเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือ
ความเจ็บเริ่มมาเยือน ชั่วโมงล่ะครั้ง จนกลายเป็นครึ่งชั่วโมงครั้ง ปากมดลูกเปิดแค่ 2 เซนเอง
จนเจ็บมากขึ้นเป็น 20 นาทีครั้งนึง ก็เปิดเพิ่มอีกแค่เซนเดียว เป็นสามเซน จนเป็นห้านาทีครั้งก็ไม่เปิดเพิ่มเลย
หมอเลยบอกว่าคงต้องผ่า เพราะแม่นอนเจ็บมาหกชั่วโมงแล้วและหนูก็ไม่เอาหัวลงมาที่อุ้งเชิงกรานด้วย เดี๋ยวจะอันตราย
ใจแม่ไม่อยากผ่าเลย แม่อยากคลอดหนูเองมากกว่า แม่ร้องไห้กับป๊า บอกป๊าว่าไม่อยากผ่าเลยทำไงดี
ป๊าบอกว่าผ่าเถอะ หนูจะได้ปลอดภัย ยังไงแม่ก็ต้องเห็นความปลอดภัยของหนูเป็นอันดับแรก
เวลาเกือบๆหกโมงเย็นแม่ก็เข้าห้องผ่าตัด พยาบาลฉีดยาบล๊อกหลังให้แม่ เจ็บมากกกก
สักพักก็เริ่มชา ทุกอย่างก็เริ่มขึ้นหมอทำการผ่าเอาหนูเอามา ประมานหกโมงกว่า แม่ก็ได้ยินเสียงหนู
หนูร้องดังมาก พยาบาลขานเพศหญิง สักพักเค้าก็พาหนูมาหาแม่ มาถ่ายรูปกับแม่ เป็นรูปคู่กันใบแรกในชีวิตของหนู
หนูตัวแดงแปร๊ดเลย แม่ดีใจมากที่เจอหนู แล้วพยาบาลเค้าก็พาหนูออกไปหาป๊ากับญาติๆ แม่ต้องอยู่ในห้องผ่าตัดก่อนเพื่อเย็บแผล
หลังจากออกจากห้องผ่าตัดแล้วแม่ก็มีอาการข้างเคียง คันที่หน้ายุบยิบๆ แถมหนาวสั่นด้วย จนต้องฉีดยาแก้แพ้
พอพักฟื้นดูอาการแล้ว ทุกอย่างปลอดภัยดี พยาบาลก็ย้ายแม่มาพักที่ห้องพัก ทุกคนมากันเต็มเลย
อากง ยาย ป้านก ป้านิ่ม พี่ชิน ย่า ทุกคนบอกว่าแค่เห็นหน้าหนูก็รู้ว่าเป็นลูกแม่แล้ว 5555 หน้าคงเหมือนกันเนอะ
คืนนั้นแม่ก็ยังไม่ได้กอดหนู เรามาเจอกันอีกทีก็สายของอีกวันนึง หนูตัวจิ๊ดนึง แม่ไม่กล้าอุ้มเลยลูก กล้าๆกลัวๆสักพัก
นางพยาบาลเลยอุ้มมาส่งบอกว่าให้ลูกลองดูดเต้าดู แม่ก็พยายามมาก เก้ๆกังๆ หนูคงอึดอัด บวกกับนมแม่ยังไม่มี หนูเลยประท้วง ร้องเสียงดังลั่นห้องเลย
แม่ก็ปลอบให้หนูเงียบ แล้วลองใหม่ เป็นแบบนี้อยู่ 2-3 ครั้ง จนแม่ท้อ เครียดมาก น้ำนมก็ไม่ไหล นางพยาบาลเลยบอกให้พักก่อน เป็นปกติที่ผ่าตัดคลอด น้ำนมจะมาช้า ให้ลูกดูดบ่อยๆแล้วจะดีเอง